จักรพรรดิโกะ-โมโมโซโนะ

จักรพรรดิโกะ-โมโมโซโนะ (ญี่ปุ่น: 後桃園天皇 , 5 สิงหาคม 2301 - 16 ธันวาคม 2322 , ครองราชย์ 2314 - 2322) จักรพรรดิพระองค์ที่ 118 ตามกฎมณเฑียรบาลว่าด้วยการสืบราชสันตติวงศ์ ทรงครองราชย์ระหว่างปี พ.ศ. 2314 - พ.ศ. 2322

จักรพรรดิโกะ-โมะโมะโซะโนะ
พระสาทิสลักษณ์ของจักรพรรดิโกะ-โมะโมะโซะโนะ
จักรพรรดิแห่งญี่ปุ่น องค์ที่ 118
ครองราชย์ 23 พฤษภาคม พ.ศ. 2313 - 16 ธันวาคม พ.ศ. 2322
พิธีราชาภิเษก	29 มกราคม พ.ศ. 2314 พระราชวังหลวงเคียวโตะ
รัชศก	เมวะ (Meiwa)
รัชกาลก่อนหน้า	โกะ-ซะกุระมะชิ (พระปิตุจฉา)
รัชกาลถัดไป	โคกากุ (พระราชบุตรบุญธรรมและพระราชบุตรเขย)
ประสูติ	5 สิงหาคม พ.ศ. 2301 พระราชวังหลวงเฮอัง
พระบรมนามาภิไธย	ฮิเดะฮิโตะ (英仁)
สวรรคต	16 ธันวาคม พ.ศ. 2322 พระราชวังหลวงเฮอัง
สุสานหลวง	สึกิ โนะ วะ โนะ มิซะซะงิ (เกียวโต)
พระราชบิดา	จักรพรรดิโมะโมะโซะโนะ

โดยพระนามของพระองค์นำมาจากพระนามของ จักรพรรดิโมโมโซโนะ จักรพรรดิองค์ที่ 117 ผู้เป็นพระราชบิดาเมื่อใส่คำว่า โกะ (後) ที่แปลว่า ที่สอง หรือ ยุคหลัง เข้าไปในพระนามทำให้พระนามของพระองค์มีความหมายว่า จักรพรรดิโมโมโซโนะที่สอง หรือ จักรพรรดิโมโมโซโนะยุคหลัง

ซึ่งจักรพรรดิโกะ-โมโมโซโนะนับเป็นจักรพรรดิญี่ปุ่นองค์สุดท้ายที่พระนามของพระองค์มีคำว่า โกะ อยู่ในพระนาม

พงศาวลี

ก่อนที่จักรพรรดิโกะ-โมโมโซโนะจะขึ้นสืบ ราชบัลลังก์ดอกเบญจมาศ มีพระนามส่วนพระองค์ว่า เจ้าชายฮิเดฮิโตะ (ญี่ปุ่น: 英仁 โรมาจิ: Hidehito-shinno)

เป็นพระราชโอรสองค์ใหญ่ใน จักรพรรดิโมโมโซโนะ จักรพรรดิองค์ที่ 116

จักรพรรดิโกะ-โมโมโซโนะพร้อมพระราชวงศ์ประทับอยู่ใน ไดริ หรือ เขตพระราชฐานชั้นใน ใน พระราชวังหลวงเฮอัง มีพระราชโอรส 2 พระองค์แต่สิ้นพระชนม์ตั้งแต่ทรงพระเยาว์และพระราชธิดาพระชนมายุ 10 เดือนคือ เจ้าหญิงโยชิโกะ ซึ่งประสูติในช่วงเวลาก่อนที่องค์จักรพรรดิจะสวรรคตต่อมาเจ้าหญิงโยชิโกะคือจักรพรรดินีหรือ ชูงู ใน จักรพรรดิโคกะกุ

• นางใน : โคโนเอะ โคเรโกะ (近衛維子)
  • พระราชธิดา : เจ้าหญิงโยชิโกะ (Princess Yoshiko) ต่อมาคือจักรพรรดินีในจักรพรรดิโคกะกุหรือต่อมาคือท่าน ชิน-เซวะ-อิน (Shin-Seiwa-in)

• พระราชโอรสบุญธรรม
  • เจ้าชายโทโมฮิโตะ (Prince Tomohito) (ต่อมาคือจักรพรรดิโคกากุโอรสองค์ที่ 6 ของ เจ้าชายซุเกะฮิโตะ เจ้าคันอิน)

เหตุการณ์ในพระชนม์ชีพของจักรพรรดิโกะ-โมโมโซโนะ

เจ้าชายฮิเดฮิโตะครองราชย์สืบต่อจากพระปิตุจฉา (ป้า) คือ จักรพรรดินีโกะ-ซะกุระมะชิ ตั้งแต่ทรงพระเยาว์

• 5 สิงหาคม พ.ศ. 2301 เจ้าชายฮิเดะฮิโตะประสูติที่พระราชวังหลวงเคียวโตะเป็นพระราชโอรสองค์ใหญ่ใน จักรพรรดิโมโมโซโนะ

• 6 เมษายน พ.ศ. 2311 ปีที่ 6 ในรัชกาล จักรพรรดินีโกะ-ซะกุระมะชิ ผู้เป็นพระปิตุจฉา (ป้า) พระองค์ได้รับการสถาปนาเป็นรัชทายาทและผู้สืบราชบัลลังก์

• 9 มกราคม พ.ศ. 2314 จักรพรรดินีโกะ-ซะกุระมะชิสละราชบัลลังก์ให้กับพระราชนัดดาพระองค์โปรด , เจ้าชายฮิเดะฮิโตะ พระชนมายุ 12 พรรษา

• 29 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2315 เกิดเหตุการณ์มหาอัคคีภัยที่เรียกว่า The Great Meiwa Fire 1 ใน 3 เหตุการณ์อัคคีภัยที่ร้ายแรงที่สุดใน ยุคเอะโดะ ทำลายทรัพย์สินเสียหายจำนวนมากซึ่งต้องใช้งบประมาณมหาศาลในการฟื้นฟู

• พ.ศ. 2315 (ปีเมวะที่ 9) นามศักราชของพระองค์เปลี่ยนจากปีเมวะเป็นปี อันเอะ (An ' ei)