นีชอบูร์

นีชอบูร์ (เปอร์เซีย:  نیشابور‎) เป็นนครในจังหวัดโฆรอซอเนแรแซวี ทางตอนเหนือของประเทศอิหร่าน ตั้งอยู่บนที่ราบอันอุดมสมบูรณ์ ตรงตีนทิวเขาบีนอลูด มีประชากรราว 239,185 คน ในปี ค.ศ. 2011 เมืองตั้งอยู่ใกล้เหมืองแร่เทอร์ควอยซ์ ที่มีการขุดมาอย่างน้อยสองสหัสศวรรษ

นีชอบูร์ เนย์ชอบูร์
นคร
สมญา:  Sassanid and Umayyed era: Abarshahr (Upper Cities), Little Damascus (by Ibn Battuta)
นีชอบูร์ ที่ตั้งเมืองนีชอบูร์ในประเทศอิหร่าน
พิกัดภูมิศาสตร์: 36°12′48″N 58°47′45″E / 36.21333°N 58.79583°E / 36.21333; 58.79583พิกัดภูมิศาสตร์: 36°12′48″N 58°47′45″E / 36.21333°N 58.79583°E / 36.21333; 58.79583
ประเทศ	อิหร่าน
จังหวัด	โฆรอซอเนแรแซวี
เทศมณฑล	นีชอบูร์
อำเภอ	กลาง
ก่อตั้ง	คริสต์ศตวรรษที่ 3
เทศบาลนีชอบูร์	ค.ศ. 1931
การปกครอง
• นายกเทศมนตรี	Ali Najafi
ความสูง	1,250 เมตร (4,100 ฟุต)
ประชากร  (สำมะโน ค.ศ. 2016)
• เขตเมือง	264,375
เขตเวลา	UTC+03:30 (เวลามาตรฐานอิหร่าน)
• ฤดูร้อน (เวลาออมแสง)	UTC+04:30 (เวลาออมแสงอิหร่าน)
เว็บไซต์	neyshabur.ir

เมืองก่อตั้งในคริสต์ศตวรรษที่ 3 โดยพระเจ้าชอบูร์ที่ 1 ในฐานะเมืองข้าหลวงจักรวรรดิซาเซเนียน ต่อมาจึงเป็นเมืองหลวงของราชวงศ์ทอเฮรียอน และได้บูรณะใหม่ในสมัยอับดุลลฮ์ อิบน์ เฏาะฮิร ในปี ค.ศ. 830 และได้รับเลือกเป็นเมืองหลวงของราชวงศ์เซลจุค ปี ค.ศ. 1037 ในสมัยราชวงศ์อับบาซียะฮ์ถูกชาวมองโกลรุกราน เมืองได้พัฒนาจนกลายเป็นศูนย์กลางด้านวัฒนธรรม การค้า ความรู้ของโลกอิสลาม เป็นหนึ่งในสี่เมืองใหญ่ของโฆรอซอนใหญ่ (ร่วมกับเมืองเมิร์ฟ, เฮราต และบัลค์) หนึ่งในเมืองที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของสมัยกลาง ศูนย์กลางอำนาจของรัฐเคาะลีฟะฮ์ทางตะวันออก ที่อยู่อาศัยของคนหลากหลายเชื้อชาติและศาสนา และจุดหยุดพักของเส้นทางการค้าจากจีนและทรานซ็อกเซียนาไปยังอิรักและอียิปต์

อ้างอิง

1. The Cambridge History of Iran – Volume 1 – Page 68
2. https://www.amar.org.ir/english