โกโต โชจิโร

โกโต โชจิโร (ญี่ปุ่น: 後藤象二郎 โรมาจิ: Gotō Shōjirō, 13 เมษายน 2381-4 สิงหาคม 2440) ซามูไรชาวญี่ปุ่นและนักการเมืองช่วงปลายยุค บากูมัตสึ และช่วงต้น ยุคเมจิ เขาเป็นผู้นำของ ขบวนการสิทธิและเสรีภาพของประชาชน (jiyū minken undō 自由民権運動) ขบวนการทางการเมืองที่ภายหลังได้แปรสภาพเป็นพรรคการเมือง

โกโต โชจิโร Gotō Shōjirō 後藤象二郎
เกิด	13 เมษายน พ.ศ. 2381 แคว้นโทซะ
เสียชีวิต	4 สิงหาคม พ.ศ. 2440 (59 ปี) ฮาโกเนะ จังหวัดคานางาวะ
สัญชาติ	ญี่ปุ่น
อาชีพ	นักการเมือง รัฐมนตรี

โกโต โชจิโร
ชื่อภาษาญี่ปุ่น
คันจิ	後藤 象二郎
ฮิรางานะ	ごとう しょうじろう
การถอดเสียง โรมาจิ Gotō Shōjirō

ชีวิตช่วงต้น

โกโตเกิดใน แคว้นโทซะ (ปัจจุบันคือ จังหวัดโคชิ) พร้อมกับเพื่อน ซามูไร ซากาโมโตะ เรียวมะ, เขาเป็นที่สนใจของพวกหัวรุนแรงนิยมสถาบันขบวนการ ซนโนโจอิ. หลังจากเขาเลื่อนตำแหน่ง, เขายึดอำนาจทางการเมืองและมีอิทธิพลเหนือ ไดเมียว แคว้นโทซะ ยามาอูจิ โทโยชิเงะ เรียกร้องให้ โชกุน โทกูงาวะ โยชิโนบุ ถวายคืนพระราชอำนาจอย่างสันติต่อองค์จักรพรรดิ

รัฐบุรุษเมจิและผู้ปลุกกระแสเสรีนิยม

หลังจาก การฟื้นฟูเมจิ โกโตได้รับแต่งตั้งให้ดำรงตำแหน่งอาทิ ผู้ว่าการจังหวัด โอซากะ แต่หลังจากนั้นไม่นานใน พ.ศ. 2416 เขาไม่เห็นด้วยกับนโยบายของ รัฐบาลเมจิ ในการยับยั้ง เกาหลี ทำให้ในที่สุดเขากลายเป็นฝ่ายตรงข้ามกับ ฝ่าย โชชู และ ซัตสึมะ ในรัฐบาลใหม่, เขาจับมือกับ อิตางากิ ไทซูเกะ. เขาลงนามในบันทึกความเข้าใจเรียกร้องให้มีการเลือกตั้ง. ใน พ.ศ. 2417, พร้อมกับ อิตางากิ ไทซูเกะ, และ อิโต ชินเป และ โซเอจิมะ ทาเนโอมิ แห่ง แคว้นฮิเซ็น. เขาก่อตั้ง ไอโกกุ โกโต (พรรคประชาชนผู้รักชาติ) การต่อต้านรัฐบาลครั้งนี้สร้างความไม่พอใจให้แก่ชนชั้นซามูไรและขุนนางท้องถิ่น (ส่งภาษีให้ส่วนกลาง) และชาวนา (ไม่พอใจกับราคาข้าวแพงแต่ค่าจ้างต่ำ).

หลังจาก การประชุมโอซากะ 2418 เขากลับเข้าร่วมรัฐบาลโดยเข้าร่วมใน เก็นโรอิง หรือ วุฒิสภา. เขาได้บริหารเหมืองถ่านหินใน คิวชู (เหมืองถ่านหินทากาชิมะ)

ใน พ.ศ. 2424, เข้ากลับเข้าสู่การเมืองด้วยการช่วยอิตางากิก่อตั้ง พรรคเสรีนิยม