เจ้าหญิงแอนโทเนียแห่งลักเซมเบิร์ก

เจ้าหญิงแอนโทเนียแห่งลักเซมเบิร์ก มกุฎราชกุมารีแห่งบาวาเรีย (อังกฤษ: Her Royal Highness Crown Princess Antonia of Bavaria, Princess of Luxembourg) เสด็จพระราชสมภพ 7 ตุลาคม 2442 เป็นพระธิดาลำดับที่ 4 ของ แกรนด์ดยุกวิลเลมที่ 4 แห่งลักเซมเบิร์ก และ แกรนด์ดัชเชสมารี แอนน์แห่งลักเซมเบิร์ก เป็นพระขนิษฐาใน 2 แกรนด์ดัชเชสผู้ปกครองลักเซมเบิร์ก คือ แกรนด์ดัชเชสมารี-อาเดลาอีดแห่งลักเซมเบิร์ก และ แกรนด์ดัชเชสชาร์ล็อตแห่งลักเซมเบิร์ก เป็นพระมาตุลา (น้าหญิง) ใน แกรนด์ดยุกฌ็องแห่งลักเซมเบิร์ก และยังเป็นพระราชนัดดาใน พระเจ้ามีแกลแห่งโปรตุเกส

เจ้าหญิงแอนโทเนียแห่งลักเซมเบิร์ก
พระนาม	แอนโทเนีย โรเบอร์เต โซฟี วิลเฮลมินา
พระอิสริยยศ	เจ้าหญิงแห่งลักเซมเบิร์ก มกุฎราชกุมารีแห่งบาวาเรีย
ราชวงศ์	ราชวงศ์นัสเซา-เวลเบิร์ก
ข้อมูลส่วนพระองค์
พระราชสมภพ	7 ตุลาคม 2442 ประเทศเยอรมนี
ทิวงคต	31 กรกฎาคม พ.ศ. 2497 (54 ปี) สวิตเซอร์แลนด์
พระราชบิดา	แกรนด์ดยุกวิลเลมที่ 4 แห่งลักเซมเบิร์ก
พระราชมารดา	แกรนด์ดัชเชสมารี แอนน์แห่งลักเซมเบิร์ก
พระราชสวามี	เจ้าชายรูพเพ็ชลท์ มกุฎราชกุมารแห่งบาวาเรีย
พระบุตร	เจ้าชายไฮน์ริชแห่งบาวาเรีย (ค.ศ. 1922–1958) เจ้าหญิงอาร์มีการ์ดแห่งบาวาเรีย เจ้าหญิงอีดิธาแห่งบาวาเรีย เจ้าหญิงฮิลดาแห่งบาวาเรีย เจ้าหญิงกาเบรียลแห่งบาวาเรีย เจ้าหญิงโซฟีแห่งบาวาเรีย

เษกสมรส

เจ้าหญิงอันโทเนียแห่งลักเซมเบิร์ก ทรงเข้าพระราชพิธีเษกสมรสกับ เจ้าชายรูพเพ็ชลท์ มกุฎราชกุมารแห่งบาวาเรีย พระราชโอรสใน พระเจ้าลุดวิจที่ 3 แห่งบาวาเรีย เมื่อวันที่ 26 สิงหาคม 2461 รับพระราชทานพระราชอิสริยยศพร้อมฐานันดร เฮอร์รอยัลไฮเนส เจ้าหญิงมกุฎราชกุมารีแห่งบาวาเรีย พระวรชายา (ฐานันดรเมื่อแรกพระราชสมภพคือ แกรนด์ดิวคัลไฮเนส) ทั้ง 2 มีพระบุตรดังนี้

1. เจ้าชายไฮน์ริชแห่งบาวาเรีย (ค.ศ. 1922–1958)
2. เจ้าหญิงอาร์มีการ์ดแห่งบาวาเรีย
3. เจ้าหญิงอีดิธาแห่งบาวาเรีย
4. เจ้าหญิงฮิลดาแห่งบาวาเรีย
5. เจ้าหญิงกาเบรียลแห่งบาวาเรีย
6. เจ้าหญิงโซฟีแห่งบาวาเรีย

อ้างอิง

• Schlim, Jean Louis. Antonia von Luxemburg: Bayerns letzte Kronprinzessin. München: LangenMüller, 2006. ISBN 3-7844-3048-1.
• Thewes, Guy (July 2003). Les gouvernements du Grand-Duché de Luxembourg depuis 1848 (PDF) (ภาษาฝรั่งเศส) (Édition limitée ed.). Luxembourg City: Service Information et Presse. ISBN 2-87999-118-8. สืบค้นเมื่อ 2006-06-28.