เจ้าชายยังนย็อง
เจ้าชายยังนย็อง (เกาหลี: 양녕대군, 1394 — 7 กันยายน 1462) เจ้าชายแห่ง ราชวงศ์โชซ็อน พระราชโอรสพระองค์ใหญ่ใน พระเจ้าแทจงแห่งโชซ็อน รัชกาลที่ 3 เมื่อครั้งยังดำรงพระอิสริยยศเป็นเจ้าชายช็องอัน กับพระนางว็อนกย็อง พระมเหสีและเป็นพระเชษฐาของ พระเจ้าเซจงมหาราช และบรรพบุรุษของ อี ซึง-มัน นักเรียกร้องอิสรภาพชาวเกาหลีและประธานาธิบดีคนแรกของ เกาหลีใต้
| องค์ชายยางนยอง Grand Prince Yangnyeong | |
|---|---|
| เจ้าชายรัชทายาทแห่งโชซ็อน | |
| ดำรงพระยศ | 1404 — 1418 |
| สถาปนา | ค.ศ. 1404 |
| ราชวงศ์ | ราชวงศ์โชซ็อน |
| พระบิดา | พระเจ้าแทจงแห่งโชซ็อน |
| พระมารดา | พระนางว็อนกย็อง |
| ประสูติ | ค.ศ. 1394 ฮันยัง, อาณาจักรโชซ็อน ลีเจ |
| สิ้นพระชนม์ | 7 กันยายน ค.ศ. 1462 |
| เจ้าชายยังนย็อง | |
|---|---|
| RR | Yang Nyeong Daegun |
| MR | Yang Nyǒng Taekun |
| นามปากกา | |
| RR | Gangjeong |
| MR | Kangjǒng |
| ชื่อเกิด | |
| RR | Yi Je |
| MR | Yi Che |
| ชื่อสุภาพ | |
| RR | Hubaek |
| MR | Hupaek |
| บทความนี้อักษรเกาหลีปรากฏอยู่ คุณอาจเห็นเครื่องหมายคำถามหรือสัญลักษณ์อื่นแทนตัวอักษร หากคอมพิวเตอร์ของคุณไม่สามารถแสดงผลอักษรฮันกึลและอักษรฮันจาได้อย่างถูกต้อง |
พระประวัติ
พระองค์มีพระนามเมื่อแรกประสูติว่า ลีเจ หรือ อี เจ ใน ค.ศ. 1394 พระองค์มีพระปรีชาสามารถทางด้าน วรรณกรรม และ อักษรวิจิตร พระองค์เห็นว่าพระองค์เองไม่มีความสามารถในการเป็นกษัตริย์และเชื่อว่าน่าจะเป็นเจ้าชายชุงนย็องพระอนุชาพระองค์เล็กที่มีความเหมาะสม พระองค์จึงตัดสินพระทัยสร้างความอับอายให้กับราชสำนักทำให้สูญเสียตำแหน่งเจ้าชายและอภิเษกกับหญิงสาวสามัญชนทำให้พระองค์ถูกเนรเทศอย่างเป็นทางการออกจากฮันยังในเดือนมิถุนายน ค.ศ. 1418 เจ้าชายฮโยรย็อง พระอนุชาพระองค์รองของเจ้าชายยังนย็องซึ่งรับตำแหน่งรัชทายาทสืบต่อมา มีความเห็นเช่นเดียวกันว่าเจ้าชายชุงนยองเหมาะสมที่จะเป็นกษัตริย์มากกว่า จึงตัดสินพระทัยออกผนวชเป็นพระภิกษุ ซึ่งแผนการนี้ส่งผลให้เจ้าชายชุงนยองได้ขึ้นสืบราชบัลลังก์เป็นพระเจ้าเซจงมหาราช ต่อมาเจ้าชายยางนยองกลายเป็นนักเดินทางที่เร่ร่อนและพำนักอยู่บนภูเขา