สำเนียงคันไซ

สำเนียงคิงกิ (ญี่ปุ่น: 近畿方言) คิงกิโฮ่เกง) หรือ สำเนียงคันไซ (関西弁 คันไซเบง) คือสำเนียงท้องถิ่นของประเทศญี่ปุ่น ที่พูดกันในเขตภูมิภาคคันไซ หรือทางตะวันตกของประเทศ คนญี่ปุ่นส่วนมากจะนิยมเรียกว่า คันไซเบง มากกว่า

คันไซเบงยังสามารถแบ่งออกเป็นสำเนียงถิ่นย่อยๆอีก คือ

• แบบโอซะกะ (จังหวัดโอซะกะ) หรือ โอซะกะเบง (大阪弁)
• แบบเกียวโตะ (จังหวัดเกียวโตะ) หรือ เกียวโตเบง (京都弁)
• แบบไมสีรุ (ภาคเหนือของจังหวัดเกียวโตะ) หรือ ไมสึรุเบง (舞鶴弁)
• แบบทัมบะ (ภาคเหนือของจังหวัดเฮียวโกะ) หรือ ทัมบะเบง (丹波弁)
• แบบบังชู (ภาคตะวันตกของจังหวัดเฮียวโกะ) หรือ บังชูเบง (播州弁)
• แบบโอมิ (จังหวัดชิงะ) หรือ โอมิเบง (近江弁)
• แบบนะระ (จังหวัดนะระ) หรือ นะหระเบง (奈良弁)
• แบบวะกะยะมะ (จังหวัดวะกะยะมะ) หรือ วะกะยะมะเบง (和歌山弁)
• แบบอิเซะ (จังหวัดมิเอะ) หรือ อิ๊เซะเบง (伊勢弁)
• แบบชิมะ (จังหวัดมิเอะ) หรือ ชิหมะเบง (志摩弁)

เอกลักษณ์ และความแตกต่างกับภาษากลาง

• คันไซเบงจะมีระดับเสียงสูงต่ำ (intonation) มากกว่า
• คำลงท้ายของประโยค ดะ (だ) คันไซเบงจะออกเสียงว่า ยะ (や) เช่น นะนิโอ๊ะชิเตอิรุนดะ(何をしているんだ) ซึ่งแปลว่า ทำอะไรอยู่หรือ ในภาษากลาง ถ้าออกเสียงเป็นคันไซเบงจะเป็น นะนิโอ๊ะชิเตอิรุนยะ(何をしているんや) (คันไซเบงจริงๆจะออกเสียงว่า นะนิยัดเตรุ่นยะ(何やってるんや))
• คันไซเบงชอบเติมคำว่า เน่ง (ねん) ตามหลังประโยค เมื่อต้องการจะเน้นคำ เช่น นะนิ อิตเตรุ่นดะโย (何言っているんだよ) ซึ่งแปลว่า พูดอะไรอยู่หนะ ในภาษากลาง คันไซเบงส่วนมากจะออกว่า นะนิยูต้นเน่ง (何言うとんねん)

ฯลฯ