สถาปัตยกรรมทิวดอร์

สำหรับความหมายอื่น ดูที่ สถาปัตยกรรมฟื้นฟูทิวดอร์

สถาปัตยกรรมทิวดอร์ หรือ แบบทิวดอร์ (อังกฤษ: Tudor style architecture) เป็นลักษณะสถาปัตยกรรมที่เป็นขั้นตอนสุดของสถาปัตยกรรมของยุคกลางที่เกิดขึ้นใน “สมัยทิวดอร์” ระหว่าง ค.ศ. 1485 จนถึง ค.ศ. 1603 และเลยไปกว่านั้นสำหรับผู้สร้างที่ยังคงเป็นอนุรักษนิยม

ด้านนอกของชาเปลคิงส์คอลเลจ

สถาปัตยกรรมทิวดอร์สืบต่อมาจากสถาปัตยกรรมกอธิคอังกฤษและตามมาด้วยสถาปัตยกรรมเอลิซาเบธ ในการก่อสร้างที่อยู่อาศัยของผู้มีอันจะกิน แต่ลักษณะการก่อสร้างแบบทิวดอร์ก็มิได้สูญหายไปจนหมดสิ้นและยังคงเป็นลักษณะสถาปัตยกรรมที่ยังคงเป็นที่นิยมกันในอังกฤษ ส่วนต่อเติมของวิทยาลัยต่างๆ ของมหาวิทยาลัยออกซฟอร์ด และ มหาวิทยาลัยเคมบริดจ์ก็ยังคงสร้างแบบทิวดอร์ที่คาบเกี่ยวกับลักษณะเริ่มต้นของสถาปัตยกรรมฟื้นฟูกอธิค

ลักษณะที่เป็นเอกลักษณ์ของสถาปัตยกรรมทิวดอร์ก็ได้แก่โค้งทิวดอร์ซึ่งเป็นโค้งแป้น, หน้าต่างมุขโอเรียล (oriel window) ที่เป็นมุขยื่นออกมาจากสิ่งก่อสร้างกรุด้วยหน้าต่างกระจก, บัวที่แผ่กว้างออกไป และ ใบไม้ดอกไม้ตกแต่งที่ดูเป็นธรรมชาติมากขึ้น แต่กระนั้น “แบบทิวดอร์” ก็ยังเป็นงานที่ยังมีลักษณะค่อนข้างแข็งอยู่

ตัวอย่างงานสถาปัตยกรรมทิวดอร์ในสกอตแลนด์ก็ได้แก่วิทยาลัยคิงส์, อเบอร์ดีน

สถาปัตยกรรมคริสต์ศาสนสถาน

คริสต์ศาสนสถานที่สร้างในสมัยนี้ก็ได้แก่:

• ชาเปลสมเด็จพระเจ้าเฮนรีที่ 7 ภายในแอบบีเวสต์มินสเตอร์ (ค.ศ. 1503)
• ชาเปลคิงส์คอลเลจ, เคมบริดจ์
• ชาเปลเซนต์จอร์จ, พระราชวังวินด์เซอร์
• วิทยาลัยต่างๆ ของออกซฟอร์ด

สถาปัตยกรรมที่อยู่อาศัย

ในช่วงเวลานี้ก็เริ่มมีการสร้างปล่องไฟซ้อน (chimney stack) และ เตาอิฐแบบปิดที่ทำให้ลดความนิยมลงในการสร้างห้องโถงเอก (Great hall) ที่เป็นการสร้างห้องโถงใหญ่โดยมีเตาอิฐเป็นศูนย์กลางของกิจการต่างๆ ของห้อง ที่นิยมทำกันในสถาปัตยกรรมของยุคกลาง มาถึงยุคนี้เตาผิงสามารถติดตั้งบนชั้นบนของสิ่งก่อสร้างได้ และการสร้างชั้นสองของสิ่งก่อสร้างตลอดความยาวของตัวสิ่งก่อสร้างก็เป็นสิ่งที่ทำกันได้ ปล่องไฟของสมัยทิวดอร์มีขนาดใหญ่และหรูหราที่เป็นการสร้างเพื่อแสดงความมีหน้ามีตาของเจ้าของว่าเป็นผู้ใช้เทคโนโลยีใหม่ และ การสร้างสิ่งก่อสร้างใหม่ที่มีชั้นสองยาวตลอดตัวสิ่งก่อสร้าง.

จุดประสงค์ของการสร้างสิ่งก่อสร้างขนาดใหญ่หันเหจากการสร้างเพื่อเป็นการป้องกันจากการรุกรานของข้าศึกศัตรูของสถาปัตยกรรมยุคก่อนหน้านั้นที่เป็นคฤหาสน์ล้อมด้วยคูมาเป็นสิ่งก่อสร้างที่สร้างขึ้นเพื่อความสวยงาม ตัวอย่างเช่นการวางผังบ้านที่เป็นรูปตัว “H” หรือ “E” ที่เพิ่มความนิยมขึ้น นอกจากนั้นการสร้างสิ่งก่อสร้างขนาดใหญ่ก็ยังนิยมการมีการสร้าง “ปริศนา” ที่ออกแบบให้แสดงถึงความมีปฏิภาณของเจ้าของและสร้างความสนุกให้แก่ผู้มาเยือนด้วย “ปริศนา” ก็อาจจะเป็นสัญลักษณ์ตรีเอกานุภาพของโรมันคาทอลิกที่อาจจะอยู่บนด้านสามด้านของสามเหลี่ยม หรือผังรูปตัว “Y” หรือในการแฝงไว้กับลวดลายตกแต่ง

ส่วนที่อยู่อาศัยและสิ่งก่อสร้างสำหรับชนชั้นธรรมดาก็มักจะเป็นบ้านโครงไม้ (Timber framing) ที่กรุด้วยปูนดิน (Wattle and daub) แต่บางครั้งก็จะใช้อิฐการยุบอารามทำให้ที่ดินที่ยึดมาจากคริสต์ศาสนสถานกลายเป็นที่ดินที่ว่างเปล่า ซึ่งทำให้เกิดการสร้างสิ่งก่อสร้างขนาดเล็กขึ้นกันอย่างแพร่หลาย โดยการใช้หินจากอารามต่างๆ ที่ถูกทำลายไป.

ตัวอย่างของสิ่งก่อสร้างที่เป็นที่อยู่อาศัย

• Eltham Palace, Kent
• Tudor Barn Eltham, Greenwich
• Oxburgh Hall, Norfolk
• Owlpen Manor, Gloucestershire
• King's College, Aberdeen
• Layer Marney Tower, Essex
• East Barsham Manor, Norfolk
• Fords Hospital, Coventry.
• Compton Wynyates
• พระราชวังแฮมพ์ตันคอร์ท
• คฤหาสน์มองตาคิวท์ (ปลายสมัยทิวดอร์)
• Wollaton Hall, Nottinghamshire (ปลายสมัยทิวดอร์)
• Old Market Hall, Shrewsbury
• Hunsdon House, Hertfordshire
• Sutton House, London Borough of Hackney

ลักษณะของสถาปัตยกรรมทิวดอร์

 

รายละเอียดของหลังคาและปล่องไฟของพระราชวังแฮมพ์ตันคอร์ท

ลักษณะของสถาปัตยกรรมทิวดอร์ที่เด่นมีอยู่หกอย่าง -

• สิ่งก่อสร้างที่เห็นเป็นโครงไม้ตกแต่ง (บ้านโครงไม้ครึ่งต้น (Half-timbering))
• หลังคาแหลมสูง
• จัวกากะบาดที่เด่น
• ประตูและหน้าต่างที่สูงและแคบ
• บานแผ่นกระจกเล็ก
• ปล่องไฟขนาดใหญ่ที่ส่วนที่อยู่นอกอาคารมักจะมียอดตกแต่งอย่างงดงาม

สถาปัตยกรรมทิวดอร์สมัยใหม่

ในคริสต์ศตวรรษที่ 19 ก็ได้มีการผสานลักษณะปลายกอธิคเข้ากับสถาปัตยกรรมเอลิซาเบธในการสร้างโรงแรมและสถานีรถไฟในแบบสถาปัตยกรรมฟื้นฟูที่เรียกกันว่า จาโคบีธัน (Jacobethan) และ ทิวดอร์บีธัน (Tudor Revival architecture หรือ Tudorbethan)

สำหรับที่อยู่อาศัยที่สร้างแบบทิวดอร์ในปัจจุบันก็มักจะเรียกกันว่า “ทิวดอร์” หรือ “เชิงทิวดอร์” (Mock Tudor) ที่มีลักษณะคล้ายคลึงกับสถาปัตยกรรม “ทิวดอร์บีธัน”

อ้างอิง

1. . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-07-15. สืบค้นเมื่อ 2010-02-08.
2. Quiney, Anthony (1989). Period Houses, a guide to authentic architectural features. London: George Phillip. ISBN 0540011738.
3. Picard, Liza (2003). Elizabeth's London. London: phoenix. ISBN 0753817578.
4. Pragnall, Hubert (1984). Styles of English Architecture. Frome: Batsford. ISBN 0713437685.
5. Airs, Malcolm (1982). Tudor and Jacobean. The Buildings of Britain. London: Barrie and Jenkins. ISBN 0091478308. {{cite book}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |editorfirst= ถูกละเว้น แนะนำ (|editor-first=) (help); ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |editorlast= ถูกละเว้น แนะนำ (|editor-last=) (help)

•   บทความนี้ ประกอบด้วยข้อความจากสิ่งพิมพ์ซึ่งปัจจุบันเป็นสาธารณสมบัติ: Chisholm, Hugh, บ.ก. (1911). สารานุกรมบริตานิกา ค.ศ. 1911 (11 ed.). สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเคมบริดจ์. {{cite encyclopedia}}: |title= ไม่มีหรือว่างเปล่า (help)

แหล่งข้อมูลอื่น

  วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ สถาปัตยกรรมทิวดอร์