หมีหมา

หมีหมา, หมีคน สมัยไพลสโตซีน–ปัจจุบัน
สถานะการอนุรักษ์
ไม่มั่นคง (IUCN 3.1)
การจำแนกชั้นทางวิทยาศาสตร์
อาณาจักร:	Animalia
ไฟลัม:	Chordata
ชั้น:	Mammalia
อันดับ:	Carnivora
อันดับย่อย:	Caniformia
วงศ์:	Ursidae
สกุล:	Helarctos (Horsfield, 1825)
สปีชีส์:	H.  malayanus
สปีชีส์ย่อย:	H.  m. malayanus H. m. euryspilus
ชื่อทวินาม
Helarctos malayanus (Raffles, 1821)
แผนที่แสดงการกระจายพันธุ์ของหมีหมา
ชื่อพ้อง
Helarctos euryspilus Horsfield, 1825 Helarctos malayanus Raffles, 1825

หมีหมา หรือ หมีคน (ชื่อวิทยาศาสตร์: Helarctos malayanus; อีสาน: เหมือย)

ลักษณะ

หมีหมาเป็นหมีที่มีขนาดเล็กที่สุดในโลก ลำตัวยาวประมาณ 1 เมตร ขนตามตัวสั้นสีดำปนสีน้ำตาล ขนบริเวณอกโค้งเป็นรูปตัว U สีขาวนวล บริเวณหน้าตั้งแต่ตาไปถึงปลายจมูกสีค่อนข้างขาว หรือน้ำตาลอ่อน ปกติหมีหมาหากินกลางคืน บางครั้งก็ออกหากินกลางวัน มักหากินเป็นคู่ อยู่ในป่าทึบ ไม่ชอบอยู่ตามเขา ดุร้ายและขึ้นต้นไม้เก่งกว่าหมีควาย (U. thibetanus) มีอุปนิสัยโมโหง่าย ชอบนอนบนต้นไม้หรือตามโพรงไม้สูง ๆ ไม่ชอบนอนพื้นดิน บางครั้งร้องคล้ายเสียงสุนัขเห่ากระโชก จึงเรียกว่า หมีหมา เมื่อยืน 2 ขา จะยืนตัวตรง จึงเรียกอีกชื่อว่า หมีคน

ถิ่นอาศัย

หมีหมา พบในพม่า, อินโดจีน, ไทย, มาเลเซีย, สุมาตรา, บอร์เนียว, ภาคใต้ของจีน ในประเทศไทยพบมากทางภาคใต้

อาหาร

หมีหมา ชอบกินลูกไม้ ใบไม้อ่อน สัตว์เล็ก ๆ แมลงรวมทั้งไส้เดือน ที่ชอบมาก คือน้ำผึ้ง นอกจากนี้ยังชอบกินเนื้ออ่อนของมะพร้าว

การสืบพันธุ์

หมีหมา มีการผสมพันธุ์ได้ตลอดทั้งปี ตั้งท้องประมาณ 95–96 วัน ปกติออกลูกครั้งละ 1–2 ตัว อายุยืนถึง 20 ปี

สถานภาพปัจจุบัน

สัตว์ป่าคุ้มครอง ตามพระราชบัญญัติสงวน และคุ้มครองสัตว์ป่า พุทธศักราช 2535

อ้างอิง

1. ชุติอร กาญวัฒนกิจ. สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมในประเทศไทยและภูมิภาคอินโดจีน. กรุงเทพฯ : กองทุนสัตว์ป่าโลก สำนักงานประเทศไทย, 2543. 256 หน้า. หน้า 61-62. ISBN 974-87081-5-2

แหล่งข้อมูลอื่น

•   ข้อมูลเกี่ยวข้องกับ Ursus malayanus จากวิกิสปีชีส์