อ๊าด

อ๊าด (อาหรับ: عَادٌ‎) เป็นชนเผ่าโบราณที่ถูกกล่าวในอัลกุรอาน

เนินทรายที่รุบอุลคอลี, ประเทศโอมาน

ที่ตั้งของอ๊าดมักอยู่ในอาระเบียใต้ ในที่ตั้งที่มีชื่อว่า อัลอะฮ์กอฟ สมาชิกของเผ่า ถูกเรียกเป็นชาวอ๊าดที่ก่อตั้งชาติที่มั่งคั่ง จนกระทั่งพวกเขาถูกพายุรุนแรงทำลายจนสิ้น รายงานจากธรรมเนียมอิสลาม^{[disambiguation needed ]} พายุถูกส่งมาหลังจากพวกเขาปฏิเสธคำสอนในหลักเอกเทวนิยมของศาสดา ฮูด อ๊าดถือเป็นหนึ่งในชนเผ่าอาหรับดั้งเดิมที่เป็น "อาหรับที่หายสาบสูญ" โดยมีเมืองหลวงที่อาจมีชื่อเหมือนในอัลกุรอานว่า "อิร็อมแห่งเสาเข็ม" แม้ว่าชื่อนั้นอาจเป็นไปได้ทั้งชื่อภูมิภาคหรือผู้คนก็ตาม

ตำนาน

ในเรื่องราวทางศาสนา ฮูดกับชนเผ่าอ๊าดถูกเชื่อมด้วยกษัตริย์ในตำนานที่มีพระนามว่า อาด ผู้ปกครองแคว้นที่มี "วูบัร" เป็นเมืองหลวง

การกล่าวในอัลกุรอาน

รายงานจากอัลกุรอาน พวกอ๊าดสร้างอนุสรณ์และป้อมทุกบริเวณที่สูงมาก และชะตาของพวกเขาคือหลักฐานจากส่วนหลงเหลือของที่อยู่อาศัย อย่างไรก็ตาม ไม่มีการค้นพบหลักฐานทางโบราณคดีเกี่ยวกับการมีตัวตนของพวกเขาเลย

ชนเผ่าอ๊าดถูกกล่าวในอัลกุรอานหลายที่ โดยเฉพาะซูเราะฮ์ที่ 7, ซูเราะฮ์ที่ 9:70, ซูเราะฮ์ที่ 11,, ซูเราะฮ์ที่ 14:9, ซูเราะฮ์ที่ 22:42, ซูเราะฮ์ที่ 25:38, ซูเราะฮ์ที่ 38:12 40:31, ซูเราะฮ์ที่ 41, ซูเราะฮ์ที่ 50:13 ซูเราะฮ์ที่ 51:41, ซูเราะฮ์ที่ 53:50, ซูเราะฮ์ที่ 54:18, ซูเราะฮ์ที่ 69, และซูเราะฮ์ที่ 89:6.

ดูเพิ่ม

• อาด ผู้ที่อาจเป็นต้นตระกูลของชาวอ๊าด
• ทะเลทรายอาหรับ
• มัดยัน
• ชาวคันคู
• ผู้คนของลูฏ
• ชาวยาซีน
• ซะบะอ์
• ษะมูด

อ้างอิง

1. สารานุกรมอิสลามฉบับเยาวชนและผู้เริ่มสนใจ พิมพ์ครั้งที่ 2 หน้า 178
2. E.J. Brill's First Encyclopaedia of Islam 1913-1936. 1. Brill. 1987. p. 121. ISBN 90-04-08265-4.
3. Glassé, Cyril; Smith, Huston (January 2003). "ʿĀd". The New Encyclopedia of Islam. Rowman Altamira. p. 26. ISBN 978-0-7591-0190-6.
4. อัลกุรอาน 46:21 ^{(แปลโดย ชาคีร์)}. “จงรำลึกถึง (ฮูด) พี่น้องคนหนึ่งของพวกอ๊าด ขณะที่เขากล่าวเตือนหมู่ชนของเขาที่เนินเขาอัลอะฮฺก๊อฟ ...”
5. Zarins, Juris (September 1996). "Interview with Dr. Juris Zarins". PBS Nova Online (Interview). สืบค้นเมื่อ 27 June 2013.
6. อัลกุรอาน 54:23–31 ^{(แปลโดย ชาคีร์)}
7. E.J. Brill's First Encyclopaedia of Islam 1913-1936. 8. Brill. 1987. p. 1074. ISBN 90-04-08265-4.
8. กุรอานซูเราะฮ์ที่ 26
9. กุรอานซูเราะฮ์ที่ 29
10. กุรอานซูเราะฮ์ที่ 46
11. Robert Schick, Archaeology and the Quran, Encyclopaedia of the Qur'an
12. 7:65 ^{(ชาคีร์)}
13. 7:74 ^{(ชาคีร์)}
14. 9:70 ^{(ชาคีร์)}
15. 11:50 ^{(ชาคีร์)}
16. 11:59 ^{(ชาคีร์)}
17. 11:60 ^{(ชาคีร์)}
18. 14:9 ^{(ชาคีร์)}
19. 22:42 ^{(ชาคีร์)}
20. 25:38 ^{(ชาคีร์)}
21. 38:12 ^{(ชาคีร์)}
22. 40:31 ^{(ชาคีร์)}
23. 41:13 ^{(ชาคีร์)}
24. 41:15 ^{(ชาคีร์)}
25. 50:13 ^{(ชาคีร์)}
26. 51:41 ^{(ชาคีร์)}
27. 53:50 ^{(ชาคีร์)}
28. 54:18 ^{(ชาคีร์)}
29. 69:4 ^{(ชาคีร์)}
30. 69:6 ^{(ชาคีร์)}
31. 89:6 ^{(ชาคีร์)}
32. "Quran Search". The Quranic Arabic Corpus. สืบค้นเมื่อ 18 March 2017.