กองรบพิเศษที่ 5 (สหรัฐ)

กองรบพิเศษที่ 5 (ส่งทางอากาศ) (อังกฤษ: 5th Special Forces Group (Airborne); อักษรย่อ: 5th SFG(A)) เป็นหนึ่งในกลุ่มกองกำลังพิเศษกองบกทัพสหรัฐที่ปฏิบัติหน้าที่ประจำการที่ได้รับการประดับเครื่องอิสรยาภรณ์มากที่สุดในกองทัพสหรัฐ กองรบพิเศษที่ 5 ได้ปฏิบัติการรบอย่างกว้างขวางในสงครามเวียดนาม และมีบทบาทสำคัญในช่วงเดือนแรก ๆ ของปฏิบัติการเสรีภาพยั่งยืน กองที่ 5—ตามที่เรียกกันในบางครั้ง—ได้รับการออกแบบมาเพื่อกรีธาพลและปฏิบัติภารกิจทั้งเก้า ได้แก่ การสงครามนอกแบบ, การป้องกันภายในให้กับมิตรประเทศ, การปฏิบัติภารกิจโดยตรง, การปราบปรามการก่อกบฏ, การลาดตระเวนพิเศษ, การต่อต้านการก่อการร้าย, ยุทธการทางข้อมูลข่าวสาร, การต่อต้านการแพร่ขยายอาวุธอานุภาพทำลายล้างสูง และการสนับสนุนกองกำลังรักษาความมั่นคง ในปี ค.ศ. 2016 กองที่ 5 มีหน้าที่หลักในการปฏิบัติงานในพื้นที่รับผิดชอบของเซนต์คอมโดยเป็นส่วนหนึ่งของกองปฏิบัติการพิเศษกองบัญชาการกลาง (ซอกเซนต์) กองนี้เชี่ยวชาญในการปฏิบัติการในตะวันออกกลาง, อ่าวเปอร์เซีย, เอเชียกลาง และจะงอยแอฟริกา (HOA) ซึ่งกองที่ 5 และสองกองพันของหน่วยใช้เวลาประมาณหกเดือนจากทุก ๆ สิบสองเดือนที่กรีธาพลสู่ประเทศอิรักในฐานะหน่วยเฉพาะกิจปฏิบัติการพิเศษร่วม – คาบสมุทรอาหรับ

กองรบพิเศษที่ 5 (ส่งทางอากาศ)
เครื่องหมายหน้าหมวกเบอเรต์ของกองรบพิเศษที่ 5 ปี ค.ศ. 1964–1985 และ ค.ศ. 2016–ปัจจุบัน
สถาปนา	21 กันยายน ค.ศ. 1961 (1961-09-21)
ประเทศ	สหรัฐ
เหล่า	กองทัพบกสหรัฐ
รูปแบบ	หน่วยปฏิบัติการพิเศษ
กองบัญชาการ	ค่ายแคมป์เบล รัฐเคนทักกี สหรัฐ
สมญา	"พยุหะ" "ทหารในกอง"
คำขวัญ	"ความแข็งแกร่งและเกียรติยศ" และ "เพื่อปลดปล่อยผู้ถูกกดขี่" (De Oppresso Liber)
ค่านิยมหลัก
ปฏิบัติการ สำคัญ	สงครามเวียดนาม สงครามอ่าวเปอร์เซีย สงครามกลางเมืองโซมาเลีย สงครามต่อต้านการก่อการร้ายทั่วโลก สงครามในอัฟกานิสถาน สงครามอิรัก ปฏิบัติการแก้ปัญหาจากต้นกำเนิด
ผู้บังคับบัญชา
ผู้บังคับบัญชาปัจจุบัน	พันเอก โจเซฟ ดับเบิลยู. เวอร์แธม, ยูเอสเอ
เครื่องหมายหน่วย
อดีตแถบการรับรู้กองรบพิเศษที่ 5 (ส่งทางอากาศ) สวมใส่โดยทหารมีคุณสมบัติปฏิบัติการไม่พิเศษ—แทนเครื่องหมายหน้าหมวกเบอเรต์—จากคริสต์ทศวรรษ 1960 ถึง ค.ศ. 1984
อาร์มหน่วยที่ไหล่ของหน่วยบัญชาการรบพิเศษที่ 1 (ส่งกำลังทางอากาศ) สวมใส่โดยหน่วยกองรบพิเศษที่ 1 (ส่งทางอากาศ)

กองรบพิเศษสหรัฐ
ก่อน	ถัดไป
กองรบพิเศษที่ 3	กองรบพิเศษที่ 7

อ้างอิง

1. Sgt. Jacob Mahaffey (2 June 2015). "The Legion honors fallen warriors" (Press release). Fort Campbell, KY: U.S. Army. สืบค้นเมื่อ 9 August 2018.
2. US Army Special Forces 1952–84, Bloomsbury Publishing, by Gordon L. Rottman, dated 20 September 2012, ISBN 9781782004462, last accessed 29 March 2019
3. Army Special Operations Forces Fact Book 2018 19 October 2016 at the Wayback Machine., USASOC official website, dated 2018, last accessed 28 July 2019

อ่านเพิ่ม

• Gresham, John D. 7 July 2012. USASOC Year in Review: 2011–2012 (accessed 23 June 2013).
• Maj. Olson, April N. 17 August 2009. 5th Special Forces Group welcomes new commander (accessed 23 June 2013).
• Snow, David B. 17 August 2011. Mitchell relinquishes command to Brower (accessed 23 June 2013).
• Stanton, Doug. Horse Soldiers: The Extraordinary Story of a Band of US Soldiers Who Rode to Victory in Afghanistan. New York: Scribner Publishing, 2010. ISBN 978-1416580522
• The History Channel. 5th Special Forces Group is activated at Ft. Bragg (accessed 23 August 2013).
• TIOH. (accessed 14 July 2014).
• United States Army Special Operations Command. (accessed 14 July 2014).
• US Army. 14 August 2012. (accessed 23 June 2013).

แหล่งข้อมูลอื่น

January and February 1966 – 1st Infantry Division, 101st Airborne Brigade, 1st Air Cavalry Division, and establishment of new Special Forces "A" Camp at Xom Cat, South Vietnam:

• แม่แบบ:Internet Archive short film
• แม่แบบ:Internet Archive short film
• แม่แบบ:Internet Archive short film