ฟร็องซัว โฌแซ็ฟ เลอแฟฟวร์
ฟร็องซัว โฌแซ็ฟ เลอแฟฟวร์ (ฝรั่งเศส: François Joseph Lefebvre) เป็นผู้บัญชาการทหารในช่วงการปฏิวัติฝรั่งเศส และต่อมาได้เป็นจอมพลแห่งจักรวรรดิฝรั่งเศสโดยการแต่งตั้งจากนโปเลียน และได้เป็นดยุกแห่งดันท์ซิช
ฟร็องซัว โฌแซ็ฟ เลอแฟฟวร์ | |
---|---|
เกิด | 25 ตุลาคม ค.ศ. 1755 รูฟัก แคว้นอาลซัส |
เสียชีวิต | 14 กันยายน ค.ศ. 1820 ปารีส ประเทศฝรั่งเศส | (64 ปี)
รับใช้ | ฝรั่งเศส |
ชั้นยศ | จอมพลแห่งฝรั่งเศส |
การยุทธ์ | สงครามปฏิวัติฝรั่งเศส, สงครามนโปเลียน |
บำเหน็จ | ดยุกที่ 1 แห่งดันท์ซิช |
ประวัติ
เลอแฟฟวร์เกิดในเมืองชนบทรูฟักในแคว้นอาลซัส มีบิดาเป็นทหารม้าฮุซาร์ เขาเข้ารับราชการทหารในกองทัพหลวงฝรั่งเศสขณะมีอายุ 17 ปี ต่อมาในค.ศ. 1789 เขาในยศสิบเอกได้เข้าร่วมในการปฏิวัติฝรั่งเศส, ใน ค.ศ. 1793 ได้รับการเลื่อนยศเป็นพลจัตวา, ในค.ศ. 1794 เขาเข้าร่วมยุทธการที่เฟลอรุส (Fleurus), ในค.ศ. 1797 ได้ขึ้นบัญชาการกองทัพซ็องเบรเมิซ (Armée de Sambre-et-Meuse), ในค.ศ. 1799 ได้บัญชาการกองหน้าของกองทัพดานูบในบัญชาของนายพลฌ็อง-บาติสต์ ฌูร์ด็อง ปลายปีเดียวกันเขาได้บัญชาการกองทหารในกรุงปารีสและเข้าร่วมแผนรัฐประหารของนายพลนโปเลียน ภายหลังการรัฐประหาร นโปเลียนตั้งเขาเป็นวุฒิสมาชิก
ใน ค.ศ. 1804 เมื่อนโปเลียนสถาปนาตนเป็นจักรพรรดิฝรั่งเศส นโปเลียนได้อวยยศเลอแฟฟวร์เป็นจอมพลแห่งจักรวรรดิ ต่อมาในค.ศ. 1805 จอมพลเลอแฟฟวร์ได้บัญชาการปฏิบัติการในเยอรมนี, ค.ศ. 1806 เขาเข้าร่วมในยุทธการที่เยนา–เอาเออร์ชเต็ท และได้เป็นผู้บัญชาการกรมทหารมหาดเล็กรักษาพระองค์, ในค.ศ. 1807 เขาได้บัญชาการกองพล 10 และได้รับชัยชนะในยุทธการที่ดันท์ซิช และได้รับการปูนบำเหน็จเป็นดยุกแห่งดันท์ซิช (Duc de Dantzig)
จอมพลเลอแฟฟวร์รับใช้นโปเลียนไปจนกระทั่งนโปเลียนพ่ายแพ้อย่างหมดท่าในสงครามสหสัมพันธมิตรครั้งที่หกในค.ศ. 1814 หลังจากนั้นเขาลงมติในวุฒิสภาเพื่อสนับสนุนการฟื้นฟูราชวงศ์บูร์บง และได้รับแต่งตั้งเป็นขุนนางฝรั่งเศสโดยพระเจ้าหลุยส์ที่ 18 อย่างไรก็ตาม เมื่อนโปเลียนหลบหนีจากเกาะเอลบาใน ค.ศ. 1815 เขาหันไปสมคบอดีตเจ้านายเก่าอีกครั้งในช่วงสมัยร้อยวัน ซึ่งจบลงด้วยความพ่ายแพ้ของนโปเลียน เลอแฟฟวร์ถูกถอดยศขุนนางแต่ไม่ได้ถูกถอดยศจอมพล ต่อมาในค.ศ. 1819 พระเจ้าหลุยส์ที่ 18 พระราชทานคืนยศขุนนางแก่เขา จอมพลเลอแฟฟวร์ถึงแก่อสัญกรรมในค.ศ. 1820 ในกรุงปารีส
อ้างอิง
- ↑ Francis Joseph Lefebvre, Alvin K. Benson, Magill's Guide to Military History, Vol. 3, ed. John Powell, (Salem Press, Inc., 2001), 883.
- R. P. Dunn-Pattison, Napoleon's Marshals, (Empiricus books, 1909), viii.
บทความเกี่ยวกับชีวประวัตินี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |