ฌ็อง-ตอมา อารีกี เดอ กาซานอวา

ฌ็อง-ตอมา อารีกี เดอ กาซานอวา (ฝรั่งเศส: Jean-Thomas Arrighi de Casanova) หรือที่บางแหล่งระบุชื่อว่า ฌ็อง-ตูแซ็ง อารีกี เดอ กาซานอวา (Jean-Toussaint Arrighi de Casanova; เกิดวันที่ 8 มีนาคม ค.ศ. 1778 ในกอร์เต; เสียชีวิตวันที่ 22 มีนาคม ค.ศ. 1853 ในปารีส) เป็นนักการทูตและทหารฝรั่งเศสในสงครามปฏิวัติฝรั่งเศสและสงครามนโปเลียน ในปลายคริสต์ทศวรรษ 1840 อารีกีเข้าไปมีส่วนร่วมในการเมืองและได้รับเลือกเป็นสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรและสมาชิกวุฒิสภาในรัฐสภาฝรั่งเศส เขาเป็นญาติเขยของนโปเลียน โบนาปาร์ต

ฌ็อง-ตอมา อารีกี เดอ กาซานอวา
ฌ็อง-ตอมา อารีกี เดอ กาซานอวา
เกิด	08 มีนาคม ค.ศ. 1778(1778-03-08) กอร์เต, ฝรั่งเศส
เสียชีวิต	22 มีนาคม ค.ศ. 1853 (75 ปี) ปารีส, ฝรั่งเศส
รับใช้	ฝรั่งเศส
ประจำการ	ค.ศ. 1796–1814
ชั้นยศ	ผู้บัญชาการกองพล
บังคับบัญชา	ทหารม้า, ทหารราบ
การยุทธ์	สงครามปฏิวัติฝรั่งเศส สงครามนโปเลียน
บำเหน็จ	ดุกเดอปาดู
ความสัมพันธ์	ญาติเขยของนโปเลียน โบนาปาร์ต
งานอื่น	สมาชิกสภาผู้แทนราษฎร, สมาชิกวุฒิสภา ผู้บัญชาการออแตลเดแซ็งวาลีด (ค.ศ. 1852–1853)

ชีวิตทหาร

อารีกีเกิดที่เมืองกอร์เตบนเกาะคอร์ซิกา เข้าเรียนในโรงเรียนทหารที่เมืองเรอแบใน ค.ศ. 1787 และเข้าเรียนในมหาวิทยาลัยที่เมืองปีซาก่อนจะกลับสู่คอร์ซิกาใน ค.ศ. 1796 อารีกีเป็นสามีของลูกพี่ลูกน้องคนหนึ่งของนโปเลียน โบนาปาร์ต เขาได้รับตำแหน่งร้อยโทในกองทัพอิตาลีของฝรั่งเศสและได้ติดตามนโปเลียนโดยตรง ต่อมาเขาได้เป็นเลขานุการสถานอัครราชทูตฝรั่งเศสในโรมในขณะที่โฌแซ็ฟ โบนาปาร์ตดำรงตำแหน่งอัครราชทูตที่นั่น จากนั้นเขาได้กลับสู่ชีวิตทหารโดยร่วมรบกับนโปเลียนในการรบที่อิยิปต์ ได้รับบาดเจ็บในยุทธการที่อัศศอลฮียะฮ์ มีส่วนร่วมในการโอบล้อมเมืองจัฟฟาและเอเคอร์ และได้รับการเลื่อนตำแหน่งเป็นร้อยเอก ระหว่างการล้อมเมืองเอเคอร์ กระสุนปืนลูกหนึ่งเฉี่ยวหมวกนโปเลียนไปถูกอารีกีเข้าที่ลำคอและตัดหลอดเลือดแดง ศัลยแพทย์ดอมีนิก ฌ็อง ลาแร เชื่อว่าบาดแผลนั้นร้ายแรงถึงตาย ถึงกระนั้นก็ดูแลรักษาอารีกีและช่วยชีวิตเขาไว้ได้ อารีกีกลับสู่ฝรั่งเศสและร่วมรบในยุทธการที่มาเรงโก

เมื่อนโปเลียนได้ขึ้นเป็นจักรพรรดิแห่งฝรั่งเศส อารีกีได้รับตำแหน่งเป็นนายพลทหารม้า อารีกีได้เข้ารบในหลายสมรภูมิ เช่น ยุทธการที่อัสเพิร์น-เอ็สลิง, ยุทธการที่วากรัม เป็นต้น

ในช่วงสงครามสหสัมพันธมิตรครั้งที่หก นโปเลียนพ่ายแพ้และถูกกองทัพพันธมิตรโจมตีสวนกลับ ในยุทธการที่แฟร์-ช็องเปอนวซ เขาได้ร่วมทัพกับจอมพล โอกุสต์ เดอ มาร์มง แต่เนื่องจากกองทัพสหสัมพันธมิตรมีมาก ทำให้ต้องถอยร่นและร่วมมือกับจอมพลฝรั่งเศสคนอื่น ๆ เพื่อทำการปกป้องกรุงปารีส

หลังสงครามนโปเลียน

ใน ค.ศ. 1849 อารีกีได้ดำรงตำแหน่งผู้แทนราษฎรจากเกาะคอร์ซิกาในสภาผู้แทนราษฎรฝรั่งเศสและต่อมาได้รับเลือกเป็นสมาชิกวุฒิสภา ตำแหน่งสุดท้ายของเขาคือผู้บัญชาการออแตลเดแซ็งวาลีด

การยกย่อง

ชื่อของเขาปรากฏในประตูชัยกรุงปารีส เขาได้รับเหรียญกล้าหาญเลฌียงดอเนอร์และเหรียญอิสริยาภรณ์แห่งรูเนียน ทางด้านบาวาเรียได้ให้เหรียญกล้าหาญแห่งมัคส์ โยเซ็ฟ เพื่อเป็นการเชิดชูเกียรติยศของเขา

อ้างอิง

1. Fierro, Alfredo; Palluel-Guillard, André; Tulard, Jean - "Histoire et Dictionnaire du Consulat et de l'Empire”, Éditions Robert Laffont, ISBN 2-221-05858-5, p. 494–495
2. Phipps 2011, p. 405.
3. Mullié 1851, pp. 23–24.

บรรณานุกรม

• Mullié, Charles (1851). Biographie des célébrités militaires des armées de terre et de mer de 1789 à 1850 (ภาษาฝรั่งเศส). สืบค้นเมื่อ 2010-02-07.
• Phipps, Ramsay Weston (2011) [1939]. The Armies of the First French Republic and the Rise of the Marshals of Napoleon I: The Armies of the Rhine in Switzerland, Holland, Italy, Egypt, and the Coup d'Etat of Brumaire (1797-1799). 5. Pickle Partners Publishing. ISBN 978-1-908692-28-3.