รายพระนามจักรพรรดิแห่งจักรวรรดิโมกุล

จักรพรรดิโมกุล ก่อตั้งขึ้นในช่วงต้นศตวรรษที่ 16 ถึงกลางศตวรรษที่ 19 ซึ่งปกครองในจักรวรรดิโมกุลบนอนุทวีปอินเดีย ซึ่งปัจจุบันกลายเป็นประเทศอินเดีย, ปากีสถาน, อัฟกานิสถาน และบังกลาเทศ. พวกโมกุลแยกมาจากราชวงศ์ตีมูร์แห่งเติรโก-มองโกล (Turco-Mongol) ที่มีเชื้อสายจากเอเชียกลาง โดยจักรพรรดิบาบูร์ ทรงเป็นลูกหลานของตีมูร์ (รู้จักกันในตะวันตกว่า แทมเมอร์เลนด์ (Tamerlane)) และทรงร่วมกับเจงกีส ข่านในตอนที่ตีมูร์แต่งงานกับเจ้าหญิงตระกูลเจงกิซิด. (Genghisid)

จักรวรรดิโมกุลในศตวรรษที่ 18

จักรวรรดิโมกุลช่วงหลังที่มีบรรพบุรุษเป็นชาวอินเดียราชพุทธ (Rajput) และเปอร์เซียจากการแต่งงานของจักรพรรดิที่ประสูติในราชพุทธกับเจ้าหญิงเปอร์เซีย ตัวอย่างเช่น จักรพรรดิอักบัร ทรงเป็นลูกครึ่งเปอร์เซ๊ย (มารดาพระองค์มีเชื้อสายเป็นชาวเปอร์เซีย), จักรพรรดิชะฮันคีร์ทรงเป็นลูกครึ่งราชพุทธ และหนึ่งส่วนสี่ของเปอร์เซีย และจักรพรรดิชาห์ชะฮัน ทรงเป็นหนึ่งส่วนสามของราชพุทธ

ในสมัยการปกครองตามหลักชะรีอะฮ์ของจักรพรรดิออรังเซพ จักรวรรดิโมกุลครองทรัพย์สินไปกว่า 25% ของหุ้นส่วนโลกตาม GDP โดยควบคุมทั้งอนุทวีปอินเดีย โดยขยายจากจิตตะกอง ไปทางตะวันออกสุดที่คาบูล ทางตะวันตกสุดที่แคว้นบาลูจิสถาน ทางเหนือสุดที่รัฐชัมมูและกัศมีร์ และทางใต้สุดที่แม่น้ำคะเวรี (Kaveri River) ประชากรในจักรวรรดิเวลานั้นอยู่ที่ระหว่าง 110 และ 150 ล้านคน (หนึ่งส่วนสี่ของประชากรโลกในสมัยนั้น) ในพื้นที่มากกว่า 4 ล้านตารางกิโลเมตร (1.2 ล้านตารางไมล์) อำนาจของจักรวรรดิลดลงอย่างมากในศตวรรษที่ 18 และบาฮาดูร์ ชาฮ์ที่ 2 จักรพรรดิองค์สุดท้าย ถูกปลดในปีค.ศ.1857 ด้วยการสถาปนาบริติชราช.

รายพระนามจักรพรรดิแห่งจักรวรรดิโมกุล

• ช่องสีเงินหมายถึงจักรพรรดิที่มาจากราชวงศ์ซูรี ปกครองทางตอนเหนือของอินเดีย.

พระบรมสาทิสลักษณ์	พระนามเมื่อราชาภิเษก	พระนามเดิม	ประสูติ	รัชสมัย	สวรรคต	หมายเหตุ
	จักรพรรดิบาบูร์ بابر	ซาฮีร์-อุด-ดิน มูฮัมมัด บาบูร์ ظہیر الدین محمد	23 กุมภาพันธ์ 1483	30 เมษายน 1526 – 26 ธันวาคม 1530	26 ธันวาคม 1530 (พระชนม์ 47)
	จักรพรรดิหุมายุน ہمایوں	นาซีร์ อุด-ดิน โมฮัมมัด หุมายุน نصیر الدین محمد ہمایوں (รัชสมัยแรก)	17 มีนาคม 1508	26 ธันวาคม 1530 – 17 พฤษภาคม 1540	27 มกราคม 1556 (พระชนม์ 47)
	เชอร์ชาห์สุรี شیر شاہ سوری	ฟารีด ข่าน فرید خان	1486	17 พฤษภาคม 1540 – 22 พฤษภาคม 1545	22 พฤษภาคม 1545
	อิสลามชาห์สุรี اسلام شاہ سوری	จาลาล ข่าน جلال خان	?	26 พฤษภาคม 1545 – 22 พฤศจิกายน 1554	22 พฤศจิกายน 1554
	จักรพรรดิหุมายุน ہمایوں	นาซีร์ อุด-ดิน โมฮัมมัด หุมายุน نصیر الدین محمد ہمایوں (รัชกาลที่ 2)	17 มีนาคม 1508	22 กุมภาพันธ์ 1555 – 27 มกราคม 1556	27 มกราคม 1556 (age 47)
	จักรพรรดิอักบัรที่ 1 اکبر اعظم	ญะลาล อุดดีน มุฮัมมัด อักบัร جلال الدین محمد اکبر	14 ตุลาคม 1542	27 มกราคม 1556 – 27 ตุลาคม 1605	27 ตุลาคม 1605 (พระชนม์ 63)
	จักรพรรดิชะฮันคีร์ جہانگیر	นูรุดดีน สะลีม ชะฮันคีร์ نور الدین محمد سلیم	20 กันยายน 1569	15 ตุลาคม 1605 – 8 พฤศจิกายน 1627	8 พฤศจิกายน 1627 (พระชนม์ 58)
	จักรพรรดิชาห์ชะฮันที่ 1 شاہ جہان اعظم	ชาฮาบุดดีน มุฮัมมัด คุรรัม شہاب الدین محمد خرم	5 มกราคม 1592	8 พฤศจิกายน 1627 – 2 สิงหาคม 1658	22 มกราคม 1666 (พระชนม์ 74)
	จักรพรรดิออรังเซพที่ 1 عالمگیر	อาบุล มูซัฟฟาร์ มูฮี-อุด-ดิน โมฮัมมัด ออรังเซพ محی الدین محمداورنگزیب	4 พฤศจิกายน 1618	31 กรกฎาคม 1658 – 3 มีนาคม 1707	3 มีนาคม 1707 (พระชนม์ 88)
	จักรพรรดิอาซัม ชาห์	อับดุล ฟาอิซ คัตบุตดีน มูฮัมหมัด อาซัม	28 มิถุนายน 1653	14 มีนาคม 1707 – 8 มิถุนายน 1707	8 มิถุนายน 1707 (พระชนม์ 53)
	จักรพรรดิบาฮาดูร์ ชาห์ที่ 1	คุธบุดดีน มูฮัมหมัด มูอัซซาม	14 ตุลาคม 1643	19 มิถุนายน 1707 – 27 กุมภาพันธ์ 1712 (4 years, 253 days)	27 กุมภาพันธ์ 1712 (พระชนม์ 68)	ทรงผูกมิตรกับผู้นับถือศาสนาซิกข์ในปัญจาบ
	จักรพรรดิจาฮานดาร์ ชาห์	มาอาซุดดีน จาฮานดาร์ ชาห์ บาฮาดูร์	9 May 1661	27 กุมภาพันธ์ 1712 – 11 กุมภาพันธ์ 1713 (0 years, 350 days)	12 กุมภาพันธ์ 1713 (พระชนม์ 51)	Highly influenced by his Grand Vizier Zulfikar Khan.
	จักรพรรดิฟารุกซียะห์	ฟารุกซียะห์	20 สิงหาคม 1685	11 มกราคม 1713 – 28 กุมภาพันธ์ 1719 (6 years, 48 days)	29 เมษายน 1719 (พระชนม์ 33)	Granted a firman to the East India Company in 1717 granting them duty-free trading rights for Bengal, strengthening their posts in east coast.
	จักรพรรดิราฟี อุด ดาราจัต	ราฟี อุด ดาราจัต	30 พฤศจิกายน 1699	28 กุมภาพันธ์ – 6 มิถุนายน 1719 (0 years, 98 days)	9 June 1719 (พระชนม์ 19)	เกิดกบฏ พี่น้องซัยยิด .
	จักรพรรดิชาห์ชะฮันที่ 2	ราฟี อุดดอเลาะห์	มิถุนายน 1696	6 มิถุนายน 1719 – 19 กันยายน 1719 (0 years, 105 days)	19 กันยายน 1719 (พระชนม์ 23)	----
	จักรพรรดิมูฮัมหมัด ชาห์	โรชาน อัคทาร์ บาฮาดูร์	17 สิงหาคม 1702	27 กันยายน 1719 – 26 เมษายน 1748 (28 years, 212 days)	26 April 1748 (พระชนม์ 45)	พี่น้องซัยยิดก่อกบฏ. เกิดสงครามระยะยาวกับพวกมราฐะส่งผลให้เสีย เดกกัน และ มัลวะ ในภายหลัง Suffered the invasion of Nadir Shah of Persia in 1739. ทรงเป็นจักรพรรดิพระองค์สุดท้ายที่มีพระราชอำนาจปกครองจักรวรรดิอย่างแท้จริง
	อาเหม็ด ชาห์ บาฮาดูร์	อาเหม็ด ชาห์ บาฮาดูร์	23 ธันวาคม 1725	26 เมษายน 1748 – 2 มิถุนายน 1754 (6 years, 37 days)	1 January 1775 (พระชนม์ 49)	จักรวรรดิโมกุลแพ้ในยุทธการสิกานการาบาต
	จักรพรรดิออรังเชพที่ 2	อาซิสอุดดีน	6 มิถุนายน 1699	2 มิถุนายน 1754 – 29 พฤศจิกายน 1759 (5 years, 180 days)	29 November 1759 (พระชนม์ 60)	เป็นหุ่นเชิดของวิเชียร์ อิมัด อัล มรรค
	จักรพรรดิชาห์ชะฮันที่ 3	มูฮี อัล มิลัต	1711	10 ธันวาคม 1759 – 10 ตุลาคม 1760	1772	มีการรวมตัวของเจ้าเมืองในเบงกอล, พิหาร, และโอดิชา, เกิดเหตุ ยุทธการบูซาร์. ไฮเดอร์ อาลี ตั้งตนเป็น สุลต่าน แห่ง ไมซอเร ในปี 1761;
	จักรพรรดิชาห์ อาลัมที่ 2	อาลี กอฮาร์	25 มิถุนายน 1728	24 ธันวาคม 1759 – 19 พฤศจิกายน 1806 (46 years, 330 days)	19 พฤศจิกายน 1806 (พระชนม์ 78)	The execution of Tipu Sultan of Mysore in 1799
	จักรพรรดิอักบัรที่ 2	ไมร์ซา อักบาร์	22 เมษายน 1760	19 พฤศจิกายน 1806 – 28 กันยายน 1837	28 กันยายน 1837 (พระชนม์ 77)	Titular figurehead under British protection.
	จักรพรรดิบาฮาดูร์ ชาห์ที่ 2	อะบู ซาฟาร์ ศิลาจุดดิน มูอัมหมัด บาฮาดูร์ ชาห์ ซาฟาร์	24 ตุลาคม 1775	28 กันยายน 1837 – 14 กันยายน 1857 (19 years, 351 days)	7 พฤศจิกายน 1862	จักรพรรดิพระองค์สุดท้าย. ถูกปลดโดยอังกฤษและถูกเนรเทศไปที่ พม่า หลังจากเกิดกบฏซีปอย

หมายเหตุ:จักรพรรดิจักรวรรดิโมกุลมีคติพหุภรรยา ทรงมีพระชายามากมายฮาเร็ม เพื่อให้มีรัชทายาท จึงเป็นการยากที่จะระบุจำนวนพระราชโอรสธิดาในจักรพรรดิแต่ละพระองค์

ผังราชวงศ์โมกุล.

รัฐถัดไป

• บริติชราช (1858–1947)
• อินเดีย (1947–1950)
• ปากีสถาน (1947–1956)

ดูเพิ่ม

• จักรวรรดิโมกุล
• Mirza Ghulam Moinuddin Muhammad Javaid Jah Bahadur

อ้างอิง

1. Jeroen Duindam (2015), Dynasties: A Global History of Power, 1300–1800, page 105, Cambridge University Press
2. Mohammada, Malika (January 1, 2007). The Foundations of the Composite Culture in India. Akkar Books. p. 300. ISBN 978-8-189-83318-3.
3. Dirk Collier (2016). The Great Mughals and their India. Hay House. p. 15.
4. Chandra, Satish. Medieval India: From Sultanate To The Mughals. p. 202.
5. Richards, John F. (January 1, 2016). Johnson, Gordon; Bayly, C. A. (บ.ก.). The Mughal Empire. The New Cambridge history of India: 1.5. I. The Mughals and their Contemporaries. Cambridge: Cambridge University Press. pp. 1, 190. doi:10.2277/0521251192. ISBN 978-0521251198.
6. Spear 1990, pp. 147–148
7. Majumdar, R.C. (ed.) (2007). The Mughul Empire, Mumbai: Bharatiya Vidya Bhavan, แม่แบบ:Listed Invalid ISBN, p.83
8. Majumdar, R.C. (ed.) (2007). The Mughul Empire, Mumbai: Bharatiya Vidya Bhavan, แม่แบบ:Listed Invalid ISBN, pp.90–93
9. Dalrymple, William (2006). The Last Mughal. London: Bloomsbury Publishing Plc. p. 44. ISBN 978-1-4088-0092-8.

•   บทความนี้รวมเอางานสาธารณสมบัติจากประเทศศึกษา หอสมุดรัฐสภา - อินเดีย ปากีสถาน

สารานุกรม

• Majumdar, R. C. (ed.), The History and Culture of the Indian People, Volume VI, The Delhi Sultanate, Bombay, 1960; Volume VII, The Mughal Empire, Bombay, 1973.

ข้อมูลอื่น

• Aurangzeb, as he was according to Mughal Records
• British India
• British Education in India