ราชวงศ์อ็องฌู

ราชวงศ์อ็องฌู หรือ ราชวงศ์อ็องเฌอแว็ง (ฝรั่งเศส: Andegavinus, เสียงอ่านภาษาฝรั่งเศส: [ˈændʒəvɪn] (จากภาษาฝรั่งเศสเก่าจากภาษาละตินยุคกลางที่มาจากคำว่า Andegavia, อ็องฌู, ฝรั่งเศส); อังกฤษ: House of Anjou) เป็นชื่อที่ใช้สำหรับผู้ที่พำนักอยู่ที่อ็องฌูที่เดิมเป็นส่วนหนึ่งของราชอาณาจักรฝรั่งเศส และรวมทั้งผู้ที่พำนักอยู่ที่อ็องเฌ (Angers) ด้วย

สัญลักษณ์ที่ใช้บนเหรียญโดยชาร์ลส์ที่ 2 แห่งอ็องฌูและพระมหากษัตริย์แห่งราชอาณาจักรเนเปิลส์

นอกจากนั้นแล้วก็ยังเป็นคำที่ใช้สำหรับตระกูลจากสมัยกลางหลายตระกูลที่เริ่มมาจากเคานต์ (หรือดยุคตั้งแต่ ค.ศ. 1360) ของทางตะวันตกของอ็องฌู ซึ่งใช้คำว่า “อ็องเฌอแว็ง” (angevin) เป็นคำคุณศัพท์ ราชวงศ์อ็องฌูสืบเชื้อสายมาจากขุนนางชื่อ “แองเชลแจร์” (Ingelger)

ราชวงศ์อ็องฌูต่อมาขยายอำนาจการปกครองในบริเวณที่กว้างออกไปจากอ็องฌูเป็นอันมากที่รวมทั้งราชอาณาจักรอังกฤษ ราชอาณาจักรไอร์แลนด์ ราชอาณาจักรฮังการี ราชอาณาจักรโครเอเชีย ราชอาณาจักรโปแลนด์ ราชอาณาจักรเนเปิลส์และซิซิลี ราชอาณาจักรอัลเบเนีย และ ราชอาณาจักรเยรูซาเลม

• ราชวงศ์อ็องฌูที่หนึ่ง (ค.ศ. 1128-ค.ศ. 1485) หรือที่เรียกว่าราชวงศ์แพลนทาเจเน็ทปกครองราชอาณาจักรอังกฤษตั้งแต่รัชสมัยของสมเด็จพระเจ้าเฮนรีที่ 2 ที่เริ่มตั้งแต่ปี ค.ศ. 1154 จนกระทั่งเมื่อราชวงศ์ทิวดอร์ขึ้นมามีอำนาจหลังจากการเสด็จสวรรคตของสมเด็จพระเจ้าริชาร์ดที่ 3 ในยุทธการบอสเวิร์ธฟิลด์ในปี ค.ศ. 1485 นอกจากอังกฤษแล้วราชวงศ์อ็องฌูที่หนึ่งก็ยังปกครองไอร์แลนด์และอ้างสิทธิในเยรูซาเลม

• ราชวงศ์อ็องฌูที่สอง (ค.ศ. 1246-ค.ศ. 1435) หรือสายอาวุโสของราชวงศ์อ็องฌูเป็นสาขาหนึ่งของราชวงศ์กาเปเตียงที่ก่อตั้งโดยชาร์ลส์ เคานท์แห่งอ็องฌูพระราชโอรสองค์สุดท้องในพระเจ้าหลุยส์ที่ 8 แห่งฝรั่งเศส ในช่วงนี้ราชวงศ์กาเปเตียง-อ็องฌูปกครองราชอาณาจักรฮังการี ราชอาณาจักรโครเอเชีย ราชอาณาจักรโปแลนด์ และราชอาณาจักรเนเปิลส์และซิซิลี

• ราชวงศ์อ็องฌูที่สาม (ค.ศ. 1350-ค.ศ. 1480) หรือสายเล็กของราชวงศ์อ็องฌูที่ปกครองเนเปิลส์

อ้างอิง

1. Vauchez, Encyclopedia of the Middle Ages, 65.

ดูเพิ่ม

• ราชวงศ์แพลนทาเจเน็ท
• ราชวงศ์กาเปเตียง