เจ้าชายฟิลิป ดยุกแห่งเอดินบะระ

เจ้าชายฟิลิป ดยุกแห่งเอดินบะระ (อังกฤษ: Prince Philip, Duke of Edinburgh; พระนามเดิมคือ เจ้าชายฟิลิปแห่งกรีซและเดนมาร์ก; Prince Philip of Greece and Denmark 10 มิถุนายน ค.ศ. 1921 – 9 เมษายน ค.ศ. 2021) เป็นสมาชิกของราชวงศ์บริติช ทรงเป็นพระราชสวามีของสมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธที่ 2 แห่งสหราชอาณาจักร

เจ้าชายฟิลิป
ดยุกแห่งเอดินบะระ
เจ้าชายฟิลิปในปี 1992
พระราชสวามีในสมเด็จพระราชินีนาถสหราชอาณาจักร
ระหว่าง	6 กุมภาพันธ์ 1952 – 9 เมษายน 2021
ก่อนหน้า	เอลิซาเบธ (พระราชินี)
คู่อภิเษก	เอลิซาเบธที่ 2 (สมรส ค.ศ. 1947)
พระบุตร	4 พระองค์
ราชวงศ์	กลึคส์บวร์ค (ก่อนปี 1947) เมานต์แบ็ตเทน (หลังปี 1947)
พระบิดา	เจ้าชายแอนดรูว์แห่งกรีซและเดนมาร์ก
พระมารดา	เจ้าหญิงอลิซแห่งบัทเทินแบร์ค
ประสูติ	10 มิถุนายน ค.ศ. 1921(1921-06-10) มอนเรโปส คอร์ฟู กรีซ
สิ้นพระชนม์	9 เมษายน ค.ศ. 2021 (99 ปี) วินด์เซอร์ บาร์กเชอร์ สหราชอาณาจักร
ฝังพระศพ	17 เมษายน ค.ศ. 2021 โบสถ์น้อยเซนต์จอร์จ ปราสาทวินด์เซอร์ สหราชอาณาจักร

ฟิลิปทรงประสูติในประเทศกรีซ ในราชวงศ์กรีกและเดนมาร์ก แต่ครอบครัวของพระองค์ถูกขับไล่เนรเทศออกจากประเทศ เมื่อพระองค์มีพระชนม์มายุสิบแปดพรรษา ภายหลังจากทรงเข้ารับการศึกษาในฝรั่งเศส เยอรมนี และสหราชอาณาจักร พระองค์ทรงเข้ารับราชการทหารในราชนาวีของบริติชใน ค.ศ. 1939 โดยพระชนม์มายุสิบแปดพรรษา ตั้งแต่เดือนกรกฎาคม ค.ศ. 1939 พระองค์ทรงเริ่มติดต่อทางจดหมายกับเจ้าหญิงเอลิซาเบธที่มีพระชนม์มายุสิบสามพรรษา ซึ่งเป็นพระราชธิดาและทายาทโดยตรงกับสมเด็จพระเจ้าจอร์จที่ 6 เจ้าชายฟิลิปทรงพบพระนางเป็นครั้งแรกในค.ศ. 1934 ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง พระองค์ทรงปฏิบัติหน้าที่ได้อย่างโดดเด่นในกองเรือเมดิเตอร์เรเนียนและแปซิฟิกของบริติช

หลังสงคราม เจ้าชายฟิลิปทรงได้รับพระบรมราชานุญาตจากสมเด็จพระเจ้าจอร์จที่ 6 ให้อภิเษกสมรสกับเจ้าหญิงเอลิซาเบธ ก่อนที่จะมีการประกาศหมั้นหมายอย่างเป็นทางการในเดือนกรกฎาคม ค.ศ. 1947 พระองค์ทรงสละพระอิสริยยศและฐานันดรศักดิ์ทั้งหมดของกรีซและเดนมาร์ก กลายเป็น คนในบังคับอังกฤษ โดยทรงใช้ชื่อและนามสกุลอังกฤษ "เมานต์แบ็ตเทน" ซึ่งแปลงมาจากนามสกุลเยอรมัน "บัทเทินแบร์ค" ของฝ่ายพระมารดา พระองค์ทรงอภิเษกสมรสกับเจ้าหญิงเอลิซาเบธ เมื่อวันที่ 20 พฤศจิกายน ค.ศ. 1947 ก่อนที่จะอภิเษกสมรส พระมหากษัตริย์ได้พระราชทานฐานันดรศักดิ์แก่เจ้าชายฟิลิปให้เป็นฮิส รอยัลไฮเนส และสถาปนาพระองค์เป็นดยุกแห่งเอดินบะระ เอิร์ลแห่งแมริโอเน็ต และบารอนกรีนวิช เจ้าชายฟิลิปทรงลาออกจากการรับราชการทหาร เมื่อเจ้าหญิงเอลิซาเบธทรงขึ้นครองราชย์เป็นสมเด็จพระราชินีนาถในค.ศ. 1952 โดยทรงมีตำแหน่งยศเป็นผู้บัญชาการทหารและได้รับตำแหน่งเป็นเจ้าชายบริติชใน ค.ศ. 1957 เจ้าชายฟิลิปทรงมีพระราชบุตรถึงสี่พระองค์กับควีนเอลิซาเบธที่สอง: เจ้าชายชาร์ล เจ้าชายแห่งเวลล์ เจ้าหญิงแอนน์ พระราชกุมารี เจ้าชายแอนดรูว์ ดยุกแห่งยอร์ก และเจ้าชายเอ็ดเวิร์ด เอิร์ลแห่งเวสเซกซ์ ผ่านทางพระราชเสาวนีย์ของควีนเอลิซาเบธที่สองแห่งบริติช(Order in Council) ได้ถูกประกาศขึ้นใน ค.ศ. 1960 ทายาทของเจ้าชายฟิลิปและควีนเอลิซาเบธที่สองจะไม่มีพระอิสริยยศและฐานันดรศักดิ์ ซึ่งสามารถใช้นามสกุลเป็น เมานต์แบ็ตเทน-วินด์เซอร์ ซึ่งมีสมาชิกบางพระองค์ในราชวงศ์ที่ใช้พระนามเต็ม เช่น เจ้าหญิงแอนน์ เจ้าชายแอนดรูว์ และเจ้าชายเอ็ดเวิร์ด

ด้วยการที่ทรงเป็นผู้คลั่งไคล้ด้านกีฬา เจ้าชายฟิลิปทรงช่วยพัฒนางานกิจกรรมจากการขี่ม้ามาเป็นการขับขี่รถม้า พระองค์ทรงเป็นผู้อุปถัมภ์ ประธาน หรือสมาชิกขององค์กรต่าง ๆ กว่า 780 องค์กร และดำรงตำแหน่งเป็นประธานแห่งรางวัลดยุกแห่งเอดินบะระ ซึ่งเป็นโครงการการพัฒนาตนเองสำหรับคนหนุ่มสาวที่มีอายุ 14 ถึง 24 ปี พระองค์ทรงเป็นคู่อภิเษกสมรสที่ดำรงตำแหน่งยาวนานที่สุดของราชวงศ์บริติชและเป็นสมาชิกชายที่มีพระชนม์ที่ยาวนานที่สุดในราชวงศ์บริติช ทรงเกษียณจากพระราชกรณียกิจ เมื่อวันที่ 2 สิงหาคม ค.ศ. 2017 ด้วยพระชนม์มายุ 96 พรรษา โดยทรงสำเร็จจากพระราชกรณียกิจ 22,219 ครั้ง และกล่าวสุนทรพจน์ 5,493 ครั้ง ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1952 เจ้าชายฟิลิปทรงสิ้นพระชนม์ เมื่อวันที่ 9 เมษายน ค.ศ. 2021 อีกสองเดือนก่อนที่พระองค์จะมีพระชนม์มายุครบ 100 ปี

วัยเยาว์

ราชวงศ์สหราชอาณาจักรและเครือจักรภพ
สมเด็จพระราชินีนาถ เจ้าชายแห่งเวลส์ ดัชเชสแห่งคอร์นวอลล์ ดยุกแห่งเคมบริดจ์ ดัชเชสแห่งเคมบริดจ์ เจ้าชายจอร์จแห่งเคมบริดจ์ เจ้าหญิงชาร์ลอตต์แห่งเคมบริดจ์ เจ้าชายหลุยส์แห่งเคมบริดจ์ ดยุกแห่งซัสเซกซ์ ดัชเชสแห่งซัสเซกซ์ เจ้าหญิงพระราชกุมารี ดยุกแห่งยอร์ก เจ้าหญิงเบียทริซ เจ้าหญิงยูเชนี เอิร์ลแห่งเวสเซกซ์ เคาน์เตสแห่งเวสเซกซ์ ดยุกแห่งกลอสเตอร์ ดัชเชสแห่งกลอสเตอร์ ดยุกแห่งเคนต์ ดัชเชสแห่งเคนต์ เจ้าหญิงอเล็กซานดรา เจ้าชายไมเคิลแห่งเคนต์ เจ้าหญิงไมเคิลแห่งเคนต์
ด ค ก

เจ้าชายฟิลิปแห่งกรีซและเดนมาร์กประสูติที่เกาะคอร์ฟูในประเทศกรีซเมื่อวันที่ 10 มิถุนายน ค.ศ. 1921 เป็นพระโอรสพระองค์เดียวและเป็นบุตรคนที่ห้าของเจ้าชายแอนดรูว์แห่งกรีซและเดนมาร์ก กับเจ้าหญิงอลิซแห่งบัทเทินแบร์ค ทรงเป็นสมาชิกในราชวงศ์ชเลสวิช-ฮ็อลชไตน์-เซอเนอร์ปอร์-กลึคส์บวร์ค อันเป็นสาขาหนึ่งของราชวงศ์อ็อลเดินบวร์ค เนื่องด้วยพระบิดาทรงเป็นทายาทโดยตรงของพระเจ้าจอร์จที่ 1 แห่งกรีซ และพระเจ้าคริสเตียนที่ 9 แห่งเดนมาร์ก ทำให้ทรงมีศักดิ์เป็นเจ้าชายของทั้งกรีซและเดนมาร์ก อยู่ในลำดับการสืบราชสันตติวงศ์ของบัลลังก์ทั้งสอง อย่างไรก็ตาม พระราชบัญญัติว่าด้วยการสืบราชสันตติวงศ์เดนมาร์ก ค.ศ. 1953 ได้ตัดสิทธิ์สืบราชบัลลังก์เดนมาร์กของครอบครัวฟิลิป

ความพ่ายแพ้ในสงครามกรีก–ตุรกี บีบบังคับให้เสด็จลุงของฟิลิป พระเจ้าคอนสแตนตินที่ 1 แห่งกรีซ ต้องสละราชสมบัติใน ค.ศ. 1922 และลี้ภัยไปเกาะซิซิลี ส่วนเจ้าชายแอนดรูว์พร้อมครอบครัวถูกจับกุมโดยคำสั่งของรัฐบาลทหารที่ตั้งขึ้นใหม่ ผู้บัญชาการรบหลายคนถูกประหารชีวิต ในขณะนั้น หลายคนมองว่าเจ้าชายแอนดรูว์คงไม่รอดชีวิต เดือนธันวาคมปีนั้นเอง ศาลปฏิวัติได้พิพากษาเนรเทศเจ้าชายแอนดรูว์ออกจากประเทศกรีซตลอดชีวิต อังกฤษส่งเรือหลวงคาลิปโซมารับครอบครัวของเจ้าชายแอนดรูว์ไปยังประเทศฝรั่งเศส พวกเขาเลือกที่จะอาศัยอยู่ในบ้านเช่าแถบชานเมืองกรุงปารีส ซึ่งเช่าจากพระญาติในราชสำนักฝรั่งเศส

เจ้าชายฟิลิปได้รับการศึกษาครั้งแรกที่ The Elms โรงเรียนอเมริกันในกรุงปารีส ทรงมีภาพจำเป็นเด็กฉลาดแต่ถ่อมตัว ต่อมาในปีค.ศ. 1928 ทรงถูกส่งตัวไปอังกฤษและเข้าเรียนที่โรงเรียนแชม ช่วงนี้ทรงอยู่อาศัยกับพระอัยกีที่พระราชวังเค็นซิงตัน ซึ่งก็คือวิกตอเรีย เมานต์แบ็ทแตน มาร์เชเนสแห่งมิลด์ฟอร์ดเฮเวน และอาศัยกับท่านลุงที่ตำหนักลินเดิน ซึ่งก็คือจอร์จ เมานต์แบ็ทแตน มาร์ควิสที่ 2 แห่งมิลด์ฟอร์ดเฮเวน และในช่วงสามปีหลังจากนี้ พี่สาวสี่พระองค์ได้สมรสกับเจ้าชายเยอรมันและย้ายไปพำนักในประเทศเยอรมนี ทางด้านพระมารดาถูกวิจนิจฉัยว่าเป็นโรคจิตเภทและต้องอยู่ในสถานบำบัดของซีคมุนท์ ฟร็อยท์ พระบิดาก็ย้ายไปอยู่ในคฤหาสน์ที่มงเต-การ์โล เมืองทางใต้ของฝรั่งเศสใกล้ชายแดนดิตาลี ฟิลิปแทบไม่ได้ติดต่อกับพระมารดาอีกเลยตลอดช่วงวัยเด็ก

ใน ค.ศ. 1933 เจ้าชายฟิลิปในวัย 12 ชันษาถูกส่งตัวไปยังโรงเรียนของวังซาเลิมในประเทศเยอรมนี เนื่องด้วยครอบครัวพี่เขยของพระองค์เป็นเจ้าของโรงเรียนแห่งนี้ เมื่อระบอบนาซีเรืองอำนาจในเยอรมนี นายควร์ท ฮาน ชาวยิวซึ่งเป็นผู้ก่อตั้งโรงเรียน รู้สึกไม่ปลอดภัยในชีวิตจึงได้อพยพไปยังประเทศสกอตแลนด์และก่อตั้งโรงเรียนกอร์ดอนสตันที่นั่น เจ้าชายฟิลิปย้ายตามไปที่นั่นในสองภาคเรียนให้หลัง ต่อมาใน ค.ศ. 1937 เจ้าชายฟิลิปได้ทราบข่าวร้ายว่า เจ้าหญิงเซซีลี พี่สาวของพระองค์ พร้อมด้วยสามีและบุตรน้อยสามคน ทั้งหมดเสียชีวิตในอุบัติเหตุเครื่องบินตกในเที่ยวบินโคโลญ–ลอนดอน เจ้าชายฟิลิปในวัย 16 ชันษาเสด็จร่วมรัฐพิธีศพที่เมืองดาร์มชตัท ประเทศเยอรมนี และในปีต่อมา จอร์จ เมานต์แบ็ทแตน ผู้เป็นลุงและผู้ปกครองของเจ้าชายก็เสียชีวิตจากโรคมะเร็ง

เนื่องด้วยเจ้าชายฟิลิปเสด็จออกจากประเทศกรีซขณะเป็นทารก ทำให้พระองค์ไม่สามารถตรัสภาษากรีก พระองค์เคยกล่าวใน ค.ศ. 1992 ว่าทรงเข้าใจภาษากรีกอยู่บ้าง และระบุว่าทรงคิดว่าตัวเองเป็นคนเดนมาร์ก แต่ครอบครัวพระองค์พูดภาษาอังกฤษ, ฝรั่งเศส และเยอรมัน

ราชการทหารเรือ

หลังจบจากโรงเรียนกอร์ดอนสตันในปีค.ศ. 1939 เจ้าชายฟิลิปในวัย 18 ชันษาเข้าศึกษาที่ราชนาวิกวิทยาลัยเป็นเวลาหนึ่งภาคเรียน แล้วจึงถูกส่งตัวกลับประเทศกรีซไปอยู่กับพระมารดาเป็นเวลาราวหนึ่งเดือนที่กรุงเอเธนส์ สมเด็จพระเจ้าจอร์จที่ 2 แห่งกรีซ สั่งให้เจ้าชายกลับอังกฤษ พระองค์จึงเสด็จกลับอังกฤษในเดือนกันยายนและเข้าเป็นนายเรือฝึกหัดในราชนาวีอังกฤษ พระองค์จบการศึกษาจากราชนาวิกวิทยาลัยในปีถัดมา ขณะนั้น สงครามโลกครั้งที่สองกำลังขยายวงกว้างอย่างรวดเร็วในยุโรป แต่เจ้าชายก็เลือกรับราชการทหารในกองทัพสหราชอาณาจักรต่อไป ในขณะที่พี่เขยทั้งสองของพระองค์ นั่นคือเจ้าชายคริสโทฟแห่งเฮ็สเซิน และแบร์โทลด์ มาร์คกราฟแห่งบาเดิน เข้าร่วมรบอยู่ฝ่ายเยอรมัน เจ้าชายฟิลิปได้เป็นว่าที่เรือตรีในเดือนมกราคม ค.ศ. 1940 ทรงปฏิบัติหน้าที่เป็นเวลาสี่เดือนบนเรือหลวงรามิลีย์ (HMS Ramillies) ในภารกิจคุ้มกันขบวนเรือขนส่งทหารออสเตรเลียที่ผ่านมหาสมุทรอินเดีย ไม่นานจากนั้นก็ไปปฏิบัติหน้าที่บนเรือหลวงเคนต์ (HMS Kent) และเรือหลวงชรอปเชอร์ (HMS Shropshire) ในบริติชซีลอน ต่อมาหลังกองทัพอีตาลีบุกยึดประเทศกรีซในเดือนตุลาคม ค.ศ. 1940 พระองค์ถูกโอนตัวจากมหาสมุทรอินเดียมาปฏิบัติหน้าที่บนเรือหลวงวาแลนต์ (HMS Valiant) ในกองเรือเมดิเตอร์เรเนียน

สิ้นพระชนม์

เจ้าชายฟิลิปสิ้นพระชนม์ในวันที่ 9 เมษายน ค.ศ. 2021 ณ ปราสาทวินเซอร์ สิริพระชนมายุ 99 ปี ทรงเป็นคู่อภิเษกที่กินเวลานานที่สุดในประวัติศาสตร์บริติช

ไม่มีการเปิดเผยสาเหตุการสิ้นพระชนม์ แต่สำนักพระราชวังออกแถลงการณ์ว่า สิ้นพระชนม์อย่างสงบ กำหนดพระราชพิธีศพไว้วันที่ 17 เมษายน ค.ศ. 2021 ณ โบสถ์น้อยเซนต์จอร์จ ปราสาทวินด์เซอร์

พระบุตร

 

สมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธที่ 2 กับเจ้าชายฟิลิป ในพิธีบรมราชาภิเษก ค.ศ. 1953

เจ้าชายฟิลิปทรงอภิเษกสมรสกับเจ้าหญิงเอลิซาเบธ อเล็กซานดรา แมรี พระราชธิดาพระองค์ใหญ่ในสมเด็จพระเจ้าจอร์จที่ 6 แห่งสหราชอาณาจักร กับสมเด็จพระราชินีเอลิซาเบธ โบวส์-ลีออน เมื่อวันที่ 20 พฤศจิกายน ค.ศ. 1947 ทั้งสองมีพระราชโอรสและธิดาดังนี้

พระนาม	ประสูติ	สิ้นพระชนม์	คู่สมรส	บุตร
เจ้าชายชาลส์ เจ้าชายแห่งเวลส์	14 พฤศจิกายน 1948	ยังทรงพระชนม์	เลดีไดอานา สเปนเซอร์ (หย่า) คามิลลา พาร์กเกอร์ โบลส์	เจ้าชายวิลเลียม ดยุกแห่งเคมบริดจ์ เจ้าชายแฮร์รี ดยุกแห่งซัสเซกซ์
เจ้าหญิงแอนน์ พระราชกุมารี	15 สิงหาคม 1950	ยังทรงพระชนม์	มาร์ก ฟิลลิปส์ (หย่า) ทิโมที ลอเรนซ์	ปีเตอร์ ฟิลลิปส์ ซารา ทินดัลล์
เจ้าชายแอนดรูว์ ดยุกแห่งยอร์ก	19 กุมภาพันธ์ 1960	ยังทรงพระชนม์	ซาราห์ มาร์กาเรต เฟอร์กูสัน (หย่า)	เจ้าหญิงเบียทริซ เจ้าหญิงยูเชนี
เจ้าชายเอ็ดเวิร์ด เอิร์ลแห่งเวสเซ็กส์	10 มีนาคม 1964	ยังทรงพระชนม์	โซฟี ไรส์-โจนส์	เลดีลูอีส วินด์เซอร์ เจมส์ ไวเคานต์เซเวิร์น

ฐานันดรและพระอิสริยยศ

	10 มิถุนายน 1921–28 กุมภาพันธ์ 1947: ฮิสรอยัลไฮเนส เจ้าชายฟิลิปแห่งกรีซและเดนมาร์ก (His Royal Highness Prince Philip of Greece and Denmark) 28 กุมภาพันธ์ 1947–19 พฤศจิกายน 1947 : เรือเอก ฟิลิป เมานต์แบ็ตเทน (Lieutenant Philip Mountbatten) 19 พฤศจิกายน 1947–20 พฤศจิกายน 1947 : เรือเอก เซอร์ฟิลิป เมานต์แบ็ตเทน (Lieutenant His Royal Highness Sir Philip Mountbatten) 20 พฤศจิกายน 1947–22 กุมภาพันธ์ 1957: ฮิสรอยัลไฮเนส ฟิลิป เมานต์แบ็ตเทน ดยุกแห่งเอดินบะระ (His Royal Highness Philip Mountbatten, Duke of Edinburgh) ในประเทศสกอตแลนด์: ฟิลิป เมานต์แบ็ตเทน เอิร์ลแห่งแมริโอเน็ต (His Royal Highness Philip Mountbatten, Earl of Merioneth) 22 กุมภาพันธ์ 1957–9 เมษายน 2021: ฮิสรอยัลไฮเนส เจ้าชายฟิลิป ดยุกแห่งเอดินบะระ (His Royal Highness The Prince Philip, Duke of Edinburgh)
ตราอาร์มประจำพระองค์		ตราพระนามาภิไธยย่อ

พระราชวงศ์

พงศาวลีของเจ้าชายฟิลิป ดยุกแห่งเอดินบะระ

8. พระเจ้าคริสเตียนที่ 9 แห่งเดนมาร์ก                       4. พระเจ้าจอร์จที่ 1 แห่งกรีซ                             9. เจ้าหญิงลูอีเซอแห่งเฮ็สเซิน-คัสเซิล                       2. เจ้าชายแอนดรูว์แห่งกรีซและเดนมาร์ก                                   10. แกรนด์ดยุกคอนสแตนติน นีโคลาเยวิชแห่งรัสเซีย                       5. แกรนด์ดัชเชสโอลกา คอนสแตนตินอฟนาแห่งรัสเซีย                             11. เจ้าหญิงอเล็กซานดราแห่งซัคเซิน-อัลเทนบูร์ก                       1. เจ้าชายฟิลิป ดยุกแห่งเอดินบะระ                                         12. เจ้าชายอเล็คซันเดอร์แห่งเฮ็สเซิน-ดาร์มชตัท                       6. เจ้าชายลูทวิชแห่งบัทเทินแบร์ค                             13. เคานเตสยูลีอา ฟอน ฮอเกอร์                       3. เจ้าหญิงอลิซแห่งบัทเทินแบร์ค                                   14. ลูทวิชที่ 4 แกรนด์ดยุกแห่งเฮ็สเซิน                       7. เจ้าหญิงวิกตอเรียแห่งเฮสส์และไรน์                             15. เจ้าหญิงอลิซแห่งสหราชอาณาจักร

อ้างอิง

1. พระราชสาส์นแสดงความยินดี ในโอกาสที่สมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธที่ 2 แห่งสหราชอาณาจักร ทรงครองราชย์ครบ 60 ปี, สำนักข่าว กรมประชาสัมพันธ์, เผยแพร่วันที่ 9 กุมภาพันธ์ 2555, เรียกข้อมูลวันที่ 5 กรกฎาคม 2555
2. . dofe.org. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 29 January 2019. สืบค้นเมื่อ 29 January 2019.
3. Low, Valentine (9 April 2021). "Prince Philip was a man determined to make an impact". The Times. สืบค้นเมื่อ 12 April 2021.
4. Brandreth, p. 56
5. Tågholt, Knud (1963). Det glücksburgske kongehus, fra Christian IX til prinsesse Margrethe: Den danske kongeslægt gennem hundrede år, 1863-1963. Aros. p. 6.
6. "News in Brief: Prince Andrew's Departure". The Times: 12. 5 December 1922.
7. Alexandra, pp. 35–37; Heald, p. 31; Vickers, pp. 176–178
8. Boothroyd, Basil (1971). Prince Philip: An Informal Biography (First American ed.). New York: McCall Publishing Company. ISBN 0841501165.
9. Alexandra, p. 42; Heald, p. 34
10. Heald, pp. 35–39
11. Brandreth, p. 66; Vickers, p. 205
12. Brandreth, p. 72; Heald, p. 42
13. Brandreth, p. 69; Vickers, p. 273
14. Rocco, Fiammetta (13 December 1992). "A strange life: Profile of Prince Philip". The Independent. London. สืบค้นเมื่อ 22 May 2010.
15. Eade, pp. 129–130; Vickers, pp. 284–285, 433.
16. Vickers, pp. 293–295.
17. Heald, p. 60.
18. "Prince Philip has died aged 99, Buckingham Palace announces". BBC News. 9 April 2021. จากแหล่งเดิมเมื่อ 9 April 2021. สืบค้นเมื่อ 2021-04-12.
19. Shields, Bevan (9 April 2021). "Prince Philip dies in Windsor Castle aged 99". Sydney Morning Herald. สืบค้นเมื่อ 2021-04-12.
20. "Prince Philip: Funeral to take place on 17 April". BBC News. 10 April 2021. สืบค้นเมื่อ 2021-04-12.
21. "No. 38128". The London Gazette. 21 November 1947. p. 5495.
22. "No. 41009". The London Gazette. 22 February 1957. p. 1209.
23. "The Current Royal Family > The Duke of Edinburgh >Styles and Titles".

ก่อนหน้า		เจ้าชายฟิลิป ดยุกแห่งเอดินบะระ		ถัดไป
สมเด็จพระราชินีเอลิซาเบธ ในฐานะพระราชินี		คู่อภิเษกสมรสในพระมหากษัตริย์สหราชอาณาจักร (6 กุมภาพันธ์ 1952 – 9 เมษายน 2021)		ยังไม่มี
เจ้าชายอัลเฟรด		ดยุกแห่งเอดินบะระ (1947–2021)		เจ้าชายชาลส์