รายพระนามพระมหากษัตริย์โปรตุเกส
รายพระนามพระมหากษัตริย์แห่งโปรตุเกส พระอิศริยยศเริ่มขึ้นตั้งแต่โปรตุเกสประกาศอิสรภาพจากราชอาณาจักรเลออน ภายใต้การนำของอัลฟอนโซ เฮนริเก ผู้ซึ่งประกาศตั้นตนเป็นกษัตริย์แห่งโปรตุเกสในปี พ.ศ. 1682 และปกครองระบอบราชาธิปไตยเรื่อยมาจนกระทั่งเกิดการประกาศสาธารณรัฐโปรตุเกส ในวันที่ 5 ตุลาคม พ.ศ. 2453 ซึ่งเป็นรัชสมัยของพระเจ้ามานูแวลที่ 2 แห่งโปรตุเกส พระองค์ต้องเสด็จลี้ภัยจากผู้นิยมสาธารณรัฐ ถือว่าเป็นจุดสิ้นสุดของระบอบกษัตริย์ของโปรตุเกส พระเจ้าอัลฟอนโซที่ 1 ทรงได้รับการประกาศเป็นกษัตริย์อย่างเป็นทางการในปี พ.ศ. 1686 โดยสมเด็จพระเจ้าอัลฟอนโซที่ 7 แห่งคาสตีลและเลออน และในปี พ.ศ. 1722 ทรงได้รับการประกาศจากสมเด็จพระสันตะปาปาอเล็กซานเดอร์ที่ 3
สมเด็จพระราชาธิบดี แห่งราชอาณาจักรโปรตุเกส | |
---|---|
ราชาธิปไตยในอดีต | |
ตราแผ่นดินราชอาณาจักรโปรตุเกส | |
พระเจ้ามานูแวลที่ 2 พระมหากษัตริย์แห่งโปรตุเกสองค์สุดท้าย | |
| |
ปฐมกษัตริย์ | อัลฟอนโซ เฮนริเก |
สถานพำนัก | พระราชวังเบเลม, ลิสบอน ราชอาณาจักรโปรตุเกส |
เริ่มระบอบ | 26 กรกฎาคม พ.ศ. 1682 (ค.ศ. 1139) |
สิ้นสุดระบอบ | 4 ตุลาคม พ.ศ. 2453 (ค.ศ. 1910; 771 ปี 70 วัน) |
ผู้อ้างสิทธิ์ | ดูอาร์เต ปิโอ ดยุคแห่งบราแกนซา |
ราชวงศ์เบอร์กันดี (ราชวงศ์อัลฟอนซีน) พ.ศ. 1686 - พ.ศ. 1929
ในปี พ.ศ. 1666 การสิ้นสุดของสมรภูมิซอน มาเมเด ระหว่างกองทัพของอัลฟอนโซ เฮนริเกกับกองทัพของเคานท์เตสเทเรซาแห่งโปรตุเกส ผู้เป็นพระราชมารดาซึ่งปฏิเสธการเป็นรัฐชาติของโปรตุเกสเนื่องด้วยพระนางเป็นพระราชธิดาในสมเด็จพระเจ้าอัลฟอนโซที่ 6 แห่งคาสตีลและเลออน ผลปรากฏว่า กองทัพของอัลฟอนโซสามารถได้ชัยชนะเหนือกองทัพของพระราชมารดาได้ ซึ่งถือว่าเป็นจุดสิ้นสุดยุคแห่งการปกครองแบบเผด็จการของพระนางเทเรซา อัลฟอนโซ เฮนริเกดำรงพระอิศริยยศเจ้าชายแห่งโปรตุเกสอย่างเป็นทางการ อัลฟอนโซประกาศตั้งตนเป็นกษัตริย์แห่งโปรตุเกสในปีพ.ศ. 1682 ซึ่งถือเป็นจุดเริ่มต้นแห่งราชวงศ์แรกของโปรตุเกส และจากชัยชนะในสมรภูมิอูริเกซึ่งมีชัยเหนือมุสลิมอัลอันดะลุส พระองค์จึงได้รับการยอมรับจากชาวโปรตุเกสในฐานะพระมหากษัตริย์แห่งโปรตุเกส
ในปี พ.ศ. 1686 ราชวงศ์เบอร์กันดีจึงมีอำนาจในโปรตุเกสอย่างเป็นทางการ พระองค์ทรงพยายามนำอาณาจักรเข้าสู่ศาสนจักรคาทอลิกแต่พระสันตปาปาทรงไม่ยอมรับสิทธิของโปรตุเกส จนกระทั่ง พ.ศ. 1722 สมเด็จพระสันตะปาปาอเล็กซานเดอร์ที่ 3 ทรงประกาศให้พระเจ้าอัลฟอนโซเป็นกษัตริย์แห่งโปรตุเกส ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของระบอบกษัตริย์ของโปรตุเกส
จุดสิ้นสุดของราชวงศ์เบอร์กันดีเกิดขึ้นในเดือนตุลาคม พ.ศ. 1926 จากการสวรรคตของสมเด็จพระเจ้าเฟอร์ดินานด์ที่ 1 แห่งโปรตุเกส เนื่องจากพระโอรสสิ้นพระชนม์แต่ทรงพระเยาว์ ทำให้มีพระธิดาเพียงพระองค์เดียวคือ เจ้าหญิงเบียทริซแห่งโปรตุเกส ซึ่งเป็นพระมเหสีในพระเจ้าจอห์นที่ 1 แห่งคาสตีล เลโอนอร์ เตเลส เดอ เมเนเซส สมเด็จพระราชินีแห่งโปรตุเกส พระมเหสีม่ายของพระเจ้าเฟอร์ดินานด์ต้องดำรงเป็นผู้สำเร็จราชการแผ่นดินในนามของพระราชธิดาเบียทริซ จากการเรียกร้องสิทธิของพระนางเบียทริซ พระเจ้าจอห์นแห่งคาสตีลทรงเรียกร้องสิทธิให้พระมเหสี โดยทรงหวังว่าทายาทของพระองค์จะได้ปกครองโปรตุเกสและคาสตีลพร้อมกัน และทรงพยายามให้พระนางเบียทริซขึ้นครองราชบัลลังก์โปรตุเกส แต่ทางราชสำนักได้เลือกพระญาติของพระนางขึ้นครองราชย์ จึงทำให้เกิดสงครามกับคาสตีล เรียกช่วงระยะเวลานี้ว่า วิกฤตการณ์พ.ศ. 1926 - 1928
พระปรมาภิไธย | พระราชสมภพ | อภิเษกสมรสและรัชทายาท | สวรรคต | |
---|---|---|---|---|
สมเด็จพระเจ้าอัลฟอนโซที่ 1 แห่งโปรตุเกส (Afonso I of Portugal) 26 กรกฎาคม พ.ศ. 1682 - 6 ธันวาคม พ.ศ. 1728 | 25 มิถุนายน พ.ศ. 1652 พระโอรสในเคานท์เฮนรีแห่งโปรตุเกสกับเคานท์เตสเทเรซาแห่งโปรตุเกส | เคานท์เตสม็อดแห่งซาวอย พ.ศ. 1689 มีรัชทายาท 7 พระองค์ | 6 ธันวาคม พ.ศ. 1728 กูอิงบรา พระชนมายุ 76 พรรษา | |
สมเด็จพระเจ้าซานโชที่ 1 แห่งโปรตุเกส (Sancho I of Portugal) 6 ธันวาคม พ.ศ. 1728 - 26 มีนาคม พ.ศ. 1755 | 11 พฤศจิกายน พ.ศ. 1697 พระโอรสในสมเด็จพระเจ้าอัลฟอนโซที่ 1 แห่งโปรตุเกสกับเคานท์เตสม็อดแห่งซาวอย | เจ้าหญิงดรูชแห่งอารากอน พ.ศ. 1717 มีรัชทายาท 11 พระองค์ | 26 มีนาคม พ.ศ. 1755 กูอิงบรา พระชนมายุ 57 พรรษา | |
สมเด็จพระเจ้าอัลฟอนโซที่ 2 แห่งโปรตุเกส (Afonso II of Portugal) 26 มีนาคม พ.ศ. 1755 - 25 มีนาคม พ.ศ. 1766 | 23 เมษายน พ.ศ. 1728 พระโอรสในสมเด็จพระเจ้าซานโชที่ 1 แห่งโปรตุเกสกับเจ้าหญิงดรูชแห่งอารากอน | เจ้าหญิงเออรากาแห่งคาสตีล พ.ศ. 1749 มีรัชทายาท 5 พระองค์ | 25 มีนาคม พ.ศ. 1766 กูอิงบรา พระชนมายุ 37 พรรษา | |
สมเด็จพระเจ้าซานโชที่ 2 แห่งโปรตุเกส (Sancho II of Portugal) 25 มีนาคม พ.ศ. 1766 - 3 มกราคม พ.ศ. 1791 | 8 กันยายน พ.ศ. 1752 พระโอรสในสมเด็จพระเจ้าอัลฟอนโซที่ 2 แห่งโปรตุเกสกับเจ้าหญิงเออรากาแห่งคาสตีล | เมเซีย โลเปซ เดอ ฮาโล พ.ศ. 1789 ไม่มัรัชทายาท | 4 มกราคม พ.ศ. 1791 โตเลโด พระชนมายุ 38 พรรษา | |
สมเด็จพระเจ้าอัลฟอนโซที่ 3 แห่งโปรตุเกส (Afonso III of Portugal) 3 มกราคม พ.ศ. 1791 - 16 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 1822 | 5 พฤษภาคม พ.ศ. 1753 พระโอรสในสมเด็จพระเจ้าอัลฟอนโซที่ 2 แห่งโปรตุเกสกับเจ้าหญิงเออรากาแห่งคาสตีล | เคานท์เตสมาทิลดาที่ 2 แห่งบูโลญ พ.ศ. 1778 มีรัชทายาท 2 พระองค์ เจ้าหญิงเบียทริซแห่งคาสตีล พ.ศ. 1796 มีรัชทายาท 8 พระองค์ | 16 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 1822 อัลโคบากา พระชนมายุ 68 พรรษา | |
สมเด็จพระเจ้าเดนิสแห่งโปรตุเกส (Denis of Portugal) 16 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 1822 - 7 มกราคม พ.ศ. 1868 | 9 ตุลาคม พ.ศ. 1804 พระโอรสในสมเด็จพระเจ้าอัลฟอนโซที่ 3 แห่งโปรตุเกสกับเจ้าหญิงเบียทริซแห่งคาสตีล | เจ้าหญิงเอลิซาเบธแห่งอารากอน 2 กุมภาพันธ์/24 มิถุนายน พ.ศ. 1825 มีรัชทายาท 2 พระองค์ | 7 มกราคม พ.ศ. 1868 ซานตาเรม พระชนมายุ 63 พรรษา | |
สมเด็จพระเจ้าอัลฟอนโซที่ 4 แห่งโปรตุเกส (Afonso IV of Portugal) 7 มกราคม พ.ศ. 1868 - 28 พฤษภาคม พ.ศ. 1900 | 8 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 1824 พระโอรสในสมเด็จพระเจ้าเดนิสแห่งโปรตุเกสกับเจ้าหญิงเอลิซาเบธแห่งอารากอน | เจ้าหญิงเบียทริซแห่งคาสตีล 12 กันยายน พ.ศ. 1852 มีรัชทายาท 7 พระองค์ | 28 พฤษภาคม พ.ศ. 1900 ลิสบอน พระชนมายุ 66 พรรษา | |
สมเด็จพระเจ้าเปโดรที่ 1 แห่งโปรตุเกส (Pedro I of Portugal) 28 พฤษภาคม พ.ศ. 1900 - 18 มกราคม พ.ศ. 1910 | 19 เมษายน พ.ศ. 1863 พระโอรสในสมเด็จพระเจ้าอัลฟอนโซที่ 4 แห่งโปรตุเกสกับเจ้าหญิงเบียทริซแห่งคาสตีล | เจ้าหญิงบรานกาแห่งคาสตีล พ.ศ. 1868 ไม่มีรัชทายาท เจ้าหญิงคอนสแตนซ์แห่งเพนาเฟล 24 สิงหาคม พ.ศ. 1882 มีรัชทายาท 3 พระองค์ อิเนส เปเรส เดอ คาสโตร 1 มกราคม พ.ศ. 1897 มีรัชทายาท 4 พระองค์ | 18 มกราคม พ.ศ. 1910 เอสเตรมอส พระชนมายุ 46 พรรษา | |
สมเด็จพระเจ้าเฟอร์นานโดที่ 1 แห่งโปรตุเกส (Fernando I of Portugal) 18 มกราคม พ.ศ. 1910 - 22 ตุลาคม พ.ศ. 1926 | 31 ตุลาคม พ.ศ. 1888 พระโอรสในสมเด็จพระเจ้าเปโดรที่ 1 แห่งโปรตุเกสกับเจ้าหญิงคอนสแตนซ์แห่งเพนาเฟล | เลโอนอร์ เตเลส เดอ เมเนเซส มีนาคม พ.ศ. 1915 มีรัชทายาท 3 พระองค์ | 22 ตุลาคม พ.ศ. 1926 ลิสบอน พระชนมายุ 37 พรรษา | |
สมเด็จพระราชินีนาถเบียทริซแห่งโปรตุเกส (Beatrice of Portugal) 22 ตุลาคม พ.ศ. 1926 - ตุลาคม พ.ศ. 1928 ยังเป็นที่ถกเถียง | 7 กุมภาพันธ์/13 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 1916 พระธิดาในสมเด็จพระเจ้าเฟอร์นานโดที่ 1 แห่งโปรตุเกสกับเลโอนอร์ เตเลส เดอ เมเนเซส | พระเจ้าจอห์นที่ 1 แห่งคาสตีล 14 พฤษภาคม พ.ศ. 1926 ไม่มีรัชทายาท | ราวพ.ศ. 1963 คาสตีล พระชนมายุ 47 พรรษา |
ราชวงศ์อาวิซ (ราชวงศ์โจแอนนีน) พ.ศ. 1928 - ราวพ.ศ. 2123
ราชวงศ์ที่ลำดับที่ 2 ของโปรตุเกส เป็นที่รู้จักกันในนามราชวงศ์อาวิซ ซึ่งสถาปนาขึ้นโดย จอห์น หัวหน้าคณะอัศวินแห่งอาวิซ และได้ตั้งตนเป็นสมเด็จพระเจ้าจอห์นที่ 1 แห่งโปรตุเกส โดยพระองค์เป็นพระโอรสนอกสมรสของสมเด็จพระเจ้าเปโดรที่ 1
โดยราชวงศ์นี้ได้กำเนิดขึ้นหลังจากการสวรรคตของสมเด็จพระเจ้าเฟอร์นันโดที่ 1ในปี พ.ศ. 1926 และตามด้วยการได้รับชัยชนะของชาวโปรตุเกสในการต่อสู้ที่อัลจูบาร์รอตาในปี พ.ศ. 1928 โดยชนะกองทัพของสมเด็จพระเจ้าจอห์นที่ 1 แห่งคาสตีล ซึ่งอ้างสิทธิในราชบัลลังก์โปรตุเกส หลังจากการสงครามนี้สมเด็จพระเจ้าจอห์นที่ 1 จึงได้รับการยอมรับในฐานะกษัตริย์แห่งโปรตุเกสอย่างเป็นทางการในเดือนเมษายน พ.ศ. 1928
ในช่วงราชวงศ์นี้นักประวัติศาสตร์ได้ถือว่าเป็นยุคที่รุ่งเรืองที่สุดของโปรตุเกสและเป็นรัฐที่บ่งบอกถึงความมั่นคงของยุโรป การขยายอาณาจักรครั้งแรกเกิดขึ้นในปี พ.ศ. 1958 โดยสามารถเข้ายึดเซวตาในแอฟริกาหนือ และตามมาด้วยการริเริ่มออกสำรวจและการล่าอาณานิคมในแอฟริกา,เอเชีย และบราซิล โดยรวมกันเป็นจักรวรรดิโปรตุเกสซึ่งรุ่งเรืองสูงสุดในรัชสมัยของสมเด็จพระเจ้ามานูเอลที่ 1 แห่งโปรตุเกส และเริ่มต้นเข้าจุดเสื่อมในรัชสมัยของสมเด็จพระเจ้าจอห์นที่ 3 แห่งโปรตุเกส
สมเด็จพระเจ้าจอห์นที่ 3 สวรรคตใน พ.ศ. 2100 พระนัดดาจึงได้เสด็จขึ้นครองราชย์เป็นสมเด็จพระเจ้าเซบาสเตียนแห่งโปรตุเกส แต่พระองกลับค์สวรรคตในสมรภูมิคซาร์ เอล เคอบีร์ โดยมีพระชนมายุเพียง 24 พรรษาและไม่มีพระโอรสธิดา พระปัยกาของพระองค์ซึ่งมีพระชนมายุ 66 พรรษาจึงต้องครองราชย์สืบต่อ ซึ่งมีพระนามว่าสมเด็จพระเจ้าเฮนรีแห่งโปรตุเกส โดยเป็นพระคาร์ดินัลด์ และได้สวรรคตลงในอีก 2 ปีถัดมาโดยปราศจากมีพระโอรสธิดา ราชบัลลลังก์ได้ว่างลงและมีพระราชวงศ์ได้มาอ้างสิทธิในราชบัลลังก์ได้แก่ เจ้าหญิงแคทเทอรีน ดัสเชสแห่งบราแกนซา, พระเจ้าเฟลีเปที่ 2 แห่งสเปน, รานุชิโอที่ 1 ฟาร์เนส ดยุคแห่งปาร์มา และเจ้าชายอันโตนิโอ รองอธิการแห่งคาร์โต
ในปี พ.ศ. 2123 เจ้าชายอันโตนิโอได้เดินทางไปในหลายเมืองของโปรตุเกสและตั้งตนเป็นสมเด็จพระเจ้าอันโตนิโอแห่งโปรตุเกส ซึ่งเป็นเวลา 20 วันก่อนที่พระเจ้าเฟลีเปที่ 2 แห่งสเปนขฃจะยกทัพบุกโปรตุเกสและสามารถกำจัดผู้สนับสนุนพระเจ้าอันโตนิโอในการต่อสู้ที่อัลคานทารา แต่พระเจ้าอันโตนิโอยังทรงปกครองประเทศจากหมู่เกาะอะโซเรสจนกระทั่งถึง พ.ศ. 2126 นับตั้งแต่ พ.ศ. 2123 ถือว่าราชวงศ์อาวิซได้มาถึงจุดสิ้นสุด แต่นักประวัติศาสตร์ยังคงขัดแย้งในเรื่องการครองราชย์ของพระเจ้าอันโตนิโอ รวมถึงยังเป็นที่ถกเถียงในการนับว่าพระองค์เป็นกษัตริย์องค์สุดท้ายของราชวงศ์อาวิซ
ราชวงศ์อาวิซ
พระปรมาภิไธย | พระราชสมภพ | อภิเษกสมรสและรัชทายาท | สวรรคต | |
---|---|---|---|---|
สมเด็จพระเจ้าโจอาวที่ 1 แห่งโปรตุเกส (João I of Portugal) 6 เมษายน พ.ศ. 1928 - 14 สิงหาคม พ.ศ. 1979 | 14 เมษายน พ.ศ. 1901 พระโอรสในสมเด็จพระเจ้าเปโดรที่ 1 แห่งโปรตุเกสกับเทเรซา ลูเรนโค | เจ้าหญิงฟิลิปปาแห่งแลงคาสเตอร์ 11 พฤษภาคม พ.ศ. 1930 มีรัชทายาท 9 พระองค์ | 14 สิงหาคม พ.ศ. 1979 ลิสบอน พระชนมายุ 75 พรรษา | |
สมเด็จพระเจ้าดูอาร์เตแห่งโปรตุเกส (Duarte of Portugal) 14 สิงหาคม พ.ศ. 1979 - 9 กันยายน พ.ศ. 1981 | 31 ตุลาคม พ.ศ. 1934 พระโอรสในสมเด็จพระเจ้าโจอาวที่ 1 แห่งโปรตุเกสกับเจ้าหญิงฟิลิปปาแห่งแลงคาสเตอร์ | เจ้าหญิงเอเลนอร์แห่งอารากอน 22 กันยายน พ.ศ. 1971 มีรัชทายาท 9 พระองค์ | 9 กันยายน พ.ศ. 1981 โตมาร์ พระชนมายุ 46 พรรษา | |
สมเด็จพระเจ้าอัลฟอนโซที่ 5 แห่งโปรตุเกส (Afonso V of Portugal) 9 กันยายน พ.ศ. 1981 - 11 พฤศจิกายน พ.ศ. 2020 ครั้งที่ 1 | 15 มกราคม พ.ศ. 1975 พระโอรสในสมเด็จพระเจ้าดูอาร์เตแห่งโปรตุเกสกับเจ้าหญิงเอเลนอร์แห่งอารากอน | เจ้าหญิงอิซาเบลลาแห่งกูอิงบรา 6 พฤษภาคม พ.ศ. 1990 มีรัชทายาท 3 พระองค์ เจ้าหญิงโจแอนนา ลา เบลทรานีญาแห่งคาสตีล 30 พฤษภาคม พ.ศ. 2018 ไม่มีรัชทายาท | 22 สิงหาคม พ.ศ. 2024 ลิสบอน พระชนมายุ 49 พรรษา | |
สมเด็จพระเจ้าโจอาวที่ 2 แห่งโปรตุเกส (João II of Portugal) 11 พฤศจิกายน พ.ศ. 2020 - 15 พฤศจิกายน พ.ศ. 2020 ครั้งที่ 1 | 3 มีนาคม พ.ศ. 1998 พระโอรสในสมเด็จพระเจ้าอัลฟอนโซที่ 5 แห่งโปรตุเกสกับเจ้าหญิงอิซาเบลลาแห่งกูอิงบรา | เจ้าหญิงเอเลนอรแห่งวิสซู 22 มกราคม พ.ศ. 2014 มีรัชทายาท 1 พระองค์ | 25 ตุลาคม พ.ศ. 2038 ปอร์ติมาว พระชนมายุ 40 พรรษา | |
สมเด็จพระเจ้าอัลฟอนโซที่ 5 แห่งโปรตุเกส (Afonso V of Portugal) 9 กันยายน พ.ศ. 1981 - 22 สิงหาคม พ.ศ. 2024 ครั้งที่ 2 | 15 มกราคม พ.ศ. 1975 พระโอรสในสมเด็จพระเจ้าดูอาร์เตแห่งโปรตุเกสกับเจ้าหญิงเอเลนอร์แห่งอารากอน | เจ้าหญิงอิซาเบลลาแห่งกูอิงบรา 6 พฤษภาคม พ.ศ. 1990 มีรัชทายาท 3 พระองค์ เจ้าหญิงโจแอนนา ลา เบลเตเนญาปห่งคาสตีล 30 พฤษภาคม พ.ศ. 2018 ไม่มีรัชทายาท | 22 สิงหาคม พ.ศ. 2024 ลิสบอน พระชนมายุ 49 พรรษา | |
สมเด็จพระเจ้าโจอาวที่ 2 แห่งโปรตุเกส (João II of Portugal) 11 พฤศจิกายน พ.ศ. 2020 - 25 ตุลาคม พ.ศ. 2038 ครั้งที่ 2 | 3 มีนาคม พ.ศ. 1998 พระโอรสในสมเด็จพระเจ้าอัลฟอนโซที่ 5 แห่งโปรตุเกสกับเจ้าหญิงอิซาเบลลาแห่งกูอิงบรา | เจ้าหญิงเอเลนอร์แห่งวิสซู 22 มกราคม พ.ศ. 2014 มีรัชทายาท 1 พระองค์ | 25 ตุลาคม พ.ศ. 2038 ปอร์ติมาว พระชนมายุ 40 พรรษา |
ราชวงศ์อาวิซ-เบจา
พระปรมาภิไธย | พระราชสมภพ | อภิเษกสมรสและรัชทายาท | สวรรคต | |
---|---|---|---|---|
สมเด็จพระเจ้ามานูเอลที่ 1 แห่งโปรตุเกส (Manuel I of Portugal) 25 ตุลาคม พ.ศ. 2038 - 13 ธันวาคม พ.ศ. 2064 | 31 พฤษภาคม พ.ศ. 2012 พระโอรสในเจ้าชายเฟอร์ดินานด์ ดยุคแห่งวิสซูกับเจ้าหญิงเบียทริซ ดัสเชสแห่งวิสซู | เจ้าหญิงอิซาเบลลาแห่งอัสตูเรียส 30 กันยายน พ.ศ. 2040 มีรัชทายาท 1 พระองค์ เจ้าหญิงมาเรียแห่งอารากอน 30 ตุลาคม พ.ศ. 2043 มีรัชทายาท 10 พระองค์ เจ้าหญิงเอเลนอร์แห่งออสเตรีย 16 กรกฎาคม พ.ศ. 2061 มีรัชทายาท 2 พระองค์ | 13 ธันวาคม พ.ศ. 2064 ลิสบอน พระชนมายุ 52 พรรษา | |
สมเด็จพระเจ้าโจอาวที่ 3 แห่งโปรตุเกส (João III of Portugal) 13 ธันวาคม พ.ศ. 2064 - 11 มิถุนายน พ.ศ. 2100 | 7 มิถุนายน พ.ศ. 2045 พระโอรสในสมเด็จพระเจ้ามานูเอลที่ 1 แห่งโปรตุเกสกับเจ้าหญิงมาเรียแห่งอารากอน | เจ้าหญิงแคทเทอรีนแห่งออสเตรีย 10 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2068 มีรัชทายาท 9 พระองค์ | 11 มิถุนายน พ.ศ. 2100 พระราชวังลิเบรลา ลิสบอน พระชนมายุ 55 พรรษา | |
สมเด็จพระเจ้าเซบาสเตียวแห่งโปรตุเกส (Sebastião of Portugal) 11 มิถุนายน พ.ศ. 2100 - 4 สิงหาคม พ.ศ. 2121 | 20 มกราคม พ.ศ. 2094 พระโอรสในเจ้าชายจอห์น มานูเอลแห่งโปรตุเกสกับอาร์คดัสเชสโจนแห่งออสเตรีย เจ้าหญิงแห่งโปรตุเกส | ไม่อภิเษกสมรส | 4 สิงหาคม พ.ศ. 2121 คชาร์ เอล เคอบีร์ มอร็อคโค พระชนมายุ 24 พรรษา | |
สมเด็จพระเจ้าเฮนริเกแห่งโปรตุเกส (Henrique of Portugal) 27 สิงหาคม พ.ศ. 2121 - 31 มกราคม พ.ศ. 2123 | 31 มกราคม พ.ศ. 2055 พระโอรสในสมเด็จพระเจ้ามานูเอลที่ 1 แห่งโปรตุเกสกับเจ้าหญิงมาเรียแห่งอารากอน | ไม่อภิเษกสมรส | 31 มกราคม พ.ศ. 2123 อัลเมริม พระชนมายุ 68 พรรษา | |
สมเด็จพระเจ้าอันโตนิโอแห่งโปรตุเกส (António of Portugal) 24 กรกฎาคม พ.ศ. 2123 - 25 สิงหาคม พ.ศ. 2123(บนแผ่นดินใหญ่โปรตุเกส) 24 กรกฎาคม พ.ศ. 2123 - 27 กรกฎาคม พ.ศ. 2126(ในหมู่เกาะอะโซเรส) ยังเป็นที่ถกเถียง | พ.ศ. 2074 พระโอรสในเจ้าชายหลุยส์ ดยุคแห่งเบจากับไวโอเลนเต โกเมซ | อนา บาร์บอซา มีรัชทายาท 1 พระองค์ | 26 สิงหาคม พ.ศ. 2138 อะโซเรส พระชนมายุ 64 พรรษา |
ราชวงศ์ฮับบูร์กโปรตุเกส (ราชวงศ์ฟิลิปปิน)(พ.ศ. 2123 - พ.ศ. 2183)
ราชวงศ์ฮับบูร์กสายโปรตุเกสหรือเป็นที่รู้จักในนามราชวงศ์ฟิลิปปิน ซึ่งกำเนิดขึ้นหลังจากพระเจ้าเฟลีเปที่ 2 แห่งสเปน เข้ายึดครองโปรตุเกส และสเปนได้ปกครองโปรตุเกสตั้งแต่ พ.ศ. 2123 จนถึง พ.ศ. 2183 รวมเป็นเวลา 60 ปี ราชวงศ์เริ่มต้นเมื่อพระเจ้าเฟลีเปที่ 2 แห่งสเปน ทรงอ้างสิทธิ์ในราชบัลลังก์โปรตุเกสและสถาปนาพระองค์เองเป็นพระเจ้าเฟลีเปที่ 1 แห่งโปรตุเกส ในปี พ.ศ. 2123 และได้รับการยอมรับอบ่างเป็นทางการในปี พ.ศ. 2124 โดยคณะทหารแห่งโตมาร์ พระเจ้าเฟลิเปทรงปฏิญาณว่าจะปกครองโปรตุเกสโดยแยกจากสเปนและให้ทั้งสองประเทศดำรงความเป็นอาณาจักรร่วม แต่เมื่อพระเจ้าเฟลิเปที่ 1 สวรรคตลง ผู้สืบราชบัลลังกองค์ต่อมาก็ไม่ได้ทรงทำตามดังที่พระเจ้าเฟลิเปที่ 1 ปฏิญาณไว้
ภายใต้การปกครองของพระเจ้าเฟลิเปที่ 2 แห่งโปรตุเกส (พระเจ้าเฟลิเปที่ 3 แห่งสเปน) จักรวรรดิโปรตุเกสเริ่มล่มสลายและแตกเป็นเสี่ยงๆ จากแรงกดดันของศัตรูของจักรวรรดิสเปน พระเจ้าเฟลิเปที่ 2 และพระเจ้าเฟลิเปที่ 3 ไม่ทรงปกครองโปรตุเกสด้วยพระองค์เองแต่ทรงมอบหมายให้ขุนนางซึ่งทรงไว้วางพระทัยและให้มีอำนาจเต็มในการปกครอง
จากการปกครองของสเปนทำให้โปรตุเกสเสียสิทธิต่างๆ มากมาย เช่นการไม่ได้รับอนุญาตให้เก็บภาษีเองและต้องจ่ายภาษีแก่ชาวสเปน ทำให้โปรตุเกสสูญเสียความมั่นคงทางการเมืองและเศรษฐกิจ
ในปี พ.ศ. 2183 ชาวโปรตุเกสทนไม่ได้จากการกดขี่ของชาวสเปนจึงลุกฮือขึ้นมาต่อต้านด้วยการนำของราชวงศ์บราแกนซาจนชาวโปรตุเกสได้รับชัยชนะ และพระเจ้าเฟลิเปที่ 3 แห่งโปรตุเกส (พระเจ้าเฟลิเปที่ 4 แห่งสเปน) ทรงยอมสละราชบัลลังก์โปรตุเกสให้แก่ราชวงศ์บราแกนซาและให้อิสรภาพแก่โปรตุเกส ถือเป็นจุดสิ้นสุดของราชวงศ์ฟิลิปปินในโปรตุเกส ซึ่งสงครามในครั้งนี้รู้จักกันในนามสงครามฟื้นฟูโปรตุเกส
ราชวงศ์บราแกนซา (ราชวงศ์บริแกนทีน) (พ.ศ. 2183 - พ.ศ. 2453)
ราชวงศ์บราแกนซา (โปรตุเกส: Casa de Bragança) มีต้นกำเนิดในปีพ.ศ. 1985 เมื่อดัชชีแห่งบราแกนซาได้รับการสถาปนาโดยเจ้าชายเปโดร ดยุคแห่งกูอิงบราและพระองค์ได้มอบดินแดนนี้ให้ เจ้าชายอัลฟองโซ เคานท์แห่งบาร์เซลอสพระอนุชาต่างมารดา และเจ้าชายอัลฟองโซเป็นดยุคคนแรกของดัชชีแห่งบราแกนซา และทำให้ตระกูลบราแกนซานี้เป็นตระกูลที่มีอิทธิพลในโปรตุเกสมากที่สุด ดังเช่น เจ้าหญิงแคทเทอรีนแห่งโปรตุเกสได้อภิเษกสมรสกับเจ้าชายจอห์นที่ 2 ดยุคที่ 6 แห่งบราแกนซา ซึ่งในปี พ.ศ. 2123 เจ้าหญิงแคทเทอรีนทรงพยายามอ้างสิทธิในราชบัลลังก์แต่ต้องพ่ายแพ้แก่กองทัพของราชวงศ์ฮับบูร์กสเปน
ในปี พ.ศ. 2183 เนื่องมาจากชาวโปรตุเกสได้ชัยชนะในสงครามฟื้นฟูโปรตุเกส เจ้าชายจอห์นซึ่งเป็นพระนัดดาในเจ้าหญิงแคทเทอรีนได้รับการประกาศเป็นรัชทายาทอย่างเป็นทางการโดยทรงสืบเชื้อสายจากสมเด็จพระเจ้ามานูเอลที่ 1 แห่งโปรตุเกส สเปนยอมรับการเป็นรัฐเอกราชของโปรตุเกสโดยสมบูรณ์ในปี พ.ศ. 2211 ราชวงศ์ที่สี่นี้ได้เห็นความสำคัญในการเฟื่องฟูของทองคำในบราซิล และยังมีเหตุการณ์ในราชวงศ์นี้มากมายเช่น แผ่นดินไหวที่ลิสบอนปีพ.ศ. 2298, การเข้ายึดครองโปรตุเกสของนโปเลียน, การประการอิสรภาพของบราซิลและสงครามกลางเมืองจนถึงเสรีนิยม
การเจริญเติบโตของระบอบสาธารณรัฐเกิดขึ้นในช่วงสิ้นสุดคริสต์ศตวรรษที่ 19 และต้นศตวรรษที่ 20 และในปี พ.ศ. 2451 เกิดการลอบปลงพระชนม์ สมเด็จพระเจ้าคาร์ลอสที่ 1 แห่งโปรตุเกส และในปี พ.ศ. 2453 ฝ่ายนิยมสาธารณรัฐได้บีบบังคับให้สมเด็จพระเจ้ามานูเอลที่ 2 แห่งโปรตุเกส สละราชบัลลังก์และเนรเทศออกจากโปรตุเกส ซึ่งนับเป็นจุดสิ้นสุดระบอบกษัตริย์แห่งโปรตุเกสและสิ้นสุดราชวงศ์ที่สี่ซึ่งเป็นราชวงศ์สุดท้าย ปัจจุบันราชวงศ์บราแกนซาได้รับตำแหน่ง "ดยุคแห่งบราแกนซา" ซึ่งผู้ดำรงตำแหน่งในปัจจุบันคือดูอาร์เต ปิโอ ดยุคแห่งบราแกนซา และเป็นผู้อ้างสิทธิในราชบัลลังก์โปรตุเกสในปัจจุบัน
ราชวงศ์บราแกนซา
ราชวงศ์บราแกนซา-แซ็กซ์-โคบูร์ก-ก็อตธา
ผู้อ้างสิทธิในราชบัลลังก์โปรตุเกส
ผู้อ้างสิทธิในราชบัลลังก์สายเบจา (พ.ศ. 2123 - พ.ศ. 2183)
พระปรมาภิไธย และปีที่เริ่มอ้างสิทธิ | พระราชสมภพ | อภิเษกสมรสและรัชทายาท | สวรรคต | |
---|---|---|---|---|
เจ้าหญิงแคทเทอรีน ดัสเชสแห่งบราแกนซา (Catherine, Duchess of Braganza) 31 มกราคม พ.ศ. 2123 - พ.ศ. 2157 | พ.ศ. 2083 พระธิดาในเจ้าชายเอ็ดเวิร์ด ดยุคที่ 4 แห่งกิวมาเรซกับอิซาเบลลาแห่งบราแกนซา ดัสเชสแห่งกิวมาเรซ | จอห์นที่ 1 ดยุคที่ 6 แห่งบราแกนซา ไม่ปรากฏหลักฐาน มีรัชทายาท 10 พระองค์ | พ.ศ. 2083 โปรตุเกส พระชนมายุ 74 พรรษา | |
ธีโอดอซิโอที่ 2 ดยุคที่ 7 แห่งบราแกนซา (Teodósio II, 7th Duke of Braganza) พ.ศ. 2157 - พ.ศ. 2173 | พ.ศ. 2083 พระโอรสในจอห์นที่ 1 ดยุคที่ 6 แห่งบราแกนซากับเจ้าหญิงแคทเทอรีน ดัสเชสแห่งบราแกนซา | อนา เดอ วาเลสโก ยี กีรอน ไม่ปรากฏหลักฐาน มีรัชทายาท 4 พระองค์ | พ.ศ. 2173 วิลลา วิลคอซา โปรตุเกส พระชนมายุ 62 พรรษา | |
โจอาวที่ 2 ดยุคที่ 8 แห่งบราแกนซา (João II, 8th Duke of Braganza) พ.ศ. 2173 - 15 ธันวาคม พ.ศ. 2183 ต่อมาได้ขึ้นครองราชย์และสถาปนาราชวงศ์บราแกนซา | 18 มีนาคม พ.ศ. 2146 พระโอรสในเจ้าชายเทโอดอซิโอที่ 3 ดยุคที่ 7 แห่งบราแกนซากับอนา เดอ วาเลสโก ยี กีโรน | เจ้าหญิงลุยซาแห่งเมดินา ซิโดเนีย 12 มกราคม พ.ศ. 2176 มีรัชทายาท 7 พระองค์ | 6 พฤศจิกายน พ.ศ. 2199 ลิสบอน โปรตุเกส พระชนมายุ 53 พรรษา |
ผู้อ้างสิทธิในราชบัลลังก์สายมิเกลลิสต์ (พ.ศ. 2377 - ปัจจุบัน)
พระปรมาภิไธย และปีที่เริ่มอ้างสิทธิ | พระราชสมภพ | อภิเษกสมรสและรัชทายาท | สวรรคต | |
---|---|---|---|---|
พระเจ้ามีแกล อดีตพระมหากษัตริย์แห่งโปรตุเกส (Miguel of Portugal) 26 พฤษภาคม พ.ศ. 2377 - 14 พฤศจิกายน พ.ศ. 2409 | 26 ตุลาคม พ.ศ. 2345 พระโอรสในสมเด็จพระเจ้าโจอาวที่ 6 แห่งโปรตุเกสกับเจ้าหญิงคาร์ลอตาแห่งสเปน | เจ้าหญิงอเดเลดแห่งโลเวนสไตน์-เวิร์ทเฮล์ม-โรเซนเบิร์ก 24 กันยายน พ.ศ. 2394 มีรัชทายาท 7 พระองค์ | 14 พฤศจิกายน พ.ศ. 2409 บาวาเรีย เยอรมนี พระชนมายุ 64 พรรษา | |
มิเกล ดยุคแห่งบราแกนซา (Miguel, Duke of Braganza) 14 พฤศจิกายน พ.ศ. 2409 - 11 ตุลาคม พ.ศ. 2470 | 15 กันยายน พ.ศ. 2396 พระโอรสในพระเจ้ามีแกล อดีตพระมหากษัตริย์แห่งโปรตุเกสกับเจ้าหญิงอเดเลดแห่งโลเวนสไตน์-เวิร์ทเฮล์ม-โรเซนเบิร์ก | เจ้าหญิงเอลิซาเบธแห่งเทอร์นและทาซิส 11 ตุลาคม พ.ศ. 2420 มีรัชทายาท 3 พระองค์ เจ้าหญิงมาเรีย เทเรซาแห่งโลเวนสไตน์-เวิร์ทเฮล์ม-โรเซนเบิร์ก 8 พฤศจิกายน พ.ศ. 2436 มีรัชทายาท 8 พระองค์ | 11 ตุลาคม พ.ศ. 2470 ซีเบนสไตน์ ออสเตรีย พระชนมายุ 74 พรรษา | |
ดูอาร์เต นูโน ดยุคแห่งบราแกนซา (Duarte Nuno, Duke of Braganza) 11 ตุลาคม พ.ศ. 2470 - 24 ธันวาคม พ.ศ. 2519 | 23 กันยายน พ.ศ. 2450 พระโอรสในมิเกล ดยุคแห่งบราแกนซากับเจ้าหญิงมาเรีย เทเรซาแห่งโลเวนสไตน์-เวิร์ทเฮล์ม-โรเซนเบิร์ก | เจ้าหญิงฟรานเชสกาแห่งออร์เลออง-บราแกนซา 13 ตุลาคม พ.ศ. 2485 มีรัชทายาท 3 พระองค์ | 24 ธันวาคม พ.ศ. 2519 ลิสบอน โปรตุเกส พระชนมายุ 69 พรรษา | |
ดูอาร์เต ปิโอ ดยุคแห่งบราแกนซา (Duarte Pio, Duke of Braganza) 24 ธันวาคม พ.ศ. 2519 - ปัจจุบัน | 15 พฤษภาคม พ.ศ. 2488 พระโอรสในดูอาร์เต นูโน ดยุคแห่งบราแกนซากับเจ้าหญิงฟรานเชสกาแห่งออร์เลออง-บราแกนซา | อิซาเบล เดอ เฮรีเดีย 13 พฤษภาคม พ.ศ. 2538 มีรัชทายาท 3 พระองค์ | ยังทรงดำรงพระชนม์ชีพ |
ผู้อ้างสิทธิ์ในราชบัลลังก์สายตรงตามรัฐธรรมนูญและพระราชวงศ์ (พ.ศ. 2453 - ปัจจุบัน)
ดูเพิ่ม
อ้างอิง
- Sousa, D. António Caetano de (1946) [1735–49]. História Genealógica da Casa Real Portuguesa (ภาษาโปรตุเกส). Coimbra: Atlântida-Livraria Eds. OCLC 20210378.
- Jiří Louda & Michael Maclagan (1981), "Portugal", in Lines of Succession. Heraldry of the Royal families of Europe, London, Orbis Publishing, pp. 228–237. ISBN 0-85613-672-7. (revised and updated edition by Prentice Hall College Div - November 1991. ISBN 0-02-897255-4.)
- Luís Amaral & Marcos Soromenho Santos (2002), Costados do Duque de Bragança, Lisboa, Guarda-Mor Edições.
- Afonso Eduardo Martins Zuquete (dir.)(1989), Nobreza de Portugal e Brasil, vol. I, Lisboa, Editorial Enciclopédia.
- Jacob Wilhelm Imhof, Stemma Regum lusitanicum sive Historia genealogica Familiae Regiae Portugallicae, Amsterdam, 1708 (reprint [1]).
คอมมอนส์ มีภาพและสื่อเกี่ยวกับ: รายพระนามพระมหากษัตริย์โปรตุเกส |
- Kings of Portugal genealogy in a Portuguese genealogical site