ไทยสยาม

บทความนี้เกี่ยวกับชาติพันธุ์ สำหรับบุคคลสัญชาติไทย ดูที่ ชาวไทย

ชาวสยาม (อังกฤษ: Siamese) หรือ คนภาคกลาง โดยทั่วไปหมายถึงกลุ่มชาติพันธุ์ไทที่อาศัยอยู่ภาคกลางและภาคใต้ของประเทศไทย ส่วนใหญ่นับถือศาสนาพุทธ รองลงมาคือศาสนาอิสลามและศาสนาคริสต์

ชาวไทยสยาม
Siamese/Thai

คนไทยในพิธีพระราชทานเพลิงศพ
ภูมิภาคที่มีประชากรอย่างมีนัยสำคัญ
ไทย ประมาณ 51–57.8 ล้านคน
ไทยพลัดถิ่น	ประมาณ 1.1 ล้านคน
ส่วนที่เหลือทั่วโลก	ประมาณ 47,000
สหรัฐ	247,205 (2015)
เกาหลีใต้	92,417 (2016)
ออสเตรเลีย	72,250 (2016)
ไต้หวัน	64,360 (2016)
เยอรมนี	58,765 (2016)
มาเลเซีย	51,000 (2012)
สิงคโปร์	47,700 (2012)
ญี่ปุ่น	47,647 (2016)
สวีเดน	39,877 (2016)
สหราชอาณาจักร	39,000 (2015)
ฝรั่งเศส	30,000 (2012)
ฮ่องกง	28,336 (2012)
อิสราเอล	28,000 (2011)
ลิเบีย	24,600 (2011)
เนเธอร์แลนด์	20,106 (2017)
นอร์เวย์	18,324 (2016)
ลาว	15,497 (2015)
สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์	14,232 (2012)
เดนมาร์ก	12,137 (2017)
ซาอุดีอาระเบีย	11,240 (2012)
แคนาดา	10,015 (2006)
รัสเซีย	10,010 (2011)
สวิตเซอร์แลนด์	9,058 (2015)
ฟินแลนด์	9,047 (2016)
จีน	8,618 (2012)
นิวซีแลนด์	8,500 (2012)
อิตาลี	5,766 (2016)
บรูไน	5,466 (2012)
เบลเยียม	3,811 (2012)
ออสเตรีย	3,773 (2012)
อินเดีย	3,715 (2012)
แอฟริกาใต้	3,500 (2012)
กาตาร์	2,500 (2012)
อียิปต์	2,331 (2012)
บาห์เรน	2,424 (2012)
คูเวต	2,378 (2012)
ภาษา
ภาษาไทยกลางและภาษาไทยใต้
ศาสนา
ส่วนใหญ่ พุทธเถรวาท และอิทธิพลฮินดู
กลุ่มชาติพันธุ์ที่เกี่ยวข้อง
ชาวไท ไทยเชื้อสายจีน, มาเลเซียเชื้อสายไทย

ในความหมายทางชาติพันธุ์ ใช้เฉพาะเจาะจงถึงชาวไทภาคกลางและภาคใต้ของประเทศไทย หรือกลุ่มชาติพันธุ์ไทนอกบริเวณดังกล่าวที่มีความเกี่ยวดองทางวัฒนธรรมโดยตรงเช่น ไทโคราช, ชาวโยดะยา, ไทยเขตตะนาวศรี, ไทยเกาะกง แต่ในความหมายทางรัฐชาตินิยมรวมถึงชาติพันธุ์ไทอื่นทั้งในและนอกอาณาจักรด้วยเช่น ไทยอีสาน, ชาวยวน, ไทยเชื้อสายจีน, ไทยเชื้อสายเปอร์เซีย, ไทยเชื้อสายเขมร, ไทยเชื้อสายมลายู, ไทยเชื้อสายมอญ เป็นต้น

ประวัติ

ดูบทความหลักที่: ชาวไท

ประชากรที่อาศัยในภาคกลางของประเทศไทยปัจจุบันมาจากการผสมผสานระหว่างชาวไทกับกลุ่มชาติพันธุ์อื่น ๆ ทั้งที่เป็นชนพื้นเมืองเดิมในภูมิภาคนี้และชนที่เคลื่อนย้ายเข้ามาใหม่ จดหมายเหตุลาลูแบร์ระบุว่าชาวต่างชาติเรียกชนกลุ่มนี้ว่าชาวสยาม แต่ชาวสยามเรียกตนเองว่าไทน้อย ต่อมาจอมพลแปลก พิบูลสงคราม ได้ออก ประกาศสำนักนายกรัฐมนตรี ว่าด้วยรัฐนิยม ใช้ชื่อประเทศ, ประชาชน และสัญชาติ เมื่อวันที่ 24 มิถุนายน พ.ศ. 2482 ให้เรียกประชาชนว่าไทย ต่อมาวันที่ 2 สิงหาคม ได้ออกประกาศสำนักนายกรัฐมนตรี ว่าด้วยรัฐนิยม ฉบับที่ ๓ เรื่อง การเรียกชื่อชาวไทย ให้เลิกการเรียกแบ่งแยกคนไทยออกเป็นหลายพวกหลายเหล่า เช่น ไทยเหนือ ไทยอีสาน ไทยใต้ ไทยอิสลาม แต่ใช้คำว่าไทยแก่ชาวไทยโดยทั้งหมดทั้งมวลโดยไม่แบ่งแยก

คนเชื้อชาติ-สัญชาติไทยในต่างแดน

 

ประชากรชาวไทยสยามในต่างแดนทั่วโลก

ชาวไทยส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในประเทศไทยแม้ว่าชาวไทยบางส่วนสามารถพบได้ในส่วนอื่นๆของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ประมาณ 51–57 ล้านคนที่อาศัยอยู่ในประเทศไทยเท่านั้น ในขณะที่ชุมชนขนาดใหญ่ของชาวไทยสามารถพบได้ใน สหรัฐ, จีน, ลาว, ไต้หวัน, มาเลเซีย, สิงคโปร์, กัมพูชา, พม่า, เกาหลีใต้, เยอรมนี, สหราชอาณาจักร, แคนาดา, ออสเตรเลีย, สวีเดน, สวีเดน, ลิเบีย และ สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์

สังคมและวัฒนธรรม

 

ชาวไทยในวันสงกรานต์

 

นักเรียนชาวไทยแสดงความกตัญญูโดยการโอบกอดผู้ปกครอง

ภาษา

ชาวไทยสามารถแบ่งออกเป็นกลุ่มต่างๆ ในภูมิภาคด้วยความหลากหลายของภาษาไทย กลุ่มเหล่านี้รวมถึง ภาษาไทยกลาง (รวมถึงความหลากหลายของมาตรฐานภาษาและวัฒนธรรม), ภาษาไทยถิ่นใต้, ภาษาอีสาน (ซึ่งมีเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับภาษาลาวมาตรฐานของลาวมากกว่าภาษาไทยมาตรฐาน), คำเมือง (ภาษาไทยภาคเหนือ) และภาษายาวีซึ่งเป็นภาษาไทยแบบมาเลย์มีที่ใช้ในกลันตัน-ปัตตานี

ภาษาไทยกลางยุคใหม่มีความโดดเด่นมากขึ้นเนื่องจากนโยบายของรัฐบาลซึ่งได้รับการออกแบบมาเพื่อดูดซับและรวมความแตกต่างของคนไทยแม้จะมีความสัมพันธ์ทางชาติพันธุ์และวัฒนธรรมระหว่างคนที่ไม่ได้พูดภาษาไทยกับชุมชน

การแต่งกาย

ชาวไทยนิยมใส่ชุดไทยซึ่งสามารถสวมใส่โดยผู้ชายผู้หญิงและเด็ก ชุดไทยสำหรับผู้หญิงโดยทั่วไปประกอบด้วย ผ้านุ่ง หรือ โจงกระเบน, เสื้อและสไบ ผู้หญิงในภาคเหนือและภาคตะวันออกเฉียงเหนืออาจสวม ซิ่น แทน ผ้านุ่งและโจงกระเบน และสวมชุดด้วยเสื้อหรือ เสื้อปัด ส่วนชุดไทยสำหรับผู้ชายรวมถึง โจงกระเบน หรือกางเกง, เสื้อราชปะเตน พร้อมถุงเท้ายาวเข่าสีขาวเสริม ชุดไทยสำหรับผู้ชายชาวไทยภาคเหนือประกอบด้วย กางเกงชาวเล แจ็คเก็ตสไตล์แบบจีนสีขาวและบางครั้ง มักจะมีผ้าโพกหัว ส่วนในโอกาสทางการผู้คนอาจเลือกสวมใส่ชุดประจำชาติไทยหรือชุดไทยพระราชนิยม

ศาสนา

 

คณะสามเณรกำลังเดินบิณฑบาตในตอนเช้า

ชาวไทยยุคใหม่ส่วนใหญ่นับถือศาสนาพุทธนิกายเถรวาทและระบุอัตลักษณ์ชาติพันธุ์ของพวกเขาอย่างยิ่งด้วยการปฏิบัติทางศาสนาของพวกเขาซึ่งรวมถึงแง่มุมของการบูชาบรรพบุรุษในหมู่ความเชื่ออื่นๆของคติความเชื่อของไทย ซึ่งชาวไทยส่วนใหญ่ (มากกว่า 90%) เป็นที่ยอมรับว่าตนเองเป็นชาวพุทธ ตั้งแต่การปกครองของพ่อขุนรามคำแหงของอาณาจักรสุโขทัยและอีกครั้งตั้งแต่ "การปฏิรูปศาสนา" ในช่วงรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ในศตวรรษที่ 19 การปฏิรูปยึดแบบศาสนาพุทธในประเทศศรีลังกาแบบดั้งเดิมเป็นแม่แบบ อย่างไรก็ตามความเชื่อพื้นบ้านของคนไทยคือ การผสานความเชื่อของชาวพุทธอย่างเป็นทางการเข้ากับศาสนาผีและศาสนาฮินดู ที่ได้รับอิทธิพลมาจากจากอินเดียส่วนหนึ่งและอีกส่วนได้รับมรดกมาจากจักรวรรดิเขมรแห่งอังกอร์

ดูเพิ่ม

• ลักษณะประชากรไทย

หมายเหตุ

1. ตัวเลขทั้งหมดเป็นเพียงการประมาณการ; จำนวนประชากรที่อ้างอิงทั้งหมดด้านล่าง
2. มักใช้เรียกแยกออกไปจากคนไทยเชื้อสายจีน^{[ต้องการอ้างอิง]}

1. คนไทยมีประชากรประมาณ 75-85% ของประเทศ (68 ล้านคน) รวมถึงไทยภาคเหนือและภาคใต้ของไทย

อ้างอิง

เชิงอรรถ

1. McCargo, D.; Hongladarom, K. (2004). (PDF). Asian Ethnicity. 5 (2): 219. doi:10.1080/1463136042000221898. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม (PDF) เมื่อ 2017-08-09. สืบค้นเมื่อ 2016-12-03.
2. David Levinson (1998), Ethnic Groups Worldwide: A Ready Reference Handbook, Oryx Pres, p. 287, ISBN 1573560197
3. Paul, Lewis M.; Simons, Gary F.; Fennig, Charles D. (2013), Ethnologue: Languages of the World, SIL International, ISBN 978-1-55671-216-6
4. "Trends in International Migrant Stock: Migrants by Destination and Origin" (XLSX). United Nations. 1 December 2015. สืบค้นเมื่อ 14 July 2016.
5. "U.S. Immigrant Population by Country of Birth, 2000-Present" (XLSX). migrationpolicy.org. สืบค้นเมื่อ February 14, 2017.
6. "Korea Immigration Service". immigration.go.kr (ภาษาเกาหลี). July 3, 2016.
7. "Estimated Resident Population by Country of Birth, 30 June 1992 to 2016". stat.data.abs.gov.au. สืบค้นเมื่อ April 6, 2017.
8. "105.12Foreign Residents by Nationality (01/25/2017)". immigration.gov.tw (ภาษาจีน). December 31, 2016.
9. "Ausländische Bevölkerung 2008 bis 2016" (PDF). Destatis. สืบค้นเมื่อ July 14, 2017.
10. "รายงานจำนวนประมาณการคนไทยในต่างประเทศ 2012" (PDF). consular.go.th. March 5, 2012.
11. "MOFA 2017 タイ王国（Kingdom of Thailand）". Ministry of Foreign Affairs (Japan) (ภาษาญี่ปุ่น). สืบค้นเมื่อ July 14, 2017.
12. "Foreign-born persons living in Sweden - Population by country of birth, age and sex. Year 2000 - 2016". Statistics Sweden. 2017-06-08. สืบค้นเมื่อ 13 July 2017.
13. "Population of the United Kingdom by Country of Birth and Nationality 2015". ons.gov.uk. 25 August 2016. สืบค้นเมื่อ February 21, 2017.
14. "Bevolking; generatie, geslacht, leeftijd en herkomstgroepering". statline.cbs.nl (ภาษาดัตช์). July 18, 2017.
15. "Befolkningen etter innvandringskategori og landbakgrunn (Innvandrere og Norskfødte med innvandrerforeldre)". ssb.no (ภาษานอร์เวย์). 3 March 2016. สืบค้นเมื่อ February 21, 2017.
16. "Table P4.8 Overseas Migrant Population 10 Years Old and Over by Country of Origin and Province of Current Residence" (PDF). lsb.gov.la. สืบค้นเมื่อ February 14, 2017.
17. "FOLK2 Folketal 1. januar efter køn, alder, herkomst, oprindelsesland og statsborgerskab (1980-2017)". statistikbanken.dk (ภาษาเดนมาร์ก). สืบค้นเมื่อ February 20, 2017.
18. "Ethnic origins, 2006 counts, for Canada, provinces and territories". statcan.ca. October 6, 2010.
19. "Ständige ausländische Wohnbevölkerung nach Staatsangehörigkeit". bfs.admin.ch (ภาษาเยอรมัน). August 26, 2016.
20. "Väestö kielen mukaan". stat.fi (ภาษาฟินแลนด์). April 3, 2017. สืบค้นเมื่อ April 6, 2017.
21. "Cittadini Stranieri. Popolazione residente per sesso e cittadinanza al 31 dicembre 2016". Istat (ภาษาอิตาลี). สืบค้นเมื่อ July 14, 2017.
22. Cheesman, P. (1988). Lao textiles: ancient symbols-living art. Bangkok, Thailand: White Lotus Co., Thailand.
23. Fox, M. (1997). A history of Laos. Cambridge, U.K.: Cambridge University Press.
24. Fox, M. (2008). Historical Dictionary of Laos (3rd ed.). Lanham: Scarecrow Press.
25. Goodden, C. (1999). Around Lan-na: a guide to Thailand's northern border region from Chiang Mai to Nan. Halesworth, Suffolk: Jungle Books.
26. Wijeyewardene, G. (1990). Ethnic groups across national boundaries in mainland Southeast Asia. Singapore: Institute of Southeast Asian Studies.
27. ประวัติศาสตร์ชาติไทย, หน้า 36-37
28. จดหมายเหตุ ลา ลูแบร์ ราชอาณาจักรสยาม, หน้า 38
29. "ประกาศสำนักนายกรัฐมนตรี ว่าด้วยรัฐนิยม ใช้ชื่อประเทศ, ประชาชน และสัญชาติ" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 56 (0 ง): 810. 24 มิถุนายน 2482. สืบค้นเมื่อ 11 กรกฎาคม 2562. Check date values in: |accessdate=, |date= (help)
30. "ประกาศสำนักนายกรัฐมนตรี ว่าด้วยรัฐนิยม ฉบับที่ ๓ เรื่อง การเรียกชื่อชาวไทย" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 56 (0 ง): 1281. 7 สิงหาคม 2482. สืบค้นเมื่อ 11 กรกฎาคม 2562. Check date values in: |accessdate=, |date= (help)
31. "CIA – The World Factbook". Cia.gov. สืบค้นเมื่อ 2012-08-29. 95.9% of 67,497,151 (July 2013 est.)
32. Patit Paban Mishra (2010), The History of Thailand, Greenwood, p. 11
33. S.N. Desai (1980), Hinduism in Thai Life, Bombay: Popular Prakashan Private

บรรณานกรม

• กรมศิลปากร. ประวัติศาสตร์ชาติไทย. กรุงเทพฯ : กรมศิลปากร, 2558. ISBN 978-616-283-225-3
• ซีมง เดอ ลา ลูแบร์. จดหมายเหตุ ลาลูแบร์ ราชอาณาจักรสยาม. นนทบุรี : ศรีปัญญา, 2552. 688 หน้า. ISBN 974-93533-2-3
• ยรรยง จิระนคร (เจีย แยนจอง). คนไทไม่ใช่คนไทย แต่เป็นเครือญาติชาติภาษา. กรุงเทพฯ : มติชน, 2548. ISBN 974-323-484-5