รายพระนามรัชทายาทอังกฤษ

รายพระนามรัชทายาทอังกฤษ นี่คือรายนามบุคคลในช่วงเวลาต่างๆ ที่จะอยู่ในลำดับถัดไปในการสืบราชบัลลังก์อังกฤษ เมื่อพระมหากษัตริย์องค์ปัจจุบันสวรรคต บรรดาผู้ที่ได้สืบราชบัลลังก์จริงๆจะเป็นตัวอักษรหนา ส่วนทารกที่คลอดออกมาแล้วสิ้นชีวิตหรือรอดชีวิตไม่น้อยกว่าหนึ่งเดือนจะไม่ถูกนับรวมไว้ในรายนามนี้

อาจจะถูกตั้งข้อสังเกตว่าการสืบราชสันตติวงศ์นั้นไม่มั่นคง และไม่ได้รับการควบคุมจากขนบธรรมเนียมประเพณี ซึ่งมีมาเป็นศตวรรษนับตั้งแต่การพิชิตอังกฤษของชาวนอร์มัน ในปีค.ศ. 1066

ค.ศ. 1066 ถึง 1135

รัชทายาทแห่งราชบัลลังก์อังกฤษ ค.ศ. 1066 - 1135
พระรูป	รัชทายาท	สถานะ	ความสัมพันธ์กับพระมหากษัตริย์	เริ่มเป็นรัชทายาท		สิ้นสุดการเป็นรัชทายาท		พระมหากษัตริย์
				วันที่	เหตุผล	วันที่	เหตุผล
	โรเบิร์ต เคอร์ทโฮส	ทายาทโดยสันนิษฐาน	พระโอรส	ค.ศ. 1066	พระบิดาเป็นพระมหากษัตริย์	ค.ศ. 1077	ถูกเนรเทศ	พระเจ้าวิลเลียมที่ 1
สายราชสันตติวงศ์ไม่ชัดเจน ค.ศ. 1077-1087
	โรเบิร์ต เคอร์ทโฮส	ทายาทโดยสันนิษฐาน	พระเชษฐาองค์โต	ค.ศ. 1087	โดยข้อตกลง	ค.ศ. 1088	ล้มเหลวในการก่อกบฏ	พระเจ้าวิลเลียมที่ 2
	เฮนรี โบเคร็ค	ทายาทโดยสันนิษฐาน	พระอนุชา	ค.ศ. 1088	การก่อกบฏของโรเบิร์ต	2 สิงหาคม ค.ศ. 1100	เป็นพระมหากษัตริย์เนื่องจากพระเชษฐาสวรรคตโดยไร้ทายาท
สายราชสันตติวงศ์ไม่ชัดเจน ค.ศ. 1100-1103								พระเจ้าเฮนรีที่ 1
	วิลเลียม อเดลิน	ทายาทผู้มีสิทธิโดยตรง	พระโอรส	ค.ศ. 1103	ประสูติ	25 พฤศจิกายน ค.ศ. 1120	สิ้นพระชนม์
	จักรพรรดินีมาทิลดา	ทายาทโดยสันนิษฐาน	พระธิดา	25 พฤศจิกายน ค.ศ. 1120 อ้างสิทธิในปีค.ศ. 1127	พระอนุชาสิ้นพระชนม์	1 ธันวาคม ค.ศ. 1135 (22 ธันวาคม ค.ศ. 1135)	กลายเป็นผู้อ้างสิทธิในราชบัลลังก์ (ราชบัลลังก์ถูกช่วงชิงโดยสตีเฟนแห่งบลัว ผู้เป็นพระญาติ)

ค.ศ. 1135 ถึง 1199

รัชทายาทแห่งราชบัลลังก์อังกฤษ ค.ศ. 1135 - 1199
พระรูป	รัชทายาท	สถานะ	ความสัมพันธ์กับพระมหากษัตริย์	เริ่มเป็นรัชทายาท		สิ้นสุดการเป็นรัชทายาท		พระมหากษัตริย์
				วันที่	เหตุผล	วันที่	เหตุผล
-	อุสเทซที่ 4 แห่งบูลอญ	ทายาทผู้มีสิทธิโดยตรง	พระโอรสองค์โต	22 ธันวาคม ค.ศ. 1135	พระบิดาเป็นพระมหากษัตริย์	17 สิงหาคม ค.ศ. 1153	สิ้นพระชนม์	พระเจ้าสตีเฟน
-	วิเลียมแห่งบลัว	ทายาทผู้มีสิทธิโดยตรง	พระโอรสองค์ที่สาม	17 สิงหาคม ค.ศ. 1153	พระเชษฐาสิ้นพระชนม์	พฤศจิกายน ค.ศ. 1153	สนธิสัญญาวอลลิงฟอร์ด
	เฮนรี เคิร์ทแมนเทิล เคานท์แห่งอองชู	ทายาทผู้มีสิทธิโดยตรง	พระญาติ	พฤศจิกายน ค.ศ. 1153	สนธิสัญญาวอลลิงฟอร์ด	25 ตุลาคม ค.ศ. 1154	เป็นพระมหากษัตริย์
-	วิลเลียมที่ 9 เคานท์แห่งปัวติเยร์	ทายาทผู้มีสิทธิโดยตรง	พระโอรสองค์โต	25 ตุลาคม ค.ศ. 1154	พระบิดาเป็นพระมหากษัตริย์	เมษายน ค.ศ. 1156	สิ้นพระชนม์	พระเจ้าเฮนรีที่ 2
	เฮนรียุวกษัตริย์	ทายาทผู้มีสิทธิโดยตรง	พระโอรส	เมษายน ค.ศ. 1156	พระเชษฐาสิ้นพระชนม์	11 มิถุนายน ค.ศ. 1183	สิ้นพระชนม์
	ริชาร์ด ดยุกแห่งอากีแตน	ทายาทผู้มีสิทธิโดยตรง	พระโอรส	11 มิถุนายน ค.ศ. 1183	พระเชษฐาสิ้นพระชนม์	6 กรกฎาคม ค.ศ. 1189	เป็นพระมหากษัตริย์
	อาเทอร์ที่ 1 ดยุกแห่งบริตานี	ทายาทโดยสันนิษฐาน	พระนัดดา	6 กรกฎาคม ค.ศ. 1189	พระปิตุลาเป็นพระมหากษัตริย์	6 เมษายน ค.ศ. 1199	ราชบัลลังก์ถูกช่วงชิงโดยพระปิตุลาองค์เล็ก เจ้าชายจอห์น แล็คแลนด์	พระเจ้าริชาร์ดที่ 1

ค.ศ. 1199 ถึง 1399

รัชทายาทแห่งราชบัลลังก์อังกฤษ ค.ศ. 1199 - 1399
พระรูป	รัชทายาท	สถานะ	ความสัมพันธ์กับพระมหากษัตริย์	เริ่มเป็นรัชทายาท		สิ้นสุดการเป็นรัชทายาท		พระมหากษัตริย์
				วันที่	เหตุผล	วันที่	เหตุผล
	เฮนรีที่ 5 เคานท์พาลาทีนแห่งไรน์	ทายาทโดยสันนิษฐาน	พระนัดดา	6 เมษายน ค.ศ. 1199	พระปิตุลาเป็นพระมหากษัตริย์	1 ตุลาคม ค.ศ. 1207	พระมหากษัตริย์มีพระโอรส	พระเจ้าจอห์น
	เจ้าชายเฮนรีแห่งวินเชสเตอร์	ทายาทผู้มีสิทธิโดยตรง	พระโอรสองค์โต	1 ตุลาคม ค.ศ. 1207	ประสูติ	19 ตุลาคม ค.ศ. 1216	เป็นพระมหากษัตริย์
	ริชาร์ด เอิร์ลที่ 1 แห่งคอร์นวอลล์	ทายาทโดยสันนิษฐาน	พระอนุชา	19 ตุลาคม ค.ศ. 1216	พระเชษฐาเป็นพระมหากษัตริย์	17 มิถุนายน ค.ศ. 1239	พระมหากษัตริย์มีพระโอรส	พระเจ้าเฮนรีที่ 3
	เจ้าชายเอ็ดเวิร์ด ลองแชงค์	ทายาทผู้มีสิทธิโดยตรง	พระโอรสองค์โต	17 มิถุนายน ค.ศ. 1239	ประสูติ	20 พฤศจิกายน ค.ศ. 1272	เป็นพระมหากษัตริย์
	เจ้าชายเฮนรี	ทายาทผู้มีสิทธิโดยตรง	พระโอรสองค์โต	20 พฤศจิกายน ค.ศ. 1272	พระบิดาเป็นพระมหากษัตริย์	16 ตุลาคม ค.ศ. 1274	สิ้นพระชนม์	พระเจ้าเอ็ดเวิร์ดที่ 1
	เจ้าชายอัลฟอนโซ เอิร์ลแห่งเชสเตอร์	ทายาทผู้มีสิทธิโดยตรง	พระโอรส	16 ตุลาคม ค.ศ. 1274	พระเชษฐาสิ้นพระชนม์	19 สิงหาคม ค.ศ. 1284	สิ้นพระชนม์
	เอ็ดเวิร์ดแห่งแคร์นาร์ฟอน เจ้าชายแห่งเวลส์	ทายาทผู้มีสิทธิโดยตรง	พระโอรส	19 สิงหาคม ค.ศ. 1284	พระเชษฐาสิ้นพระชนม์	7 กรกฎาคม ค.ศ. 1307	เป็นพระมหากษัตริย์
-	โทมัสแห่งบราเทอร์ตัน เอิร์ลที่ 1 แห่งนอร์โฟล์ก	ทายาทโดยสันนิษฐาน	พระอนุชา	7 กรกฎาคม ค.ศ. 1307	พระเชษฐาเป็นพระมหากษัตริย์	13 พฤศจิกายน ค.ศ. 1312	พระมหากษัตริย์มีพระโอรส	พระเจ้าเอ็ดเวิร์ดที่ 2
	เจ้าชายเอ็ดเวิร์ด เอิร์ลแห่งเชสเตอร์	ทายาทผู้มีสิทธิโดยตรง	พระโอรส	13 พฤศจิกายน ค.ศ. 1312	ประสูติ	25 มกราคม ค.ศ. 1327	เป็นพระมหากษัตริย์
	จอห์นแห่งอีแทม เอิร์ลแห่งคอร์นวอลล์	ทายาทโดยสันนิษฐาน	พระอนุชา	25 มกราคม ค.ศ. 1327	พระเชษฐาเป็นพระมหากษัตริย์	15 มิถุนายน ค.ศ. 1330	พระมหากษัตริย์มีพระโอรส	พระเจ้าเอ็ดเวิร์ดที่ 3
	เอ็ดเวิร์ด "เจ้าชายดำ" เจ้าชายแห่งเวลส์	ทายาทผู้มีสิทธิโดยตรง	พระโอรสองค์โต	15 มิถุนายน ค.ศ. 1330	ประสูติ	8 มิถุนายน ค.ศ. 1376	สิ้นพระชนม์
	ริชาร์ด เจ้าชายแห่งเวลส์	ทายาทผู้มีสิทธิโดยตรง	พระนัดดา	8 มิถุนายน ค.ศ. 1376	พระบิดาสิ้นพระชนม์	22 มิถุนายน ค.ศ. 1377	เป็นพระมหากษัตริย์
	จอห์นแห่งกอนต์ ดยุกที่ 1 แห่งแลงแคสเตอร์	ทายาทโดยสันนิษฐาน	พระปิตุลา	22 มิถุนายน ค.ศ. 1377	พระนัดดาเป็นพระมหากษัตริย์	24 ตุลาคม ค.ศ. 1386	โรเจอร์ มอร์ติเมอร์ได้รับการแต่งตั้งให้เป็นรัชทายาท	พระเจ้าริชาร์ดที่ 2
-	โรเจอร์ มอร์ติเมอร์ เอิร์ลที่ 4 แห่งมาร์ช	ทายาทโดยสันนิษฐาน	พระญาติ	24 ตุลาคม ค.ศ. 1386	การประกาศพระราชกฤษฎีกา	20 กรกฎาคม ค.ศ. 1398	ถึงแก่กรรม
-	เอ็ดมันด์ มอร์ติเมอร์ เอิร์ลที่ 5 แห่งมาร์ช	ทายาทโดยสันนิษฐาน	พระญาติ	20 กรกฎาคม ค.ศ. 1398	บิดาถึงแก่กรรม	20 กันยายน ค.ศ. 1399	พระมหากษัตริย์ถูกล้มราชบัลลังก์

ค.ศ. 1399 ถึง 1485

รัชทายาทแห่งราชบัลลังก์อังกฤษ ค.ศ. 1399 - 1485
พระรูป	รัชทายาท	สถานะ	ความสัมพันธ์กับพระมหากษัตริย์	เริ่มเป็นรัชทายาท		สิ้นสุดการเป็นรัชทายาท		ลำดับถัดไป	พระมหากษัตริย์
				วันที่	เหตุผล	วันที่	เหตุผล
	เฮนรี เจ้าชายแห่งเวลส์	ทายาทผู้มีสิทธิโดยตรง	พระโอรส	30 กันยายน ค.ศ. 1399	พระบิดาเป็นพระมหากษัตริย์	20 มีนาคม ค.ศ. 1413	เป็นพระมหากษัตริย์	โทมัสแห่งแลงคาสเตอร์ ดยุกที่ 1 แห่งแคลเร็นซ์ พระอนุชา (ค.ศ. 1399 - 1413)	พระเจ้าเฮนรีที่ 4
-	โทมัสแห่งแลงแคสเตอร์ ดยุกที่ 1 แห่งแคลเร็นซ์	ทายาทโดยสันนิษฐาน	พระอนุชา	20 มีนาคม ค.ศ. 1413	พระเชษฐาเป็นพระมหากษัตริย์	22 มีนาคม ค.ศ. 1421	สิ้นพระชนม์	จอห์นแห่งแลงแคสเตอร์ ดยุกที่ 1 แห่งเบดฟอร์ด พระอนุชา (ค.ศ. 1413 - 1421)	พระเจ้าเฮนรีที่ 5
	จอห์นแห่งแลงแคสเตอร์ ดยุกที่ 1 แห่งเบดฟอร์ด	ทายาทโดยสันนิษฐาน	พระอนุชา	22 มีนาคม ค.ศ. 1421	พระเชษฐาสิ้นพระชนม์	6 ธันวาคม ค.ศ. 1421	พระมหากษัตริย์มีพระโอรส	ฮัมฟรีย์แห่งแลงแคสเตอร์ ดยุกที่ 1 แห่งกลอสเตอร์ พระอนุชา (ค.ศ. 1421)
	เฮนรี ดยุกแห่งคอร์นวอล	ทายาทผู้มีสิทธิโดยตรง	พระโอรส	6 ธันวาคม ค.ศ. 1421	ประสูติ	31 สิงหาคม ค.ศ. 1422	เป็นพระมหากษัตริย์	จอห์นแห่งแลงแคสเตอร์ ดยุกที่ 1 แห่งเบดฟอร์ด พระปิตุลา (ค.ศ. 1421 - 1422)
	จอห์นแห่งแลงแคสเตอร์ ดยุกที่ 1 แห่งเบดฟอร์ด	ทายาทโดยสันนิษฐาน	พระปิตุลา	31 สิงหาคม ค.ศ. 1422	พระนัดดาเป็นพระมหากษัตริย์	14 กันยายน ค.ศ. 1435	สิ้นพระชนม์	ฮัมฟรีย์แห่งแลงแคสเตอร์ ดยุกที่ 1 แห่งกลอสเตอร์ พระอนุชา (ค.ศ. 1422 - 1435)	พระเจ้าเฮนรีที่ 6
	ฮัมฟรีย์แห่งแลงแคสเตอร์ ดยุกที่ 1 แห่งกลอสเตอร์	ทายาทโดยสันนิษฐาน	พระปิตุลา	14 กันยายน ค.ศ. 1435	พระเชษฐาสิ้นพระชนม์	23 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1447	สิ้นพระชนม์	ไม่แน่ชัด
ไม่แน่ชัด
	เอ็ดเวิร์ดแห่งเวสต์มินสเตอร์ เจ้าชายแห่งเวลส์	ทายาทผู้มีสิทธิโดยตรง	พระโอรส	13 ตุลาคม ค.ศ. 1453	ประสูติ	4 มกราคม ค.ศ. 1461 (25 ตุลาคม ค.ศ. 1460)	พระมหากษัตริย์ทรงถูกโค่นราชบัลลังก์	ไม่แน่ชัด
	ริชาร์ด แพลนแทเจเนต ดยุกที่ 3 แห่งยอร์ก	ทายาทผู้มีสิทธิโดยตรง	พระญาติ	25 ตุลาคม ค.ศ. 1460	พระราชบัญญัติสิทธิในการสืบราชบัลลังก์	30 ธันวาคม ค.ศ. 1460	สิ้นพระชนม์	เอ็ดเวิร์ด เอิร์ลแห่งมาร์ช พระโอรส (ค.ศ. 1460)
	เอ็ดเวิร์ด ดยุกแห่งยอร์ก	ทายาทผู้มีสิทธิโดยตรง	พระญาติ	30 ธันวาคม ค.ศ. 1460	พระบิดาสิ้นพระชนม์	4 มีนาคม ค.ศ. 1461	เป็นพระมหากษัตริย์	เจ้าชายจอร์จ พระอนุชา (ค.ศ. 1460 - 1461)
	จอร์จ ดยุกที่ 1 แห่งแคลเรนซ์	ทายาทโดยสันนิษฐาน	พระอนุชา	4 มีนาคม ค.ศ. 1461	พระเชษฐาเป็นพระมหากษัตริย์	12 มีนาคม ค.ศ. 1470	ทรงหลบหนีไปหลังเกิดการกบฎโดยดยุกแห่งแคลเรนซ์	ริชาร์ด ดยุกแห่งกลอสเตอร์ พระอนุชา (ค.ศ. 1461 - 1466)	พระเจ้าเอ็ดเวิร์ดที่ 4
ไม่แน่ชัด
	เอ็ดเวิร์ดแห่งเวสต์มินสเตอร์ เจ้าชายแห่งเวลส์	ทายาทผู้มีสิทธิโดยตรง	พระโอรส	31 ตุลาคม ค.ศ. 1470	พระบิดาทรงกลับคืนสู่ราชบัลลังก์	4 พฤษภาคม ค.ศ. 1471	สิ้นพระชนม์	จอร์จ ดยุกที่ 1 แห่งแคลเรนซ์	พระเจ้าเฮนรีที่ 6
	เอ็ดเวิร์ด เจ้าชายแห่งเวลส์	ทายาทผู้มีสิทธิโดยตรง	พระโอรส	11 เมษายน ค.ศ. 1471	พระบิดาทรงกลับคืนสู่ราชบัลลังก์	9 เมษายน ค.ศ. 1483	เป็นพระมหากษัตริย์	จอร์จ ดยุกที่ 1 แห่งแคลเรนซ์ พระปิตุลา (ค.ศ. 1471 - 1473)	พระเจ้าเอ็ดเวิร์ดที่ 4
								ริชาร์ดแห่งชรูว์สบรี ดยุกที่ 1 แห่งยอร์ก พระอนุชา (ค.ศ. 1473-1483)
	ริชาร์ดแห่งชรูว์สบรี ดยุกที่ 1 แห่งยอร์ก	ทายาทโดยสันนิษฐาน	พระอนุชา	9 เมษายน ค.ศ. 1483	พระเชษฐาเป็นพระมหากษัตริย์	22 มิถุนายน ค.ศ. 1483	ทรงถูกประกาศว่าเป็นบุตรนอกกฎหมาย	ริชาร์ด ดยุกแห่งกลอสเตอร์ พระปิตุลา (ค.ศ. 1483)	พระเจ้าเอ็ดเวิร์ดที่ 5
	เอ็ดเวิร์ดแห่งมิดเดิลแฮม เจ้าชายแห่งเวลส์	ทายาทผู้มีสิทธิโดยตรง	พระโอรส	22 มิถุนายน ค.ศ. 1483	พระบิดาเป็นพระมหากษัตริย์	9 เมษายน ค.ศ. 1484	สิ้นพระชนม์	เอ็ดเวิร์ด แพลนทาเจเน็ท เอิร์ลที่ 17 แห่งวอริค พระญาติ	พระเจ้าริชาร์ดที่ 3
-	เอ็ดเวิร์ด แพลนทาเจเน็ท เอิร์ลที่ 17 แห่งวอริค	ทายาทโดยสันนิษฐาน	พระนัดดา	6 เมษายน ค.ศ. 1484	ตามพระบรมราชโองการ	มีนาคม ค.ศ. 1485	ทรงถูกตัดออกจากสิทธิในการสืบราชสันตติวงศ์	มาร์กาเร็ต โพ เคานท์เตสแห่งซอลส์บรี พระเชษฐภคินี
-	จอห์น เดอ ลา โพ เอิร์ลที่ 1 แห่งลินคอร์น	ทายาทโดยสันนิษฐาน	พระนัดดา	มีนาคม ค.ศ. 1485	ตามพระบรมราชโองการ	22 สิงหาคม ค.ศ. 1485	พระมหากษัตริย์ถูกปลงพระชนม์ในสมรภูมิ	เอ็ดมันด์ เดอ ลา โพ พระอนุชา

ค.ศ. 1485 ถึง 1603

รัชทายาทแห่งราชบัลลังก์อังกฤษ ค.ศ. 1485 - 1603
พระรูป	รัชทายาท	สถานะ	ความสัมพันธ์กับพระมหากษัตริย์	เริ่มเป็นรัชทายาท		สิ้นสุดการเป็นรัชทายาท		ลำดับถัดไป	พระมหากษัตริย์
				วันที่	เหตุผล	วันที่	เหตุผล
ไม่มีรัชทายาทที่ได้รับการยอมรับ ค.ศ. 1485-1486									พระเจ้าเฮนรีที่ 7
	อาร์เทอร์ เจ้าชายแห่งเวลส์	ทายาทผู้มีสิทธิโดยตรง	พระโอรส	20 กันยายน ค.ศ. 1486	ประสูติ	2 เมษายน ค.ศ. 1502	สิ้นพระชนม์	ไม่มี (ค.ศ. 1486 - 1489)
								มาร์กาเร็ต ทิวดอร์ พระขนิษฐา (ค.ศ. 1489 - 1491)
								เฮนรี ดยุกแห่งยอร์ก พระอนุชา (ค.ศ. 1491 - 1502)
	เฮนรี เจ้าชายแห่งเวลส์	ทายาทผู้มีสิทธิโดยตรง	พระโอรส	2 เมษายน ค.ศ. 1502	พระเชษฐาสิ้นพระชนม์	22 เมษายน ค.ศ. 1509	เป็นพระมหากษัตริย์	มาร์กาเร็ต ทิวดอร์ สมเด็จพระราชินีแห่งสก็อตแลนด์ พระเชษฐภคินี (ค.ศ. 1502 - 1509)
ไม่มีรัชทายาทที่ได้รับการยอมรับ ค.ศ. 1509-1511									พระเจ้าเฮนรีที่ 8
-	เฮนรี ดยุกแห่งคอร์นวอลล์	ทายาทผู้มีสิทธิโดยตรง	พระโอรส	1 มกราคม ค.ศ. 1511	ประสูติ	11 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1511	สิ้นพระชนม์	มาร์กาเร็ต ทิวดอร์ สมเด็จพระราชินีแห่งสก็อตแลนด์ พระปิตุจฉา (ค.ศ. 1511)
ไม่มีรัชทายาทที่ได้รับการยอมรับ ค.ศ. 1511-1514
-	เฮนรี ดยุกแห่งคอร์นวอลล์	ทายาทผู้มีสิทธิโดยตรง	พระโอรส	ธันวาคม ค.ศ. 1514	ประสูติ	ธันวาคม ค.ศ. 1514/มกราคม ค.ศ. 1515	สิ้นพระชนม์	มาร์กาเร็ต ทิวดอร์ สมเด็จพระพันปีหลวงแห่งสก็อตแลนด์ พระปิตุจฉา (ค.ศ. 1514/15)
ไม่มีรัชทายาทที่ได้รับการยอมรับ ค.ศ. 1515-1516
	แมรี ทิวดอร์	ทายาทโดยสันนิษฐาน	พระธิดา	18 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1516	ประสูติ	มีนาคม ค.ศ. 1534	ทรงถูกถอดพระอิสริยยศโดยรัฐสภา	มาร์กาเร็ต ทิวดอร์ สมเด็จพระพันปีหลวงแห่งสก็อตแลนด์ พระปิตุจฉา (ค.ศ. 1516 - 1533)
								เอลิซาเบธ ทิวดอร์ พระขนิษฐา (ค.ศ. 1533 - 1534)
	เอลิซาเบธ ทิวดอร์	ทายาทโดยสันนิษฐาน	พระธิดา	มีนาคม ค.ศ. 1534	ตามพระราชบัญญัติของรัฐสภา	ค.ศ. 1536	ทรงถูกถอดพระอิสริยยศโดยรัฐสภา	มาร์กาเร็ต ทิวดอร์ สมเด็จพระพันปีหลวงแห่งสก็อตแลนด์ พระปิตุจฉา (ค.ศ. 1534 - 1536)
ไม่มีรัชทายาทที่ได้รับการยอมรับ ค.ศ. 1536-1537
	เอ็ดเวิร์ด เจ้าชายแห่งเวลส์	ทายาทผู้มีสิทธิโดยตรง	พระโอรส	12 ตุลาคม ค.ศ. 1537	ประสูติ	28 มกราคม ค.ศ. 1547	เป็นพระมหากษัตริย์	แมรี ทิวดอร์ พระเชษฐภคินี (ค.ศ. 1543 - 1547)
	แมรี ทิวดอร์	ทายาทโดยสันนิษฐาน	พระเชษฐภคินีองค์โต	28 มกราคม ค.ศ. 1547	พระอนุชาเป็นพระมหากษัตริย์	21 มิถุนายน ค.ศ. 1553	ทรงถูกยกเว้นในเอกสารสิทธิในราชบัลลังก์	เอลิซาเบธ ทิวดอร์ พระเชษฐภคินีองค์รอง (ค.ศ. 1547 - 1553)	พระเจ้าเอ็ดเวิร์ดที่ 6
	เลดีเจน เกรย์	ทายาทโดยสันนิษฐาน	พระญาติ	21 มิถุนายน ค.ศ. 1553	ได้รับการแต่งตั้งในเอกสารสิทธิในราชบัลลังก์	6 กรกฎาคม ค.ศ. 1553	ได้รับการประกาศเป็นสมเด็จพระราชินีนาถ	แคทเทอรีน เลดีเฮอร์เบิร์ตแห่งคาร์ดิฟฟ์ พระขนิษฐา (ค.ศ. 1553)
หลังการสวรรคตของพระเจ้าเอ็ดเวิร์ดที่ 6 การสืบราชสันตติวงศ์ได้เป็นที่ขัดแย้งกันระหว่างพระเชษฐภคินีของพระองค์ คือ เลดีแมรี ทิวดอร์ ซึ่งเป็นองค์รัชทายาทหัวปีตามพระราชพินัยกรรมของพระเจ้าเฮนรีที่ 8 แห่งอังกฤษ และสายราชสันตติวงศ์ของเลดีเจน เกรย์ ผู้ซึ่งพระเจ้าเอ็ดเวิร์ดทรงแต่งตั้งให้เป็นองค์รัชทายาท ตั้งแต่รัชกาลของพระนางเจน เกรย์ที่ทรงครองราชย์ในระยะเวลาสั้นๆจึงเป็นเหตุให้เกิดความขัดแย้ง โดยเหล่าทายาทของพระนาง
	แคทเทอรีน เลดีเฮอร์เบิร์ตแห่งคาร์ดิฟฟ์	ทายาทโดยสันนิษฐาน (ยังเป็นที่ถกเถียง)	พระขนิษฐา	6 กรกฎาคม ค.ศ. 1553	พระเชษฐภคินีได้รับการประกาศเป็นสมเด็จพระราชินีนาถ	19 กรกฎาคม ค.ศ. 1553	พระเชษฐภคินีทรงถูกโค่นราชบัลลังก์	แมรี เกรย์ พระขนิษฐา (ค.ศ. 1553)	สมเด็จพระราชินีนาถเจน
	เอลิซาเบธ ทิวดอร์	ทายาทโดยสันนิษฐาน	พระขนิษฐา	19 กรกฎาคม ค.ศ. 1553	พระเชษฐภคินีเป็นสมเด็จพระราชินีนาถ	17 พฤศจิกายน ค.ศ. 1558	ทรงเป็นสมเด็จพระราชินีนาถ	ไม่มี	สมเด็จพระราชินีนาถแมรีที่ 1
นับตั้งแต่รัชสมัยของสมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธที่ 1 (ค.ศ. 1558 - 1603) พระองค์ไม่ทรงเคยกำหนดองค์รัชทายาท การสืบราชสันตติวงศ์จึงมีความขัดแย้งกันท่ามกลางเหล่าทายาทของพระเจ้าเฮนรีที่ 7 โดยความเกี่ยวดองของบุตรหัวปี และเหล่าทายาทที่ได้ถูกกำหนดขึ้นตามพระราชบัญญัติว่าด้วยการสืบราชสันตติวงศ์ฉบับที่สามและตามพระราชพินัยกรรมของพระเจ้าเฮนรีที่ 8 สองเอกสารหลังนี้ได้กำหนดให้สายราชสันตติวงศ์อังกฤษของแมรี ทิวดอร์ สมเด็จพระราชินีแห่งฝรั่งเศส พระขนิษฐาในพระเจ้าเฮนรีที่ 8 มีลำดับก่อนหน้าสายราชสันตติวงศ์สก็อตแลนด์ของมาร์กาเร็ต ทิวดอร์ สมเด็จพระราชินีแห่งสก็อตแลนด์ พระเชษฐภคินีในพระเจ้าเฮนรีที่ 8 และลำดับต่อไปนี้คือผู้ที่อยู่ลำดับแรกของทั้งสองสาย:
	สมเด็จพระราชินีนาถแมรีที่ 1 แห่งสกอตแลนด์	ทายาทที่เป็นไปได้โดยความเกี่ยวดองของบุตรหัวปี	พระญาติ	17 พฤศจิกายน ค.ศ. 1558	พระญาติเป็นสมเด็จพระราชินีนาถ	8 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1587	ทรงถูกประหารชีวิต	พระเจ้าเจมส์ที่ 6 แห่งสกอตแลนด์ พระโอรส (ค.ศ. 1566 - 1587)	สมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธที่ 1
	พระเจ้าเจมส์ที่ 6 แห่งสกอตแลนด์		พระญาติ	8 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1587	พระมารดาถูกประหารชีวิต	24 มีนาคม ค.ศ. 1603	ทรงเป็นพระมหากษัตริย์	เฮนรี เฟรเดอริก ดยุกแห่งโรเทอซี พระโอรส (ค.ศ. 1594 - 1603)
	ฟรานเซส เกรย์ ดัชเชสแห่งซัฟโฟล์ก	ทายาทที่เป็นไปได้ตามพระราชพินัยกรรมของพระเจ้าเฮนรีที่ 8	พระญาติ	17 พฤศจิกายน ค.ศ. 1558	พระญาติเป็นสมเด็จพระราชินีนาถ	20 พฤศจิกายน ค.ศ. 1559	ถึงแก่กรรม	แคทเทอรีน เลดีเฮอร์เบิร์ตแห่งคาร์ดิฟฟ์ พระธิดา
	แคทเทอรีน เลดีเฮอร์เบิร์ตแห่งคาร์ดิฟฟ์		พระญาติ	20 พฤศจิกายน ค.ศ. 1559	พระมารดาถึงแก่กรรม	26 มกราคม ค.ศ. 1568	ถึงแก่กรรม	เลดีแมรี เกรย์ พระขนิษฐา
	เลดีแมรี เกรย์		พระญาติ	26 มกราคม ค.ศ. 1568	พระเชษฐภคินีถึงแก่กรรม	20 เมษายน ค.ศ. 1578	ถึงแก่กรรม	มาร์กาเร็ต เคานท์เตสแห่งเดอร์บี พระญาติ
-	มาร์กาเร็ต เคานท์เตสแห่งเดอร์บี		พระญาติ	20 เมษายน ค.ศ. 1578	พระญาติถึงแก่กรรม	28 กันยายน ค.ศ. 1596	ถึงแก่กรรม	เฟอร์นันโด สแตนลีย์ เอิร์ลที่ 5 แห่งเดอร์บี พระโอรส (ค.ศ. 1578 - 1594)
								เลดี แอนน์ สแตนลีย์ พระนัดดา (ค.ศ. 1594 - 1596)
-	เลดี แอนน์ สแตนลีย์		พระญาติ	28 กันยายน ค.ศ. 1596	พระอัยยิกาถึงแก่กรรม	24 มีนาคม ค.ศ. 1603	การสืบราชสันตติวงศ์โดยพระมหากษัตริย์พระองค์ใหม่	เลดี ฟรานเชส สแตนลีย์ พระขนิษฐา

ค.ศ. 1603 ถึง 1689

รัชทายาทแห่งราชบัลลังก์อังกฤษ ค.ศ. 1603 - 1689
พระรูป	รัชทายาท	สถานะ	ความสัมพันธ์กับพระมหากษัตริย์	เริ่มเป็นรัชทายาท		สิ้นสุดการเป็นรัชทายาท		ลำดับถัดไป	พระมหากษัตริย์
				วันที่	เหตุผล	วันที่	เหตุผล
	เฮนรี เฟรเดอริก เจ้าชายแห่งเวลส์	ทายาทผู้มีสิทธิโดยตรง	พระโอรส	24 มีนาคม ค.ศ. 1603	พระบิดาเป็นพระมหากษัตริย์	6 พฤศจิกายน ค.ศ. 1612	สิ้นพระชนม์	ชาร์ลส์ ดยุกแห่งยอร์ก พระอนุชา (ค.ศ. 1603 - 1612)	พระเจ้าเจมส์ที่ 1
	ชาร์ลส์ เจ้าชายแห่งเวลส์	ทายาทผู้มีสิทธิโดยตรง	พระโอรส	6 พฤศจิกายน ค.ศ. 1612	พระเชษฐาสิ้นพระชนม์	27 มีนาคม ค.ศ. 1625	ทรงเป็นพระมหากษัตริย์	เอลิซาเบธ สจวต สมเด็จพระราชินีแห่งโบฮีเมีย พระเชษฐภคินี (ค.ศ. 1612 - 1625)
	เอลิซาเบธ สจวต อีเล็คเตรสแห่งพาเลไทน์	ทายาทโดยสันนิษฐาน	พระเชษฐภคินี	27 มีนาคม ค.ศ. 1625	พระอนุชาเป็นพระมหากษัตริย์	29 พฤษภาคม ค.ศ. 1630	พระมหากษัตริย์มีพระโอรส	เฮนรี เฟรเดอริก เจ้าชายรัชทายาทแห่งพาเลไทน์ พระโอรส (ค.ศ. 1625 - 1629)	พระเจ้าชาร์ลส์ที่ 1
								คาร์ลที่ 1 ลุดวิก ผู้คัดเลือกแห่งพาลาทิเนต พระโอรส (ค.ศ. 1629 - 1630)
	ชาร์ลส์ เจ้าชายแห่งเวลส์	ทายาทผู้มีสิทธิโดยตรง	พระโอรส	29 พฤษภาคม ค.ศ. 1630	ประสูติ	30 มกราคม ค.ศ. 1649	ทรงเป็นพระมหากษัตริย์	เอลิซาเบธ สจวต อีเล็คเตรสแห่งพาเลไทน์ พระปิตุจฉา (ค.ศ. 1630 - 1631)
								เจ้าหญิงแมรี พระราชกุมารี พระขนิษฐา (ค.ศ. 1631 - 1633)
								เจมส์ ดยุกแห่งยอร์ก พระอนุชา (ค.ศ. 1633 - 1649)
	เจมส์ ดยุกแห่งยอร์ก	ทายาทโดยสันนิษฐาน	พระอนุชา	30 มกราคม ค.ศ. 1649	พระเชษฐาเป็นพระมหากษัตริย์	6 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1685	ทรงเป็นพระมหากษัตริย์	เฮนรี สจวต ดยุกแห่งกลอสเตอร์ พระอนุชา (ค.ศ. 1649 - กันยายน ค.ศ. 1650)	พระเจ้าชาร์ลส์ที่ 2
								เจ้าหญิงแมรี พระราชกุมารีและเจ้าหญิงแห่งออเรนจ์ พระเชษฐภคินี (กันยายน - ตุลาคม ค.ศ. 1650)
								ชาร์ลส์ ดยุกแห่งเคมบริดจ์ พระโอรส (ค.ศ. 1660 - พฤษภาคม ค.ศ. 1661)
								เจ้าชายวิลเลียมแห่งออเรนจ์ พระนัดดา (พฤษภาคม ค.ศ. 1661 - เมษายน ค.ศ. 1662)
								เจ้าหญิงแมรี พระธิดา (เมษายน ค.ศ. 1662 - กรกฎาคม ค.ศ. 1663)
								เจมส์ สจวต ดยุกแห่งเคมบริดจ์ พระโอรส (พฤษภาคม ค.ศ. 1663 - มิถุนายน ค.ศ. 1667)
								เจ้าหญิงแมรี พระธิดา (มิถุนายน ค.ศ. 1662 - กันยายน ค.ศ. 1667)
								เอ็ดการ์ สจวต ดยุกแห่งเคมบริดจ์ พระโอรส (กันยายน ค.ศ. 1667 - พฤศจิกายน ค.ศ. 1669)
								เจ้าหญิงแมรี พระธิดา (ค.ศ. 1669 - ค.ศ. 1677)
								ชาร์ลส์ ดยุกแห่งเคมบริดจ์ พระโอรส (พฤศจิกายน - ธันวาคม ค.ศ. 1677)
								แมรี เจ้าหญิงแห่งออเรนจ์ พระธิดา (ค.ศ. 1677 - ค.ศ. 1685)
	แมรี เจ้าหญิงแห่งออเรนจ์	ทายาทโดยสันนิษฐาน	พระธิดา	6 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1685	พระบิดาเป็นพระมหากษัตริย์	10 มิถุนายน ค.ศ. 1688	พระอนุชาประสูติ	เจ้าหญิงแอนน์แห่งเดนมาร์ก พระขนิษฐา (ค.ศ. 1685 - 1688)	พระเจ้าเจมส์ที่ 2
	เจมส์ เจ้าชายแห่งเวลส์	ทายาทผู้มีสิทธิโดยตรง	พระโอรส	10 มิถุนายน ค.ศ. 1688	ประสูติ	13 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1689	พระบิดาทรงถูกโค่นราชบัลลังก์	แมรี เจ้าหญิงแห่งออเรนจ์ พระเชษฐภคินี (ค.ศ. 1688 - ค.ศ. 1689)

รัชทายาทสายจาโคไบต์ ค.ศ. 1688 - 1807

รายนามนี้คือสายราชสันตติวงศ์ของผู้อ้างสิทธิราชบัลลงก์สายจาโคไบต์ ที่ได้อ้างขึ้นหลังจากการสิ้นพระชนม์ของผู้อ้างสิทธิในราชบัลลังก์องค์สุดท้ายแห่งราชวงศ์สจวต สำหรับบุคคลอื่นที่อยู่ในวงศ์นี้ ดูที่สายราชสันตติวงศ์จาโคไบท์

รัชทายาทสายจาโคไบต์ ค.ศ. 1688 - 1807
พระรูป	รัชทายาท	สถานะ	ความสัมพันธ์กับผู้อ้างสิทธิในราชบัลลังก์	เริ่มเป็นรัชทายาท		สิ้นสุดการเป็นรัชทายาท		ลำดับถัดไป	ผู้อ้างสิทธิในราชบัลลังก์
				วันที่	เหตุผล	วันที่	เหตุผล
	เจมส์ เจ้าชายแห่งเวลส์	ทายาทผู้มีสิทธิโดยตรง	พระโอรส	13 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1689	พระบิดาทรงถูกโค่นราชบัลลังก์	16 กันยายน ค.ศ. 1701	ทรงเป็นผู้อ้างสิทธิในราชบัลลังก์	แมรี เจ้าหญิงแห่งออเรนจ์ พระเชษฐภคินี (ค.ศ. 1689 - ค.ศ. 1694)	พระเจ้าเจมส์ที่ 2 (อดีตพระเจ้าเจมส์ที่ 2)
								เจ้าหญิงแอนน์แห่งเดนมาร์ก พระเชษฐภคินี (ค.ศ. 1694 - 1701)
	เจ้าหญิงแอนน์แห่งเดนมาร์ก	ทายาทโดยสันนิษฐาน	พระเชษฐภคินี	16 กันยายน ค.ศ. 1701	พระบิดาสิ้นพระชนม์ พระอนุชาทรงเป็นผู้อ้างสิทธิในราชบัลลังก์	1 สิงหาคม ค.ศ. 1714	สิ้นพระชนม์	เจ้าหญิงหลุยซา มาเรีย พระขนิษฐา (ค.ศ. 1701 - ค.ศ. 1712)	พระเจ้าเจมส์ที่ 3 (The Old Pretender)
								เจ้าหญิงอานน์ มารีแห่งออร์เลออง พระญาติ (ค.ศ. 1712 - 1714)
	อานน์ มารีแห่งออร์เลออง สมเด็จพระราชินีแห่งซาร์ดิเนีย	ทายาทโดยสันนิษฐาน	พระญาติ	1 สิงหาคม ค.ศ. 1714	พระญาติสิ้นพระชนม์	31 ธันวาคม ค.ศ. 1720	ผู้อ้างสิทธิในราชบัลลังก์ทรงมีพระโอรส	วิกเตอร์ อมาเดอุส เจ้าชายแห่งเพียดมอนต์ พระโอรส (ค.ศ. 1714 - ค.ศ. 1715)
								ชาร์ลส์ เอ็มมานูเอล เจ้าชายแห่งเพียดมอนต์ พระโอรส (ค.ศ. 1715 - 1720)
	ชาร์ลส์ เจ้าชายแห่งเวลส์	ทายาทผู้มีสิทธิโดยตรง	พระโอรส	31 ธันวาคม ค.ศ. 1720	ประสูติ	1 มกราคม ค.ศ. 1766	ทรงเป็นผู้อ้างสิทธิในราชบัลลังก์	อานน์ มารีแห่งออร์เลออง สมเด็จพระราชินีแห่งซาร์ดิเนีย พระญาติ (ค.ศ. 1720 - ค.ศ. 1725)
								เฮนรี ดยุกแห่งยอร์ก พระอนุชา (ค.ศ. 1725 - 1766)
	เฮนรี ดยุกแห่งยอร์ก	ทายาทโดยสันนิษฐาน	พระอนุชา	1 มกราคม ค.ศ. 1766	พระเชษฐาทรงเป็นผู้อ้างสิทธิในราชบัลลังก์	31 มกราคม ค.ศ. 1788	ทรงเป็นผู้อ้างสิทธิในราชบัลลังก์	พระเจ้าชาร์ลส์ เอ็มมานูเอลที่ 3 แห่งซาร์ดิเนีย พระญาติ (ค.ศ. 1766 - ค.ศ. 1773)	พระเจ้าชาร์ลส์ที่ 3 (The Young Pretender)
								พระเจ้าวิกเตอร์ อมาเดอุสที่ 3 แห่งซาร์ดิเนีย พระญาติ (ค.ศ. 1773 - 1788)
	พระเจ้าวิกเตอร์ อมาเดอุสที่ 3 แห่งซาร์ดิเนีย	ทายาทโดยสันนิษฐาน	พระญาติ	31 มกราคม ค.ศ. 1788	พระญาติทรงเป็นผู้อ้างสิทธิในราชบัลลังก์	14 ตุลาคม ค.ศ. 1796	สวรรคต	ชาร์ลส์ เอ็มมานูเอล เจ้าชายแห่งเพียดมอนต์ พระโอรส (ค.ศ. 1788 - ค.ศ. 1796)	พระเจ้าเฮนรีที่ 9 (Cardinal York)
	พระเจ้าชาร์ลส์ เอ็มมานูเอลที่ 4 แห่งซาร์ดิเนีย	ทายาทโดยสันนิษฐาน	พระญาติ	14 ตุลาคม ค.ศ. 1796	พระบิดาสวรรคต	13 กรกฎาคม ค.ศ. 1807	ผู้อ้างสิทธิในราชบัลลังก์องค์สุดท้ายแห่งราชวงศ์สจวตสิ้นพระชนม์	พระเจ้าวิกเตอร์ เอ็มมานูเอลที่ 1 แห่งซาร์ดิเนีย พระอนุชา (ค.ศ. 1796 - ค.ศ. 1807)

ค.ศ. 1689 ถึง 1707

รัชทายาทแห่งราชบัลลังก์อังกฤษ ค.ศ. 1689 - 1707
พระรูป	รัชทายาท	สถานะ	ความสัมพันธ์กับพระมหากษัตริย์	เริ่มเป็นรัชทายาท		สิ้นสุดการเป็นรัชทายาท		ลำดับถัดไป	พระมหากษัตริย์
				วันที่	เหตุผล	วันที่	เหตุผล
	พระเจ้าวิลเลียมที่ 3	ทายาทร่วม	พระสวามี	13 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1689	พระราชบัญญัติโดยรัฐสภา	28 ธันวาคม ค.ศ. 1694	ทรงเป็นพระมหากษัตริย์แต่เพียงผู้เดียว	เจ้าหญิงแอนน์แห่งเดนมาร์ก พระขนิษฐาในพระนางแมรีที่ 2 (ค.ศ. 1689 - 1702)	สมเด็จพระราชินีนาถแมรีที่ 2
	สมเด็จพระราชินีนาถแมรีที่ 2		พระมเหสี				สิ้นพระชนม์		พระเจ้าวิลเลียมที่ 3
	เจ้าหญิงแอนน์แห่งเดนมาร์ก	ทายาทผู้มีสิทธิโดยตรง	พระขนิษฐาในพระมเหสีและพระญาติ	28 ธันวาคม ค.ศ. 1694	พระเชษฐภคินีสิ้นพระชนม์	8 มีนาคม ค.ศ. 1702	ทรงเป็นสมเด็จพระราชินีนาถ	เจ้าชายวิลเลียม ดยุกแห่งกลอสเตอร์ พระโอรส (ค.ศ. 1694 - 1700)
								ไม่แน่ชัด (ค.ศ. 1700 - 1701)
								โซเฟีย เจ้าหญิงอีเล็คเตรส พันปีหลวงแห่งฮาโนเวอร์ พระญาติ (ค.ศ. 1701 - 1702)
	โซเฟีย เจ้าหญิงอีเล็คเตรส พันปีหลวงแห่งฮาโนเวอร์	ทายาทโดยสันนิษฐาน	พระญาติ	8 มีนาคม ค.ศ. 1702	พระเจ้าวิลเลียมที่ 3 สวรรคต	1 พฤษภาคม ค.ศ. 1707	ทรงเป็นทายาทโดยสันนิษฐานแห่งสหราชอาณาจักร	จอร์จ หลุยส์ อีเล็คเตอร์แห่งฮันโนเฟอร์ พระโอรส (ค.ศ. 1702 - ค.ศ. 1707)	สมเด็จพระราชินีนาถแอนน์

ดูเพิ่ม

• รายพระนามพระมหากษัตริย์อังกฤษ
• รายพระนามคู่อภิเษกสมรสในพระมหากษัตริย์อังกฤษ
• ลำดับการสืบราชสันตติวงศ์อังกฤษ
• รายพระนามรัชทายาทสหราชอาณาจักร

อ้างอิง

1. ในปีค.ศ. 1376 พระเจ้าเอ็ดเวิร์ดที่ 3 ทรงกำหนดทายาทเพศชายในการสืบราชบัลลังก์ การกำหนดทายาทครั้งนี้ถูกตั้งโดยวันเดอร์ฟูลพาร์เลียเมนต์ ในปีค.ศ. 1386 ซึ่งพระเจ้าริชาร์ดที่ 2 ทรงแต่งตั้งให้โรเจอร์ มอร์ติเมอร์ เอิร์ลที่ 4 แห่งมาร์ช เป็นองค์รัชทายาท , Fears of Henry IV, หน้า 366-9
2. ไม่มีรัชทายาทที่ชัดเจนหลังการสิ้นพระชนม์ของพระปิตุลาในพระเจ้าเฮนรีที่ 6 ซึ่งเป็นเชื้อสายที่ถูกต้องตามกฎหมายในพระเจ้าเฮนรีที่ 4 ที่ยังทรงพระชนม์อยู่ ทายาทที่ถูกต้องตามกฎหมายที่มีความใกล้เคียงทางสายพระโลหิตมากที่สุดก็คือเชื้อสายในพระเชษฐภคินีของพระเจ้าเฮนรีที่ 4 ซึ่งก็คือ เจ้าหญิงฟิลิปปาแห่งแลงแคสเตอร์ สมเด็จพระราชินีแห่งโปรตุเกส แต่สายราชสันตติวงศ์เหล่านี้คือ พระมหากษัตริย์และเจ้าชายแห่งโปรตุเกส (ทายาทที่อาวุโสสูงที่สุดของสายนี้คือ พระเจ้าอัลฟอนโซที่ 5 แห่งโปรตุเกส) มันเป็นเรื่องที่ไม่น่ายินดีนักหากพระองค์ทรงได้รับราชบัลลังก์อังกฤษ สายราชสันตติวงศ์อาวุโสลำดับถัดไปคือสายสันตติวงศ์ของเอลิซาเบธแห่งแลงแคสเตอร์ ดัชเชสแห่งเอ็กเซเตอร์ ซึ่งรัชทายาทผู้มีอาวุโสสูงสุดคือ จอห์น ฮอลลันด์ ดยุกที่ 2 แห่งเอ็กเซเตอร์ (สิ้นพระชนม์ ค.ศ. 1447) และโอรสของเขาคือ เฮนรี สายราชสันตติวงศ์ที่เป็นไปได้สายอื่นคือ สายสันตติวงศ์ของจอห์น โบฟอร์ต เอิร์ลที่ 1 แห่งซัมเมอร์เซ็ท ซึ่งเป็นพระอนุชาต่างมารดาของพระเจ้าเฮนรีที่ 4 ซึ่งผู้มีอาวุโสสูงสุดในสายนี้คือ เลดี้ มาร์กาเรต โบฟอร์ต พระมารดาในพระเจ้าเฮนรีที่ 7 แห่งอังกฤษในอนาคต แต่ความชอบธรรมของสายโบฟอร์ตยังเป็นข้อถกเถียง ไม่มีทายาทที่เป็นไปได้ที่ได้รับความเห็นชอบทางกฎหมายในอังกฤษ
3. ตามพระราชบัญญัติสิทธิในการสืบราชบัลลังก์ของรัฐสภาได้ประกาศสถาปนาริชาร์ดแห่งยอร์กขึ้นเป็นองค์รัชทายาทในพระเจ้าเฮนรีที่ 6 พระราชบัญญัตินี้ได้ถูกปฏิเสธโดยกลุ่มแลงแคสเตอร์ซึ่งต้องการคงสถานะของเจ้าชายเอ็ดเวิร์ดแห่งเวสต์มินเตอร์ในฐานะองค์รัชทายาทของพระราชบิดาต่อไป
4. หลังจากเกิดการกบฎของดยุกแห่งแคลเรนซ์ก็ไม่มีการประกาศทางเลือกในการตั้งรัชทายาทที่เป็นไปได้ พระอนุชาของพระองค์คือ ริชาร์ดแห่งกลอสเตอร์จึงเป็นลำดับถัดไป
5. ดยุกแห่งแคลเรนซ์ทรงสนับสนุนการฟื้นฟูราชบัลลังก์ของพระเจ้าเฮนรีที่ 6 และทรงได้รับการแต่งตั้งให้อยู่ลำดับถัดไปของสายสืบราชสันตติวงศ์ ต่อจากพระโอรสในพระมหากษัตริย์และทายาทในอนาคตของพระองค์ เมื่อพระเจ้าเอ็ดเวิร์ดที่ 4 เสด็จกลับอังกฤษในเดือนเมษายน ค.ศ. 1471 ดยุกแห่งแคลเรนซ์ได้หันกลับไปสวามิภักดิ์พระเชษฐาของพระองค์เอง
6. สายราชสันตติวงศ์ถัดไปคือ มาร์กาเร็ต ทิวดอร์ สมเด็จพระราชินีแห่งสก็อตแลนด์ พระเชษฐภคินีในพระเจ้าเฮนรีที่ 8
7. พระเจ้าชาร์ลส์ที่ 2 ทรงได้รับการประกาศและเป็นที่ยอมรับในฐานะพระมหากษัตริย์โดยฝ่ายกษัตริย์นิยมในทันทีหลังจากพระราชบิดาเสด็จสวรรคต แต่พระองค์ทรงมีพระราชอำนาจอย่างแท้จริงจากการฟื้นฟูสถาบันพระมหากษัตริย์ในปีค.ศ. 1660 เท่านั้น

• Ian Mortimer, The Fears of Henry IV: the Life of England's Self-Made King (Vintage, 2008)