แย้

แย้
แย้ธรรมดา หรือแย้เส้น (Leiolepis belliana)
การจำแนกชั้นทางวิทยาศาสตร์
อาณาจักร:	Animalia
ไฟลัม:	Chordata
ชั้น:	Reptilia
อันดับ:	Squamata
อันดับย่อย:	Lacertilia
วงศ์:	Agamidae
วงศ์ย่อย:	Leiolepidinae Fitzinger, 1843
สกุล:	Leiolepis Cuvier, 1829
ชนิด
ดูในเนื้อหา

แย้ หรือ สกุลแย้ (อังกฤษ: butterfly lizards, small-scaled lizards, ground lizards, butterfly agamas; ชื่อวิทยาศาสตร์: Leiolepis) เป็นสัตว์เลื้อยคลานจำพวกกิ้งก่าประเภทหนึ่ง จัดอยู่ในวงศ์ย่อย Leiolepidinae ในวงศ์ Agamidae พบกระจายทั่วไปในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ โดยเฉพาะภูมิภาคอินโดจีน พบทั้งหมด 9 ชนิด สำหรับในประเทศไทยพบทั้งหมด 4 ชนิด มีลักษณะเด่นคือ มีแถบหรือจุดสีสด และลำตัวไม่มีปุ่มหนาม

มีถิ่นกำเนิดในคาบสมุทรมาเลเซีย ไทย เมียนมาร์ ลาว กัมพูชา อินโดนีเซีย เวียดนาม และอาจพบในหมู่เกาะริวกิว (ญี่ปุ่น) และไหหลำ (จีน)^{[ต้องการอ้างอิง]} สกุลแย้นี้มีทั้งชนิดที่สืบพันธุ์โดยการผสมพันธุ์ และสืบพันธุ์โดยไม่ผสมพันธุ์

ลักษณะ

มีความแตกต่างจากกิ้งก่าในวงศ์ย่อย Agaminae ซึ่งเป็นวงศ์ย่อยที่มีจำนวนสมาชิกหลากหลายที่สุดของวงศ์ Agamidae คือ มีช่องเปิดบริเวณแอ่งเบ้าตาเล็ก และไม่มีช่องเปิดบริเวณกล่องหู มีขนาดลำตัววัดจากปลายปากโดยตลอดยาวประมาณ 11.5 เซนติเมตร หางยาวประมาณ 23.8 เซนติเมตร ตัวแบนหางราบ โคนหางแบนและแผ่บานออก สีข้างแผ่ขยาย ไม่มีแผงหนามที่สันหลัง ช่องหูใหญ่ เยื่อหูจมใต้ผิวหนัง หนังข้างคอมีรอยพับตามขวาง รอบลำตัวมีเกล็ดประมาณ 40 แถว หัวและหลังสีเขียวมะกอก โดยมีจุดสีเหลืองขอบดำเรียงเป็นแนวข้างตัว มีแถบดำสลับเหลืองคอมีลวดลายร่างแหดำ ประกอบสีครีม ท้องและอกสีส้มสด ตัวผู้จะมีพังผืดด้านข้างที่กางออกได้ และมีสีสดกว่าตัวเมีย โดยที่แย้ไม่สามารถปรับเปลี่ยนสีได้ตามสภาพแวดล้อมเหมือนสัตว์เลื้อยคลานชนิดอื่น ๆ

พฤติกรรมและนิเวศวิทยา

แย้ทุกชนิดเป็นสัตว์ที่หากินและอาศัยอยู่ในพื้นดินราบ เปิดโล่ง โดยเฉพาะพื้นที่ดินปนทราย ไม่ขึ้นต้นไม้อย่างสัตว์เลื้อยคลานชนิดอื่น ที่อยู่ของแย้เป็นรู ลึกประมาณ 1 ฟุต เป็นโพรงข้างใน สามารถกลับตัวได้ ที่ปากรูจะมีรอยของหางแย้ เป็นรอยยาว ๆ และจะมีรูพิเศษอีกรูหนึ่ง ที่ใช้ป้องกันตัว เมื่อถูกศัตรูรุกรานเข้ารูด้านหนึ่ง แย้สามารถหลบรอดออกไปอีกรูหนึ่งได้อย่างแยบยล โดยรูนี้เรียกในภาษาลาว-อีสานว่า "แปว"

แย้สามารถสืบพันธุ์ได้ทุกฤดูกาล กินแมลงต่าง ๆ เป็นอาหาร แย้ไม่สามารถที่จะว่ายน้ำได้ บางครั้งกินทั้งพืชและสัตว์ขนาดเล็ก (omnivore)

นอกจากนี้แล้วในพฤติกรรมการสืบพันธุ์ แย้บางชนิดเป็นสัตว์ที่เป็นกะเทยหรือมีเพศที่ไม่แน่นอน สามารถขยายพันธุ์ได้เองโดยไม่ต้องอาศัยเพศผู้

อนุกรมวิธาน

มีทั้งหมดอย่างน้อย 9 ชนิด แบ่งเป็น 2 ประเภท ได้แก่

• แย้ ที่สืบพันธุ์โดยการผสมพันธุ์ (sexual spicies) ซึ่งลักษณะทางกายภาพของแย้ประเภทนี้ จะเห็นความแตกต่างระหว่างเพศที่ชัดเจน
  • แย้ธรรมดา หรือ แย้เส้น Leiolepis belliana Hardwicke & Gray, 1827 — พบได้ทั่วไปในประเทศไทยทุกภาค แม้กระทั่งตามเกาะแก่งต่าง ๆ กลางทะเล ในอดีตเคยแบ่งออกเป็นชนิดย่อย 2 ชนิด คือ L. b. belliana และ L. b. rubritaeniata และปัจจุบันยังไม่เป็นที่ชัดเจนในการระบุชนิดของอีกชนิดย่อยคือ Leiolepis belliana ocellata Peters, 1971 ซึ่งอาจแยกออกเป็น Leiolepis ocellata ตามการศีกษาดีเอ็นเอซึ่งพบไมโครโครโมโซมเพียง 11 คู่และยังอาจถูกระบุให้เป็น asexual spicies
  • แย้อีสาน Leiolepis rubritaeniata Mertens, 1961 — พบมากที่สุดในภาคอีสานของประเทศไทย ทางตะวันออกสุดที่ปากช่อง และตะวันตกสุดพบที่ช่องเม็ก รวมทั้งประเทศลาว และบริเวณชายแดนเวียดนาม - กัมพูชา ในจังหวัดซาลาย
  • แย้ยักษ์ Leiolepis guttata
  • Leiolepis peguensis
  • แย้เหนือ Leiolepis reevesii

• แย้ ที่สืบพันธุ์โดยไม่ผสมพันธุ์ (asexual spicies) และพบเฉพาะเพศเมีย
  • แย้สงขลา Leiolepis boehmei Darevsky & Kupriyanova, 1993 — พบเฉพาะภาคใต้ของประเทศไทย เช่น นครศรีธรรมราช สงขลา และปัตตานี
  • Leiolepis guentherpetersi Darevsky & Kupriyanova, 1993
  • แย้มลายู Leiolepis triploida G. Peters, 1971 – มีถิ่นอาศัยในมาเลเซีย และชายแดนที่ติดกับประเทศไทย ทางใต้ของจังหงัดสตูลและสงขลา
  • แย้กะเทย Leiolepis ngovantrii J. Grismer & L. Grismer, 2010 — พบได้ที่เวียดนาม

ความสัมพันธ์กับมนุษย์

แย้จัดเป็นอาหารดั้งเดิมของมนุษย์มาช้านานแล้ว โดยเฉพาะอย่างยิ่งในถิ่นอีสานของไทย ชาวอีสานจะนิยมจับแย้กินเป็นอาหาร โดยมีรสชาติคล้ายเนื้อไก่ นิยมนำไปทำเป็นเมนูได้หลากหลาย เช่น ปิ้ง หรือ ลาบ

ปัจจุบัน สถานะของแย้เมื่อเทียบกับสัตว์เลื้อยคลานชนิดอื่น ๆ แล้ว นับว่าใกล้สูญพันธุ์จากถิ่นที่อยู่ตามธรรมชาติ ในบางพื้นที่จึงมีการส่งเสริมการเลี้ยงแย้ให้เป็นสัตว์เศรษฐกิจและอนุรักษ์ไว้ด้วย เช่นที่ สวนสัตว์เปิดเขาเขียว เป็นต้น

นอกจากนี้แล้ว จากพฤติกรรมที่อาศัยอยู่ในรู จึงทำให้การละเล่นพื้นบ้านที่จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ มีการละเล่นที่เรียกว่า "แย้ลงรู"

อ้างอิง

1. "The IUCN Red List of Threatened Species". IUCN Red List of Threatened Species.
2. วีรยุทธ์ เลาหะจินดา, วิทยาสัตว์เลื้อยคลานและสัตว์สะเทินน้ำสะเทินบก หน้า 374 (พ.ศ. 2552) ISBN 978-616-556-016-0
3. วรัญญา อรัญวาลัย. ความหลากหลายของชนิดและลักษณะพื้นที่อาศัยของแย้ในประเทศไทย. 2546.
4. Grismer, Jesse L.; Grismer, L. Lee (2010). "Who's your mommy? Identifying maternal ancestors of asexual species of Leiolepis Cuvier, 1829 and the description of a new endemic species of asexual Leiolepis Cuvier, 1829 from Southern Vietnam" (PDF). Zootaxa. 2433: 47–61.
5. Grismer, J.L. and Grismer, L.L. 2010. Who’s your mommy? Identifying maternal ancestors of asexual species of Leiolepis Cuvier, 1829 and the description of a new endemic species of asexual Leiolepis Cuvier, 1829 from Southern Vietnam. Zootaxa. 2433: 47–61. http://www.mapress.com/zootaxa/2010/f/z02433p061f.pdf
6. เลื้อยๆ คลานๆ วิวัฒนาการสูง “โคลนตัวเอง” แพร่พันธุ์ไม่ง้อเพศผู้ ผู้จัดการออนไลน์
7. Leiolepis ocellata. IUCN - Red List. สืบค้นเมื่อ 18 มีนาคม 2564.
8. Boehme's butterfly lizard Thai National Park. สืบค้นเมื่อ 17 มีนาคม 2564.
9. Böhme’s Butterfly Lizard. IUCN - Red List. สืบค้นเมื่อ 18 มีนาคม 2564.
10. Assessment), Lee Grismer (SRLI Reptile; Malaysia), Evan Quah (University Sains (2017-05-23). "IUCN Red List of Threatened Species: Leiolepis triploida". IUCN Red List of Threatened Species.
11. อนุรักษ์แย้..สัตว์ที่น่ารัก เพาะเลี้ยงไว้ ณ เขาเขียว จากไทยรัฐ
12. กระทรวงมหาดไทย กระทรวงศึกษาธิการ และกรมศิลปากร. วัฒนธรรม พัฒนาการทางประวัติศาสตร์ เอกลักษณ์และภูมิปัญญา จังหวัดประจวบคีรีขันธ์---. กรุงเทพ:ม.ป.ส., 2544. หน้า 85.

แหล่งข้อมูลอื่น

•   ข้อมูลเกี่ยวข้องกับ Leiolepis จากวิกิสปีชีส์