การปฏิวัติเฮติ

การปฏิวัติเฮติ (ฝรั่งเศส: Révolution haïtienne [ʁevɔlysjɔ̃ ajisjɛ̃n]; ครีโอลเฮติ: Revolisyon ayisyen) การปฏิวัติ ประสบความสำเร็จ โดย ทาสที่ปลดปล่อยตนเอง กับ การปกครองอาณานิคมของฝรั่งเศส ใน เซนต์-โดมิงก์ ซึ่งปัจจุบันเป็นรัฐอธิปไตยของ เฮติ การจลาจลเริ่มขึ้นเมื่อวันที่ 22 สิงหาคม ค.ศ. 1791 และสิ้นสุดลงในปี ค.ศ. 1804 ด้วยความเป็นอิสระของอดีตอาณานิคม มันเกี่ยวข้องกับผู้เข้าร่วมผิวสี เชื้อชาติ ฝรั่งเศส สเปน อังกฤษ และโปแลนด์—กับอดีตทาส Toussaint Louverture ที่ปรากฏตัวในฐานะวีรบุรุษที่มีความกล้าหาญที่สุดของเฮติ การปฏิวัติเป็นการจลาจลของทาสเพียงคนเดียวที่นำไปสู่การก่อตั้งรัฐซึ่งทั้งสองเป็นอิสระจาก การเป็นทาส (แม้ว่าจะไม่ได้มาจาก แรงงานบังคับ) และปกครองโดยคนผิวสีและอดีตเชลย แล้วถูกมองว่าเป็นช่วงเวลาสำคัญในประวัติศาสตร์ของ แอตแลนติก เวิลด์

การปฏิวัติเฮติ
Haitian Revolution

รวมเหตุการณ์ ประชาชนชาวผิวสีแรงงานทาสออกมาก่อการปฏิวัติ
ผู้เข้าร่วม	ชนชั้นแรงงานทาสต่อต้านจักรวรรดิฝรั่งเศส
สถานที่	เกาะฮิสปันโยลา
วันที่	21 สิงหาคม 1791 – 1 มกราคม 1804 (12 years, 4 months, 1 week and 4 days)
ผล	ชัยชนะของเฮติ รัฐบาลอาณานิคมของฝรั่งเศสถูกไล่ออก การสังหารหมู่ชาวฝรั่งเศส

เฮติในตอนต้นของการปฏิวัติเฮติ ในปี ค.ศ. 1791

ผลกระทบที่มีต่อสถาบันการเป็นทาสนั้นสัมผัสได้ถึงทั่วอเมริกา การสิ้นสุดการปกครองของฝรั่งเศสและ การเลิกทาส ในอดีตอาณานิคม ตามมาด้วยการปกป้องเสรีภาพที่พวกเขาได้รับอย่างประสบความสำเร็จ และด้วยความร่วมมือของ คนผิวสี อิสรภาพของพวกเขาจากชาวยุโรปของคนผิวขาว การปฏิวัติเป็นตัวแทนของการลุกฮือของทาสครั้งใหญ่ที่สุดนับตั้งแต่ สปาร์ตาคัส' สงครามทาสครั้งที่สาม ต่อต้าน สาธารณรัฐโรมัน เมื่อเกือบ 1,900 ปีก่อน และท้าทายความเชื่อของชาวยุโรปที่มีมาช้านานเกี่ยวกับข้อกล่าวหาว่าเป็นคนผิวสีที่ด้อยกว่าและเกี่ยวกับความสามารถของทาสในการบรรลุและรักษาเสรีภาพของตนเอง ความสามารถขององค์กรและความดื้อรั้นภายใต้แรงกดดันเป็นแรงบันดาลใจให้เรื่องราวที่ทำให้เจ้าของทาสตกใจและส่งผลความคิดไปทั่วโลก

อ้างอิง

1. Adam Hochschild (2005). Bury the Chains. Houghton Mifflin. p. 257.
2. John_Carter_Brown_Library
3. Franklin W. Knight (February 2000). "The Haitian Revolution". The American Historical Review. 105 (1): 103–15. doi:10.2307/2652438. JSTOR 2652438.
4. "Why Haiti should be at the centre of the Age of Revolution – Laurent Dubois". Aeon Essays (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2019-09-04.
5. Joseph, Celucien L. (2012). "'The Haitian Turn': An Appraisal of Recent Literary and Historiographical Works on the Haitian Revolution". Journal of Pan African Studies. 5 (6): 37–55.
6. Taber, Robert D. (2015). "Navigating Haiti's History: Saint-Domingue and the Haitian Revolution". History Compass. 13 (5): 235–50. doi:10.1111/hic3.12233.
7. Bongie, Chris (2008). Friends and Enemies: The Scribal Politics of Post/colonial Literature. Liverpool, UK: Liverpool University Press. p. 45. ISBN 978-1846311420.
8. Curtis Comstock, Sandra (2012). Incorporating Comparisons in the Rift: Making Use of Cross-Place Events and Histories in Moments of World Historical Change, a chapter in Anna Amelina, Beyond methodological nationalism: research methodologies for cross-border studies. Taylor and Francis. pp. 183–85. ISBN 978-0-415-89962-8.
9. Vulliamy, Ed, บ.ก. (28 August 2010). "The 10 best revolutionaries". The Guardian. สืบค้นเมื่อ 15 December 2015.
10. Philip James Kaisary (2008). The Literary Impact of the Haitian Revolution, PhD dissertation. University of Warwick. pp. 8–10.