ร็อกอะบิลลี

ร็อกอะบิลลี (อังกฤษ: rockabilly) เป็นหนึ่งในแนวเพลงในรูปแบบร็อกแอนด์โรลยุคแรกสุด เกิดในช่วงต้นคริสต์ทศวรรษ 1950

ร็อกอะบิลลี
แหล่งกำเนิดทางรูปแบบ	ดนตรีคันทรี, เวสเทิร์นสวิง, ฮองกีทองก์, ริธึมแอนด์บลูส์, บูกีวูกี, ดนตรีแอปพาลาเชียนโฟล์ก
แหล่งกำเนิดทางวัฒนธรรม	ต้น-กลางคริสต์ทศวรรษ 1950 ใน สหรัฐอเมริกา
เครื่องบรรเลงสามัญ	กีตาร์ - ดับเบิลเบส - กลองชุด - เปียโน

คำว่า ร็อกอะบิลลี เป็นคำผสมระหว่างคำว่า ร็อก (จากร็อกแอนด์โรล) และคำว่า ฮิลบิลลี หรือเพลงคันทรี (มักเรียกว่าดนตรีฮิลบิลลีในคริสต์ทศวรรษ 1940 และ 1950) ที่ต่อมาแนวเพลงเริ่มพัฒนาอย่างมาก แนวเพลงอื่นที่มีอิทธิพลต่อดนตรีร็อกอะบิลลี อย่างเช่น เวสเทิร์นสวิง, บูกีวูกี และริธึมแอนด์บลูส์ แนวเพลงต้นกำเนิดส่วนใหญ่มาจากทางใต้ของสหรัฐอเมริกา

ดนตรีมีอิทธิพลและได้รับความนิยมลดน้อยลงในคริสต์ทศวรรษ 1960 แต่ในระหว่างช่วงปลายคริสต์ทศวรรษ 1970 และต้นคริสต์ทศวรรษ 1980 ร็อกอะบิลลีได้กลับมาฟื้นคืนความนิยมอีกครั้ง ที่ยังคงทนอยู่ถึงปัจจุบัน โดยมากภายใต้แนวเพลงย่อยของร็อกอะบิลลี