กบฏโพกผ้าแดง

ระวังสับสนกับ กบฏโพกผ้าเหลือง

กบฏโพกผ้าแดง (จีน: 紅巾起義; พินอิน: Hóngjīn Qǐyì) เป็นการกบฏ ต่อ ราชวงศ์หยวน ประมาณ ค.ศ. 1351 - 1368 ในที่สุดนำไปสู่การล้มล้างการปกครองของราชวงศ์หยวนในประเทศจีน

กบฏโพกผ้าแดง
Distribution of major rebel forces and Yuan warlords
วันที่ 1351–1368 สถานที่ Yangtze River valley, Yuan dynasty ผลลัพธ์ ราชวงศ์หยวน ถูกโค่นล้ม, ราชวงศ์หมิง ถูกสถาปนาขึ้น, remnants of Yuan court retreated to northern China and Mongolian Plateau (known thereafter as ยฺเหวียนเหนือ)
คู่ขัดแย้ง
ราชวงศ์หยวน Principality of Liang (Yunnan) (1372-1382) โครยอ (1270–1356)	Northern Red Turban rebels: Song dynasty (1351-1366) Wu (1361-1367) Ming dynasty (from 1368)	Southern Red Turban rebels: Tianwan dynasty (1351-1360) Chen Han dynasty (1360-1363) Ming Xia dynasty (1361-1366)
ผู้บัญชาการหรือผู้นำ
จักรพรรดิยฺเหวียนฮุ่ยจง Toqto'a Chaghan Temur Naghachu  Chen Youding  Zhang Yu  Köke Temür จักรพรรดิยฺเหวียนเจาจง Tögüs Temür Basalawarmi Duan Ming	Han Shantong † Han Lin'er (Longfeng Emperor) Liu Futong † Mao Gui กั๋ว จื่อซิง จู หยวนจาง สฺวี ต๋า Chang Yuchun Fu Youde หลิว ปั๋วเวิน Hu Dahai	Peng Yingyu † Xu Shouhui † Ni Wenjun † เฉิน โหย่วเลี่ยง † Chen Li  Zhang Dingbian (ได้รับบาดเจ็บในขณะปฎิบัติหน้าที่) Zhang Bixian (ได้รับบาดเจ็บในขณะปฎิบัติหน้าที่) Ming Yuzhen Ming Sheng
กำลัง
Chinese and Korean infantry, Mongol and Asud Alan cavalry	Unknown	Unknown
กำลังพลสูญเสีย
Unknown	Unknown	Unknown

ประวัติศาสตร์จีน
ยุคโบราณ
สามราชาห้าจักรพรรดิ
ราชวงศ์เซี่ย 2100–1600 BCE
ราชวงศ์ชาง 1600–1046 BCE
ราชวงศ์โจว 1045–256 BCE
ราชวงศ์โจวตะวันตก 1046–771 BCE
ราชวงศ์โจวตะวันออก 771–256 BCE    ยุควสันตสารท    ยุครณรัฐ
ยุคจักรวรรดิ
ราชวงศ์ฉิน 221 BCE–206 BCE
ราชวงศ์ฮั่น 206 BCE–220 CE
ราชวงศ์ฮั่นตะวันตก
ราชวงศ์ซิน
ราชวงศ์ฮั่นตะวันออก
ยุคสามก๊ก 220–280
เว่ย สู่ และ หวู
ราชวงศ์จิ้น 265–420
จิ้นตะวันตก	ยุคห้าเผ่าคนเถื่อนสิบหกแคว้น 304–439
จิ้นตะวันออก
ราชวงศ์เหนือ-ใต้ 420–589
ราชวงศ์สุย 581–618
ราชวงศ์ถัง 618–690, 705–907
ราชวงศ์อู่โจว 690–705
ยุคห้าวงศ์สิบรัฐ 907–960	ราชวงศ์เหลียว 907–1125
ราชวงศ์ซ่ง 960–1279
ราชวงศ์ซ่งเหนือ		เซี่ยตะวันตก
ราชวงศ์ซ่งใต้	จิน
ราชวงศ์หยวน 1271–1368
ราชวงศ์หมิง 1368–1644
ราชวงศ์จินยุคหลัง 1616–1636
ราชวงศ์ชิง 1636–1912
ยุคใหม่
สาธารณรัฐจีน (บนแผ่นดินใหญ่) 1912–1949
สาธารณรัฐประชาชนจีน (จีนแผ่นดินใหญ่) 1949–ปัจจุบัน	สาธารณรัฐจีน (ไต้หวัน) 1949–ปัจจุบัน
บทความที่เกี่ยวข้อง  Chinese historiography Timeline of Chinese history Dynasties in Chinese history Linguistic history Art history Economic history Education history Science and technology history Legal history Media history Military history Naval history
กล่องนี้: ดู คุย แก้

สาเหตุ

ตั้งแต่ คริสต์ทศวรรษ 1340 ราชวงศ์หยวนประสบปัญหา. แม่น้ำเหลือง ท่วมอย่างต่อเนื่อง, และภัยธรรมชาติอื่น ๆ ก็เกิดขึ้น. ในเวลาเดียวกันราชวงศ์หยวนต้องใช้งบทางการทหารมากเพื่อรักษาอาณาจักรอันกว้างใหญ่ไว้.

กาฬมรณะ ก็มีส่วนทำให้เกิดการเคลื่อนไหว. กลุ่มหรือนิกายอื่น ๆ พยายามบ่อนทำลายอำนาจของจักรพรรดิองค์สุดท้ายของราชวงศ์หยวน;การเคลื่อนไหวทางศาสนาเหล่านี้เตือนถึงความหายนะที่กำลังจะเกิดขึ้น.ภาคการเกษตร โรคระบาด และอากาศหนาวส่งผลกระทบต่อจีนกระตุ้นให้เกิดกบฏติดอาวุธ. ใน เหอเป่ย์, ประชากร 9 ใน 10 ส่วนล้มตายจากกาฬโรคเมื่อ จักรพรรดิยฺเหวียนฮุ่ยจง เสด็จขึ้นครองสิริราชสมบัติในปี ค.ศ. 1333.ประชากรสองในสามคนในประเทศจีนเสียชีวิตจากโรคระบาดในปี ค.ศ. 1351.

การก่อกบฏ

กองทัพโพกผ้าแดง (紅巾軍) เริ่มต้นโดย กั๋ว จื่อซิง (郭子興) และสาวกของ ลัทธิบัวขาว เพื่อต่อต้านราชวงศ์หยวนที่นำโดยมองโกล. ชื่อ "โพกผ้าแดง" ที่ใช้เพราะเป็นประเพณีและโพกผ้าสีแดงเพื่อเป็นการแยกแยะ.

การกบฏเหล่านี้เริ่มต้นเป็นระยะ ๆ, ครั้งแรกบนชายฝั่งของ เจ้อเจียง เมื่อ ฟาง กั๋วเจิน และคนของเขาทำร้ายกลุ่มของขุนนางหยวน. หลังจากนั้น, ลัทธิบัวขาวนำโดย หาน ช่านตง ทางเหนือของ แม่น้ำเหลือง กลายเป็นศูนย์กลางของการต่อต้านมองโกล.

ในปี ค.ศ. 1351 ลัทธิบัวขาววางแผนก่อกบฏติดอาวุธ, แต่มันถูกเปิดเผยและ หาน ช่านตง ถูกจับกุมและประหารชีวิตโดยราชสำนักหยวน. หลังจากที่เขาเสียชีวิต, หลิว ฟู่ทง (劉福通) สมาชิกคนสำคัญของลัทธิบัวขาว, ช่วยลูกชายของหาน, หาน หลินเอ๋อร์ (韓林兒), ในการสืบทอดตำแหน่งของพ่อและก่อตั้งกองทัพโพกผ้าแดง. หลังจากนั้น, กบฏจีนอีกหลายกลุ่มทางตอนใต้ของ แม่น้ำแยงซี ก่อการกบฏภายใต้ชื่อของกบฏโพกผ้าแดงทางใต้. ในบรรดาผู้นำคนสำคัญของกบฏโพกผ้าแดงทางใต้ ได้แก่ สฺวี โฉ่วฮุ่ย และ เฉิน โหย่วเลี่ยง. การกบฏยังได้รับการสนับสนุนจากผู้นำอย่าง เผิง อิ๋งยู่ (彭瑩玉;1338) และ โซ่ว พู่เฉิง (鄒普勝;1351).

การมีส่วนร่วมของ โครยอ ในการดำเนินการทางทหารของราชวงศ์หยวนกับกบฏโพกผ้าแดง, รวมทั้งข้อเสนอที่ชัดเจนของจักรพรรดิหยวนเพื่อสร้างพระราชวังในโครยอเป็นที่ลี้ภัย, นำโครยอเข้าสู่สงคราม. กองทัพโพกผ้าแดงใน เหลียวตง รุกรานโครยอในปี ค.ศ. 1359 และ ค.ศ. 1360, พยายามยึดครอง เปียงยาง (1359) และ แคซ็อง (1360), แต่สุดท้ายก็พ่ายแพ้ทั้งสองครั้ง.

กำเนิดราชวงศ์หมิง

ดูบทความหลักที่: จักรพรรดิหงอู่

หนึ่งในผู้นำกบฏโพกผ้าแดงที่สำคัญที่สุดคือ จู ยฺเหวียนจาง. ตอนแรก, เขาติดตาม กั๋ว จื่อซิง, และแต่งงานกับลูกสาวบุญธรรมของกั๋ว. หลังการเสียชีวิตของกั๋ว, จูถูกมองว่าเป็นผู้สืบทอดและเข้าครอบครองกองทัพของกั๋ว. จู ยฺเหวียนจาง มาจาก อำเภอเฟิ่งหยาง และกลุ่มผู้ติดตามของเขาเช่น สฺวี ต๋า, Chang Yuchun, Tang He, Lan Yu, Mu Ying และ เกิง ปิงเหวิน เป็นที่รู้จักในนาม "มาเฟียเฟิ่งหยาง" ต่อมาเป็นขุนนางในราชวงศ์หมิง.

ระหว่างปี ค.ศ. 1356 ถึงปี ค.ศ. 1367 จูได้เริ่มการต่อสู้หลายครั้งเพื่อพยายามเอาชนะคู่ต่อสู้ของเขาในกองทัพกบฏโพกผ้าแดง. ตอนแรกเขาสนับสนุน หาน หลินเอ๋อร์ (ลูกชายของ หาน ช่านตง) เพื่อรักษาเสถียรภาพชายแดนทางเหนือของเขา. จากนั้นเอาชนะคู่แข่ง เฉิน โหย่วเลี่ยง, จาง ชื่อเฉิง และ ฟาน กั๋วเจิน ทีละคน. หลังจากขึ้นสู่อำนาจ, เขาทำให้ หาน หลินเอ๋อร์ จมน้ำตาย. เรียกร้องให้ล้มล้าง "คนป่าเถื่อน" และฟื้นฟู "จีน", จูได้รับความนิยม.

ในปี 1368 จู ยฺเหวียนจาง ได้ประกาศตนเป็นจักรพรรดิใน อิ๋งเทียน, ในประวัติศาสตร์รู้จักในฐานะ จักรพรรดิหงอู่ แห่ง ราชวงศ์หมิง. ปีถัดมากองทัพหมิงยึดได้ ต้าตู, และการปกครองของราชวงศ์หยวนสิ้นสุดลงอย่างเป็นทางการ. ฝ่ายจีนอยู่ภายใต้การปกครองของฮั่นอีกครั้ง.

บันทึกทางประวัติศาสตร์มักพรรณนาถึงกองทัพโพกผ้าแดงในการจัดการกับขุนนางหยวนและทหารที่ถูกจับด้วยความรุนแรง. วิลเลี่ยม ที โรว์ ได้เขียนในงานของเขาเกี่ยวกับความรุนแรงในชนบทของจีน:

กองทัพแดงฆ่าขุนนางหยวนทุกคนได้อย่างไร้ความปราณี, ในกรณีหนึ่ง, ประวัติศาสตร์ราชวงศ์หยวน ได้บันทึกไว้ว่า, ทางกองทัพได้เผาและผ่าท้องขุนนางทั้งเป็น. กองทัพแดงก็ไร้ความปราณีต่อการจับกุมทหารหยวน:อ้างอิงจากผู้อยู่ร่วมสมัย หลิว เหรินเปิ่น,

อ้างอิง

1. Yuan Dynasty: Ancient China Dynasties, paragraph 3.
2. Brook, Timothy (1999). The Confusions of Pleasure: Commerce and Culture in Ming China (illustrated, reprint ed.). University of California Press. p. 18. ISBN 978-0520221543.
3. Chua, Amy (2009). Day of Empire: How Hyperpowers Rise to Global Dominance--and Why They Fall. Knopf Doubleday Publishing Group. p. 123. ISBN 978-0307472458.
4. Tsai, Shih-shan Henry (2011). Perpetual Happiness: The Ming Emperor Yongle. University of Washington Press. pp. 22, 64. ISBN 978-0295800226.
5. Adshead, S. A. M. (2016). China In World History (illustrated ed.). Springer. p. 175. ISBN 978-1349237852.
6. China in World History, Third Edition (3, illustrated ed.). Springer. 2016. p. 175. ISBN 978-1349624096.
7. Rowe, William. Crimson Rain: Seven Centuries of Violence in a Chinese County. 2006. p. 53