ป้อมอาเมร์

ป้อมอาเมร์ (ฮินดี: आमेर क़िला, อังกฤษ: Amer Fort) หรือ ป้อมอัมเบร์ (อังกฤษ: Amber Fort) ตั้งอยู่ที่เมืองอาเมร์ ชานเมืองชัยปุระ รัฐราชสถาน ประเทศอินเดีย ซึ่งเป็นเมืองเล็กๆที่มีขนาดเพียง 4 ตารางกิโลเมตร (1.5 ตารางไมล์) ห่างจากชัยปุระเป็นระยะทาง 11 กิโลเมตร (6.8 ไมล์) ป้อมอาเมร์นั้นเป็นหนึ่งในสถานที่ท่องเที่ยวที่สำคัญที่สุดแห่งหนึ่งของชัยปุระ โดยที่ตั้งนั้นโดดเด่นอยู่บนผาหินเหนือทะเลสาบ สร้างโดยมหาราชา มาน สิงห์ที่ 1 ป้อมปราการแห่งนี้มีชื่อเสียงทางด้านสถาปัตยกรรมซึ่งผสมผสานกันระหว่างศิลปะฮินดูและศิลปะราชปุตอันเป็นเอกลักษณ์ สามารถมองเห็นได้จากระยะทางไกลเนื่องจากมีขนาดกำแพงปราการที่ใหญ่และแน่นหนา พร้อมประตูทางเข้าหลายแห่ง ถนนที่ปูด้วยหินหลายสาย ซึ่งเมื่ออยู่บนป้อมแล้วสามารถมองเห็นทะเลสาบเมาตาได้อย่างชัดเจนบริเวณด้านหน้า

ป้อมอาเมร์
ส่วนหนึ่งของรัฐราชสถาน
อาเมร์ รัฐราชสถาน ประเทศอินเดีย
ป้อมอาเมร์ แสดงแผนที่ชัยปุระ ป้อมอาเมร์ แสดงแผนที่รัฐราชสถาน
พิกัด	26°59′09″N 75°51′03″E / 26.9859°N 75.8507°E / 26.9859; 75.8507พิกัดภูมิศาสตร์: 26°59′09″N 75°51′03″E / 26.9859°N 75.8507°E / 26.9859; 75.8507
ประเภท	ป้อมปราการ และ พระราชวัง
ข้อมูล
ควบคุมโดย	รัฐบาลรัฐราชสถาน
เปิดสู่ สาธารณะ	Yes
สภาพ	ดี
ประวัติศาสตร์
สร้าง	967
วัสดุ	หินทราย และ หินอ่อน
มรดกโลกโดยยูเนสโก
ประเภท	วัฒนธรรม
เกณฑ์	ii, iii
ขึ้นเมื่อ	2013 (การประชุม ครั้งที่ 37)
เป็นส่วนหนึ่งของ	หมู่ป้อมเนินแห่งรัฐราชสถาน
เลขอ้างอิง	247
ภูมิภาค	เอเชียใต้

ความสวยงามของบรรยากาศของป้อมอาเมร์นั้นซ่อนอยู่ภายในกำแพงเมืองที่แบ่งเป็นทั้งหมด 4 ชั้น (แต่ละชั้นคั่นด้วยทางเดินกว้าง) โดยภายในเป็นหมู่พระที่นั่งซึ่งสร้างจากหินทรายสีแดงและหินอ่อน หมู่พระที่นั่งภายในป้อมอาเมร์ประกอบด้วย ทิวันเนอาม (Diwan-E-Aam) หรือท้องพระโรง, ทิวันเนฆัส (Diwan-e-Khas) หรือท้องพระโรงส่วนพระองค์, ศีษมหัล (Shish Mahal) พระตำหนักซึ่งเป็นห้องทรงประดับกระจกสำหรับมหาราช และ ชยมนเทียร (Jai Mandir) ซึ่งเป็นตำหนักอยู่บนชั้นสอง, อารามบาฆ (Aram Bagh) ซึ่งเป็นสวนสวยจัดเป็นรูปดาวแฉกแบบโมกุลคั่นกลางระหว่างอาคาร และ สุชนิวาส (Sukh Niwas) ซึ่งเป็นพระตำหนักที่ใช้การปรับอากาศภายในพระตำหนักให้เย็นลงด้วยการทำให้ลมเป่าผ่านรางน้ำตกที่มีอยู่โดยรอบภายในพระตำหนัก ทำให้ภายในตำหนักนี้มีอากาศเย็นอยู่เสมอ จากลักษณะโดยรวมอันสวยงามของบริเวณภายในป้อม จึงนิยมเรียกป้อมแห่งนี้อีกอย่างหนึ่งว่า "พระราชวังอาเมร์" พระราชวังในป้อมอาเมร์นี้เคยเป็นที่ประทับของราชปุต มหาราชา และพระราชวงศ์ของอาเมร์ในอดีต นอกจากนี้บริเวณประตูทางเข้าพระราชวังใกล้กับประตูคเณศ เป็นที่ตั้งของมนเทียรศิลามาตาเทวีซึ่งภายในมีศาลบูชาพระแม่ทุรคา ซึ่งเป็นเทพเจ้าแห่งสงคราม ซึ่งมหาราชา มาน สิงห์ทรงเคารพบูชาอย่างสูง เนื่องจากพระองค์ได้ทรงพระสุบินถึงพระแม่ทุรคาทูลให้ทราบว่าพระองค์จะชนะสงครามกับมหาราชาแห่งเบงกอลในปีค.ศ. 1604

ป้อมอาเมร์ และป้อมชยครห์ ทั้งสองนั้นตั้งอยู่บนเขาจีลกาตีละ (Cheel ka Teela) อันเป็นส่วนหนึ่งของเทือกเขาอะราวัลลี ทั้งสองป้อมนี้ถือว่าเป็นสถานที่เดียวกัน เนื่องจากสามารถเดินทางหากันได้โดยทางเชื่อมใต้ดิน ซึ่งใช้เป็นทางหลบหนีสำหรับเชื้อพระวงศ์ในกรณีที่ป้อมอาเมร์นั้นถูกยึดครอง

จากสถิติปีค.ศ. 2007 จำนวนนักท่องเที่ยวที่มาเยี่ยมชมป้อมอาเมร์มีจำนวนถึง 5,000 คนต่อวัน และ 1.4 ล้านคนต่อปี

ระเบียงภาพ

•  

  ป้อมอาเมร์ยามค่ำคืน

•  

  ป้อมอาเมร์กับทะเลสาบเมาตา

•  

  อุโมงค์ลับเชื่อมระหว่างป้อมอาเมร์กับป้อมชยครห์

•  

  เสาสองชั้นภายในดิวัน-อิ-อัม

•  

  งานเขียนสีบนเพดาน

•  

  รายละเอียดภายในพระตำหนักประดับกระจก

•  

  ผนังด้านของของคเณศโปล

•  

  บริเวณระเบียงชั้นบนมองจากลานกว้างชั้นที่ 4

•  

  พระตำหนักประดับกระจก มองจากลานกว้างชั้นที่ 2

•  

  โดมของป้อมอาเมร์

•  

  พานอรามาของบริเวณสวนภายในป้อม

อ้างอิง

1. Outlook Publishing (1 December 2008). Outlook. Outlook Publishing. pp. 39–. สืบค้นเมื่อ 18 April 2011.
2. Mancini, Marc (1 February 2009). Selling Destinations: Geography for the Travel Professional. Cengage Learning. p. 539. ISBN 978-1-4283-2142-7. สืบค้นเมื่อ 19 April 2011.
3. Abram, David (15 December 2003). Rough guide to India. Rough Guides. p. 161. ISBN 978-1-84353-089-3. สืบค้นเมื่อ 19 April 2011.
4. Pippa de Bruyn; Keith Bain; David Allardice; Shonar Joshi (2010). Frommer's India. Frommer's. pp. 521–522. ISBN 978-0-470-55610-8.
5. "Amer Fort - Jaipur" (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ 2017-11-17.
6. "Maota Sarover -Amer-jaipur". Agam pareek. สืบค้นเมื่อ 2015-09-25.
7. Rajiva Nain Prasad (1966). Raja Mān Singh of Amer. World Press. สืบค้นเมื่อ 18 April 2011.
8. Lawrence A. Babb (1 July 2004). Alchemies of violence: myths of identity and the life of trade in western India. SAGE. pp. 230–231. ISBN 978-0-7619-3223-9. สืบค้นเมื่อ 19 April 2011.
9. "Jaipur". Jaipur.org.uk. สืบค้นเมื่อ 16 April 2011.
10. D. Fairchild Ruggles (2008). Islamic gardens and landscapes. University of Pennsylvania Press. pp. 205–206. ISBN 978-0-8122-4025-2.

อ่านเพิ่ม

• Crump, Vivien; Toh, Irene (1996). Rajasthan (hardback). New York: Everyman Guides. p. 400. ISBN 1-85715-887-3.
• Michell, George; Martinelli, Antonio (2005). The Palaces of Rajasthan. London: Frances Lincoln. p. 271 pages. ISBN 978-0-7112-2505-3.
• Tillotson, G.H.R (1987). The Rajput Palaces – The Development of an Architectural Style (Hardback) (First ed.). New Haven and London: Yale University Press. p. 224 pages. ISBN 0-300-03738-4.

แหล่งข้อมูลอื่น

คอมมอนส์ มีภาพและสื่อเกี่ยวกับ: ป้อมอาเมร์