รถไฟใต้ดินมิวนิก

รถไฟใต้ดินมิวนิก (เยอรมัน: U-Bahn München อูบาห์น มึนเชิน) เป็นระบบขนส่งมวลชนขนาดใหญ่ในเมืองมิวนิก ประเทศเยอรมนี เริ่มดำเนินการในปี ค.ศ. 1971 โดยบริษัทขนส่งมิวนิก (Münchner Verkehrsgesellschaft, MVG) ปัจจุบันมีจำนวน 7 เส้นทาง 96 สถานี ระยะทางทั้งสิ้น 95 กิโลเมตร (59 ไมล์)

รถไฟใต้ดินมิวนิก

ข้อมูลทั่วไป
ที่ตั้ง	มิวนิก
ประเภท	รถไฟใต้ดิน, รถไฟผิวดิน
จำนวนสาย	7
จำนวนสถานี	100
ผู้โดยสารต่อวัน	1,035,600 คน (ค.ศ. 2012)
ผู้โดยสารต่อปี	378 ล้านคน (ค.ศ. 2012)
เว็บไซต์	MVG (บริษัทขนส่งมิวนิก)
การให้บริการ
เริ่มดำเนินงาน	19 ตุลาคม ค.ศ. 1971
ผู้ดำเนินงาน	บริษัทขนส่งมิวนิก (Münchner Verkehrsgesellschaft)
จำนวนขบวน	572 คัน
ข้อมูลทางเทคนิค
ระยะทาง	95 km (59.0 mi)
รางกว้าง	1,435 mm (4 ft 8 ^1⁄2 in) (รางมาตรฐาน)
ความเร็วเฉลี่ย	35.6 mph (57.3 km/h)
ผังเส้นทาง

เส้นทางในปัจจุบัน

 

 

ปัจจุบันมีจำนวน 7 เส้นทาง 96 สถานี ระยะทางทั้งสิ้น 95 กิโลเมตร (59 ไมล์)

	โอลึมเพีย-ไอน์เคาฟส์เซ็นทรุม — มังฟาลพลัทซ์
	เฟลท์มอคิง — เมสเซชตัทออสท์
	โมซัค — เฟือร์สเทินรีทเวสท์
	เวสท์เอ็นท์ชตรัสเซอ — อาราเบลลาพาร์ก
	ไลเมอร์พลัทซ์ — นอยแพร์ลัคซืท
	การ์ชิง-ฟอร์ชุงเซ็นทรุม — คลีนีคุมโกรสฮาเดิร์น
	เวสท์ฟรีทโฮฟ — นอยแพร์ลัคเซ็นทรุม

โครงข่ายมีระยะทางทั้งสิ้น 95 กิโลเมตร (59 ไมล์) มีสถานีจำนวน 100 สถานี (เมื่อนับรวมสถานีเปลี่ยนเส้นทาง) สถิติผู้โดยสารปี ค.ศ. 2012 อยู่ที่ 378 ล้านคน รถไฟใช้ความเร็วสูงสุดที่ 80 กิโลเมตรต่อชั่วโมง

•  

  สายอู 1
  (สถานี Candidplatz)

•  

  สายอู 2
  (สถานี Trudering)

•  

  สายอู 3
  (สถานี Olympiazentrum)

•  

  สายอู 4
  (สถานี Theresienwiese)

•  

  สายอู 5
  (สถานี Neuperlach Süd)

•  

  สายอู 6
  (สถานี Garching)

•  

  สายอู 7
  (สถานี Westfriedhof)

การขยาย

การขยายระบบในปัจจุบัน

U6 (ทิศเหนือ) : การปรับปรุงสถานีเฟริทมานิง

ต้องมีสถานีรถไฟฟ้าใต้ดินขนาดที่ใหญ่กว่านี้ในละแวกสนามกีฬาอัลลิอันซ์อาเรนาใหม่ ชานชลาใหม่ที่ 2 ถูกสร้างขึ้น และชานชลาเก่าถูกย้ายไปทางเหนืออีกประมาณ 100 เมตร สะพานเดินข้ามได้ถูกสร้างขึ้นเพื่อที่จะได้เข้าถึงชานชลาได้ง่ายขึ้น นอกจากนี้ยังมีการสร้างรางรถเพิ่มอีกด้วย เริ่มสร้างเมื่อ 10 ตุลาคม 2002 และเปิดให้บริการใน 4 พฤษภาคม 2005

U3/U6: การปรับปรุงสถานีมารีนพลัทซ์

จากการเพิ่มขึ้นของการจราจรและการสร้างสนามกีฬาอัลลิอันซ์อาเรนาใหม่ทำให้มีความจำเป็นจะต้องขยายสถานีนี้ ซึ่งเป็นสถานีเปลี่ยนรถขนาดใหญ่ จึงมีการสร้างอุโมงค์ทางเดินเพิ่มขึ้นเพื่อที่จะให้มีการกระจายผู้โดยสารที่จะไปต่อรถ S-Bahn. โดยสร้างขนานกับชานชลาที่มีอยู่แล้ว เริ่มสร้างเมื่อ 27 พฤษภาคม 2003 และเปิดให้บริการใน 29 พฤษภาคม 2006

U6 (ทิศเหนือ) : ขยายเส้นทางการ์ชิง-โฮคบรึค - การ์ชิง - การ์ชิง-ฟอร์ชุงเซนทรุม

การขยายครั้งนี้ผ่านเมืองการชิงซึ่งมีมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีแห่งมิวนิกวิทยาเขตการ์ชิงและสถาบันวิจัยอื่นๆตั้งอยู่ ให้เข้าถึงระบบรถไฟฟ้าใต้ดิน เริ่มสร้างเมื่อ 2 เมษายน 2001 และเปิดให้บริการใน 14 ตุลาคม 2006

U3 (ทิศเหนือ) : ขยายเส้นทางโอลึมเปียเซนทรุม - โอเบอร์วีเซนเฟลด์ - โอลึมเปีย-ไอน์เคาฟ์เซนทรุม

เริ่มสร้างเมื่อ 5 มิถุนายน 2001 และเปิดให้บริการใน 28 ตุลาคม 2007

U3 (ทิศเหนือ) : ขยายเส้นทางโอลึมเปีย-ไอน์เคาฟ์เซนทรุม - โมซาเคอร์ ซังค์-มาร์ตินส์-พลัทซ์ - โมซัค

เริ่มสร้างเมื่อ 7 สิงหาคม 2004 และเปิดให้บริการใน 11 ธันวาคม 2010

การขยายระบบในอนาคต

U1 (ทิศใต้) : ขยายเส้นทาง มังฟาลพลัทซ์ - เลารินพลัทซ์ - โรงพยาบาลฮาร์ลาคิง

เป็นโครงการที่ค่อนข้างล่วงหน้าไปมาก และเนื่องจากมีการคาดการณ์ผู้โดยสารว่ามีไม่มาก จึงทำให้หยุดโครงการนี้และให้ใช้รถรางจากสถานีชวานเซชตราเซอแทน

U1 (ทิศเหนือ) : ขยายเส้นทาง โอลึมเปีย-ไอน์เคาฟ์เซนทรุม - ฟาซาเนอรี (S) - เฟลด์มอคิง - ฮาเซนแบร์กึล นอร์ด

U3 (ทิศตะวันตก) : ขยายเส้นทาง โมซัค - วาลด์ฮอร์นชตราซเซอ - อุนเทอร์เมนซิง (S)

U4 (ทิศตะวันออก) : ขยายเส้นทาง อาราเบลลาพาร์ค - โคซิมาพาร์ค - ฟีเดลีโอพาร์ค - เองกึลชาลคิง (S)

โครงการนี้มีขึ้นพร้อมกับการขยาย S-Bahn สาย S8 จากบนดินลงสู่ใต้ดินจากสถานีอุนเทอร์เฟอริง (S) จนไปถึง ลอยช์เทนแบร์กกริง (S).

U5 (ทิศตะวันตก) : ขยายเส้นทาง ไลเมอร์พลัทซ์ - วิลลีบาลด์ชตราซเซอ - อัม คนี - พาซิง (S)

แม้เส้นทางนี้จะได้รับการอนุมัติแล้ว แต่ก็ยังคงมีข้อถกเถียงกันอยู่ว่าจะมีประโยชน์มากเพียงใด เนื่องจากสายนี้จะวิ่งขนานกับ S-Bahn และรถรางสาย 19 โดยบางส่วนเห็นว่าการขยายโดยผ่าน บลูเมเนา โดยมีเพิ่มอีก 5-6 สถานี จะทำให้พื้นที่ที่ห่างไกลจาก S-Bahn เข้าถึงได้มากขึ้น

U6 (ทิศใต้) : ขยายเส้นทาง คลีนิคุมโกรซฮาเดิร์น - มาร์ตินสรีด

จะเริ่มสร้างปลายปี 2016 แล้วเสร็จในปี 2020

U6 (ทิศเหนือ) : ขยายเส้นทาง การ์ชิง-ฟอร์ชุงเซนทรุม - ฮาลแบร์กโมส - ท่าอากาศยานนานาชาติมิวนิก

U9 สายลัด: มาร์ตินสรีด - อิมเพลอชตราซเซอ - สถานีกลาง - พินาโคเทค - กีเซลาชตราซเซอ - การ์ชิง-ฟอร์ชุงเซนทรุม

ในวันที่ 11 กุมภาพันธ์ 2014, SWM/MVG ได้ประกาศรายละเอียดการสร้างสายรถไฟทางลัดสายใหม่ ซึ่งจะเรียกว่า U9 โดยสายนี้จะช่วยกระจานผู้โดยสารที่แน่นขนัดจากสาย U1/U2/U7/U8 และ U3/U6 โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่สถานีเปลี่ยนรถอย่าง เซนดลิงเกอร์ ทอร์ (U1/U2/U7/U8 และ U3/U6), สถานีกลาง (U1/U2/U7/U8 และ U4/U5), และ โอเดออนพลัทซ์ (U3/U6 และ U4/U5), และจะช่วยร่นเวลาการเดินทางจาก สถานีกลาง และ สนามกีฬาอัลลิอันซ์อาเรนา โดยไม่ต้องเปลี่ยนรถไฟที่สถานีมารีนพลัทซ์หรือโอเดออนพลัทซ์อีกต่อไป มีการคาดการณ์ว่าสาย U9 จะมีผู้โดยสารรปีละ 10 ล้านคนโดยใช้งบประมาณ 250 ถึง 360 ล้านยูโรคาดว่าแล้วเสร็จในปี 2025 หากงบประมาณได้รับการอนุมัติ

U10: ฮาร์ทฮอฟ - มึนช์เนอร์ ไฟรไฮต์ - โอเดออนพลัทซ์ - เซนดลิงเกอร์ ทอร์ - ฮาราส

เป็นสายกระจายผู้โดยสารสายที่ 3 สำหรับสถานีปลายทางยังไม่กำหนด

U11: โอลึมเปีย-ไอน์เคาฟ์เซนทรุม - เวสต์ฟรีดฮอฟ - สถานีกลาง - เซนดลิงเกอร์ ทอร์ - อินสบรูกเกอร์ ริง

เป็นสายกระจายผู้โดยสารสายที่ 4 สำหรับสถานีปลายทางยังไม่กำหนด

U12: ฮาร์ทฮอฟ - เทเรซีนชตราซเซอ - สถานีกลาง - เทเรซีนวีเซอ - อิมเพลอชตราซเซอ - ฮาราส

เป็นสายกระจายผู้โดยสารสายที่ 5

ดูเพิ่ม

• รายชื่อสถานีรถไฟใต้ดินมิวนิก
• รถไฟเร็วเขตเมืองมิวนิก
• รถรางมิวนิก
• รายชื่อระบบขนส่งมวลชนความเร็วสูง

หมายเหตุ

1. There are 100 stations, counting connecting/transfer stations twice; there are 96 stations counting all stations once.

อ้างอิง

1. (PDF). mvg-mobil.de (pdf) (ภาษาอังกฤษ). Münchner Verkehrsgesellschaft mbH (MVG) Marketing. June 2013. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม (PDF) เมื่อ 2013-10-04. สืบค้นเมื่อ 2013-10-02.
2. [U9 Link Project] (PDF). MVG Informationen für die Medien. Stadtwerke München. 2014-02-11. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม (PDF) เมื่อ 2014-03-09. สืบค้นเมื่อ 2015-01-02.

แหล่งข้อมูลอื่น

• Munich Verkehrsgesellschaft
• Pictures of the Munich U-Bahn