ผ้าห่อศพแห่งตูริน

ผ้าห่อศพตูริน (อิตาลี: Sindone di Torino, อังกฤษ: Shroud of Turin) หรือ ผ้าห่อพระศพอันศักดิ์สิทธิ์ (อังกฤษ: Holy Shroud, อิตาลี: Sacra Sindone [ˈsaːkra ˈsindone] หรือ Santa Sindone) เป็นผ้าลินินผืนที่ปรากฏภาพเนกกาทีฟแสดงรูปมนุษย์ บ้างบรรยายว่าภาพที่เห็นนี้เป็นภาพของพระเยซูแห่งนาซาเรธ และเชื่อว่าผ้าผืนนี้คือผ้าห่อพระศพที่ห่อพระวรกายของพระเยซูหลังทรงถูกตรึงกางเขน

ผ้าห่อศพตูริน

ผ้าห่อศพตูริน: ภาพถ่ายสมัยใหม่แสดงส่วนใบหน้าด้วยภาพพอสซิทีฟ (ซ้าย) และภาพดิจิทัล (ขวา)
วัสดุ	ลินิน
ขนาด	4.4 × 1.1 m (14 ft 5 in × 3 ft 7 in)
ที่อยู่ปัจจุบัน	อาสนวิหารนักบุญยอห์นผู้ให้บัพติศมา ตูริน ประเทศอิตาลี

ปรากฏการกล่าวถึงผ้าผืนนี้ครั้งแรกในปี 1354 และถูกประกาศว่าเป็นของปลอมในปี 1389 โดยบิชอปแห่งโตรเยส ในปัจจุบัน คริสต์จักรคาทอลิกไม่ทั้งยืนยันหรือปฏิเสธว่าผ้าผืนนี้เป็นผ้าห่อพระศพของพระเยซูจริง และในปี 2013 พระสันตะปาปาฟรังซิสได้กล่าวถึงผ้าผืนนี้ว่าเป็น "รูปเคารพของบุรุษที่เฆี่ยนตีและตรึงกางเขน" ผ้าห่อศพนี้เก็บรักษาอยู่ที่โบสถ์น้อยหลวงของอาสนวิหารตูริน ประเทศอิตาลี มาตั้งแต่ปี 1578

ในปี 1988 การวิเคราะห์คาร์บอนทางรังสีพบว่าผ้าห่อศพนี้มีอายุจากยุคกลาง ในปี 1260 ถึง 1390 ข้อสันนิษฐานทุกข้อที่พยายามโต้เถียงการตรวจวิเคราะห์คาร์บอนนี้ถูกปฏิเสธทางวิทยาศาสตร์แล้วทั้งหมด รวมถึงข้อสันนิษฐานว่าผ้าที่นำไปตรวจเป็นส่วนผ้าที่ซ่อมแซมในยุคกลาง ข้อสันนิษฐานการปนเปื้อน และข้อสันนิษฐานคาร์บอนมอนอกไซด์

ภาพบนผ้าห่อศพจะสามารถเห็นได้ชัดเจนยิ่งขึ้นในรูปภาพเนกกาทีฟขาวดำมากกว่าที่จะเห็นได้จากสีซีเปียโดยธรรมชาติของผ้า มีข้อเสนอมากมายว่าภาพบนผ้าเกิดขึ้นจากอะไร แต่วิธีแท้จริงที่ใช้ยังไม่ได้นับการระบุหรือยืนยันโดยชัดเจน ผ้าห่อศพนี้ยังคงถูกค้นคว้าในเชิงลึกอยู่ตลอด และยังคงเป็นประเด็นถกเถียงระหว่างนักวิทยาศาสตร์กับนักวิชาการไบเบิล

ลักษณะ

ผ้าห่อศพนี้เป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า มีขนาดประมาณ 4.4 โดย 1.1 เมตร (14 ฟุต 5 นิ้ว โดย 3 ฟุต 7 นิ้ว) ทอออกมาในรูปผ้าทวิลแบบก้างปลาสัดส่วนสามต่อหนึ่ง ทำมาจากเส้นใยป่าน ลักษณะเด่นของผ้าคือภาพสีน้ำตาลจาง ๆ ที่ปรากฏเป็นรูปด้านหล้าและด้านหลังของชายเปลือย มือประสานกันอยู่ที่ตรงขาหนีบ ภาพสีเหลืองฟางจาง ๆ บนส่วนมงกุฏของผ้า (crown of the cloth fibres) ดูจะเป็นภาพบุรุษมีหนวดเครา ผมประบ่าแสกกลาง มีกล้ามเนื้อชัดเจน และมีส่วนสูงประมาณ 1.70 - 1.88 เมตร คราบสีแดงน้ำตาลยังพบได้ตามจุดต่าง ๆ ของผ้า ตรงกับจุดที่เป็นรอบแผลบนร่างของพระเยซูขณะถูกตรึงกางเขน ตามที่สาธกไว้ในไบเบิล

ในปี 1898 ช่างภาพชาวอิตาลี เซกอนโด ปิยา ได้รับอนุญาตให้ถ่ายภาพผ้าผืนนี้เป็นครั้งแรกในวันที่ 28 พฤษภาคม 1898 ในปี 1931 ช่างภาพอีกคน Giuseppe Enrie ได้ถ่ายภาพที่มีผลออกมาคล้ายกับของปิยา ในปี 1978 ได้มีการถ่ายภาพอัลตราไวโอเลต

ผ้าผืนนี้เสียหายจากไฟในปี 1532 ขณะอยู่ในโบสถ์น้อยหลังหนึ่งใน Chambery ประเทศฝรั่งเศส จึงปรากฏหลุมรอยไหม้ด้านล่างของทั้งสองฝั่งของผ้า อันเกิดจากเงินที่หลอมจากไฟไหม้โดยผ้าขณะพับไว้

หมายเหตุ

อ้างอิง

1. Taylor, R.E. and Bar-Yosef, Ofer. Radiocarbon Dating, Second Edition: An Archaeological Perspective. Left Coast Press, 2014, p. 165.
2. "Shroud of Turin | History, Description, & Authenticity". Encyclopedia Britannica (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 16 September 2020.
3. "Turin Shroud: full text of Pope Francis' comments". The Telegraph (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 12 January 2022. สืบค้นเมื่อ 16 September 2020.
4. "Pope Francis and the Shroud of Turin". National Catholic Reporter (ภาษาอังกฤษ). 1 April 2013. สืบค้นเมื่อ 16 September 2020.
5. Damon, P. E.; Donahue, D. J.; Gore, B. H.; Hatheway, A. L.; Jull, A. J. T.; Linick, T. W.; Sercel, P. J.; Toolin, L. J.; Bronk, C. R.; Hall, E. T.; Hedges, R. E. M.; Housley, R.; Law, I. A.; Perry, C.; Bonani, G.; Trumbore, S.; Woelfli, W.; Ambers, J. C.; Bowman, S. G. E.; Leese, M. N.; Tite, M. S. (16 February 1989). "Radiocarbon dating of the Shroud of Turin" (PDF). Nature. 337 (6208): 611–615. Bibcode:1989Natur.337..611D. doi:10.1038/337611a0. S2CID 27686437.
6. Radiocarbon Dating, Second Edition: An Archaeological Perspective, By R.E. Taylor, Ofer Bar-Yosef, Routledge 2016; pp. 167–168.
7. R. A. Freer-Waters, A. J. T. Jull, "Investigating a Dated piece of the Shroud of Turin", Radiocarbon 52, 2010, pp. 1521–1527.
8. Schafersman, Steven D. (14 March 2005). "A Skeptical Response to Studies on the Radiocarbon Sample from the Shroud of Turin by Raymond N. Rogers". llanoestacado.org. สืบค้นเมื่อ 2 January 2016. 16 มีนาคม 2019 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
9. The Shroud, by Ian Wilson; Random House, 2010, pp. 130–131.
10. Gove, H. E. (1990). "Dating the Turin Shroud: An Assessment". Radiocarbon. 32 (1): 87–92. doi:10.1017/S0033822200039990.
11. Christopher Ramsey (March 2008). "The Shroud of Turin". Oxford Radiocarbon Accelerator Unit, University of Oxford.
12. "Chemistry in the face of belief". Chemistry World. 23 December 2013.
13. Ball, P. (2008). "Material witness: Shrouded in mystery". Nature Materials. 7 (5): 349. Bibcode:2008NatMa...7..349B. doi:10.1038/nmat2170. PMID 18432204.
14. Meacham, William (1983). "The Authentication of the Turin Shroud, An Issue in Archeological Epistemology". Current Anthropology. 24 (3): 283–311. doi:10.1086/202996. JSTOR 2742663. S2CID 143781662.
15. According to LLoyd A. Currie, it is "widely accepted" that "the Shroud of Turin is the single most studied artifact in human history". Currie, Lloyd A. (2004). "The Remarkable Metrological History of Radiocarbon Dating". Journal of Research of the National Institute of Standards and Technology. 109 (2): 200. doi:10.6028/jres.109.013. PMC 4853109. PMID 27366605.
16. Habermas, G. R. (2011). "Shroud of Turin". ใน Kurian, G. T. (บ.ก.). The Encyclopedia of Christian Civilization. Wiley-Blackwell. p. 2161.
17. "Is It a Fake? DNA Testing Deepens Mystery of Shroud of Turin". Live Science. สืบค้นเมื่อ 9 April 2018.
18. Adler, Alan D. (2002). The orphaned manuscript: a gathering of publications on the Shroud of Turin. p. 103. ISBN 978-88-7402-003-4.
19. "How Tall is the Man on the Shroud?". ShroudOfTurnForJournalists.com. สืบค้นเมื่อ 12 April 2009.
20. Heller, John H. (1983). Report on the Shroud of Turin. Houghton Mifflin. ISBN 978-0-395-33967-1.
21. Scott, John Beldon (2003). Architecture for the shroud: relic and ritual in Turin. University of Chicago Press. p. 302. ISBN 978-0-226-74316-5.
22. Miller, V. D.; Pellicori, S. F. (July 1981). "Ultraviolet fluorescence photography of the Shroud of Turin". Journal of Biological Photography. 49 (3): 71–85. PMID 7024245.
23. Pellicori, S. F. (1980). "Spectral properties of the Shroud of Turin". Applied Optics. 19 (12): 1913–1920. Bibcode:1980ApOpt..19.1913P. doi:10.1364/AO.19.001913. PMID 20221155.
24. Cruz, Joan Carroll (1984). Relics. Our Sunday Visitor. p. 49. ISBN 978-0-87973-701-6.

อ่านเพิ่ม

• Picknett, Lynn and Prince, Clive: The Turin Shroud: In Whose Image?, Harper-Collins, 1994 ISBN 0-552-14782-6.
• Antonacci, Mark : The Resurrection of the Shroud, M. Evans & Co., New York 2000, ISBN 0-87131-890-3
• Whiting, Brendan, The Shroud Story, Harbour Publishing, 2006, ISBN 0-646-45725-X
• Di Lazzaro, Paolo (ed.) : Proceedings of the International Workshop on the Scientific Approach to the Acheiropoietos Images, ENEA, 2010, ISBN 978-88-8286-232-9.
• Olmi, Massimo, Indagine sulla croce di Cristo, Torino 2015 ISBN 978-88-6737-040-5
• Jackson, John, The Shroud of Turin. A Critical Summary of Observations, Data, and Hypotheses, CMJ Marian Publishers, 2017, ISBN 9780692885734

แหล่งข้อมูลอื่น

คอมมอนส์ มีภาพและสื่อเกี่ยวกับ: ผ้าห่อศพแห่งตูริน

• Sindone.org – official site of the custodians of the shroud in Turin
• Professor Creates 3D Image From Shroud
• The Shroud of Turin Website – Shroud of Turin Education and Research Association, Inc. website
• Turin Shroud Center of Colorado – research center of John Jackson, a leading member of the STURP team
• Good Science, Bad Science, and the Shroud of Turin – 2014 NYUAD Chemistry lecture on YouTube
• Unwrapping the Shroud – 2009 Discovery channel documentary on YouTube
• Shroud of Turin Evidence – 2008 BBC documentary on YouTube
• Barrie Schwortz interview – EWTN interview with photographer Barrie Shwortz on YouTube