โคะ

โคะ เป็นคะนะของภาษาญี่ปุ่นตัวหนึ่ง ฮิระงะนะเขียนว่า こ มีที่มาจากตัวเขียนหวัดของมันโยงะนะ 己 และคะตะกะนะเขียนว่า コ มีที่มาจากส่วนบนของมันโยงะนะ 己 ออกเสียงว่า  [ko] เมื่อเติมดะกุเต็งจะออกเสียงว่า  [go] ในพยางค์แรก และแปรเสียงอยู่ระหว่าง [ŋo] กับ [ɣo] ในพยางค์อื่น

ฮิรางานะ	คาตากานะ
การถอดอักษร	ko
+ดากูเต็ง	go
+ฮันดากูเต็ง	(ngo)
มังโยงานะ ของฮิรางานะ	己
มังโยงานะ ของคาตากานะ	己
รหัสเรียกขาน	子供のコ (โคะโดะโมะ โนะ โคะ)
รหัสมอร์ส	－－－－
อักษรเบรลล์
ยูนิโคด	U+3053, U+30B3
คะนะ อึง วะ ระ ยะ มะ ฮะ นะ ทะ ซะ คะ อะ วิ ริ – มิ ฮิ นิ ชิ ชิ คิ อิ – รุ ยุ มุ ฟุ นุ สึ ซุ คุ อุ เวะ เระ – เมะ เฮะ เนะ เทะ เซะ เคะ เอะ โวะ โระ โยะ โมะ โฮะ โนะ โทะ โซะ โคะ โอะ เคะตัวเล็ก · สึตัวเล็ก · โยะริ · โคะโตะ ดะกุเต็ง · ฮันดะกุเต็ง · โชอมปุ

こ เป็นอักษรลำดับที่ 10 อยู่ระหว่าง け (เคะ) กับ さ (ซะ) ในการจัดลำดับอักษรปัจจุบัน ส่วนการจัดลำดับแบบอิโระฮะ こ เป็นอักษรลำดับที่ 33 อยู่ระหว่าง ふ (ฟุ) กับ え (เอะ)

รูปแบบ	โรมะจิ	ฮิระงะนะ	คะตะกะนะ	เสียงอ่าน	รูปแบบ	โรมะจิ	ฮิระงะนะ	คะตะกะนะ	เสียงอ่าน	รูปแบบ	โรมะจิ	ฮิระงะนะ	คะตะกะนะ	เสียงอ่าน
ธรรมดา	ko	こ	コ	โคะ-โกะ	ธรรมดา +ดะกุเต็ง	go	ご	ゴ	โกะ-โงะ	ธรรมดา +ฮันดะกุเต็ง	(ngo)	こ゚	コ゚	โงะ
	kou kō	こう, こぅ こお, こぉ こー, こ～	コウ, コゥ コオ, コォ コー, コ～	โค-โก		gou gō	ごう, ごぅ ごお, ごぉ ごー, ご～	ゴウ, ゴゥ ゴオ, ゴォ ゴー, ゴ～	โก-โง		(ngou) (ngō)	こ゚う, こ゚ぅ こ゚お, こ゚ぉ こ゚ー, こ゚～	コ゚ウ, コ゚ゥ コ゚オ, コ゚ォ コ゚ー, コ゚～	โง

อักษรแบบอื่น

อักษรแบบอื่นของโคะคือคะนะขนาดเล็ก ใช้กำกับตัวเลขหรือคันจิตัวเลขเพื่อแสดงหน่วยนับ (สามารถใช้แทน ゖ, ヶ ที่ออกเสียงเป็น こ) พบการใช้งานในสมัยเอะโดะ ปัจจุบันไม่มีที่ใช้และไม่มีรหัสในคอมพิวเตอร์

ข้อความภาษาญี่ปุ่นทั่วไปไม่เติมฮันดะกุเต็งบนโคะ แต่อาจนักภาษาศาสตร์อาจเติมฮันดะกุเต็งบนโคะ こ゚, コ゚ เพื่อแสดงเสียง [ŋo]

อักขระ	ยูนิโคด	จิส เอกซ์ 0213	ความหมาย
こ	U+3053	1-4-19	ฮิระงะนะ โคะ
ご	U+3054	1-4-20	ฮิระงะนะ โกะ
こ゚	U+3053 U+309A	1-4-91	ฮิระงะนะ โงะ
コ	U+30B3	1-5-19	คะตะกะนะ โคะ
ゴ	U+30B4	1-5-20	คะตะกะนะ โกะ
コ゚	U+30B3 U+309A	1-5-91	คะตะกะนะ โงะ
㋙	U+32D9	1-12-68	คะตะกะนะ โคะ ในวงกลม
ｺ	U+FF7A	ไม่มี	คะตะกะนะ โคะ ครึ่งความกว้าง

ลำดับขีด

ลำดับขีดในการเขียน こ

ลำดับขีดในการเขียน コ

ฮิระงะนะ こ มีลำดับขีด 2 ขีดดังนี้

1. ขีดเส้นนอนในตำแหน่งบน อาจตวัดลงที่ปลายหรือไม่ก็ได้
2. ขีดเส้นโค้งในตำแหน่งกึ่งล่าง มาทางซ้ายเล็กน้อยแล้วลากเส้นนอนไปทางขวา

คะตะกะนะ コ มีลำดับขีด 2 ขีดดังนี้

1. ขีดเส้นนอนในตำแหน่งบน แล้วหักลงล่าง
2. ขีดเส้นนอนในตำแหน่งล่างไปบรรจบกับปลายเส้นแรก

คันจิ

ตัวอย่างคันจิที่อ่านว่าโคะ และขึ้นต้นด้วยโคะ มีดังนี้

乎 個 古 呼 固 姑 孤 己 庫 弧 戸 故 枯 湖 狐 糊 袴 股 胡 菰

虎 誇 跨 鈷 雇 顧 鼓 五 互 伍 午 呉 吾 娯 後 御 悟 梧 檎 瑚

碁 語 誤 護 醐 乞 鯉 交 佼 侯 候 倖 光 公 功 効 勾 厚 口 向

后 喉 坑 垢 好 孔 孝 宏 工 巧 巷 幸 広 庚 康 弘 恒 慌 抗 拘

控 攻 昂 晃 更 杭 校 梗 構 江 洪 浩 港 溝 甲 皇 硬 稿 糠 紅

อ้างอิง

1. JIS拡張漢字（JIS X 0213:2004）（全コード表） (ญี่ปุ่น)

ดูเพิ่ม

• โคะโตะ