จักรพรรดิจิ้นอาย

จักรพรรดิจิ้นอาย (จีนตัวย่อ: 晋哀帝; จีนตัวเต็ม: 晉哀帝; พินอิน: Jìn Aī Dì; เวด-ไจลส์: Chin Ai-ti; อังกฤษ: Emperor Ai of Jin; ค.ศ. 341 – 30 มีนาคม ค.ศ. 365), พระนามเดิม ซือหม่า พี (司馬丕 อังกฤษ: Sima Pi) เป็นจักรพรรดิองค์ที่ 11 แห่งราชวงศ์จิ้น ระหว่างที่พระองค์ขึ้นครองราชย์ อำนาจราชศักดิ์ทั้งหมดล้วนตกอยู่กับพระญาติ คือ ซื่อหม่า ยฺวี่ อ๋องแห่งไคว่จี่ และเสนาบดี หวน เหวิน ตามที่มีบันทึกในประวัติศาสตร์ระบุว่าพระองค์หมกมุ่นอยู่กับความเป็นอมตะ ซึ่งส่งผลให้พระองค์ถูกวางยาพิษที่เจือลงในยาที่ผู้วิเศษถวายให้พระองค์ในปี ค.ศ. 364 - 365

จักรพรรดิจิ้นอาย Emperor Ai of Jin
กษัตริย์แห่งราชวงศ์จิ้นตะวันออก
ครองราชย์	13 กรกฎาคม ค.ศ. 361 − 30 มีนาคม ค.ศ. 365
ก่อนหน้า	จักรพรรดิจิ้นมู่
ถัดไป	จักรพรรดิจิ้นเฟ่ย
ผู้สำเร็จราชการ	หวน เหวิน พระพันปี ซู ฉวนซี
อ๋องแห่งหลางหยา
ครองราชย์	ค.ศ. 342−361
คู่อภิเษก	หวัง มู่ซือ
พระราชบิดา	จักรพรรดิจิ้นเฉิง
พระราชมารดา	พระสนมเฉิง
ประสูติ	ค.ศ. 341
สวรรคต	30 มีนาคม ค.ศ. 365 (24 ปี)

พระราชประวัติ

จักรพรรดิจิ้นอายพระราชสมภพในปีค.ศ. 341 พระองค์ทรงขึ้นครองราชย์ต่อจากการสวรรคตของ จักรพรรดิจิ้นเฉิง พระองค์เป็นพระราชโอรสพระองค์โตของจักรพรรดิจิ้นเฉิง พระมารดาของพระองค์คือ พระสนมโจว ซึ่งพระนางได้ให้กำเนิดพระโอรสพระองค์เล็กคือ ซือหม่า อวี่ ในปีค.ศ. 342 ซึ่งในฤดูร้อนปีเดียวกัน จักรพรรดิจิ้นเฉิงประชวรหนัก ซึ่งประเพณีการสืบทอดรัชทายาทที่เหอชง (何充) วางเอาไว้ นั่นคือการที่พระโอรสพระองค์โตเท่านั้นที่จะได้สืบทอดอำนาจผลัดแผ่นดินเป็นรัชทายาทองค์ไป แต่พระปิตุลาของจักรพรรดิจิ้นเฉิง คือ ยฺวี่ ปิง (庾冰) ก็ต้องการจักรพรรดิองค์ใหม่ที่เป็นเชื้อสายของสกุลยฺวี่เช่นกัน เขาจึงวางแผนเกลี้ยกล่อมให้จักรพรรดิจิ้นเฉิงมอบราชบัลลังก์ให้กับ ซือหม่าเยว่ น้องชายของเขา ซึ่งมีศักดิ์เป็นอ๋องแห่งหลางหยา อีกทั้งยังเป็นโอรสของ จักรพรรดินีอวี่เหวินจุน ด้วยเหตุผลที่ว่าด้วยศัตรูคนสำคัญของแผ่นดินจิ้นคือ จ้าวยุคหลัง ที่อยู่ทางเหนือ ราชสำนักจิ้นต้องการจักรพรรดิที่เป็นผู้ใหญ่มากกว่านี้ จักรพรรดิจิ้นเฉิงทรงเห็นด้วย และตั้งซือหม่าเยว่เป็นรัชทายาท ต่อมาซือหม่าเยว่ก็ได้ขึ้นครองบัลลังก์เป็นจักรพรรดิจิ้นคัง หลังจากจักรพรรดิจิ้นคังสวรรคต ได้เพียง 1 ปี จักรพรรดิจิ้นอ้ายได้ขึ้นครองตำแหน่งอ๋องแห่งหลางหยาแทนหลังจากจักรพรรดิจิ้นคังสวรรคตในปี ค.ศ. 344 ในขณะนั้นจักรพรรดิจิ้นคังทรงตัดสินพระทัยมอบพระราชบัลลังก์ให้กับ ซือหม่า ตัน พระราชโอรสของพระองค์ ไม่มีบันทึกการอภิเษกสมรสของพระองค์ มีแต่จักรพรรดินีหวังมู่จื่อเท่านั้น ซึ่งพระนางมีเชื้อสายเป็นเจ้าหญิงแห่งหลางหยา

อ้างอิง

1. 《Book of Jin·Volume Eight·Emperor Eighth Mudi Aidi Haixi Gong (Abandoned Emperor)
2. 《Book of Jin·Juan VII·Emperor Emperor Chengdi Kangdi
3. Book of Jin, เล่ม 77: บรรทัดที่ 2029
4. Book of Jin, เล่ม 7: บรรทัดที่183
5. Book of Jin, เล่ม 8: บรรทัดที่ 191

ก่อนหน้า		จักรพรรดิจิ้นอาย		ถัดไป
จักรพรรดิจิ้นมู่		พระมหากษัตริย์จีน (ค.ศ. 344 - 361)		จักรพรรดิจิ้นเฟ่ย