ราชอาณาจักรวิซิกอท

สำหรับความหมายอื่น ดูที่ อาณาจักร

ราชอาณาจักรวิซิกอท (อังกฤษ: Visigothic kingdom) เป็นอำนาจของยุโรปตะวันตกที่เริ่มตั้งแต่คริสต์ศตวรรษที่ 5 จนถึงคริสต์ศตวรรษที่ 8 เป็นหนึ่งในรัฐที่ตามมาจากจักรวรรดิโรมันตะวันตก เดิมก่อตั้งขึ้นโดยการการตั้งถิ่นฐานของวิซิกอทภายใต้ประมุขของตนเองในอากีแตน (กอลตอนใต้) โดยรัฐบาลของโรมัน ต่อมาก็ขยายดินแดนออกไปโดยการพิชิตในคาบสมุทรไอบีเรีย ราชอาณาจักรสามารถดำรงตัวเป็นอิสระจากจักรวรรดิไบแซนไทน์เมื่อไบแซนไทน์พยายามรื้อฟื้นอำนาจของโรมันในไอบีเรียประสบความล้มเหลว แต่เมื่อมาถึงต้นคริสต์ศตวรรษที่ 6 ชนแฟรงค์ในกอลก็สามารถได้รับชัยชนะต่อราชอาณาจักรวิซิกอททั้งหมดยกเว้นเซ็พติมาเนีย ในที่สุดราชอาณาจักรวิซิกอทก็ล่มสลายระหว่างการโจมตีของการรุกรานของอิสลาม (Umayyad conquest of Hispania) จากโมร็อกโก ต่อมาราชอาณาจักรอัสตูเรียสก็กลายเป็นอาณาจักรที่สืบต่อจากราชอาณาจักรวิซิกอท

ราชอาณาจักรวิซิกอท Gutthiuda Thiudinassus
ค.ศ. 418–ค.ศ. 721
ราชอาณาจักรวิซิกอทเมื่อรุ่งเรืองที่สุดราว ค.ศ. 500
สถานะ	ราชอาณาจักร
เมืองหลวง	ตูลูส, โตเลโด
ภาษาทั่วไป	กอธิค
ศาสนา	Arianism, ลัทธิไนเซียน, โรมันคาทอลิก และยูดาย
การปกครอง	ราชาธิปไตย
พระมหากษัตริย์
• ค.ศ. 418-419	วอลเลีย
• ค.ศ. 714-721	อาร์โด
ประวัติศาสตร์
• วิซิกอทได้รับดินแดนจากในกัลเลียอากวีตาเนียจากโรมัน	ค.ศ. 418
• พิชิตโดยอุมัยยะฮ์	ค.ศ. 721 ค.ศ. 721
ก่อนหน้า ถัดไป จักรวรรดิโรมันตะวันตก จักรวรรดิกาหลิปอุมัยยะฮ์

ราชอาณาจักรวิซิกอทปกครองโดยพระมหากษัตริย์ที่มาจากการเลือกตั้งและต้องเป็นชนกอธโดยมี “เซเนท” เป็นที่ปรึกษาราชการที่ประกอบด้วยสังฆราช และขุนนาง แม้ว่าพระมหากษัตริย์จะพยายามก่อตั้งราชวงศ์แต่ก็ไม่มีผู้ใดทำสำเร็จ พระมหากษัตริย์องค์แรก ๆ นับถือคริสต์ศาสนานิกาย Arianism หลังจากนั้นก็เปลี่ยนเป็นลัทธิไนเซียน (Nicene Creed) ซึ่งทางสถาบันศาสนาพยายามสร้างอำนาจมากขึ้นจากการประชุมสภาสงฆ์แห่งโตเลโด (Councils of Toledo) แต่กระนั้นวิซิกอทก็เป็นชาติที่มีการวิวัฒนาการทางกฎหมายทางโลกที่ก้าวหน้าที่สุดในยุโรปตะวันตก “Liber Iudiciorum” กลายมาเป็นรากฐานของกฎหมายของสเปนตลอดยุคกลาง

อ้างอิง

1. CATHOLIC ENCYCLOPEDIA: The Byzantine Empire[1]

ดูเพิ่ม

• อาณาจักร
• จักรวรรดิโรมัน