แฟแรแวแฮร์

แฟแรแวแฮร์ (เปอร์เซีย: فَرَوَهَر‎) มีอีกชื่อว่า โฟโรว์แฮร์ (فُروهَر‎) หรือ แฟร์เรคียอนี (فَرِّ کیانی‎) เป็นหนึ่งในสัญลักษณ์ที่เป็นที่รู้จักมากที่สุดของศาสนาโซโรอัสเตอร์ ศาสนาอิหร่านที่กลุ่มชนอิหร่านส่วนใหญ่เคยนับถือก่อนที่มุสลิมพิชิตจักรวรรดิเปอร์เซียในคริสต์ศตวรรษที่ 7 ซึ่งนำไปสู่การล่มสลายของจักรวรรดิซาเซเนียนและการอพยพของชาวโซโรอัสเตอร์จำนวนมากไปที่อินเดียทันที เพื่อรักษาอัตลักษณ์ทางศาสนาและหลบหนีจากการเบียดเบียนของมุสลิม มีการตีความหลายแบบว่าแฟแรแวแฮร์มีความหมายว่าอะไร และยังไม่มีฉันทามติสากลที่เป็นรูปธรรมเกี่ยวกับความหมายของมัน อย่างไรก็ตาม ส่วนใหญ่เชื่อว่าแฟแรแวแฮร์เป็นรูปสัญลักษณ์ของ ฟราวาชี หรือจิตวิญญาณของแต่ละบุคคลตามความเชื่อในศาสนาโซโรอัสเตอร์

ภาพเร็นเดอร์ดิจิทัลของแฟแรแวแฮร์ทอง

หินสลักในเมืองโบราณเปอร์เซเปอลิส ประเทศอิหร่าน

แฟแรแวแฮร์เป็นหนึ่งในสัญลักษณ์สมัยก่อนการเข้ามาของศาสนาอิสลามที่เป็นที่รู้จักมากที่สุดของประเทศอิหร่าน และชาวอิหร่านในเอเชียตะวันตกและใต้มักใส่เป็นจี้ แม้จะมีต้นกำเนิดจากความเชื่อทางศาสนา แต่แฟแรแวแฮร์ได้กลายมาเป็นสัญลักษณ์ทางฆราวาสและวัฒนธรรม ส่วนใหญ่มักใช้เป็นการรวมอัตลักษณ์ชาตินิยมอิหร่าน

อ้างอิง

1. "What Does the Winged Symbol of Zoroastrianism Mean?". About.com Religion & Spirituality. สืบค้นเมื่อ 2017-01-26.
2. "Sacred Symbols". Zoroastrianism for beginners. สืบค้นเมื่อ 2017-01-26.
3. Boyce 2000, pp. 195–199.
4. "FRAVAŠI – Encyclopaedia Iranica". www.iranicaonline.org. สืบค้นเมื่อ 2020-04-04.
5. "Europe | The Identity Necklace: Being Iranian in Britain". FRONTLINE - Tehran Bureau (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2020-04-04.
6. staff, T. O. I.; Agencies. "Iran official: If US attacks, Israel will be destroyed in half an hour". www.timesofisrael.com (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2020-04-04.
7. Szanto, Edith (2018-05-15). ""Zoroaster was a Kurd!": Neo-Zoroastrianism among the Iraqi Kurds". Iran and the Caucasus (ภาษาอังกฤษ). 22 (1): 96–110. doi:10.1163/1573384X-20180108. ISSN 1573-384X.

ข้อมูล

• Boyce, M. (2000). "Fravaši". Encyclopaedia Iranica, Vol. X, Fasc. 2. pp. 195–199.
• Curtis, Vesta Sarkhosh (2007). "Religious iconography on ancient Iranian coins". Journal of Late Antiquity. London: 413–434.
• Olbrycht, Marek Jan (2016). "The Sacral Kingship of the early Arsacids. I. Fire Cult and Kingly Glory": 91–106. Cite journal requires |journal= (help)

แหล่งข้อมูลอื่น

•   วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ Faravahar