เกาะอีสเตอร์

เกาะอีสเตอร์ (อังกฤษ: Easter Island); เกาะราปานูอี (ราปานูอี: Rapa Nui) หรือ เกาะปัสกัว (สเปน: Isla de Pascua) ตั้งอยู่ในมหาสมุทรแปซิฟิก อยู่ในการปกครองของประเทศชิลี ตัวเกาะห่างจากฝั่งประเทศชิลีไปทางทิศตะวันตกกว่า 3,600 กิโลเมตร เกาะที่ใกล้เกาะอีสเตอร์มากที่สุดอยู่ห่างฝั่งจากถึง 2,000 กิโลเมตร จึงได้ชื่อว่าเป็นสถานที่อันโดดเดี่ยวแห่งหนึ่งของโลก ลักษณะของเกาะมีขนาดเล็ก มีพื้นที่เพียง 160 ตารางกิโลเมตร มีความยาว 25 กิโลเมตร

เกาะอีสเตอร์ Rapa Nui Isla de Pascua
Special Territory, จังหวัด และ เทศบาล
ธง ตรา ตราอาร์ม
แผนที่เกาะอีสเตอร์แสดง Terevaka, Poike, Rano Kau, Motu Nui, Orongo, และ Mataveri; "อาฮู" หลักระบุด้วยรูป โมอาย
เกาะอีสเตอร์ เกาะอีสเตอร์ในมหาสมุทรแปซิฟิก
พิกัดภูมิศาสตร์: 27°7′S 109°22′W / 27.117°S 109.367°W / -27.117; -109.367พิกัดภูมิศาสตร์: 27°7′S 109°22′W / 27.117°S 109.367°W / -27.117; -109.367
ประเทศ	ชิลี
แคว้น	Valparaíso
จังหวัด	Isla de Pascua
เทศบาล	Isla de Pascua
ที่ตั้ง	Hanga Roa
การปกครอง
• ประเภท	เทศบาล
• หน่วยงาน	สภาเทศบาล
• ผู้ว่าราชการจังหวัด	Laura Alarcón Rapu (IND)
• นายกเทศมนตรี	Pedro Edmunds Paoa (PRO)
พื้นที่
• ทั้งหมด	163.6 ตร.กม. (63.2 ตร.ไมล์)
ความสูงจุดสูงสุด	507 เมตร (1,663 ฟุต)
ความสูงจุดต่ำสุด	0 เมตร (0 ฟุต)
ประชากร  (2017 census)
• ทั้งหมด	7,750 คน
เขตเวลา	UTC−6 (CLT)
• ฤดูร้อน (เวลาออมแสง)	UTC−5 (CLST)
รหัสพื้นที่	+56
สกุลเงิน	เปโซ (CLP)
ภาษา	สเปน, Rapa Nui
เว็บไซต์	http://www.rapanui.net
NGA UFI=-905269

ประวัติศาสตร์

 

ภาพถ่ายดาวเทียมของเกาะอีสเตอร์

ปี ค.ศ. 1680 เป็นช่วงที่ชาวเผ่าสองเผ่าที่อยู่บนเกาะ ซึ่งมีชนเผ่าหูสั้น (คาดว่าเป็นพวกที่มาจากเกาะแถบโปลีนีเซีย) กับเผ่าหูยาว (คาดว่ามาจากอเมริกาใต้) ซึ่งอยู่อย่างสงบมาช้านานได้ทะเลาะกันและทำสงครามกัน ทำให้ป่าเริ่มหมด สภาพดินเริ่มเสื่อมลง เผ่าหูสั้นซึ่งมีประชากรน้อยกว่ากลับชนะเผ่าหูยาว และช่วงที่ทำการรบอยู่นั้น พวกชาวเผ่าหูสั้นก็ได้ทำลายรูปปั้นหินและโคนรูปเกาะสลักเป็นจำนวนมาก หลังจากนั้นได้มีสงครามและความอดอยากเกิดขึ้นบ่อยครั้ง

ในปี ค.ศ. 1722 นักเดินเรือชาวดัตช์นำโดย ยาโกบ โรคเคเฟน (Jacob Roggeveen) เป็นชาวยุโรปกลุ่มแรกที่เข้ามาถึงได้เดินทางมาพบเกาะนี้ในวันอาทิตย์อีสเตอร์ และได้ค้นพบว่าบนเกาะมีชนเผ่าอาศัยอยู่สองเผ่า และได้ตั้งชื่อเกาะให้ตรงกับวันที่ได้พบคือวันอีสเตอร์ ในปี ค.ศ. 1770 นักเดินเรือชาวสเปนที่เดินทางมาจากเปรูได้ค้นพบเกาะนี้อีกครั้ง ซึ่งขณะนั้นบนเกาะมีซึ่งมีชาวพื้นเมืองอาศัยอยู่ มีประชากรราว 3,000 คน แต่สี่ปีให้หลังจากนั้น กับต้นเจมส์ คุกที่เดินทางสำรวจแถบแปซิฟิกครั้งที่สอง ก็ได้พบเกาะอีสเตอร์ ซึ่งขณะนั้นประชากรบนเกาะเหลืออยู่เพียง 600-700 คน และมีผู้หญิงอยู่เพียง 30 คนเท่านั้น (มีการเล่าต่อกันมาว่าอาจเกิดจากการที่ผู้หญิงและเด็กถูกจับกิน จึงทำให้เด็กกับผู้หญิงลดน้อยลง) ตอนต้นคริสต์ศตวรรษที่ 19 จำนวนประชากรได้เพิ่มขึ้นเพียงเล็กน้อย

ในปี ค.ศ. 1862 รัฐบาลเปรูได้กวาดต้อนชาวพื้นเมืองชายประมาณ 1,000 คนไปเป็นทาสบนแผ่นดินใหญ่ แต่ไม่กี่เดือนให้หลัง หลังจากทาส 15 คนที่ได้รับการปล่อยตัวเพื่อกลับมาที่เกาะ ก็ได้นำเชื้อไข้ทรพิษกลับเข้ามาด้วย ทำให้ชาวเกาะซึ่งไม่มีภูมิคุ้มกันได้ติดโรคร้ายไปด้วย ทำให้ประชากรลดลงไปมาก จากการที่ชาวพื้นเมืองไม่ได้บันทึกอะไรไว้เลย สิ่งที่ถ่ายทอดไปสู่คนรุ่นหลังคือเล่าจากปากต่อปาก ต้นตอของสิ่งต่าง ๆ จึงได้ตายหายไปพร้อมกับชาวพื้นเมืองที่ลดจำนวนลงไปด้วย แม้จะมีข้อความสัญลักษณ์ แต่ก็ไม่สามารถถอดความได้ และยังหาคำอธิบายไม่ได้ว่าชาวเกาะอีสเตอร์ได้อพยพมาจากที่ใด

ในคริสต์ศตวรรษที่ 19 ประเทศชิลีก็ได้ผนวกเกาะอีสเตอร์เข้าเป็นส่วนหนึ่งของประเทศในปี ค.ศ. 1888 หลังจากนั้นประชากรบนเกาะก็เพิ่มขึ้นอีกครั้ง

อุทยานแห่งชาติราปานูอี *
แหล่งมรดกโลกโดยยูเนสโก
โมอายที่ราโนรารากู เกาะอีสเตอร์
ประเทศ	ชิลี
ประเภท	มรดกทางวัฒนธรรม
เกณฑ์พิจารณา	(i), (iii), (v)
ประวัติการขึ้นทะเบียน
ขึ้นทะเบียน	2538 (คณะกรรมการสมัยที่ 19)
* ชื่อตามที่ได้ขึ้นทะเบียนในบัญชีแหล่งมรดกโลก ** ภูมิภาคที่จัดแบ่งโดยยูเนสโก

รูปสลักหินขนาดยักษ์

ถึงแม้ว่าจะไม่รู้ที่มาของชาวพื้นเมืองบนเกาะ แต่ชาวพื้นเมืองก็ได้สร้างรูปสลักยักษ์ขึ้น ซึ่งสร้างจากหินและกากแร่ภูเขาไฟหรือหินบะซอลต์ ซึ่งรูปสลักในยุกแรกจะเป็นรูปสลักคนนั่งคุกเข่าในช่วงประมาณ ค.ศ. 380 ในยุคถัดมาเริ่มต้นตั้งแต่ปี ค.ศ. 1100 จะสลักเป็นรูปที่เรียกว่า โมไอ ซึ่งเป็นที่โดดเด่นทั่วไปบนเกาะ

 

เกาะอีสเตอร์

อ้างอิง

1. . National Statistics Institute (ภาษาสเปน). คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 2018-05-11. สืบค้นเมื่อ 11 May 2018.
2. "Censo de Población y Vivienda 2002". National Statistics Institute. จากแหล่งเดิมเมื่อ 15 กรกฎาคม 2010. สืบค้นเมื่อ 1 พฤษภาคม 2010.
3. Salmond, Anne (2010). Aphrodite's Island. Berkeley: University of California Press. pp. 238. ISBN 9780520261143.

แหล่งข้อมูลอื่น