เสาแบบคอรินเทียน

เสาแบบคอรินเทียน (อังกฤษ: Corinthian order; กรีก: Κορινθιακός ρυθμός, ) เป็นการพัฒนาขั้นสุดท้ายของเสาแบบคลาสสิกสามประเภทหลัก ของสถาปัตยกรรมกรีกและโรมันโบราณ ซึ่งอีกสองประเภท คือ เสาแบบดอริก ซึ่งถือกำเนิดแรกสุด ตามด้วยเสาแบบไอออนิก เมื่อสถาปัตยกรรมคลาสสิกถูกฟื้นขึ้นมาใหม่ในช่วงยุคฟื้นฟูศิลปวิทยา ได้มีการเพิ่มอีกสองประเภทของสถาปัตยกรรมเสา ได้แก่ เสาแบบทัสกัน และเสาแบบคอมโพซิต เสาคอรินเทียนก็เป็นหนึ่งในประเภทที่ถูกแยกออกมา โดยถือเป็นประเภทเสาที่มีความหรูหรามากที่สุด รูปแบบสถาปัตยกรรมนี้โดดเด่นด้วยร่องเสาที่เรียวยาวและหัวเสาบรรจงตกแต่งด้วยลายใบอะแคนทัสและปลายโค้งงอ โดยสามารถพบได้ในหลายรูปแบบ

หัวเสาแบบคอรินเทียน

ชื่อคอรินเทียนมาจากเมืองกรีกโบราณ โครินธ์ ถึงแม้ว่าการออกแบบจะมีตัวอย่างจากเสาแบบโรมันตามการออกแบบเสาในวิหารแห่งเทพมาส์ ในฟอรั่มกัสตัส ยังมีการใช้รูปแบบเสาในทางตอนใต้ของกอลในวิหารโรมันโบราณ Maison Carrée ในเมืองนีมส์ และที่วิหารโพเดียมในเมืองเวียนของฝรั่งเศส ตัวอย่างสำคัญอื่น ๆ คือเสาด้านล่างของมหาวิหารยูเปีย และซุ้มประตูที่โคนา (ทั้งในรัชสมัยของจักรพรรดิไตรยานุส, 98-117 AD) และใน "เสาแห่งพอคัส" (สร้างใหม่ในปลายสมัยโบราณ มาจากดั้งเดิมศตวรรษที่ 2 ) และ เทวสถานบาคคัส (c. 150 AD)

ดูเพิ่ม

• เสาแบบคลาสสิก