ชีวภูมิศาสตร์

ชีวภูมิศาสตร์ (อังกฤษ: biogeography) คือการศึกษาเกี่ยวกับการกระจายของสปีชีส์และระบบนิเวศในพื้นที่ทางภูมิศาสตร์รวมถึงธรณีกาล สิ่งมีชีวิตและกลุ่มทางชีววิทยามักมีความแตกต่างกันไปตามลักษณะทางภูมิศาสตร์ ได้แก่ ละติจูด ระดับสูง บริเวณที่แตกต่างและพื้นที่อยู่อาศัย ชีวภูมิศาสตร์มีแขนงวิชาย่อยคือภูมิศาสตร์พืชซึ่งศึกษาเกี่ยวกับการกระจายของพืชและภูมิศาสตร์สัตว์ที่ศึกษาเกี่ยวกับการกระจายของสัตว์

หน้ารูปภาพพิเศษของหนังสือ การกระจายทางภูมิศาสตร์ของสัตว์ (The Geographical Distribution of Animals) โดยอัลเฟรด รัสเซล วอลเลซ

ความรู้เกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงเชิงพื้นที่จากจำนวนและชนิดของสิ่งมีชีวิตมีความสำคัญต่อมนุษย์จนถึงทุกวันนี้เช่นเดียวกับบรรพบุรุษเริ่มแรกของมนุษย์ โดยมนุษย์มีการปรับตัวให้สภาพแวดล้อมที่แตกต่างกันและสามารถคาดการณ์สิ่งแวดล้อมในทางภูมิศาสตร์ได้ ชีวภูมิศาสตร์จึงเป็นสาขาที่บูรณาการแนวคิดและข้อมูลจากสาขานิเวศวิทยา ชีววิทยาวิวัฒนาการ ธรณีวิทยา และภูมิศาสตร์กายภาพ

การวิจัยทางชีวภูมิศาสตร์สมัยใหม่มีการรวบรวมข้อมูลและแนวคิดจากหลายสาขาจากข้อจำกัดทางกายภาพและนิเวศวิทยาของการแพร่พันธุ์ของสิ่งมีชีวิตต่อปรากฏการณ์ทางธรณีวิทยาและภูมิอากาศวิทยาในระดับโลกและกรอบเวลาของวิวัฒนาการ

ดูเพิ่ม

• ศูนย์กลางของการกำเนิด

อ้างอิง

1. Brown University, "Biogeography." Accessed February 24, 2014. . คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 2014-10-20. สืบค้นเมื่อ 2014-04-08. Unknown parameter |deadurl= ignored (help).
2. Dansereau, Pierre. 1957. Biogeography; an ecological perspective. New York: Ronald Press Co.

ดูเพิ่ม

• Albert, J. S., & R. E. Reis (2011). Historical Biogeography of Neotropical Freshwater Fishes. University of California Press, Berkeley. 424 pp.
• Albert, J.S.; Crampton, W.G.R. (2010). "The geography and ecology of diversification in Neotropical freshwaters". Nature Education. 1 (10): 3.
• Cox, C. B. (2001). The biogeographic regions reconsidered. Journal of Biogeography, 28: 511–523, .
• Ebach, M.C. (2015). Origins of biogeography. The role of biological classification in early plant and animal geography. Dordrecht: Springer, xiv + 173 pp., [2].
• Lieberman, B. S. (2001). "Paleobiogeography: using fossils to study global change, plate tectonics, and evolution". Kluwer Academic, Plenum Publishing, [3].
• Lomolino, M. V., & Brown, J. H. (2004). Foundations of biogeography: classic papers with commentaries. University of Chicago Press, [4].
• MacArthur, Robert H. (1972). Geographic Ecology. New York: Harper & Row.
• McCarthy, Dennis (2009). Here be dragons : how the study of animal and plant distributions revolutionized our views of life and Earth. Oxford & New York: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-954246-8.
• Millington, A., Blumler, M., & Schickhoff, U. (Eds.). (2011). The SAGE handbook of biogeography. Sage, London, [5].
• Nelson, G.J. (1978). From Candolle to Croizat: Comments on the history of biogeography 2015-04-03 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน. Journal of the History of Biology, 11: 269–305.
• Udvardy, M. D. F. (1975). A classification of the biogeographical provinces of the world. IUCN Occasional Paper no. 18. Morges, Switzerland: IUCN. [6]

แหล่งข้อมูลอื่น

• International Biogeography Society
• Early Classics in Biogeography, Distribution, and Diversity Studies: To 1950
• Early Classics in Biogeography, Distribution, and Diversity Studies: 1951–1975
• Some Biogeographers, Evolutionists and Ecologists: Chrono-Biographical Sketches

วารสารหลัก

• .
• Global Ecology and Biogeography homepage.
• Ecography homepage.