แกรนด์ดยุกวิลเลมที่ 4 แห่งลักเซมเบิร์ก

แกรนด์ดยุกวิลเลมที่ 4 แห่งลักเซมเบิร์ก (22 เมษายน พ.ศ. 2395 - 25 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2455) ทรงดำรงเป็นแกรนด์ดยุคผู้ปกครองแห่งราชรัฐลักเซมเบิร์กตั้งแต่ 17 พฤศจิกายน พ.ศ. 2448 จนกระทั่งเสด็จสวรรคต เป็นพระราชบิดาของแกรนด์ดัชเชสมารี-อเดเลดแห่งลักเซมเบิร์กและแกรนด์ดัชเชสชาร์ล็อตแห่งลักเซมเบิร์ก ทรงครองราชบัลลังก์สืบต่อจากแกรนด์ดยุกอดอลฟ์แห่งลักเซมเบิร์ก พระราชบิดา และพระองค์ทรงอ้างสิทธิในพระอิศริยยศ ดยุกแห่งนัสเซา พระองค์ทรงเป็นแกรนด์ดยุกพระองค์สุดท้ายแห่งลักเซมเบิร์กที่เสด็จสวรรคตขณะยังเป็นพระประมุข

แกรนด์ดยุกวิลเลมที่ 4 แห่งลักเซมเบิร์ก
พระบรมนามาภิไธย	วิลเลม อเล็กซานเดอร์ ฟอน นัสเซา-ไวล์บวร์ก
พระปรมาภิไธย	แกรนด์ดยุกวิลเลมที่ 4 แห่งลักเซมเบิร์ก
พระอิสริยยศ	แกรนด์ดยุกผู้ปกครองลักเซมเบิร์ก ดยุกแห่งนัสเซา
ราชวงศ์	ราชวงศ์นัสเซา-ไวล์บวร์ก
ครองราชย์	17 พฤศจิกายน พ.ศ. 2448 - 25 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2455
รัชกาล	6 ปี 100 วัน
รัชกาลก่อน	แกรนด์ดยุกอดอลฟ์แห่งลักเซมเบิร์ก
รัชกาลถัดไป	แกรนด์ดัชเชสมารี-อเดเลดแห่งลักเซมเบิร์ก
ข้อมูลส่วนพระองค์
พระราชสมภพ	22 เมษายน พ.ศ. 2395 ณ พระราชวังบรีบริช,วีสบาเดิน,ประเทศเยอรมนี
สวรรคต	25 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2455 ณ ปราสาทเบิร์ก,คอลมาร์-เบิร์ก,ประเทศลักเซมเบิร์ก (พระชนมายุ 59 พรรษา)
พระราชบิดา	แกรนด์ดยุกอดอลฟ์แห่งลักเซมเบิร์ก
พระราชมารดา	เจ้าหญิงอเดลเฮด-มารีแห่งอันฮัลท์-เดสซู
พระมเหสี	เจ้าหญิงมารี แอนน์แห่งโปรตุเกส
พระราชบุตร	แกรนด์ดัชเชสมารี-อเดเลดแห่งลักเซมเบิร์ก แกรนด์ดัชเชสชาร์ล็อตแห่งลักเซมเบิร์ก เจ้าหญิงฮิลดาแห่งลักเซมเบิร์ก เจ้าหญิงแอนโทเนียแห่งลักเซมเบิร์ก เจ้าหญิงเอลิซาเบธแห่งลักเซมเบิร์ก เจ้าหญิงโซฟีแห่งลักเซมเบิร์ก

ช่วงต้นพระชนม์ชีพ

เจ้าชายวิลเลม อเล็กซานเดอร์ทรงประสูติในวันที่ 22 เมษายน พ.ศ. 2395 ณ พระราชวังบรีบริช,วีสบาเดิน โดยเป็นพระราชโอรสพระองค์โตในดยุกอดอลฟ์แห่งนัสเซากับพระมเหสีพระองค์ที่สอง เจ้าหญิงอเดลเฮด-มารีแห่งอันฮัลท์-เดสซู

ตั้งแต่ประสูติพระองค์ทรงได้เป็นรัชทายาทแห่งนัสเซา พระราชบิดาของพระองค์ทรงสนับสนุนจักรวรรดิออสเตรียในสงครามออสเตรีย-ปรัสเซียปีพ.ศ. 2406 หลังจากจักรวรรดิออสเตรียพ่ายแพ้ในสงคราม นัสเซาได้ถูกผนวกเข้ากับราชอาณาจักรปรัสเซียและทำให้พระราชบิดาสูญเสียราชบัลลังก์ในวันที่ 20 กันยายน พ.ศ. 2409

ในราชสำนักลักเซมเบิร์ก

 

พระบรมสาทิสลักษณ์แกรนด์ดยุกอดอลฟ์(ซ้าย)และแกรนด์ดยุกวิลเลม พระโอรส(ขวา)

ในปีพ.ศ. 2422 พระญาติของพระองค์ซึ่งมีศักดิ์เป็นพระราชนัดดาของดยุกอดอลฟ์ พระราชบิดา คือ เจ้าหญิงเอ็มมาแห่งวัลเด็คและไพร์มอนต์ได้อภิเษกสมรสกับสมเด็จพระเจ้าวิลเลมที่ 3 แห่งเนเธอร์แลนด์ซึ่งทรงเป็นแกรนด์ดยุตแห่งลักเซมเบิร์กด้วย ในปีพ.ศ. 2433 พระเจ้าวิลเลมที่ 3 แห่งเนเธอร์แลนด์เสด็จสวรรคต มีพระราชธิดาเพียงพระองค์เดียวได้สืบราชบัลลังก์เนเธอร์แลนด์เป็น สมเด็จพระราชินีนาถวิลเฮลมินาแห่งเนเธอร์แลนด์ เนื่องจากพระราชโอรสของพระองค์สิ้นพระชนม์ก่อนหน้านี้แล้ว พระนางวิลเฮลมินาทรงถูกตัดสิทธิ์ในราชบัลลังก์ลักเซมเบิร์กอันเนื่องมาจากกฎหมายแซลิกที่ไม่อนุญาตให้สตรีครองบัลลังก์

ราชรัฐซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของเนเธอร์แลนด์ตั้งแต่พ.ศ. 2358 ได้ผ่านราชบัลลังก์ไปสู่พระราชบิดาของพระองค์ซึ่งได้ขึ้นครองราชย์เป็น แกรนด์ดยุกอดอลฟ์แห่งลักเซมเบิร์ก ด้วยข้อสัญญาราชสกุลนัสเซา นับได้ว่าแกรนด์ดยุคอดอลฟีทรงมีศักดิ์เป็นพระญาติลำดับที่ 17 ของพระเจ้าวิลเลมที่ 3 แห่งเนเธอร์แลนด์ โดยสืบราชสกุลผ่านทางบุรุษ ที่ซึ่งมีความเกี่ยวพันที่ห่างกันมากที่สุดในประวัติศาสตร์

เจ้าชายวิลเลม อเล็กซานเดอร์ทรงได้รับการสถาปนาขึ้นเป็นแกรนด์ดยุกรัชทายาทแห่งลักเซมเบิร์ก

ครองราชย์

 

แกรนด์ดยุกวิลเลมที่ 4 แห่งลักเซมเบิร์กกับเจ้าหญิงมารี แอนน์แห่งโปรตุเกสในวันอภิเษกสมรส วันที่ 21 มิถุนายน พ.ศ. 2436

ในวันที่ 17 พฤศจิกายน พ.ศ. 2448 แกรนด์ดยุคอดอลฟ์เสด็จสวรรคต แกรนด์ดยุกรัชทายาทวิลเลม อเล็กซานเดอร์ได้ครองราชบัลลังก์สืบต่อเป็น แกรนด์ดยุกวิลเลมที่ 4 แห่งลักเซมเบิร์ก พระองค์ทรงเป็นโปรแตสแตนต์ และทรงอภิเษกสมรสตั้งแต่ก่อนครองราชย์ กับเจ้าหญิงมารี แอนน์แห่งโปรตุเกสพระราชธิดาในอดีตสมเด็จพระเจ้ามิเกลแห่งโปรตุเกสกับเจ้าหญิงอเดเลดแห่งโลเวนสไตน์-เวิร์ทเฮล์ม-โรเซนเบิร์กในวันที่ 21 มิถุนายน พ.ศ. 2436 ณ ปราสาทฟิสช์ฮอร์น แซล อัม ซี ออสเตรีย พระองค์ทรงเชื่อว่าการอภิเษกสมรสกับพระราชธิดาจากประเทศโรมันคาทอลิกจะนำมาสู่การมีพระประมุขที่เป็นโรมันคาทอลิกด้วย โดยนับตั้งแต่หลังรัชสมัยแกรนด์ดยุกวิลเลมที่ 4 พระประมุขทุกพระองคืล้วนเป็นคาทอลิก

หลังจากการสิ้นพระชนม์ของพระปิตุลา เจ้าชายนิโคเลาส์-วิลเฮล์มในปีพ.ศ. 2448 สายสกุลบุรุษองค์เดียวที่ถูกต้องตามกฎหมายของราชวงศ์นัสเซา-ไวล์บวร์กคือ พระญาติของแกรนด์ดยุกวิลเลมที่ 4 เจ้าชายจอร์จ นิโคเลาส์, เคานท์แห่งมาเรนเบิร์ก ซึ่งเป็นพระโอรสจากการแต่งงานต่างฐานันดร ดังนั้นในพ.ศ. 2450 แกรนด์ดยุกวิลเลมที่ 4 ทรงประกาศให้เคานท์แห่งมาเรนเบิร์กไม่ใช่ราชนิกุล โดยทรงประกาศให้พระราชธิดาพระองค์โต เจ้าหญิงมารี-อเดเลดขึ้นเป็นทายาทโดยสันนิษฐานแห่งราชบัลลังก์ของราชรัฐ

สวรรคต

แกรนด์ดยุกวิลเลมที่ 4 แห่งลักเซมเบิร์กในวันที่ 25 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2455 ณ ปราสาทเบิร์ก,คอลมาร์-เบิร์ก,ประเทศลักเซมเบิร์ก สิริพระชนมายุ 59 พรรษา พระองค์ทรงเป็นแกรนด์ดยุกพระองค์สุดท้ายแห่งลักเซมเบิร์กที่เสด็จสวรรคตขณะยังเป็นพระประมุข พระราชธิดาได้ขึ้นครองราชย์ต่อเป็น แกรนด์ดัชเชสมารี-อเดเลดแห่งลักเซมเบิร์ก ภายใต้การสำเร็จราชการของพระนางมารี แอนน์ พระมเหสีของพระองค์ และต่อมาแกรนด์ดัชเชสมารี-อเดเลดทรงทำให้เกิดวิกฤตในการดำรงอยู่ของสถาบันพระมหากษัตริย์ลักเซมเบิร์ก และแกรนด์ดัชเชสชาร์ล็อตแห่งลักเซมเบิร์ก พระราชธิดาองค์รองของพระองค์ซึ่งจะได้ครองราชย์สืบต่อจากแกรนด์ดัชเชสมารี-อเดเลด ทรงสามารถแก้ไขวิกฤตต่างๆที่เกิดขึ้นในสมัยพระเชษฐภคินีได้

พระอิศริยยศ

• 22 เมษายน พ.ศ. 2395 - 20 กันยายน พ.ศ. 2409 : เจ้าชายรัชทายาทแห่งนัสเซา
• 20 กันยายน พ.ศ. 2409 - 23 พฤศจิกายน พ.ศ. 2433 : เจ้าชายวิลเลม อเล็กซานเดอร์แห่งนัสเซา-ไวล์บวร์ก
• 23 พฤศจิกายน พ.ศ. 2433 - 17 พฤศจิกายน พ.ศ. 2448 : แกรนด์ดยุกรัชทายาทแห่งลักเซมเบิร์ก, เจ้าชายแห่งนัสเซา-ไวล์บวร์ก
• 17 พฤศจิกายน พ.ศ. 2448 - 25 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2455 : แกรนด์ดยุกแห่งลักเซมเบิร์ก

พระราชธิดา

แกรนด์ดยุกวิลเลมที่ 4 แห่งลักเซมเบิร์กมีพระราชธิดาร่วมกับเจ้าหญิงมารี แอนน์แห่งโปรตุเกส 6 พระองค์ แต่ไม่มีพระราชโอรส พระราชธิดาได้แก่

	พระนาม	ประสูติ	สิ้นพระชนม์	คู่สมรส และพระโอรส-ธิดา
	แกรนด์ดัชเชสมารี-อเดเลดแห่งลักเซมเบิร์ก	189414 มิถุนายน พ.ศ. 2437	192424 มกราคม พ.ศ. 2467	ไม่ทรงอภิเษกสมรส
	แกรนด์ดัชเชสชาร์ล็อตแห่งลักเซมเบิร์ก	189623 มกราคม พ.ศ. 2439	19859 กรกฎาคม พ.ศ. 2528	อภิเษกสมรส วันที่ 6 พฤศจิกายน พ.ศ. 2462 กับ เจ้าชายเฟลิกซ์แห่งบูร์บง-ปาร์มา มีพระโอรสธิดา 6 พระองค์ ได้แก่ แกรนด์ดยุกฌ็องแห่งลักเซมเบิร์ก เจ้าหญิงเอลิซาเบธ ดัชเชสแห่งโฮเฮนเบิร์ก เจ้าหญิงมารี แอดิเลดแห่งลักเซมเบิร์ก เจ้าหญิงมารี กาบรีแยลแห่งลักเซมเบิร์ก เจ้าชายชาร์ลแห่งลักเซมเบิร์ก เจ้าหญิงอาลิกซ์ เจ้าหญิงแห่งลีญ
	เจ้าหญิงฮิลดาแห่งลักเซมเบิร์ก	189715 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2440	19798 กันยายน พ.ศ. 2522	อภิเษกสมรส วันที่ 29 ตุลาคม พ.ศ. 2473 กับ อดอล์ฟ ชวาร์ทเซินแบร์ค ไม่มีพระโอรสธิดา
|เจ้าหญิงแอนโทเนียแห่งลักเซมเบิร์ก	18997 ตุลาคม พ.ศ. 2442	195431 กรกฎาคม พ.ศ. 2497	อภิเษกสมรส วันที่ 7 เมษายน พ.ศ. 2464 กับ เจ้าชายรูพเพ็ชลท์ มกุฎราชกุมารแห่งบาวาเรีย มีพระโอรสธิดา 6 พระองค์ ได้แก่ เจ้าชายไฮน์ริชแห่งบาวาเรีย เจ้าหญิงอาร์มีการ์ดแห่งบาวาเรีย เจ้าหญิงอีดิธาแห่งบาวาเรีย เจ้าหญิงฮิลดาแห่งบาวาเรีย เจ้าหญิงกาเบรียลแห่งบาวาเรีย เจ้าหญิงโซฟีแห่งบาวาเรีย
	เจ้าหญิงเอลิซาเบธแห่งลักเซมเบิร์ก	19017 มีนาคม พ.ศ. 2444	19502 สิงหาคม พ.ศ. 2493	อภิเษกสมรส วันที่ 14 พฤศจิกายน พ.ศ. 2465 กับ เจ้าชายลุดวิก ฟิลิปแห่งทวร์นและทักซิส มีพระโอรสธิดา 2 พระองค์ ได้แก่ เจ้าชายอันเซล์มแห่งทวร์นและทักซิส เจ้าหญิงไอนิกาแห่งทวร์นและทักซิส
	เจ้าหญิงโซฟีแห่งลักเซมเบิร์ก	190214 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2445	194124 พฤษภาคม พ.ศ. 2484	อภิเษกสมรส วันที่ 12 เมษายน พ.ศ. 2464 กับ เจ้าชายแอนสท์ ไฮน์ริชแห่งแซ็กโซนี มีพระโอรส 3 พระองค์ ได้แก่ เจ้าชายอัลเบิร์ต ดีโมแห่งแซ็กโซนี เจ้าชายจอร์จ ทีโมแห่งแซ็กโซนี เจ้าชายรูเพิร์ต เจโรแห่งแซ็กโซนี

พระราชตระกูล

16. คาร์ล คริสเตียน เจ้าชายแห่งนัสเซา-ไวล์บวร์ก

8. เฟรเดอริค วิลเลียม เจ้าชายแห่งนัสเซา-ไวล์บวร์ก

17. เจ้าหญิงแคโรไลนาแห่งออเรนจ์-นัสเซา

4. วิลเลียม ดยุกแห่งนัสเซา

18. วิลเฮล์ม จอร์จ เคานท์แห่งไซน์-ฮาเชนบูร์ก, เบอร์เกรฟแห่งเคิร์ชเบิร์ก

9. เบอร์เกรฟวีนหลุยส์ อิซาเบลแห่งเคิร์ชเบิร์ก

19. เจ้าหญิงอิซาเบลลา ออกุสต์ รอสแห่งกรีซ์

2. แกรนด์ดยุกอดอลฟ์แห่งลักเซมเบิร์ก

20. เออร์เนสต์ เฟรเดอริคที่ 3 ดยุคแห่งแซ็กซ์-ฮิลด์บูร์กเซน

10. เฟรเดอริค ดยุคแห่งแซ็กซ์-อัลเทนบูร์ก

21. เจ้าหญิงเออร์เนสต์ทีนแห่งแซ็กซ์-ไวมาร์

5. เจ้าหญิงหลุยส์แห่งแซ็กซ์-ฮิลด์บูร์กเซน

22. ชาร์ลส์ที่ 2 แกรนด์ดยุคแห่งแม็กเคลนบวร์ก-สเตรลิตซ์

11. ดัสเชสชาร์ล็อต จอร์จีนแห่งแม็กเคลนบวร์ก-สเตรลิตซ์

23. แลนด์เกรฟวีนเฟรเดอริเกแห่งเฮสส์-ดาร์มสตัดท์

1. แกรนด์ดยุกวิลเลมที่ 4 แห่งลักเซมเบิร์ก

24. ลีโอโปลด์ที่ 3 ดยุคแห่งอัลฮัลท์-เดสเซา

12. เฟรเดอริค เจ้าชายรัชทายาทแห่งอัลฮัลท์-เดสเซา

25. มาร์เกรฟวีนหลุยส์แห่งบรานเดนบูร์ก-ชเว็ดท์

6. เจ้าชายเฟรเดอริค ออกุสตุสแห่งอันฮัลท์-เดสเซา

26. เฟรเดอริคที่ 5 แลนด์เกรฟแห่งเฮสส์-ฮอมบูร์ก

13. แลนด์เกรฟวีนอเมลีแห่งเฮสส์-ฮอมบูร์ก

27. แลนด์เกรฟวีนแคโรไลน์แห่งเฮสส์-ดาร์มสตัดท์

3. เจ้าหญิงอเดลเฮด-มารีแห่งอันฮัลท์-เดสเซา

28. เจ้าชายเฟรเดอริคแห่งเฮสส์-คาสเซิล

14. เจ้าชายวิลเลียมแห่งเฮสส์-คาสเซิล

29. เจ้าหญิงแคโรไลน์แห่งนัสเซา-อูซิงเง็น

7. แลนด์เกรฟวีนมารี หลุยส์ ชาร์ล็อตแห่งเฮสส์-คาสเซิล

30. เจ้าชายเฟรเดอริค รัชทายาทแห่งเดนมาร์กและนอร์เวย์

15. เจ้าหญิงหลุยส์ ชาร์ล็อตแห่งเดนมาร์ก

31. ดัสเชสโซเฟีย เฟรเดอริกาแห่งเม็คเคลนบวร์ก-ชเวรีน

เชิงอรรถ

1. Almanach de Gotha (1901), article "Luxembourg"
2. Members of the German Ducal Houses uses the style of Highness
3. It was customary for a reigning Grand Duke, his heir apparent, and their spouses to use the style of Royal Highness

อ้างอิง

• Grand-Ducal House of Luxembourg

ก่อนหน้า		แกรนด์ดยุกวิลเลมที่ 4 แห่งลักเซมเบิร์ก		ถัดไป
แกรนด์ดยุกอดอลฟ์แห่งลักเซมเบิร์ก		แกรนด์ดยุกแห่งลักเซมเบิร์ก (ราชวงศ์นัสเซา-เวลเบิร์ก) (17 พฤศจิกายน พ.ศ. 2448 - 25 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2455)		แกรนด์ดัชเชสมารี-อเดเลดแห่งลักเซมเบิร์ก
แกรนด์ดยุกอดอลฟ์แห่งลักเซมเบิร์ก		ดยุกแห่งนัสเซา (ราชวงศ์นัสเซา-เวลเบิร์ก) ผู้อ้างสิทธิในพระอิศริยยศ (17 พฤศจิกายน พ.ศ. 2448 - 25 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2455)		แกรนด์ดัชเชสมารี-อเดเลดแห่งลักเซมเบิร์ก