จังหวัดกาลีมันตันกลาง
กาลีมันตันกลาง หรือ กาลีมันตันเตองะฮ์ (อินโดนีเซีย: Kalimantan Tengah) เป็นจังหวัดในประเทศอินโดนีเซีย เป็นหนึ่งในห้าจังหวัดที่ตั้งอยู่ในกาลีมันตันที่เป็นส่วนหนึ่งของเกาะบอร์เนียวในส่วนอินโดนีเซีย เมืองหลักของจังหวัดคือปาลังการายา และใน ค.ศ. 2010 มีประชากรมากกว่า 2.2 ล้านคน ขณะที่การประเมินอย่างเป็นทางการ (เดือนมกราคม 2014) มีประชากร 2,368,654 คน
จังหวัดกาลีมันตันกลาง Provinsi Kalimantan Tengah (อินโดนีเซีย) | |
|---|---|
อุทยานแห่งชาติตันจุงปูติง | |
| คำขวัญ: Isen Mulang (Sangen) (Never Retreat) | |
ที่ตั้งจังหวัดกาลีมันตันกลางในประเทศอินโดนีเซีย | |
| พิกัด: 2°13′S 113°55′E / 2.217°S 113.917°Eพิกัดภูมิศาสตร์: 2°13′S 113°55′E / 2.217°S 113.917°E | |
| ประเทศ | อินโดนีเซีย |
| เมืองหลัก | ปาลังการายา |
| การปกครอง | |
| • ผู้ว่าการ | ซูกียันโต ซาบรัน |
| • รองผู้ว่าการ | ซาอิด อิซมาอิล |
| พื้นที่ | |
| • ทั้งหมด | 153,564.5 ตร.กม. (59,291.6 ตร.ไมล์) |
| อันดับพื้นที่ | อันดับ 2 |
| ประชากร (2014) | |
| • ทั้งหมด | 2,368,654 คน |
| • ความหนาแน่น | 15 คน/ตร.กม. (40 คน/ตร.ไมล์) |
| Demographics | |
| • Ethnic groups | 46.2% ชาวไดยัก 21.67% ชาวชวา 21.03% ชาวบันจาร์ 3.96% ชาวมลายู 1.93% ชาวมาดูรา 1.29% ชาวซุนดา 0.77% ชาวบูกิซ 0.56% ชาวบาตัก 0.38% ชาวโฟลเร็ซ 0.33% ชาวบาหลี 1.44% อื่น ๆ |
| • ศาสนา (2017) | 70.08% อิสลาม 16.40% โปรเตสแตนต์ 8.09% ฮินดู/กาฮารีงัน 4.56% คาทอลิก 0.65% พุทธ 0.1% other |
| • ภาษา | อินโดนีเซีย (ทางการ) มลายู บูกิซ ไดยัก จีน (แคะและแต้จิ๋ว) |
| เขตเวลา | WIB (UTC+7) |
| ทะเบียนพาหนะ | KH |
| HDI | 0.677 (Medium) |
| HDI rank | ที่ 20 (2014) |
| เว็บไซต์ | www |
อัตราการเจริญเติบโตของประชากรเกือบร้อยละ 3.0 ต่อปี ระหว่าง ค.ศ. 1990 ถึง 2000 เป็นหนึ่งในจังหวัดที่อัตราการเจริญเติบโตสูงสุดในอินโดนีเซีย ในทศวรรษต่อมาถึง ค.ศ. 2010 อัตราการเจริญเติบโตประชากรลดลงเหลือราวร้อยละ 1.8 แต่ก็ยังมากกว่าจังหวัดอื่นในภูมิภาคเดียวกัน จังหวัดกาลีมันตันกลางมีชาวดายักซึ่งเป็นชนเผ่าพื้นเมืองบนเกาะบอร์เนียวอาศัยอยู่มาก
หน่วยการบริหาร
พื้นที่จังหวัดกาลีมันตันกลางแบ่งออกเป็น 13 อำเภอหรือกาบูปาเต็น 1 นครหรือโกตา และ 136 ตำบลหรือเกอจามาตัน
- อำเภอ
- อำเภอกาตีงัน (Kabupaten Katingan)
- อำเภอกาปูวัซ (Kabupaten Kapuas)
- อำเภอกูนุงมัซ (Kabupaten Gunung Mas)
- อำเภอโกตาวารีงินตะวันตก (Kabupaten Kotawaringin Barat)
- อำเภอโกตาวารีงินตะวันออก (Kabupaten Kotawaringin Timur)
- อำเภอซูกามารา (Kabupaten Sukamara)
- อำเภอเซอรูยัน (Kabupaten Seruyan)
- อำเภอบารีโตตะวันออก (Kabupaten Barito Timur)
- อำเภอบารีโตใต้ (Kabupaten Barito Selatan)
- อำเภอบารีโตเหนือ (Kabupaten Barito Utara)
- อำเภอปูลุงปีเซา (Kabupaten Pulung Pisau)
- อำเภอมูรุงรายา (Kabupaten Murung Raya)
- อำเภอลามันเดา (Kabupaten Lamandau)
- นคร
- ปาลังการายา (Palangkaraya; เมืองหลัก)
อ้างอิง
- ↑ (อินโดนีเซีย) Central Bureau of Statistics: Census 2010 พฤศจิกายน 13, 2010 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, retrieved 17 January 2011.
- Indonesia's Population: Ethnicity and Religion in a Changing Political Landscape. Institute of Southeast Asian Studies. 2003.
- Aris Ananta; Evi Nurvidya Arifin; M. Sairi Hasbullah; Nur Budi Handayani; dan Agus Pramono (2015). Demography of Indonesia’s Ethnicity. Institute of Southeast Asian Studies dan BPS – Statistics Indonesia.
- "Provinsi Kalimantan Tengah Dalam Angka 2018". BPS Kalimantan Tengah. สืบค้นเมื่อ 13 September 2018.
- Statistik Indonesia 2021 (ภาษาอินโดนีเซีย). สำนักงานสถิติแห่งประเทศอินโดนีเซีย. 2021-02-26. pp. 45–47. สืบค้นเมื่อ 2021-12-05.
- "Peraturan Kepala Badan Pusat Statistik Nomor 120 Tahun 2020 Tentang Klasifikasi Desa Perkotaan dan Perdesaan di Indonesia Tahun 2020" (PDF) (ภาษาอินโดนีเซีย). สำนักงานสถิติแห่งประเทศอินโดนีเซีย. สืบค้นเมื่อ 2021-12-05.