วิกิพีเดีย
ต๋วนกุย
ต๋วนกุย (อังกฤษ: Duan Gui ; จีนตัวย่อ: 段圭; จีนตัวเต็ม: 段珪) เป็นตัวละครในวรรณกรรมจีนอิงประวัติศาสตร์เรื่องสามก๊ก ขันทีในยุคราชวงศ์ฮั่นตอนปลาย เป็นสมาชิกขันทีของคณะสิบขันที และเป็นขันทีที่มีอำนาจมากในรัชสมัยของพระเจ้าเลนเต้
| ต๋วนกุย | |
|---|---|
| ขันทีแห่งราชวงศ์ฮั่น | |
| ชื่อ | |
| อักษรจีนตัวเต็ม | 段珪 |
| อักษรจีนตัวย่อ | 段圭 |
| พินอิน | Duàn Guī |
| สำเนียงจีนกลาง | ต้วนกุย |
| สำเนียงจีนฮกเกี้ยน | ต๋วนกุย |
| ยุคในประวัติศาสตร์ | ยุคสามก๊ก |
เมื่อโฮจิ๋นถูกสิบขันทีสังหาร โจโฉและอ้วนเสี้ยว ลูกน้องของโฮจิ๋นจึงได้นำกำลังทหารกำจัดขันที เตียวเหยียงและต๋วนกุยได้จับพระเจ้าฮั่นเซ่าตี้และตันลิวอ๋องหนีออกนอกเมือง ต่อมาเห็นว่าจวนตัวจึงทิ้งพระเจ้าเซ่าตี้และตันลิวอ๋อง แล้วหนีไปคนละทิศละทาง ต๋วนกุยหนีจนไปพบกองทัพบินของซึ่งกำลังตามพระเจาเซ่าตี้ บินของเห็นต๋วนกุยจึงถามว่าฮ่องเต้และพระอนุชาอยู่ที่ไหน ต๋วนกุยบอกว่าตนได้ปล่อยทิ้งในป่าแล้ว บินของจึงสังหารต๋วนกุยเสีย
