วันพระพิโรธ

วันพระพิโรธ (ละติน: Dies irae ดีเอสอีเร) เป็นเพลงสวดละตินซึ่งสันนิฐานว่าน่าจะเขียนขึ้นโดยพระชาวอิตาลี ทอมมาโซ เด แกลาโน (Tommaso da Celano) แห่งคณะฟรันซิสกัน ไม่ก็ของลาตีโน มาลาบรังกา ออร์ซีนี (Latino Malabranca Orsini) แห่งคณะดอมินิกัน เพลงสวดนี้น่าจะเกิดขึ้นในศตวรรษที่ 13 แต่ก็มีความเป็นไปได้ว่าจะเก่ากว่านั้น เพลงสวดกล่าวถึงการพิพากษาครั้งสุดท้าย แตรของอัครทูตสวรรค์กาบรีเอลเบิกวิญญาณที่หน้าบัลลังก์พระเจ้า เพลงสวดนี้ได้ปรากฏเป็นเนื้อร้องในเรควีเอ็มโดยโมซาร์ท

จิตรกรรม การพิพากษาครั้งสุดท้าย โดยฮันส์ เมมลิง

เนื้อความ

เนื้อความ 6 บทแรก จากทั้งหมด 19 บท

01	Dies iræ, dies illa Solvet sæclum in favilla, Teste David cum Sibylla.	วันพระพิโรธ วันนั้นเถิดหนา ทลายโลกา สู่ธารธุลี ประจักษ์ดั่งดาวิดแลซีบิล
02	Quantus tremor est futurus, Quando Judex est venturus, Cuncta stricte discussurus!	น่าหวาดหวั่นเกรงเหลือคณนา ยามองค์ตุลาการเสด็จถึง สรรพสิ่งถูกสอบมิได้ยกเว้น!
03	Tuba mirum spargens sonum, Per sepulchra regionum, Coget omnes ante thronum.	เสียงแตรดังก้องชวนอัศจรรย์ ผ่านไปยังผืนถิ่นดินทวีป มนุษย์ชุมนุมที่หน้าบัลลังก์
04	Mors stupebit et natura, Cum resurget creatura, Judicanti responsura.	ดับแลอยู่ต่างพิศวงจับ ยามเหล่าสัตว์โลกฟื้นคืนชีวา รอสดับรับฟังพิพากษา
05	Liber scriptus proferetur, In quo totum continetur, Unde mundus judicetur.	หนังสือตระการถูกนำมา จารึกไว้หนาสรรพทั้งปวง เป็นอันสมควรพิพากษ์แดนดิน
06	Judex ergo cum sedebit, Quidquid latet apparebit: Nil inultum remanebit.	ว่าแล้วตุลาการขึ้นประทับ ความศัพท์เท็จใดจักปรากฏ หมดโทษามิได้ชำระ

แหล่งข้อมูลอื่น

•   วิกิซอร์ซมี Dies Irae
•   วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ Dies Irae