เอดัวร์ ดาลาดีเย

เอดัวร์ ดาลาดีเย (ฝรั่งเศส: Édouard Daladier) เป็นนักการเมืองฝรั่งเศสและนายกรัฐมนตรีฝรั่งเศสการระบาดของสงครามโลกครั้งที่สอง.

เอดัวร์ ดาลาดีเย
คนที่ 72 นายกรัฐมนตรีฝรั่งเศส
ดำรงตำแหน่ง 10 เมษายน 1938 – 21 มีนาคม 1940
ประธานาธิบดี	อัลเบิร์ต เลอบรัน
ก่อนหน้า	ลิออน บลูม
ถัดไป	ปอล แรโน
ดำรงตำแหน่ง 30 มกราคม 1934 – 9 กุมภาพันธ์ 1934
ประธานาธิบดี	อัลเบิร์ต เลอบรัน
ก่อนหน้า	Camille Chautemps
ถัดไป	Gaston Doumergue
ดำรงตำแหน่ง 31 มกราคม 1933 – 26 ตุลาคม 1933
ประธานาธิบดี	อัลเบิร์ต เลอบรัน
ก่อนหน้า	Joseph Paul-Boncour
ถัดไป	Albert Sarraut
รัฐมนตรีกลาโหม
ดำรงตำแหน่ง 4 มิถุนายน 1936 – 18 พฤษภาคม 1940
นายกรัฐมนตรี	ลิออน บลูม Camille Chautemps ตัวเขาเอง
ก่อนหน้า	Louis Maurin
ถัดไป	ปอล แรโน
ดำรงตำแหน่ง 18 ธันวาคม 1932 – 29 มกราคม 1934
นายกรัฐมนตรี	Joseph Paul-Boncour ตัวเขาเอง
ก่อนหน้า	Joseph Paul-Boncour
ถัดไป	Jean Fabry
สมาชิกสภาผู้แทนราษฎรฝรั่งเศส
ดำรงตำแหน่ง 2 มิถุนายน 1946 – 8 ธันวาคม 1958
เขตเลือกตั้ง	โวกลูส
ดำรงตำแหน่ง 16 พฤศจิกายน 1919 – 10 กรกฎาคม 1940
เขตเลือกตั้ง	โวกลูส
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด	18 มิถุนายน ค.ศ. 1884(1884-06-18) Carpentras, จังหวัดโวกลูซ, ฝรั่งเศส
เสียชีวิต	10 ตุลาคม ค.ศ. 1970 (86 ปี) ปารีส, ฝรั่งเศส
พรรคการเมือง	Radical
คู่สมรส	Madeleine Laffont (สมรส ค.ศ. 1917; 1932) Jeanne Boucoiran (สมรส ค.ศ. 1951; 1970)
บุตร	Jean Pierre Marie
วิชาชีพ	นักประวัติศาสตร์, ครู
การเข้าเป็นทหาร
รับใช้	สาธารณรัฐฝรั่งเศสที่ 3
สังกัด	กองทัพฝรั่งเศส
ยศ	กัปตัน
การยุทธ์	สงครามโลกครั้งที่หนึ่ง ยุทธการที่แวร์เดิง สงครามโลกครั้งที่สอง ยุทธการยึดปราสาทอิทเทอร์

ดาลาดีเยเกิดใน Carpentras และเริ่มอาชีพทางการเมืองของเขาก่อนสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง. ในช่วงสงครามเขาต่อสู้กับแนวรบด้านตะวันตกและได้รับการตกแต่งสำหรับการให้บริการของเขา. หลังจากสงครามเขากลายเป็นผู้นำใน Radical Party และนายกรัฐมนตรีในปี 1933 และ 1934. ดาลาดีเยเป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหมจาก 1936 ถึง 1940 และนายกรัฐมนตรีอีกครั้งในปี 1938. ในฐานะหัวหน้ารัฐบาลเขาได้ขยายรัฐสวัสดิการของฝรั่งเศสในปี 1939.

พร้อมด้วยเนวิล เชมเบอร์ลิน, เบนิโต มุสโสลินี และ อดอล์ฟ ฮิตเลอร์, ดาลาดีเยลงนามในความตกลงมิวนิกในปี 1938, ให้เยอรมนีควบคุมซูเดเทินลันท์หลังจากฮิตเลอร์การบุกครองโปแลนด์ในปี 1939 อังกฤษและฝรั่งเศสประกาศสงครามกับเยอรมนี ในช่วงสงครามลวง, ความล้มเหลวของฝรั่งเศสในการช่วยเหลือฟินแลนด์เพื่อต่อต้านการรุกรานของสหภาพโซเวียตในสงครามฤดูหนาวนำไปสู่การเลิกจ้างของดาลาดีเยเมื่อวันที่ 21 มีนาคม 1940 และเข้ามาดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีโดยปอล แรโน. ดาลาดีเยยังคงเป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหมจนถึง 19 พฤษภาคมเมื่อเขาถูกแทนที่ด้วย Maxime Weygand หลังจากความพ่ายแพ้ของฝรั่งเศสที่ซีดาน.

หลังจากความพ่ายแพ้ของฝรั่งเศส, ดาลาดีเยถูกพยายามขายชาติโดยรัฐบาลวิชีในห้องพยายามและถูกคุมขังอย่างต่อเนื่องใน Fort du Portalet, ค่ายกักกันบูเคินวัลท์และปราสาท Itter หลังจากการปลดปล่อยให้เป็นอิสระ, ดาลาดีเยเริ่มอาชีพนักการเมืองในฐานะสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรแห่งฝรั่งเศสอีกครั้งในปี 1946 ถึง 1958. เขาเสียชีวิตในปารีสเมื่อวันที่ 10 ตุลาคม 1970.