อากา ข่านที่ 4

เจ้าชายกะรีม อัล ฮุสซีนี รู้จักกันในพระนาม เจ้าชายอากา ข่าน ภายนอกชุมชนมุสลิมอิสมาอีลียะฮ์, และตำแหน่งทางศาสนา มาวลานา ฮาซาร์ อิหม่ามในชุุมชนอิสมาอีลียะฮ์, (อาหรับ: شاه كريم الحسيني، الآقاخان الرابع‎; เปอร์เซีย: شاه کریم حسینی، آقاخان چهارم‎; อูรดู: شاه کریم حسینی، آقاخان چهارم‬‎; Aga Khan สามารถสะกดได้ว่า Aqa Khan หรือ Agha Khan; ประสูติเมื่อ 13 ธันวาคม พ.ศ. 2479) เป็นอิหม่ามพระองค์ที่ 49 และพระองค์ปัจจุบันของนิซารี อิสมาอีลียะฮ์ นิกายในศาสนาอิสลามของอิสมาอีลียะฮ์ ชีอะฮ์ ซึ่งมีประชากรประมาณ 15 ล้านคน (ประมาณ 10—12 % ของนิกายชีอะฮ์) ทรงเป็นนักธุรกิจสัญชาติอังกฤษและโปรตุเกส และทรงเป็นเจ้าของคอกม้าพันธ์ดี ทรงดำรงตำแหน่งอิหม่ามภายพระยศอากา ข่านที่ 4 ตั้งแต่ 11 กรกฏาคม พ.ศ. 2500 ขณะพระชนมายุ 20 พรรษา ต่อจากพระอัยกาเซอร์ สุลต่าน ชาห์ อากา ข่านที่ 3 เชื่อกันว่าพระองค์เป็นทายาทสายตรงของศาสดามุฮัมมัด ผ่านทางลูกพี่ลูกน้องและลูกเขยอะลี อิบน์ อะบี ฏอลิบ อิมามที่ 1 ตามทัศนะชีอะฮ์ และภรรยาของอะลี ฟาฏิมะฮ์ บุตรสาวของมุฮัมหมัดซึ่งเกิดจากการแต่งงานครั้งแรก

กะรีม อัล ฮุสซีนี ชาห์
อากา ข่านที่ 4
อิหม่ามแห่งลัทธิอิสมาอีลียะฮ์
ช่วงวาระ	11 กรกฎาคม พ.ศ. 2500 – ปัจจุบัน
สถาปนา	19 ตุลาคม พ.ศ. 2500
ก่อนหน้า	อากา ข่าน ที่ 3
เบกุม	ซาราห์ โครเกอร์-พูล (สมรส ค.ศ. 1969; หย่าปี 1995) กาเบรียล รีเนต ทีสเซน (สมรส ค.ศ. 1998; หย่าปี 2011)
พระราชบุตร	ซาห์รา อากา ข่าน ราฮิม อากา ข่าน ฮุสเซน อากา ข่าน อาลี มุฮัมหมัด อากา ข่าน
ราชวงศ์	ฟาติมียะห์ บานู ฮาซิม อาลิด รัฐนิซารี อิสมาอีลียะฮ์
พระราชบิดา	เจ้าชายอาลี ข่าน
พระราชมารดา	เจ้าหญิง ทาจุดดาวละหฺ อากา ข่าน
ประสูติ	13 ธันวาคม พ.ศ. 2479 (84 ปี) เจนีวา, สวิตเซอร์แลนด์ กะรีม อัล ฮุสซีนี ชาห์
ศาสนา	นิซารี-อิสมาอีลียะฮ์ ชีอะฮ์
อาชีพ	อิหม่าม, นักธุรกิจ

อากา ข่านทรงมีทรัพย์สินประมาณ 13.3 พันล้านเหรียญสหรัฐในปี 2556Forbes อธิบายว่าอากา ข่าน เป็นหนึ่งในสิบราชวงศ์ที่ร่ำรวยที่สุดในโลก นอกจากนี้พระองค์ยังมีความโดดเด่นในหมู่พระราชวงศ์ที่ร่ำรวยที่สุดเนื่องจากพระองค์ไม่ได้ปกครองดินแดนทางภูมิศาสตร์ ท่ามกลางเป้าหมายที่พระองค์เคยมีพระดำรัสว่า จะทรงงานเพื่อขจัดความยากจนทั่วโลก และจะทรงส่งเสริมและดำเนินการตามหลักพหุนิยมทางศาสนา ความก้าวหน้าของสิทธิสตรี และการยกย่องศิลปะและสถาปัตยกรรมอิสลาม พระองค์เป็นผู้ก่อตั้งและองค์ประธานของเครือข่ายการพัฒนาอากา ข่าน หนึ่งในเครือข่ายการพัฒนาเอกชนที่ใหญ่ที่สุดในโลก องค์กรที่ทำงานเพื่อปรับปรุงและพัฒนา สิ่งแวดล้อม, สุขภาพ, การศึกษา, สถาปัตยกรรม, วัฒนธรรม, การเงินรายย่อย, การพัฒนาชนบท, การลดภัยพิบัติ, การส่งเสริมองค์กรเอกชนและการฟื้นฟูเมืองประวัติศาสตร์

นับตั้งแต่พระองค์ทรงดำรงตำแหน่งอิหม่ามแห่งนิซารี-อิสมาอีลียะฮ์ ในปีพ. ศ. 2507 พระองค์มีส่วนเกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงทางการเมืองและเศรษฐกิจที่ซับซ้อนซึ่งส่งผลกระทบต่อผู้สนับสนุนของพระองค์ รวมถึงความเป็นเอกราชของประเทศแอฟริกาจากการปกครองอาณานิคม การขับไล่ชาวเอเชียจากยูกันดา การเป็นเอกราชของประเทศในเอเชียกลางเช่นทาจิกิสถานจากอดีสหภาพโซเวียต และความวุ่นวายอย่างต่อเนื่องในอัฟกานิสถานและปากีสถาน อากา ข่านที่ 4 ทรงเป็นเป็นผู้นำทางศาสนาพระองค์แรกที่กล่าวปราศรัยในการประชุมร่วมของรัฐสภาแคนาดาเมื่อวันที่ 27 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557

อ้างอิง

1. "1957 Aga Khan IV Ceremonial Installation: Presentation of "Sword of Justice" Signified Ismaili Imam's Role as "Defender of Faith"". Simerg. 8 July 2010. สืบค้นเมื่อ 27 April 2019.
2. "Aga Khan IV". Encyclopædia Britannica. สืบค้นเมื่อ 16 December 2019.
3. . คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 6 November 2011. สืบค้นเมื่อ 26 November 2011.
4. Daftary, Farhad (2007). The Ismailis: Their History and Doctrines (2nd edition). Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 978-0-511-35561-5.
5. Zachary, G. Pascal (9 July 2007). "The Aga Khan, a jet-setter who mixes business and Islam". The New York Times. จากแหล่งเดิมเมื่อ 18 August 2017. สืบค้นเมื่อ 7 December 2011.
6. . The Pew Forum on Religion & Public Life. Pew Research Center. 7 October 2009. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 27 April 2012. สืบค้นเมื่อ 20 April 2012.
7. . Royal Islamic Strategic Studies Centre. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 9 April 2012. สืบค้นเมื่อ 20 April 2012.
8. "Portugal granted national citizenship to Prince Aga Khan". Observador. 31 March 2019. สืบค้นเมื่อ 16 September 2019.
9. "Five Things To Know About The Aga Khan". Radio Free Europe Radio Liberty. จากแหล่งเดิมเมื่อ 14 December 2013. สืบค้นเมื่อ 13 November 2013.
10. Minahan, James (1998). Miniature Empires: A Historical Dictionary of the Newly Independent States. Greenwood Press. p. 256. ISBN 978-0313306105.
11. . ANSA. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 18 July 2012. สืบค้นเมื่อ 28 April 2012.
12. "Kabul This Spring?". Conde Nast Digital. จากแหล่งเดิมเมื่อ 18 April 2012. สืบค้นเมื่อ 28 April 2012.
13. Wood, Greg (6 October 2008). "port Horse racing Zarkava's triumph brings a new high for Aga Khan". The Guardian. London. จากแหล่งเดิมเมื่อ 30 September 2013. สืบค้นเมื่อ 22 April 2012.
14. . คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 24 July 2011. สืบค้นเมื่อ 15 September 2010.
15. Morris, H. S. (1958). "The Divine Kingship of the Aga Khan: A Study of Theocracy in East Africa". Southwestern Journal of Anthropology. 14 (4): 454–472. doi:10.1086/soutjanth.14.4.3628938. JSTOR 3628938.
16. Reginato, James. "How the Fourth Aga Khan Balances Spiritual Muslim Leadership with a Multi-billionaire Lifestyle". Vanity Fair (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 16 January 2020.
17. Serafin, Tatiana (7 กรกฎาคม 2010). "World's Richest Royals". Forbes. จากแหล่งเดิมเมื่อ 14 เมษายน 2012. สืบค้นเมื่อ 28 มีนาคม 2012.
18. "Spiegel Interview with Aga Khan". Spiegel Online. Speigel. 12 October 2006. จากแหล่งเดิมเมื่อ 21 October 2012. สืบค้นเมื่อ 8 July 2012.
19. Aga Khan joins prime minister's neighbourhood 27 สิงหาคม 2012 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน. Canada.com (8 December 2008).
20. (23 November 2008) Aga Khan holds up Canada as model for the world 14 กุมภาพันธ์ 2016 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน. Vancouver Sun
21. Pakistan Poverty Alleviation Fund 1 กุมภาพันธ์ 2016 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน. Ppaf.org.pk.
22. Husan, Ishrat. "Lessons for Poverty Reduction" (PDF). (PDF) จากแหล่งเดิมเมื่อ 4 March 2016. สืบค้นเมื่อ 25 January 2016.
23. Aga Khan Development Network 15 พฤศจิกายน 2006 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน. Akdn.org.
24. The Aga Khan, Leader of a Global Network of Cultural, Educational and... – Los Angeles, Oct. 27, 2011 /PRNewswire-USNewswire/ 15 พฤษภาคม 2012 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน. Prnewswire.com.
25. "Towards A Happier State". The Telegraph. Calcutta, India. 30 พฤศจิกายน 2009. จากแหล่งเดิมเมื่อ 31 มีนาคม 2012. สืบค้นเมื่อ 13 เมษายน 2012.
26. Tavernise, Sabrina (13 พฤศจิกายน 2009). "Afghan Enclave Seen as Model for Development". The New York Times. จากแหล่งเดิมเมื่อ 18 สิงหาคม 2017. สืบค้นเมื่อ 27 มิถุนายน 2017.
27. Blooming in Cairo 20 เมษายน 2012 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน. Saudi Aramco World.
28. Rizwan Mawani (3 March 2014). "A Relationship of Mutual Respect and Admiration: His Highness the Aga Khan Becomes First Faith Leader to Address Joint Session of Canadian Parliament". Huffington Post. จากแหล่งเดิมเมื่อ 15 March 2014. สืบค้นเมื่อ 15 March 2014.