เกราะป้องกันตอร์ปิโด

เกราะป้องกันตอร์ปิโด (อังกฤษ: anti-torpedo bulge หรือที่เรียกว่า anti-torpedo blister) เป็นรูปแบบการป้องกันตอร์ปิโดทางเรือที่ใช้ในการสร้างเรือรบเป็นครั้งคราวในช่วงระหว่างสงครามโลกครั้งที่หนึ่งและครั้งที่สอง มันเกี่ยวข้องกับการติดตั้ง (หรือการติดตั้งเพิ่มเติม) ป้อมปืนที่ยื่นโผล่แบบแยกส่วนที่เติมน้ำบางส่วนที่ด้านใดด้านหนึ่งของตัวเรือ โดยมีจุดประสงค์เพื่อจุดชนวนตอร์ปิโด, ดูดกลืนการระเบิดของพวกมัน และจำกัดวงน้ำท่วมถึงพื้นที่ที่เสียหายภายในส่วนที่นูน

เรือหลวงกลัตตันในอู่แห้ง ประมาณปี ค.ศ. 1914–1918 แสดงให้เห็นเกราะป้องกันตอร์ปิโด

การใช้ประโยชน์

 

แผนผังหน้าตัดของเรือที่มีเกราะป้องกันตอร์ปิโด

เชิงอรรถ

1. ส่วนที่นูนด้านในปลอดน้ำท่วมและเต็มไปด้วยน้ำ ชั้นนอกเต็มไปด้วยอากาศ แผ่นกั้นด้านข้างป้องกันไม่ให้น้ำท่วมส่วนที่นูนทั้งหมดในกรณีที่ถูกเจาะ สังเกตว่าแนวเกราะหลัก (สีเทาเข้ม) จะยื่นออกไปเพียงแค่ใต้เส้นระดับน้ำที่ข้างเรือเท่านั้น

บรรณานุกรม

• Brown, Derek K. (2003). The Grand Fleet; Warship Design and Development 1906–1922. Chatham Publishing. ISBN 1-84067-531-4.CS1 maint: ref=harv (link)
• Buxton, Ian (2008) [1978]. Big Gun Monitors: Design, Construction and Operations 1914-1945 (2nd, revised and expanded ed.). Annapolis, MD: Naval Institute Press. ISBN 978-1-59114-045-0.

แหล่งข้อมูลอื่น

• St. Petersburg Daily Times - Mar 2, 1919 - Blister stops explosion of sub torpedoes
• A detailed discussion of the evolution of Torpedo defense systems ~WWII