เว้
เว้ (เวียดนาม: Huế เฮฺว้; จื๋อโนม: 化) เป็นเมืองหลักของจังหวัดเถื่อเทียน-เว้ ประเทศเวียดนาม และเคยเป็นเมืองหลวงเก่าในสมัยราชวงศ์เหงียนช่วงปี พ.ศ. 2345–2488 มีชื่อเสียงจากโบราณสถานที่มีอยู่ทั่วเมือง จำนวนประชากรอยู่ที่ประมาณ 340,000 คน
| หมู่โบราณสถานเมืองเว้ * | |
|---|---|
| แหล่งมรดกโลกโดยยูเนสโก | |
สุสานจักรพรรดิขาย ดิ่ญ | |
| พิกัด | 16°28′00″N 107°34′45″E / 16.46667°N 107.57917°E |
| ประเทศ | เวียดนาม |
| ภูมิภาค ** | เอเชียและแปซิฟิก |
| ประเภท | มรดกทางวัฒนธรรม |
| เกณฑ์พิจารณา | (iv) |
| อ้างอิง | 678 |
| ประวัติการขึ้นทะเบียน | |
| ขึ้นทะเบียน | 2536 (คณะกรรมการสมัยที่ 17) |
| พื้นที่ | 315.47 ha |
| * ชื่อตามที่ได้ขึ้นทะเบียนในบัญชีแหล่งมรดกโลก ** ภูมิภาคที่จัดแบ่งโดยยูเนสโก | |
สภาพทางภูมิศาสตร์
เมืองเว้ตั้งอยู่ในเวียดนามตอนกลาง ริมฝั่งแม่น้ำหอม ถัดเข้ามาในแผ่นดินจากริมฝั่งทะเลจีนใต้เพียง 2–3 ไมล์ ห่างจากกรุงฮานอยไปทางใต้ประมาณ 540 กิโลเมตร และห่างจากนครโฮจิมินห์ไปทางเหนือประมาณ 644 กิโลเมตร
| ข้อมูลภูมิอากาศของเว้ | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| เดือน | ม.ค. | ก.พ. | มี.ค. | เม.ย. | พ.ค. | มิ.ย. | ก.ค. | ส.ค. | ก.ย. | ต.ค. | พ.ย. | ธ.ค. | ทั้งปี |
| อุณหภูมิสูงสุดที่เคยบันทึก °C (°F) | 34 (93) | 36 (97) | 38 (100) | 40 (104) | 39 (102) | 40 (104) | 40 (104) | 40 (104) | 38 (100) | 35 (95) | 35 (95) | 32 (90) | 40 (104) |
| อุณหภูมิสูงสุดเฉลี่ย °C (°F) | 23 (73) | 24 (75) | 27 (81) | 30 (86) | 33 (91) | 34 (93) | 34 (93) | 34 (93) | 31 (88) | 28 (82) | 26 (79) | 23 (73) | 28.9 (84) |
| อุณหภูมิเฉลี่ยแต่ละวัน °C (°F) | 20 (68) | 21 (70) | 23 (73) | 26 (79) | 28 (82) | 29 (84) | 29 (84) | 29 (84) | 27 (81) | 25 (77) | 23 (73) | 20 (68) | 25 (77) |
| อุณหภูมิต่ำสุดเฉลี่ย °C (°F) | 17 (63) | 18 (64) | 20 (68) | 22 (72) | 23 (73) | 25 (77) | 25 (77) | 24 (75) | 23 (73) | 22 (72) | 20 (68) | 18 (64) | 21.4 (70.5) |
| อุณหภูมิต่ำสุดที่เคยบันทึก °C (°F) | 8 (46) | 11 (52) | 12 (54) | 13 (55) | 17 (63) | 21 (70) | 20 (68) | 21 (70) | 18 (64) | 16 (61) | 12 (54) | 11 (52) | 8 (46) |
| หยาดน้ำฟ้า มม (นิ้ว) | 180 (7.09) | 90 (3.54) | 60 (2.36) | 60 (2.36) | 80 (3.15) | 90 (3.54) | 50 (1.97) | 130 (5.12) | 500 (19.69) | 680 (26.77) | 640 (25.2) | 370 (14.57) | 2,930 (115.35) |
| ความชื้นร้อยละ | 87 | 87 | 84 | 79 | 74 | 69 | 67 | 70 | 79 | 84 | 84 | 86 | 79.2 |
| แหล่งที่มา: Weatherbase | |||||||||||||
สถานที่ท่องเที่ยว
ทางฝั่งเหนือของแม่น้ำคือที่ตั้งของพระราชวัง ซึ่งเป็นศูนย์กลางของย่านประวัติศาสตร์ โบราณสถานและวัดสำคัญส่วนใหญ่ในเมืองเว้จะตั้งอยู่ในบริเวณนี้ ทางฝั่งใต้ของแม่น้ำจะเป็นเมืองใหม่ ซึ่งมีย่านธุรกิจและที่พักอาศัยมากมาย
สถานที่ท่องเที่ยวในเมืองเว้ส่วนใหญ่จะเป็นป้อมปราการ พระราชวังหลวง และสุสานจักรพรรดิ
หมู่โบราณสถานในเมืองเว้ได้รับการขึ้นทะเบียนจากองค์การยูเนสโกให้เป็นมรดกโลกในปี พ.ศ. 2536
เว้เป็นเมืองที่เงียบสงบและน่าค้นหา มีบุคคลที่มีชื่อเสียงจำนวนมากเกิดที่เมืองนี้ หรือได้เคยมาเยือนเมืองนี้ ปัจจุบันเว้เป็นเมืองท่องเที่ยวที่เป็นที่นิยมมากที่สุดแห่งหนึ่งของเวียดนาม
ประวัติศาสตร์
แรกเริ่มนั้นเว้เป็นเมืองหลวงของราชวงศ์เหงียน ซึ่งปกครองพื้นที่ส่วนใหญ่ของเวียดนามตอนใต้ในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 17-19
เว้มีฐานะเป็นเมืองหลวงของประเทศจนถึงปี พ.ศ. 2488 เมื่อจักรพรรดิบ๋าว ดั่ย แห่งเวียดนามทรงสละราชสมบัติ และมีการก่อตั้งรัฐบาลคอมมิวนิสต์ขึ้นที่ฮานอย ทางตอนเหนือของเวียดนาม ต่อมาในปี พ.ศ. 2492 จักรพรรดิบ๋าว ดั่ย ทรงได้รับการช่วยเหลือจากชาวฝรั่งเศสในอาณานิคม และทรงก่อตั้งเมืองหลวงใหม่ คือ ไซ่ง่อน ทางใต้ของประเทศ
ในช่วงสงครามเวียดนาม เว้อยู่ในตำแหน่งที่ใกล้กับอาณาเขตระหว่างเวียดนามเหนือและเวียดนามใต้ โดยเว้อยู่ในอาณาเขตของเวียดนามใต้ ในปี พ.ศ. 2511 ตัวเมืองได้รับความเสียหายอย่างหนัก โดยเฉพาะโบราณสถานหลายแห่งที่ระดมยิงและถูกระเบิดจากกองทัพอเมริกัน แม้หลังสงครามสงบลงแล้ว เหล่าโบราณสถานก็ยังไม่ได้รับการดูแลเอาใจใส่ เนื่องจากถูกกลุ่มผู้นำคอมมิวนิสต์และชาวเวียดนามบางส่วนมองว่าเป็นสัญลักษณ์ของระบอบศักดินาในอดีต แต่หลังจากที่แนวคิดทางการเมืองได้เปลี่ยนแปลงไป ก็เริ่มมีการบูรณะโบราณสถานบางส่วนมาจนถึงปัจจุบัน
มรดกโลก
เมืองเว้ได้รับขึ้นทะเบียนเป็นมรดกโลกในการประชุมคณะกรรมการมรดกโลกสมัยสามัญครั้งที่ 17 เมื่อปี พ.ศ. 2536 ที่เมืองการ์ตาเฮนา ประเทศโคลอมเบีย ด้วยข้อกำหนดและหลักเกณฑ์ในการพิจารณา ดังนี้
- (iv) - เป็นตัวอย่างอันโดดเด่นของประเภทของสิ่งก่อสร้างอันเป็นตัวแทนของการพัฒนา ทางด้านวัฒนธรรม สังคม ศิลปกรรม วิทยาศาสตร์ เทคโนโลยี อุตสาหกรรม ในประวัติศาสตร์ของมนุษยชาติ