วิกิพีเดีย
อักษรครันถะ
อักษรครันถะ (เทวนาครี ग्रन्थ หมายถึง "หนังสือ" หรือ "จารึก") หรือ อักษรคฤนถ์ หรือ อักษรคฤณถ์ พัฒนามาจากอักษรพราหมี เริ่มปรากฏเมื่อราวพ.ศ. 1043 อักษรส่วนใหญ่ที่ใช้ในอินเดียใต้ มาจากอักษรปัลลวะ และมีอิทธิพลต่ออักษรสิงหล และอักษรไทยด้วย ชาวทมิฬใช้อักษรนี้เขียนภาษาสันสกฤต และยังคงใช้ในโรงเรียนสอนคัมภีร์พระเวท ของศาสนาฮินดูในปัจจุบัน
| อักษรครันถะ | |
|---|---|
| ชนิด | อักษรสระประกอบ |
| ภาษาพูด | ภาษาสันสกฤต Manipravalam |
| ช่วงยุค | คริสต์ศตวรรษที่ 6–16 |
| ระบบแม่ | อักษรพราหมี
|
| ระบบลูก | อักษรมลยาฬัม อักษรสิงหล อักษรตูลู อักษรทมิฬ |
| ระบบพี่น้อง | Vatteluttu |
| ISO 15924 | Gran |
| บทความนี้มีสัญลักษณ์สัทศาสตร์สัทอักษรสากล หากไม่มีการสนับสนุนเร็นเดอร์ที่เหมาะสม คุณอาจเห็นเครื่องหมายคำถาม กล่อง หรือสัญลักษณ์อื่นแทนอักขระยูนิโค้ด | |
อ้างอิง
- http://www.ancientscripts.com/grantha.html
- พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๕๔
- ธวัช ปุณโณทก. อักษรไทยโบราณ ลายสือไทย และวิวัฒนาการของชนชาติไทย. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2549, หน้า 34
- รูปและการออกเสียงของอักษรครันถะ (omniglot.com) (อังกฤษ)
