กลุ่มภาษามลายู-พอลินีเชีย

กลุ่มภาษามลายู-พอลินีเชีย เป็นกลุ่มย่อยของภาษาตระกูลออสโตรนีเซียน มีผู้พูดทั้งหมดราว 351 ล้านคน แพร่กระจายในบริเวณหมู่เกาะตั้งแต่เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ไปจนถึงหมู่เกาะแปซิฟิก และมีจำนวนเล็กน้อยในผืนแผ่นดินของทวีปเอเชีย ภาษามาลากาซีเป็นภาษาในกลุ่มนี้ที่อยู่ห่างไกลที่สุดใช้พูดบนเกาะมาดากัสการ์ในมหาสมุทรอินเดีย

กลุ่มภาษามลายู-พอลินีเชีย
ภูมิภาค:	เอเชียตะวันออกเฉียงใต้, เอเชียตะวันออก, มหาสมุทรแปซิฟิก, มาดากัสการ์
การจําแนก ทางภาษาศาสตร์:	ออสโตรนีเซียน กลุ่มภาษามลายู-พอลินีเชีย
ภาษาดั้งเดิม:	มลายู-พอลินีเชียดั้งเดิม
กลุ่มย่อย:	มลายู-พอลินีเชียตะวันตก (ภูมิศาสตร์) มลายู-พอลินีเชียกลาง–ตะวันออก
ISO 639-5:	poz
กลอตโตลอก:	mala1545
กลุ่มภาษาฟิลิปปิน (ไม่แสดงภาษายามิในไต้หวัน)   กลุ่มภาษาบอร์เนียว   กลุ่มภาษามลายู-พอลินีเชียตะวันตกอื่น (ภูมิศาสตร์)   กลุ่มภาษามลายู-พอลินีเชียกลาง (ภูมิศาสตร์)   กลุ่มภาษาฮัลมาเฮราใต้-นิวกินีตะวันตก   กลุ่มภาษาโอชีแอนิกตะวันตกสุด
กลุ่มย่อยของกลุ่มภาษาโอชีแอนิก:   กลุ่มภาษาหมู่เกาะแอดมิรัลตีและแยป   กลุ่มภาษาเซนต์มาไทอัส   กลุ่มภาษาโอชีแอนิกตะวันตก   กลุ่มภาษาเตโมตู   กลุ่มภาษาโซโลมอนตะวันออกเฉียงใต้   กลุ่มภาษาโอชีแอนิกใต้   กลุ่มภาษาไมโครนีเชีย   กลุ่มภาษาฟีจี-พอลินีเชีย

ลักษณะเฉพาะของกลุ่มภาษานี้คือมีแนวโน้มใช้การซ้ำคำทั้งหมดหรือบางส่วนเพื่อแสดงรูปพหูพจน์ การออกเสียงเป็นแบบง่าย ๆ ไม่ค่อยพบกลุ่มของพยัญชนะ เช่น str หรือ mpt ในภาษาอังกฤษ มีเสียงสระใช้น้อย ส่วนมากมีห้าเสียง

การจัดจำแนก

หลายทศวรรษที่ผ่านมา กลุ่มภาษามลายู-พอลินีเชียถูกแบ่งเป็นกลุ่มตะวันตกและกลุ่มกลาง–ตะวันออก การแบ่งของกลุ่มตะวันตกเป็นการแบ่งโดยใช้ลักษณะทางภูมิศาสตร์โดยไม่มีความเกี่ยวพันกับหน่วยทางภาษาศาสตร์ ในปัจจุบันกลุ่มตะวันตกนี้จึงแบ่งเป็นกลุ่มนอกและกลุ่มในที่กลายเป็นสาขาย่อยของกลุ่มภาษามลายู-พอลินีเชียศูนย์กลาง กลุ่มในเรียกว่ากลุ่มภาษาบอร์เนียว-ฟิลิปปินส์ กลุ่มนอกเรียกว่า กลุ่มภาษาซุนดา-ซูลาเวซี

อ้างอิง

1. Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, บ.ก. (2013). "มลายู-พอลินีเชีย". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology.

แหล่งข้อมูลอื่น

•  สถานีย่อยภาษา