สงครามครูเสดครั้งที่ 2
สงครามครูเสดครั้งที่ 2 (อังกฤษ: Second Crusade) (ค.ศ. 1147-ค.ศ. 1149) เป็นสงครามครูเสด ครั้งสำคัญครั้งที่สองที่เริ่มจากยุโรปในปี ค.ศ. 1145 ในการโต้ตอบการเสียอาณาจักรเอเดสสาในปีก่อนหน้านั้น
| สงครามครูเสดครั้งที่ 2 | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| เป็นส่วนหนึ่งของ สงครามครูเสด | |||||||||
เอเดสซาในแผนที่นี้ (ค.ศ.1140) ถูกครอบครองโดยเซนกิด ซึ่งเป็นเหตุผลหลักที่ทำให้เกิดสงครามครูเสดครั้งที่ 2 | |||||||||
| |||||||||
| คู่ขัดแย้ง | |||||||||
| รัฐนักรบครูเสด คณะทหาร
ฝั่งตะวันตก (เรกองกิสตา)
Wendish Crusade
| รัฐลิแวนต์:
ฝั่งตะวันตก:
Wends:
Wendish allies: | ||||||||
| ผู้บัญชาการหรือผู้นำ | |||||||||
| Melisende of Jerusalem Baldwin III of Jerusalem Raymond II of Tripoli แรมงแห่งปัวตีเย พระเจ้าหลุยส์ที่ 7 แห่งฝรั่งเศส และ อาลีเยนอร์แห่งอากีแตน Thoros II of Armenia Raynald of Châtillon Theodwin พระเจ้าอาฟงซูที่ 1 แห่งโปรตุเกส พระเจ้าอัลฟอนโซที่ 7 แห่งเลออนและกัสติยา ราโมน บารังเกที่ 4 พระเจ้าค็อนราทที่ 3 แห่งเยอรมนี Ottokar III of Styria จักรพรรดิมานูเอลที่ 1 โคมเนนอส Thierry of Alsace พระเจ้าสตีเฟนแห่งอังกฤษ เจฟฟรีย์ที่ 5 เคานต์แห่งอ็องฌู Vladislaus II of Bohemia Robert de Craon Everard des Barres Vladislaus II the Exile ไฮน์ริชที่ 12 ดยุกแห่งบาวาเรีย Albert the Bear Canute V of Denmark Sweyn III of Denmark จักรพรรดิฟรีดริชที่ 1 แห่งจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ Anselm of Havelberg Conrad the Great Otto of Freising Alfonso Jordan Matthias I Godfrey III Henry Jasomirgott Adolf II of Holstein Roger II of Sicily | ฝั่งตะวันออก: Mesud I Imad ad-Din Zengi Nur ad-Din Saif ad-Din Ghazi I Al-Muqtafi Al-Hafiz ฝั่งตะวันตก: Wends กับพันธมิตร: | ||||||||
| กำลัง | |||||||||
| เยอรมัน:ชาย 20,000 คน ฝรั่งเศส:ชาย 15,000 คน | รวม:20,000 คน | ||||||||
| กำลังพลสูญเสีย | |||||||||
| มาก | น้อย | ||||||||
อาณาจักรเอเดสสาเป็นอาณาจักรครูเสดอาณาจักรแรกที่ก่อตั้งขึ้นระหว่างสงครามครูเสดครั้งที่ 1 (ค.ศ. 1095-ค.ศ. 1099) และเป็นอาณาจักรแรกที่ล่ม สงครามครูเสดครั้งที่ 2 ได้รับการประกาศโดยสมเด็จพระสันตะปาปายูจีนที่ 3 และเป็นสงครามครูเสดครั้งแรกที่นำโดยพระมหากษัตริย์ยุโรปที่รวมทั้งพระเจ้าหลุยส์ที่ 7 แห่งฝรั่งเศส และพระเจ้าคอนราดที่ 3 แห่งเยอรมนี พร้อมด้วยการสนับสนุนของขุนนางสำคัญต่างๆ ในยุโรป กองทัพของทั้งสองพระองค์แยกกันเดินทางข้ามยุโรปไปยังตะวันออกกลาง หลังจากข้ามเข้าสู่ดินแดนของจักรวรรดิไบแซนไทน์ในอานาโตเลียแล้ว กองทัพทั้งสองต่างก็ได้รับความพ่ายแพ้ต่อเซลจุคเติร์ก แหล่งข้อมูลของคริสเตียนตะวันตก--โอโดแห่งดุยล์ (Odo of Deuil) และคริสเตียนซีเรียคอ้างว่าจักรพรรดิมานูเอลที่ 1 โคมเนนอสแห่งจักรวรรดิไบแซนไทน์ทรงมีส่วนในความพ่ายแพ้ครั้งนี้โดยทรงสร้างอุปสรรคแก่การเดินหน้าของกองทัพทั้งสองโดยเฉพาะในอานาโตเลีย และทรงเป็นเป็นผู้สั่งการโจมตีของเซลจุคเติร์ก กองทัพที่ร่อยหรอที่เหลือของพระเจ้าหลุยส์และพระเจ้าคอนราดก็เดินทางต่อไปยังกรุงเยรูซาเลม และในปี ค.ศ. 1148 ก็เข้าโจมตีดามาสคัสตามคำแนะนำอันไม่สมควร สงครามครูเสดครั้งที่ 2 จบลงด้วยความล้มเหลวและชัยชนะของฝ่ายมุสลิม และเป็นสงครามที่นำไปสู่การเสียกรุงเยรูซาเลม และ สงครามครูเสดครั้งที่ 3 ในปลายคริสต์ศตวรรษที่ 12
ความสำเร็จอย่างเดียวของสงครามครูเสดครั้งนี้เกิดขึ้นนอกบริเวณเมดิเตอเรเนียนเมื่อชนกลุ่มต่างๆ ที่กำลังเดินทางทางเรือไปยังดินแดนศักดิ์สิทธิ์เพื่อไปเข้าร่วมในสงครามที่รวมทั้งเฟล็มมิช, ฟริเชียน, นอร์มัน, อังกฤษ, สกอต และเยอรมันมีโอกาสหยุดช่วยฝ่ายโปรตุเกสจากการเสียเมืองลิสบอนจากการล้อมโดยชาวมัวร์ในปี ค.ศ. 1147
ขณะเดียวกันในยุโรปตะวันออกสงครามครูเสดตอนเหนือครั้งแรกก็เริ่มขึ้นโดยมีจุดประสงค์ในการเปลี่ยนกลุ่มชนที่เป็นเพกันให้มารับนับถือคริสต์ศาสนาซึ่งเป็นสงครามที่ดำเนินต่อมาเป็นเวลาอีกหลายร้อยปี
อ้างอิง
- ↑ Norwich 1995, pp. 94–95.
- CATHOLIC ENCYCLOPEDIA: Crusades[1]
- The Crusades[2]
ดูเพิ่ม
แหล่งข้อมูลอื่น
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ สงครามครูเสดครั้งที่ 2
