บันไซชาร์จ

บันไซ ชาร์จ เป็นคำศัพท์ที่ใช้กันในกองทัพฝ่ายสัมพันธมิตรที่กล่าวอ้างอิงถึงการโจมตีแบบตะลุมบอนของญี่ปุ่นที่ดำเนินโดยหน่วยทหาร คำศัพท์นี้มาจากเสียงร้องตะโกนของญี่ปุ่นว่า "เท็นโนเฮะกะ บันไซ"(天皇陛下万歳, "องค์จักรพรรดิทรงพระเจริญหมื่นปี หมื่นปี หมื่น ๆ ปี") คำย่อว่า บันไซ หมายถึง ยุทธวิธีที่ใช้โดยทหารญี่ปุ่นในช่วงสงครามแปซิฟิก ซึ่งทหารญี่ปุ่นจะใช้ดาบปลายปืน ดาบ และอาวุธระยะประชิดต่างๆในการตะลุมบอน

ทหารจักรวรรดิญี่ปุ่นล้วนนอนตายบนสันดอนทรายที่ปากแม่น้ำ Alligator Creek บนเกาะกัวดาลคาแนล ภายหลังจากที่ถูกฆ่าตายโดยเหล่านาวิกโยธินสหรัฐในช่วงยุทธการที่เทนารู, 21 สิงหาคม ค.ศ. 1942

การตะลุมบอนด้วย "บันไซ" สร้างความเสียหายทั้งสองฝ่าย กล่าวคือ ทหารญี่ปุ่นจะถูกยิงสกัดด้วยปืนที่มีประสิทธิภาพอย่างปืน BAR หรือ Colt1911 หรือปืนลูกซอง แต่ถ้าหากทหารญี่ปุ่นเข้าประชิดตัวได้ ทหารญี่ปุ่นจะใช้อาวุธระยะประชิดสังหารเป้าหมายอย่างรวดเร็ว โดยสามารถสังหารได้ 2-3 คนก่อนที่จะตายด้วยพิษบาดแผลจากการถูกยิง