อาณาจักรหริภุญชัย หรือ หริภุญไชย เป็นอาณาจักรมอญ ที่ตั้งอยู่บริเวณภาคเหนือของประเทศไทยปัจจุบัน
หริภุญชัย
พุทธศตวรรษที่ 14–พ.ศ. 1835 เมืองหลวง ลำพูน (พ.ศ. 1172-1835)การปกครอง ราชาธิปไตย ยุคประวัติศาสตร์ ยุคกลาง • ก่อตั้ง
ราว พ.ศ. 1172 • สิ้นสุด
ราว พ.ศ. 1743
ตำนานจามเทวีวงศ์โบราณได้บันทึกไว้ว่า ฤๅษีวาสุเทพ เป็นผู้สร้างเมืองหริภุญชัยขึ้นในปี พ.ศ. 1310 แล้วทูลเชิญพระนางจามเทวี ซึ่งเป็นเจ้าหญิงจากอาณาจักรละโว้ ขึ้นมาครองเมืองหริภุญชัย ในครั้งนั้นพระนางจามเทวีได้นำพระภิกษุ นักปราชญ์ และช่างศิลปะต่าง ๆ จากละโว้ขึ้นไปด้วยเป็นจำนวนมากราวหมื่นคน พระนางได้ทำนุบำรุงและก่อสร้างบ้านเมือง ทำให้เมืองหริภุญชัย (ลำพูน ) นั้นเป็นแหล่งศิลปวัฒนธรรมที่เจริญรุ่งเรืองยิ่ง ต่อมาพระนางได้สร้างเขลางค์นคร (ลำปาง ) ขึ้นอีกเมืองหนึ่งให้เป็นเมืองสำคัญ สมัยนั้นปรากฏมีการใช้ภาษามอญโบราณในศิลาจารึกของหริภุญชัย มีหนังสือหมานซูของจีนสมัยราชวงศ์ถัง กล่าวถึงนครหริภุญชัยไว้ว่าเป็น “อาณาจักรของสมเด็จพระราชินีนาถ ” (女王國 หนี่ว์ หวัง กว๋อ)
ต่อมา พ.ศ. 1824 พญามังราย มหาราชผู้สถาปนาอาณาจักรล้านนา ได้ยกกองทัพเข้ายึดเอาเมืองหริภุญชัยจากพญายีบา ได้ ต่อจากนั้นอาณาจักรหริภุญชัยจึงสิ้นสุดลงหลังจากรุ่งเรืองมา 618 ปี มีพระมหากษัตริย์ครองเมือง 49 พระองค์
ปัจจุบัน โบราณสถานสำคัญของอาณาจักรหริภุญชัยคือพระธาตุหริภุญไชย ที่จังหวัดลำพูน ซึ่งเป็นบริเวณที่สันนิษฐานว่าเป็นราชธานีในสมัยนั้น และยังมีเมืองโบราณเวียงมโน ตำบลหนองตอง อำเภอหางดง จังหวัดเชียงใหม่ โบราณสถานที่เวียงเกาะ บ้านสองแคว อำเภอจอมทอง จังหวัดเชียงใหม่ และเวียงท่ากาน ที่ตำบลบ้านกลาง ต.สันป่าตอง จังหวัดเชียงใหม่
ได้มีการพบจารึกอักษรมอญโบราณ สมัยหริภุญไชย ราวพุทธศตวรรษที่ 17 จำนวน 7 หลัก ที่ลำพูน ปัจจุบันอยู่ที่พิพิธภัณฑ์สถานแห่งชาติหริภุญไชย จังหวัดลำพูน บางหมู่บ้านของจังหวัดลำพูนนั้นพบว่า ยังมีคนพูดภาษามอญ และอนุรักษ์วัฒนธรรมมอญ อยู่
รายพระนามผู้ปกครอง
อ้างอิง 'Historic Lamphun: Capital of the Mon Kingdom of Haripunchai', in: Forbes, Andrew, and Henley, David, Ancient Chiang Mai Volume 4. Chiang Mai, Cognoscenti Books, 2012. ASIN: B006J541LE Swearer, Donald K. and Sommai Premchit. The Legend of Queen Cama: Bodhiramsi's Camadevivamsa, a Translation and Commentary. New York: State University of New York Press, 1998. David K. Wyatt, Thailand: A Short History, Chaing Mai : Silkworm Book, 2004, pg. 21 นิทรรศการถาวร/item/การจัดแสดงศิลปะโบราณวัตถุ-ในพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ-หริภุญไชย[ลิงก์เสีย ]
อาณาจ, กรหร, ญช, หร, ญช, เปล, ยนทางมาท, สำหร, บความหมายอ, ราชวงศ, หร, ญช, บทความน, งต, องการเพ, มแหล, งอ, างอ, งเพ, อพ, จน, ความถ, กต, อง, ณสามารถพ, ฒนาบทความน, ได, โดยเพ, มแหล, งอ, างอ, งตามสมควร, เน, อหาท, ขาดแหล, งอ, างอ, งอาจถ, กลบออก, หร, หร, ญไชย, เป, นอ. hriphuychy epliynthangmathini sahrbkhwamhmayxun duthi rachwngshriphuychy bthkhwamniyngtxngkarephimaehlngxangxingephuxphisucnkhwamthuktxng khunsamarthphthnabthkhwamniidodyephimaehlngxangxingtamsmkhwr enuxhathikhadaehlngxangxingxacthuklbxxkxanackrhriphuychy hrux hriphuyichy epnxanackrmxy 1 thitngxyubriewnphakhehnuxkhxngpraethsithypccubnhriphuychySarhasta Asam bali phuththstwrrsthi 14 ph s 1835ph s 1543 1643 ekhiyw hriphuychy faxxn xanackrlaow aedng ckrwrrdiekhmr ehluxng xanackrcampa fa idewiyd chmphu xanackrphukam manaw xanackrsriwichyemuxnghlwnglaphun ph s 1172 1835 karpkkhrxngrachathipityyukhprawtisastryukhklang kxtngraw ph s 1172 sinsudraw ph s 1743kxnhna thdipxanackrlaow xanackrlannatanancamethwiwngsobranidbnthukiwwa visiwasuethphepnphusrangemuxnghriphuychykhuninpi ph s 1310 aelwthulechiyphranangcamethwi sungepnecahyingcakxanackrlaow khunmakhrxngemuxnghriphuychy inkhrngnnphranangcamethwiidnaphraphiksu nkprachy aelachangsilpatang caklaowkhunipdwyepncanwnmakrawhmunkhn phranangidthanubarungaelakxsrangbanemuxng thaihemuxnghriphuychy laphun nnepnaehlngsilpwthnthrrmthiecriyrungeruxngying txmaphranangidsrangekhlangkhnkhr lapang khunxikemuxnghnungihepnemuxngsakhy smynnpraktmikarichphasamxyobraninsilacarukkhxnghriphuychy mihnngsuxhmansukhxngcinsmyrachwngsthng klawthungnkhrhriphuychyiwwaepn xanackrkhxngsmedcphrarachininath 女王國 hniw hwng kwx txma ph s 1824 phyamngraymharachphusthapnaxanackrlanna idykkxngthphekhayudexaemuxnghriphuychycakphyayibaid txcaknnxanackrhriphuychycungsinsudlnghlngcakrungeruxngma 618 pi miphramhakstriykhrxngemuxng 49 phraxngkhpccubn obransthansakhykhxngxanackrhriphuychykhuxphrathatuhriphuyichy thicnghwdlaphun sungepnbriewnthisnnisthanwaepnrachthaniinsmynn aelayngmiemuxngobranewiyngmon tablhnxngtxng xaephxhangdng cnghwdechiyngihm obransthanthiewiyngekaa bansxngaekhw xaephxcxmthxng cnghwdechiyngihm aelaewiyngthakan thitablbanklang t snpatxng cnghwdechiyngihmidmikarphbcarukxksrmxyobran smyhriphuyichy rawphuththstwrrsthi 17 canwn 7 hlk thilaphun pccubnxyuthiphiphithphnthsthanaehngchatihriphuyichy cnghwdlaphun 2 banghmubankhxngcnghwdlaphunnnphbwa yngmikhnphudphasamxyaelaxnurkswthnthrrmmxyxyurayphranamphupkkhrxng aekikhdubthkhwamhlkthi rayphranamphupkkhrxngaekhwnhriphuychyxangxing aekikh Historic Lamphun Capital of the Mon Kingdom of Haripunchai in Forbes Andrew and Henley David Ancient Chiang Mai Volume 4 Chiang Mai Cognoscenti Books 2012 ASIN B006J541LE Swearer Donald K and Sommai Premchit The Legend of Queen Cama Bodhiramsi s Camadevivamsa a Translation and Commentary New York State University of New York Press 1998 David K Wyatt Thailand A Short History Chaing Mai Silkworm Book 2004 pg 21 nithrrskarthawr item karcdaesdngsilpaobranwtthu inphiphithphnthsthanaehngchati hriphuyichy lingkesiy ekhathungcak https th wikipedia org w index php title xanackrhriphuychy amp oldid 9803581, wikipedia, วิกิ หนังสือ, หนังสือ, ห้องสมุด,
บทความ , อ่าน, ดาวน์โหลด, ฟรี, ดาวน์โหลดฟรี, mp3, วิดีโอ, mp4, 3gp, jpg, jpeg, gif, png, รูปภาพ, เพลง, เพลง, หนัง, หนังสือ, เกม, เกม