การปาหิน

การปาหิน (อังกฤษ: stoning หรือ lapidation) เป็นวิธีประหารชีวิตโดยให้บุคคลปาก้อนหินใส่นักโทษให้นักโทษบาดเจ็บจนตาย เป็นวิธีที่ใช้มาแต่สมัยโบราณสำหรับลงโทษผู้กระทำความผิดมหันต์ และยังใช้อยู่ในบางท้องที่ แต่ปัจจุบันเป็นที่วิจารณ์กันว่า เป็นวิธีการโหดร้ายหรือไร้มนุษยธรรม

การปาหินในศาสนาคริสต์ เพื่อลงโทษผู้ละเมิดข้อกำหนดวันสะบาโต ภาพจากพระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิม ฉบับพิมพ์ ค.ศ. 1545

แผนที่แสดงท้องที่ที่ยังใช้การปาหินเป็นการลงโทษ ไม่ว่าโดยกฎหมายหรือนอกกฎหมาย (ตามข้อมูลใน ค.ศ. 2013)

คัมภีร์ของศาสนาคริสต์และศาสนายิว เช่น โทราห์และทัลมัด กำหนดให้การปาหินเป็นวิธีลงโทษสำหรับความผิดบางอย่าง แต่ในช่วงเวลาหลายร้อยปี ศาสนายิวแบบแรบไบได้พัฒนาข้อกำหนดในการพิจารณาคดีขึ้น ซึ่งทำให้กฎหมายปาหินนั้นไม่สามารถนำมาใช้ได้อีกในทางปฏิบัติ ส่วนคัมภีร์ของศาสนาอิสลาม เช่น โกหร่าน ไม่ได้เอ่ยถึงการปาหินไว้ แต่กระบวนการยุติธรรมในประเทศอิสลามแต่โบราณนำการปาหินมาเป็นวิธีลงโทษความผิดบางประการที่เกี่ยวกับการร่วมประเวณี โดยอ้างอิงว่า เป็นไปตามหะดีษ (บันทึกถ้อยคำ การกระทำ หรือการอนุญาตโดยนัยของนบีมุฮัมหมัด) นอกจากนี้ ยังวางข้อกำหนดบางประการที่ทำให้การพิสูจน์ความผิดเกี่ยวกับการร่วมประเวณีนั้นแทบจะทำไม่ได้ทางปฏิบัติ

ในทางประวัติศาสตร์ การปาหิน ปรากฏว่า เป็นวิธีมาตรฐานในการประหารชีวิตนักโทษในอิสราเอลโบราณ และยังมีบันทึกอยู่ในต้นยุคศาสนาคริสต์ แต่ในสมัยหลัง ๆ องค์กรตุลาการของยิวมักเลี่ยงไปใช้โทษอื่นแทนการปาหิน ส่วนในประเทศอิสลาม มีการปาหินเพียงไม่กี่กรณีที่บันทึกไว้ในหน้าประวัติศาสตร์ยุคก่อนปัจจุบัน ส่วนในยุคปัจจุบันนั้น ประเทศมุสลิมส่วนใหญ่แม้จะใช้กฎหมายอาญาที่อ้างอิงรูปแบบมาจากตะวันตก แต่ได้สอดแทรกการปาหินและการลงโทษแบบอื่น ๆ เข้าไปภายใต้อิทธิพลของกลุ่มเคลื่อนไหวทางอิสลาม การลงโทษเหล่านี้กลุ่มอนุรักษนิยมทางศาสนามองว่า มีความสำคัญ เพราะถือว่า มีที่มาจากคัมภีร์ทางศาสนา

ปัจจุบัน การปาหินเป็นวิธีลงโทษตามกฎหมายหรือตามประเพณีในกาตาร์ ซาอุดีอาระเบีย ซูดาน โซมาเลีย ไนจีเรียตอนเหนือ บรูไน ปากีสถานในภูมิภาคที่เป็นชนเผ่า มอริเตเนีย เยเมน สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ อัฟกานิสถาน อิรัก และอิหร่าน ในท้องที่เหล่านี้ มีบางแห่ง เป็นต้นว่า อัฟกานิสถานและอิรัก ที่การปาหินไม่ใช่การลงโทษตามกฎหมาย แต่เป็นการลงโทษตามประเพณี และมีการใช้งานในทางนอกเหนือกฎหมาย เช่น โดยคำสั่งของทหารหรือหัวหน้าเผ่า และในบางแห่ง เช่น ไนจีเรียและเยเมน ที่การปาหินเป็นการลงโทษตามกฎหมาย แต่ก็ไม่เคยปรากฏการนำมาใช้งานในทางกฎหมาย อนึ่ง ในโลกมุสลิมนั้น ปรากฏว่า ประชาชนส่วนใหญ่เห็นชอบกับการลงโทษผู้กระทำชู้ด้วยการปาหินให้ตาย เช่น คิดเป็นร้อยละ 86 ของมุสลิมทั้งหมดในปากีสถาน แต่การลงโทษเช่นนี้เป็นที่ประณามของกลุ่มสิทธิมนุษยชนและสังคมโลก ทั้งยังก่อให้เกิดข้อโต้เถียงในระดับนานาชาติอยู่เสมอ

อ้างอิง

1. Emma Batha (September 29, 2013). "FACTBOX: Stoning - where does it happen?". www.trust.org/. Thomson Reuters Foundation. จากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-11-17. สืบค้นเมื่อ 15 November 2015.
2. Batha, Emma (29 September 2013). "Special report: The punishment was death by stoning. The crime? Having a mobile phone". The Independent. London: independent.co.uk. จากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-10-06. สืบค้นเมื่อ October 4, 2013.
3. Ida Lichter, Muslim Women Reformers: Inspiring Voices Against Oppression, ISBN 978-1591027164, p. 189
4. Tamkin, Emily (March 28, 2019). "Brunei makes gay sex and adultery punishable by death by stoning". Washington Post.