ปางคำ

ปางคำ (จีน: 邦康; พินอิน: Bāngkāng, ว้า: Bangkum) หรือชื่อเดิมว่า ปางซาง (จีน: 邦桑; พินอิน: Bāngsāng) เป็นเมืองหลักของตำบลปางซาง อำเภอมัตมัน รัฐชาน ประเทศพม่า ตั้งอยู่ทางตะวันออกสุดของรัฐชานบริเวณโค้งน้ำข่า (Nam Hka) ตรงข้ามเขตปกครองตนเองชนชาติไท ล่าหู่ และว้า เมิ่งเหลียน จังหวัดปู้เอ่อ มณฑลยูนนาน ประเทศจีน

ปางคำ ปางซาง
ปางคำ ที่ตั้งในประเทศพม่า
พิกัดภูมิศาสตร์: 22°10′N 99°11′E / 22.167°N 99.183°E / 22.167; 99.183
ประเทศ	พม่า
รัฐ	ชาน
ประชากร  (2545)
• ทั้งหมด	15,000 คน
• ชาติพันธุ์	ว้า ไทใหญ่ จีน
• ศาสนา	พุทธ
เขตเวลา	UTC+6.30 (MST)

ปางคำเป็นแหล่งผลิตยาเสพติดแหล่งใหญ่ มีโรงแรม ร้านค้า ร้านสะดวกซื้อ ร้านคาราโอเกะ ลานโบว์ลิง และกาสิโนที่คอยให้บริการ 24 ชั่วโมง อาหารส่วนใหญ่นำเข้าจากประเทศจีน รถยนต์ส่วนใหญ่เป็นรถแลนด์โรเวอร์และรถกระบะญี่ปุ่นที่ลักลอบมาจากประเทศไทย

ประวัติ

ปางคำหรือเดิมชื่อว่าปางซางเป็นเมืองหลวงโดยพฤตินัยของรัฐว้า เป็นเขตพิเศษหมายเลขสองหลังจากที่โหป่างที่เป็นเมืองหลวงเดิมถูกรัฐบาลพม่ายึดครอง ปางคำถูกปกครองโดยกองทัพสหรัฐว้าซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของพรรคสหรัฐว้า ที่จัดตั้งขึ้นหลังการล่มสลายของพรรคคอมมิวนิสต์พม่าเมื่อปี พ.ศ. 2532

วันที่ 17 เมษายน 2552 ซึ่งเป็นวันครบรอบ 20 ปีการรัฐประหารโดยพรรคคอมมิวนิสต์พม่าได้มีงานเฉลิมฉลองที่ปางคำ โดยมีตัวแทนจากรัฐบาลทหารพม่า โกก้าง องค์กรกะฉิ่นอิสระ กองทัพรัฐชานเหนือ และอดีตสมาชิกพรรคคอมมิวนิสต์พม่าเข้าร่วมในพิธีดังกล่าว และในวันต่อมาได้เกิดเหตุเพลิงไหม้สถานีบริการน้ำมันและคลังสินค้าที่เก็บไม้สักกว่าหมื่นตันในปางคำ ซึ่งเป็นของเหว่ย เซียะกัง (จีนตัวย่อ: 魏学刚; จีนตัวเต็ม: 魏學剛; พินอิน: Wèi Xuégāng) หนึ่งในผู้นำพรรคว้า

ประชากร

ปางคำมีประชากรส่วนใหญ่เป็นว้าซึ่งอยู่ในตระกูลภาษามอญ-เขมร ส่วนใหญ่นับถือผี และไทใหญ่ที่จัดอยู่ในตระกูลภาษาขร้า-ไท นับถือศาสนาพุทธนิกายเถรวาท ซึ่งอยู่ร่วมกันอย่างสงบสุขทั้งว้าและไทใหญ่เองต่างมีการสมรสข้ามเชื้อสาย จนกล่าวกันว่าในชาวว้าร้อยคนจะมีว้าแท้เพียงร้อยละห้า นอกนั้นผสมไทใหญ่เสียหมด นอกจากนี้ยังมีชาวจีนเข้ามาตั้งรกราก ซึ่งบางส่วนเป็นจีนฮ่อมุสลิม และจากการผสมปนเปทางเชื้อสายทำให้ชาวว้าพูดได้ทั้งภาษาว้าและไทใหญ่ ส่วนผู้นำว้าระดับสูงจะใช้ภาษาจีนในการติดต่อสื่อสารกัน และตามร้านรวงต่าง ๆ ในเมืองก็ติดป้ายอักษรจีน

ในเมืองปางคำ มีโบสถ์คริสต์ วัด และมัสยิดอย่างละแห่ง

อ้างอิง

1. "Shan Herald Agency for News (S.H.A.N)". English.panglong.org. 2016-01-22. สืบค้นเมื่อ 2016-02-05.
2. "อาณาจักร...ยาเสพติด(1) "ค่ายทหาร" โรงงานผลิตยา". คมชัดลึก. 29 มิถุนายน 2553. สืบค้นเมื่อ 21 เมษายน 2559. Check date values in: |access-date=, |date= (help)
3. Andrew Marshall, Anthony Davis (December 16, 2002). "Soldiers of Fortune". TIME asia. สืบค้นเมื่อ 2009-02-21.
4. Tor Norling (July 11, 2008). "Haven or Hell". The Irrawaddy. สืบค้นเมื่อ 2009-02-21.
5. "Panghsang tightening security". Shan Herald Agency for News (S.H.A.N.). 2005-06-04. สืบค้นเมื่อ 2009-02-21.
6. Wai Moe (April 17, 2009). "UWSA Leader Calls for 'Solid, United' Wa State". The Irrawaddy. สืบค้นเมื่อ 2009-04-19.
7. "Fire in Panghsang". Shan Herald Agency for News (S.H.A.N.). 19 April 2009. สืบค้นเมื่อ 2009-04-19.
8. นวลแก้ว บูรพวัฒน์. "เบื้องลึกชนวน 'สงครามตัวแทน' ว้าแดง-ไทใหญ่ (ยอดศึก)". เนชั่น. สืบค้นเมื่อ 21 เมษายน 2559. Check date values in: |access-date= (help)
9. Raymond Pagnucco (27 มกราคม 2557). "PANG KHAM DE FACTO CAPITAL OF THE WA PEOPLE?". Raypagnucco.com. สืบค้นเมื่อ 21 เมษายน 2559. Check date values in: |access-date=, |date= (help)

แหล่งข้อมูลอื่น

• Satellite map GeoNames
• Panghsang area mapShan Herald Agency for News (S.H.A.N.)
• Myanmar's Wa: Likely Losers in the Opium War Pierre-Arnaud Chouvy, Asia Times, January 24, 2004
• Photo: Panghsang - bridge to the hidden city Something about Myanmar, February 28, 2006
• Photo: UWSA on parade at Panghsang The Irrawaddy, May 4, 2009

พิกัดภูมิศาสตร์: 22°10′N 99°11′E / 22.167°N 99.183°E / 22.167; 99.183