มีร์ โอสมาน อะลี ข่าน

มีร์ โอสมาน อะลี ข่าน อะซัฟฌาห์ที่เจ็ด (อักษรโรมัน: Osman Ali Khan, Asaf Jah VII GCSI GBE (5 หรือ 6 เมษายน 1886 – 24 กุมภาพันธ์ 1967) เป็นนิซาม สุดท้ายของรัฐมหาราชาไฮเดอราบาด ขึ้นครองราชย์ตั้งแต่ 29 สิงหาคม 1911 ด้วยวัย 25 ปี จนถึงปี 1948 ที่ซึ่งรัฐถูกผนวกเข้ากับอินเดีย ภายหลังรัฐมหาราชาถูกผนวกเข้ากับอินเดีย มีร์ได้รับยศใหม่เป็น His Exalted Highness-(H.E.H.) นิซามแห่งไฮเดอราบาด

มีร์โอสมาน อะลี ข่าน
นิซามแห่งรัฐไฮเดอราบาด
ภาพถ่ายมีร์เมื่อปี 1926
นิซามที่เจ็ดแห่งรัฐไฮเดอราบาด
ครองราชย์	29 สิงหาคม 1911 – 17 กันยายน 1948 ในนาม: 17 กันยายน 1948 – 24 กุมภาพันธ์ 1967
ราชาภิเษก	18 กันยายน 1911
ก่อนหน้า	มะห์บับ อะลี ข่าน อะซัฟญาห์ที่หก
ถัดไป	บัรกัต อะลี ข่าน อะซัฟญาห์ที่แปด (ในนาม)
นายกรัฐมนตรีรัฐไฮเดอราบาด	ดูรายชื่อ กีเชน เปร์ชาด ซาลาร์ ชุง ที่สาม อักบัร ไฮดารี มีรซา มุฮัมมัด อิสมาอิล มีร์ลาอิค อะลี ฯลฯ
คู่อภิเษก	ดุลหัน ปาชา เบกุม, ฯลฯ
ภาษาอูรดู	نواب میر عثمان علی خان
ราชสกุล	จักรวรรดิอะซัฟ ฌาฮี
พระราชบิดา	มะห์บับ อะลี ข่าน อะซัฟญาห์ที่หก
ประสูติ	5 เมษายน ค.ศ. 1886(1886-04-05) or 6 เมษายน ค.ศ. 1886(1886-04-06) ปุราณีหเวลี ไฮเดอราบาด รัฐไฮเดอราบาด จักรวรรดิอินเดียของอังกฤษ (now in Telangana, India)
สวรรคต	24 กุมภาพันธ์ 1967 (age 80) วังคิงโกถี ไฮเดอราบาด รัฐอานธรประเทศ สาธารณรัฐอินเดีย
ฝังพระศพ	มัสยิดจูดี ไฮเดอราบาด ประเทศอินเดีย
ศาสนา	อิสลามสุหนี่

มีร์ได้รับการยกย่องเป็น "ผู้ออกแบบไฮเดอราบาดยุคใหม่" ในฐานะผู้ก่อตั้งหน่วยงานสาธารณะจำนวนมากในรัฐ เช่นมหาวิทยาลัยโอสมานยา, โรงพยาบาลกลางโอสมานยา, ธนาคารรัฐไฮเดอราบาด, สนามบินเบกุมเปต, ศาลสูงไฮเดอราบาด, อ่างเก็บน้ำสองแห่ง คือ โอสมานสาคร กับ หิมยัตสาคร ภายหลังเกิดอุทกภัยใหญ่ในปี 1908

บริจาคทองให้อินเดีย

ตามคำขอของนายกรัฐมนตรี นิซัมบริจาคทองคำ 5,000 กิโลกรัมให้กับรัฐบาลอินเดียในช่วงสงครามอินโดจีน นี่เป็นการบริจาคที่ใหญ่ที่สุดเท่าที่เคยมีมาจนถึงปัจจุบัน

การบูรณะวัดพุทธ

ในช่วงต้นทศวรรษ 1920 ไซต์ Ajanta อยู่ในอาณาเขตของรัฐไฮเดอราบัด และออสมัน อาลี ข่าน ได้แต่งตั้งผู้เชี่ยวชาญเพื่อฟื้นฟูงานศิลปะ ดัดแปลงสถานที่เป็นพิพิธภัณฑ์ และสร้างถนนเพื่อให้นักท่องเที่ยวเข้ามาเยี่ยมชม

ผู้อำนวยการฝ่ายโบราณคดีของ Nizam ได้รับบริการจากผู้เชี่ยวชาญสองคนจากอิตาลี ศาสตราจารย์ Lorenzo Cecconi ซึ่งได้รับความช่วยเหลือจาก Count Orsini ในการบูรณะภาพวาดในถ้ำ.

ผู้อำนวยการฝ่ายโบราณคดีของ Nizam แห่ง Hyderabad กล่าวถึงงานของ Cecconi และ Orsini ว่า:

"การซ่อมแซมถ้ำ การทำความสะอาด และการอนุรักษ์ภาพเฟรสโกได้ดำเนินไปตามหลักการที่ดีดังกล่าว และในลักษณะทางวิทยาศาสตร์ที่อนุเสาวรีย์ที่ไม่มีใครเทียบได้เหล่านี้ได้ค้นพบชีวิตใหม่เป็นเวลาอย่างน้อยสองสามศตวรรษ"

ดูสิ่งนี้ด้วย

อ้างอิง

1. Ali, Mir Quadir (17 September 2019). "Hyderabad's tryst with history". Deccan Chronicle. สืบค้นเมื่อ 18 November 2020. The question now is: What exactly happened on September 17, 1948? [...] The Nizam's radio broadcast meant the lifting of the house arrest of Government of India's Agent General K.M. Munshi, allowing him to work on a new government, with the Nizam as Head of State.
2. Benjamin B. Cohen, Kingship and Colonialism in India's Deccan, 1850–1948 (Macmillan, 2007) p81^{[ต้องการคำอ้างอิงเพื่อยืนยัน]}
3. Jaganath, Santosh (2013). The History of Nizam's Railways System. Laxmi Book Publication. p. 44. ISBN 9781312496477. จากแหล่งเดิมเมื่อ 15 September 2020. สืบค้นเมื่อ 22 July 2020.
4. "Here are five super-rich people from the pages of history!". The Economic Times. 1 May 2015.
5. "Family of Indian royals wins £35m court battle against Pakistan". BBC News. 2 October 2019. สืบค้นเมื่อ 16 September 2020.
6. "The Seventh Nizam - The Nizam's Museum Hyderabad, Telangana, India". thenizamsmuseum.com. จากแหล่งเดิมเมื่อ 17 May 2019. สืบค้นเมื่อ 16 July 2020.
7. . 16 September 2018. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 30 December 2018. สืบค้นเมื่อ 16 July 2020.
8. . Time. 22 February 1937. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 24 May 2007. สืบค้นเมื่อ 20 May 2007.
9. Bureau, Our (12 September 2014). "When the miserly Nizam became munificent". www.thehansindia.com (ภาษาอังกฤษ).
10. Cohen 2006a, pp. 51–58. sfn error: no target: CITEREFCohen2006a (help)
11. "India Today Magazine Issue - Dated September 19, 2022". www.indiatoday.in.
12. "Ajanta cave paintings of Nizam era lie in a state of neglect". The New Indian Express.