กองรบพิเศษที่ 1 (สหรัฐ)

กองรบพิเศษที่ 1 (ส่งทางอากาศ) (อังกฤษ: 1st Special Forces Group (Airborne); อักษรย่อ: 1st SFG(A)) เป็นหน่วยหนึ่งของกรมหน่วยรบพิเศษแห่งกองทัพบกสหรัฐ ซึ่งได้รับการออกแบบมาเพื่อกรีธาพลและปฏิบัติภารกิจทั้งเก้าทั่วพื้นที่ปฏิบัติการของหน่วยบัญชาการอินโด-แปซิฟิก ได้แก่ การสงครามนอกแบบ, การป้องกันภายในให้กับมิตรประเทศ, การปฏิบัติภารกิจโดยตรง, การปราบปรามการก่อกบฏ, การลาดตระเวนพิเศษ, การต่อต้านการก่อการร้าย, ยุทธการทางข้อมูลข่าวสาร, การต่อต้านการแพร่ขยายอาวุธอานุภาพทำลายล้างสูง และการสนับสนุนกองกำลังรักษาความมั่นคง

กองรบพิเศษที่ 1 (ส่งทางอากาศ)
เครื่องหมายหน้าหมวกเบอเรต์ของกองรบพิเศษที่ 1
สถาปนา	24 มิถุนายน ค.ศ. 1957 – 28 มิถุนายน ค.ศ. 1974 4 กันยายน ค.ศ. 1984 – ปัจจุบัน
ประเทศ	สหรัฐ
เหล่า	กองทัพบกสหรัฐ
รูปแบบ	หน่วยปฏิบัติการพิเศษ
กำลังรบ	4 กองพัน ได้แก่ หนึ่งกองพันที่สถานีโทรี จังหวัดโอกินาวะ ประเทศญี่ปุ่น, สามกองพันในฐานร่วมลูวิส–แมคคอร์ด รัฐวอชิงตัน
ขึ้นกับ	หน่วยบัญชาการรบพิเศษที่ 1
กองบัญชาการ	ฐานร่วมลูวิส–แมคคอร์ด
คำขวัญ	ที่หนึ่งในเอเชีย^[ต้องการอ้างอิง]
ค่านิยมหลัก
ปฏิบัติการ สำคัญ	สงครามเวียดนาม สงครามต่อต้านการก่อการร้าย ปฏิบัติการเสรีภาพยั่งยืน ปฏิบัติการเสรีภาพอิรัก ปฏิบัติการแก้ปัญหาจากต้นกำเนิด ปฏิบัติการฟรีดอมเซนติเนล
เครื่องหมายหน่วย
อดีตแถบการรับรู้กองรบพิเศษที่ 1 (ส่งทางอากาศ) สวมใส่โดยทหารมีคุณสมบัติปฏิบัติการไม่พิเศษ—แทนเครื่องหมายหน้าหมวกเบอเรต์—จากคริสต์ทศวรรษ 1960 ถึง ค.ศ. 1984
อาร์มหน่วยที่ไหล่ของหน่วยบัญชาการรบพิเศษที่ 1 (ส่งทางอากาศ) สวมใส่โดยหน่วยกองรบพิเศษที่ 1 (ส่งทางอากาศ)

กองรบพิเศษสหรัฐ
ก่อน	ถัดไป
	กองรบพิเศษที่ 3

ประวัติหน่วย

กองรบนี้เป็นหนึ่งในกองแรกของหน่วยรบพิเศษที่เกิดขึ้นอย่างเป็นทางการ กองนี้รับผิดชอบปฏิบัติการในแปซิฟิก ปัจจุบัน กองพันที่ 1 ประจำการอยู่ที่จังหวัดโอกินาวะ ในขณะที่กองพันที่ 2, 3, 4 และกองสนับสนุนประจำการอยู่ที่ฐานร่วมลูวิส–แมคคอร์ด รัฐวอชิงตัน

ประวัติของกองรบพิเศษที่ 1 เริ่มต้นที่ค่ายแบรกก์ รัฐนอร์ทแคโรไลนาในปี ค.ศ. 1955 กองกำลังพิเศษปฏิบัติการปลดประจำการสี่หน่วย ได้แก่ 12, 13, 14, และ 16 - ได้รับการคัดเลือกจากกองรบพิเศษที่ 77 และโอนไปยังเขตสงครามแปซิฟิกในปีถัดไป กองรบพิเศษที่ 1 ได้เคลื่อนพลอย่างเป็นทางการที่ค่ายบักเนอร์ จังหวัดโอกินาวะ เมื่อวันที่ 24 มิถุนายน ค.ศ. 1957 โดยมีพันโท เอ. สก็อต แมดดิง เป็นผู้บัญชาการ และจ่าสิบเอก โรเบิร์ต แอล. วอส เป็นจ่าสิบเอกพิเศษ ทั้งนี้ กองรบพิเศษที่ 1 มีความเด่นดังจากการมีทหารหน่วยรบพิเศษคนแรกและคนสุดท้ายที่ถูกสังหารในเวียดนาม ได้แก่ ร้อยเอก แฮร์รี เครเมอร์ ซึ่งถูกสังหารเมื่อวันที่ 21 ตุลาคม ค.ศ. 1957 และร้อยเอก ริชาร์ด เอ็ม. รีส ซึ่งถูกสังหารเมื่อวันที่ 15 ธันวาคม ค.ศ. 1973 หลายทศวรรษต่อมา ทหารกองรบพิเศษที่ 1 อีกคนหนึ่งได้กลายเป็นชาวอเมริกันคนแรกที่เสียชีวิตโดยการยิงของศัตรูในประเทศอัฟกานิสถาน ซึ่งคือ จ่าสิบโท นาธาน แชปแมน ที่ถูกสังหารเมื่อวันที่ 2 มกราคม ค.ศ. 2002

หลังจากสงครามในประเทศเวียดนามใต้และการถอนกำลังทหารอเมริกันในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ความสำคัญของปฏิบัติการทางทหารได้เปลี่ยนไปจากภูมิภาคเอเชียแปซิฟิก และมุ่งเน้นไปที่ทวีปยุโรปและพันธมิตรเนโทมากขึ้น กองรบพิเศษซึ่งเติบโตเป็นทั้งหมดเจ็ดกองในปี ค.ศ. 1963 ต้องเผชิญกับการลดลงอย่างรุนแรงในกองทัพ เป็นผลให้กองที่ 1 ถูกยกเลิก ณ วันที่ 28 มิถุนายน ค.ศ. 1974 ที่ค่ายแบรกก์ รัฐนอร์ทแคโรไลนา หลังจากหยุดพักไป 10 ปี ความต้องการกองกำลังการสงครามนอกแบบของเอเชียได้รับการยอมรับ และกองร้อยแอลฟา กองพันที่ 1 ก็ได้รับการฟื้นฟูที่ค่ายแบรกก์ในวันที่ 15 มีนาคม ค.ศ. 1984 กองร้อยนี้และกองพันที่ 1 ส่วนที่เหลือได้รวมตัวกัน และส่งไปประจำการที่สถานีโทรี จังหวัดโอกินาวะ ในช่วงฤดูใบไม้ผลิและฤดูร้อนปี ค.ศ. 1984 ส่วนกองพันที่ 2 และ 3 พร้อมด้วยกองบัญชาการและกองร้อยบริการได้รับการฟิเนฟูอย่างเป็นทางการเมื่อวันที่ 4 กันยายน ค.ศ. 1984 ที่ค่ายลูวิส รัฐวอชิงตัน

 

2 ผู้ปฏิบัติการกองรบพิเศษที่ 1 ให้คำแนะนำทหารพลร่มป่าหวายของไทยในปี ค.ศ. 1998

อ้างอิง

1. "Green Beret Killed by IED Was on Patrol with Afghan Special Forces". military.com. 26 August 2016.
2. US Army Special Forces 1952–84, Bloomsbury Publishing, by Gordon L. Rottman, dated 20 September 2012, ISBN 9781782004462, last accessed 29 March 2019
3. Army Special Operations Forces Fact Book 2018 19 October 2016 at the Wayback Machine., USASOC official website, dated 2018, last accessed 28 July 2019

แม่แบบ:ACMH

แหล่งข้อมูลอื่น

•   วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ กองรบพิเศษที่ 1