หนง จื้อเกา (จีน : 儂智高 ; พินอิน : Nóng Zhìgāo เวียดนาม : Nùng Trí Cao ; ค.ศ. 1025–1055?) เป็นบุคคลซึ่งชาวหนง (儂) ในเวียดนาม และชาวจฺวั้ง (壯) ในจีน ยกย่องเป็นวีรบุรุษ แต่ทั้งราชสำนักจีนและเวียดนามถือว่า เขาเป็นกบฏ
หนง จื้อเกา จักรพรรดิเหรินฮุ่ย (仁惠皇帝) ภาพวาดเมื่อ ค.ศ. 1917
หัวหน้าเผ่าหนง (儂) ครองราชย์ ค.ศ. 1041 ก่อนหน้า หนง เฉฺวียนฝู (儂全福) จักรพรรดิแห่งรัฐต้าหลี่ (大理國) ครองราชย์ ค.ศ. 1042 จักรพรรดิแห่งรัฐหนานเทียน (南天国) ครองราชย์ ค.ศ. 1048 จักรพรรดิแห่งรัฐต้าหนาน (大南国) ครองราชย์ ค.ศ. 1052–1055 บุตร หนง จื้อเฟิง (儂繼封) บิดา หนง เฉฺวียนฝู มารดา อาหนง (阿儂)เกิด ค.ศ. 1025 ตาย ไม่ทราบ ศาสนา ลัทธิหมอผี, วิญญาณนิยม
ประวัติ เอกสาร ซ่งฉื่อ อาหนง (阿儂) ธิดาของหัวหน้าเผ่าเผ่าหนึ่ง เมื่อเขาเติบใหญ่ขึ้น ได้สืบตำแหน่งหัวหน้าเผ่าชาวจฺวั้งต่อจากบิดา
ครั้น ค.ศ. 1042 เขาอายุได้ 17 ปี เขาก่อตั้งราชอาณาจักรของตน เรียกว่า รัฐต้าหลี่ (大理國) ราชสำนักเวียดนามจึงออกติดตามจับกุมเขา เขาถูกคุมตัวไว้ที่ Thang Long หลายปี
เขาได้รับการปล่อยตัวใน ค.ศ. 1048 จากนั้น ประกาศจัดตั้งอาณาจักรแห่งใหม่ เรียกว่า รัฐหนานเทียน (南天国) ราชสำนักเวียดนามจึงออกปราบปรามเขาอีกครั้ง ทำให้เขาและพรรคพวกต้องหลบหนีเข้าสู่แผ่นดินจีนภายใต้การปกครองของราชวงศ์ซ่ง (宋朝)
ใน ค.ศ. 1052 เขาประกาศจัดตั้งอาณาจักรแห่งใหม่อีกครั้ง เรียกว่า รัฐต้าหนาน (大南国) ตั้งตนเป็นจักรพรรดิ เรียกว่า จักรพรรดิเหรินฮุ่ย (仁惠皇帝) เขายึดหนานหนิง (南宁) ได้ จึงนำทัพมุ่งลงใต้ผ่านกวั่งตง (广东) ลงไปล้อมกวั่งโจว (广州) ได้ 57 วัน เมื่อเลิกล้อมกวั่งโจวแล้ว เขาขึ้นเหนือไปรบกับกองทัพราชวงศ์ซ่ง และมีชัยชนะอย่างต่อเนื่อง เพราะกำลังพลของเขาเคลื่อนไหวได้ง่ายกว่าทัพซ่ง จากนั้น เขามุ่งยึดดินแดนทางใต้และตะวันตก ยึดหนานหนิงได้อีกครั้งในเดือน 10 ค.ศ. 1052
จักรพรรดิซ่งเหรินจง (宋仁宗) ส่งขุนพลตี๋ ชิง (狄青) มาปราบปรามเขา ซึ่งตี๋ ชิง ทำสำเร็จ เขาพามารดาและผู้คนหนีไปถึงดินแดนซึ่งปัจจุบัน คือ ยฺหวินหนาน (云南), ไทย , และลาว แล้วพยายามจะเรียกระดมพลที่นั่น แต่ถูกจับกุมพร้อมมารดาเสียก่อน มารดาของเขาถูกประหารชีวิตใน ค.ศ. 1055 เชื่อว่า เขาน่าจะถูกประหารด้วย
อ้างอิง
บรรณานุกรม Anderson, James A. (2012) [2007], The Rebel Den of Nung Tri Cao: loyalty and identity along the Sino-Vietnamese frontier , University of Washington Press, ISBN 978-0-295-80077-6 Baker, Chris; Phongpaichit, Pasuk (2017), A History of Ayutthaya , Cambridge University Press, ISBN 978-1-107-19076-4 Barlow, Jeffrey (2005a), "The Tang-Song Interregnum", , Pacific University, สืบค้นเมื่อ 2007-02-06 .
หนง, อเกา, 儂智高, นอ, nóng, zhìgāo, เว, ยดนาม, nùng, trí, 1025, 1055, เป, นบ, คคลซ, งชาวหนง, ในเว, ยดนาม, และชาวจ, ในจ, ยกย, องเป, นว, รบ, แต, งราชสำน, กจ, นและเว, ยดนามถ, อว, เขาเป, นกบฏจ, กรพรรด, เหร, นฮ, 仁惠皇帝, ภาพวาดเม, 1917ห, วหน, าเผ, าหนง, ครองราชย, 1041, . hnng cuxeka cin 儂智高 phinxin Nong Zhigao ewiydnam Nung Tri Cao 3 kh s 1025 1055 epnbukhkhlsungchawhnng 儂 inewiydnam aelachawc wng 壯 incin ykyxngepnwirburus aetthngrachsankcinaelaewiydnamthuxwa ekhaepnkbthnng cuxekackrphrrdiehrinhuy 仁惠皇帝 phaphwademux kh s 1917hwhnaephahnng 儂 khrxngrachykh s 1041 1 kxnhnahnng ech wiynfu 儂全福 ckrphrrdiaehngrthtahli 大理國 khrxngrachykh s 1042 2 ckrphrrdiaehngrthhnanethiyn 南天国 khrxngrachykh s 1048 2 ckrphrrdiaehngrthtahnan 大南国 khrxngrachykh s 1052 1055 2 butrhnng cuxefing 儂繼封 hnng cuxhming 儂繼明 bidahnng ech wiynfumardaxahnng 阿儂 ekidkh s 1025kwng y ehwiyn 廣源 tayimthrabsasnalththihmxphi wiyyanniymprawti aekikhexksar sngchux 宋史 khxngcin rabuwa hnng cuxeka epnbutrchaykhxnghnng ech wiynfu 儂全福 hwhnaephachawc wngklumthixyuinewiydnam kbxahnng 阿儂 thidakhxnghwhnaephaephahnung emuxekhaetibihykhun idsubtaaehnnghwhnaephachawc wngtxcakbidakhrn kh s 1042 ekhaxayuid 17 pi ekhakxtngrachxanackrkhxngtn eriykwa rthtahli 大理國 4 rachsankewiydnamcungxxktidtamcbkumekha ekhathukkhumtwiwthi Thang Long hlaypi 4 ekhaidrbkarplxytwin kh s 1048 caknn prakascdtngxanackraehngihm eriykwa rthhnanethiyn 南天国 4 rachsankewiydnamcungxxkprabpramekhaxikkhrng thaihekhaaelaphrrkhphwktxnghlbhniekhasuaephndincinphayitkarpkkhrxngkhxngrachwngssng 宋朝 4 in kh s 1052 ekhaprakascdtngxanackraehngihmxikkhrng eriykwa rthtahnan 大南国 tngtnepnckrphrrdi eriykwa ckrphrrdiehrinhuy 仁惠皇帝 2 ekhayudhnanhning 南宁 id cungnathphmunglngitphankwngtng 广东 lngiplxmkwngocw 广州 id 57 wn 5 emuxeliklxmkwngocwaelw ekhakhunehnuxiprbkbkxngthphrachwngssng aelamichychnaxyangtxenuxng ephraakalngphlkhxngekhaekhluxnihwidngaykwathphsng 6 caknn ekhamungyuddinaednthangitaelatawntk yudhnanhningidxikkhrngineduxn 10 kh s 1052 6 ckrphrrdisngehrincng 宋仁宗 sngkhunphlti ching 狄青 maprabpramekha sungti ching thasaerc 6 ekhaphamardaaelaphukhnhniipthungdinaednsungpccubn khux y hwinhnan 云南 ithy aelalaw aelwphyayamcaeriykradmphlthinn aetthukcbkumphrxmmardaesiykxn mardakhxngekhathukpraharchiwitin kh s 1055 echuxwa ekhanacathukprahardwy 7 xangxing aekikh Anderson 2012 p 88 2 0 2 1 2 2 2 3 Anderson 2012 pp 7 8 K W Taylor 9 May 2013 A History of the Vietnamese Cambridge University Press pp 70 ISBN 978 0 521 87586 8 4 0 4 1 4 2 4 3 Anderson 2012 p 7 Baker amp Phongpaichit 2017 p 26 6 0 6 1 6 2 Barlow 2005a Chappell Hilary 2001 Sinitic grammar Synchronic and Diachronic Oxford University Press p 397 ISBN 0 19 829977 X brrnanukrm aekikhAnderson James A 2012 2007 The Rebel Den of Nung Tri Cao loyalty and identity along the Sino Vietnamese frontier University of Washington Press ISBN 978 0 295 80077 6 Baker Chris Phongpaichit Pasuk 2017 A History of Ayutthaya Cambridge University Press ISBN 978 1 107 19076 4 Barlow Jeffrey 2005a The Tang Song Interregnum The Zhuang A Longitudinal Study of Their History and Their Culture Pacific University subkhnemux 2007 02 06 Unknown parameter deadurl ignored help ekhathungcak https th wikipedia org w index php title hnng cuxeka amp oldid 7919929, wikipedia, วิกิ หนังสือ, หนังสือ, ห้องสมุด,
บทความ , อ่าน, ดาวน์โหลด, ฟรี, ดาวน์โหลดฟรี, mp3, วิดีโอ, mp4, 3gp, jpg, jpeg, gif, png, รูปภาพ, เพลง, เพลง, หนัง, หนังสือ, เกม, เกม
